“ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΥΤΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ”: ΤΟ “ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ ΝΟΣΗΜΑ” ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 (14/VII/2019)

Μία άλλη παθογένεια που διαμορφώνει το πολιτικό τοπίο τής Χώρας μας , είναι το “αυτοάνοσο νόσημα” της Ελληνικής κοινωνίας. που ονομάζω “πολιτικό αυτευνουχισμό”.

       • Κατ’ αρχάς να πούμε (για όποιον δεν το γνωρίζει) πως “αυτοάνοσα νοσήματα” στην ιατρική, είναι τα νοσήματα που οφείλονται στο ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού (ο μηχανισμός που καταπολεμά τις ασθένειες) συμπεριφερόμενο “τρελλά” (κάποιες φορές), επιτίθεται σε υγιή κύτταρα, προκαλώντας ασθένειες που ονομάζονται “αυτοάνοσα νοσήματα”.

Το “αυτοάνοσο νόσημα” τού “πολιτικού αυτευνουχισμού”, στην Ελληνική κοινωνία παρουσιάζεται σε δύο εκφάνσεις:

1. Η μία, είναι η συνειδητή αποχή από τη διαδικασία των εκλογών, ως τιμωρία του πολιτικού συστήματος, ή ως ένδειξη απέχθειας προς αυτό.

   • Το πρακτικό αποτέλεσμα, επί της ζωής της κοινωνίας, από αυτή την έκφανση του “πολιτικού αυτευνουχισμού” της, είναι η ενδυνάμωση της αρρώστειας από την οποία πρέπει να απαλλαγεί η κοινωνία.

   • Αξίζει εδώ η υπενθύμιση μίας, εκπληκτικά εύστοχης, λαϊκής παροιμίας που περιγράφει ακριβώς το φαινόμενο: “Γινάτωσε και την έκοψε απ’ τον πάτο”, λέει η παροιμία, αναφερόμενη στον νέο που γινάτωσε επειδή η κόρη που ποθούσε δεν ανταποκρίνονταν και έκοψε "από τον πάτο" το πέος του…...

2. Η άλλη έκφανση τού “πολιτικού αυτευνουχισμού”, είναι αυτή κατά την οποία έχουμε το φαινόμενο της αμέσου λαϊκής επέμβασης για την κοπή κάθε κεφαλιού που πάει να ξεχωρίσει από το πλήθος, μην επιτρέποντας, έτσι, τη γέννηση ηγετών και ηγεσίας , φαινόμενο για το οποίο, παραπονιούνται μετά, οι ίδιοι που το προξενούν ….

   • Η επέμβαση αυτή, γίνεται από τη μάζα των “χρήσιμων ηλιθίων” που δρουν αυτοβούλως, ακριβώς όπως τα “τρελλά κύταρα” του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπινου οργανισμού, που επιτίθενται και καταστρέφουν υγιή κύταρα εν τη γεννέσει τους …

   • Αποτέλεσμα αυτής της παθογένειας είναι η εξολόθρευση κάθε γνήσιας λαϊκής γέννας μπροστάρηδων και ο, έτσι, περιορισμός της ανάδειξης “ηγετικών προσωπικοτήτων”, αποκλειστικά μέσα από τη σάπια μήτρα της κομματοκρατίας.

Όσο το “αυτοάνοσο νόσημα” τού “πολιτικού αυτευνουχισμού” (και στις δύο εκφάνσεις του) θα υφέρπει στην Ελληνική κοινωνία, η ίαση της από το καρκίνωμα της κομματοκρατίας, που έχει επιβάλλει μία τυπική Ολιγαρχία, παρουσιαζόμενη πειστικά (ελέω προπαγάνδας) ως υποδειγματική Δημοκρατία, όλο και θα απομακρύνεται…...