ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ
ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
Όθων Ιακωβίδης
(4/7/2020)
Θα μπορούσε
κάποιος, βλέποντας τη δημοσιότητα που
έχει η “Επιτροπή Γιάννας Αγγελοπούλου”,
αλλά και η λαϊκή συσπείρωση στο “ΤΙΜΗ
ΣΤΟ 21”, που στήνεται απέναντι στην
Επιτροπή της Γιάννας, να διερωτηθεί:
“Μεγάλη φασαρία δεν γίνεται για τις
γιορτές και τα πανηγύρια που σχεδιάζονται,
με την ευκαιρία της επετείου 200 χρόνων
από την Επανάσταση του 1821”;
Και, η σκέψη
του θα μπορούσε να πάει λίγο παρακάτω,
και να σκεφτεί: “Είναι η ώρα κατάλληλη
να μας απασχολεί η επέτειος της
Επανάστασης, όταν η Ελληνική κοινωνία,
βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμωνος,
με την οικονομία κάθε νοικοκυριού να
παραπαίει μεταξύ του ελάχιστου και του
τίποτε”;
Να ετοιμάζουμε
γιορτές και πανηγύρια, όταν η Χώρα μας
ετοιμάζεται να δεχτεί καίριο πλήγμα,
ίσως και απώλεια Ελληνικού εδάφους ή
θάλασσας, που θα είναι ακόμη οδυνηρότερο
από την τραγική απώλεια που υπέστη με
την άνευ όρων παράδοση τής κυριαρχίας
μας επί της εθνικής μας Οικονομίας σε
χέρια εξωχώριων δυνάμεων, με τα “Μνημόνια”;
Για να μη
μιλήσουμε και για τη Δημοκρατία που
παραπαίει στους διαδρόμους του
κοινοβουλίου, μαχαιρωμένη θανάσιμα,
μετά το εγκληματικό (και ατιμώρητο
ακόμη) πραξικόπημα ανατροπής της που
συντελέσθηκε με την αλλαγή του ηρωικού
δημοψηφισματικού ΟΧΙ 62% του λαού, σε
ντροπιαστικό ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ των “αντιπροσώπων”
του.
Για να μη
θυμηθούμε και την υβριστική περιφρόνηση
της λαϊκής βούλησης που έγινε στις
Πρέσπες, με την παράδοση της Μακεδονικής
ταυτότητας, γλώσσας και μελλοντικής
ηρεμίας της περιοχής, στους αδιάντροπους
παραχαράκτες της ιστορικής αλήθειας,
Σκοπιανούς και τους κηδεμόνες τους....
Είμαστε
σοβαροί, όταν μέσα σε αυτό το καμίνι της
πραγματικότητας, εμείς αναλώνουμε χρόνο
και ενέργεια για την οργάνωση εορταστικών
εκδηλώσεων για μία ιστορική επέτειο,
όσο σημαντική κι αν είναι αυτή;
Σ' αυτόν,
λοιπόν, τον πολίτη που σκέφτεται έτσι,
η απάντηση είναι: Ναι φίλε! μέσα σε όλο
αυτό το γίγνεσθαι, που όντως είναι
απολύτως ακριβής η παραπάνω περιγραφή
του, όχι μόνον είναι δυνατόν να ασχολούμαστε
με αυτές τις γιορτές και τα πανηγύρια,
αλλά είναι απολύτως επιβεβλημένο! Κι
αυτό, διότι: Όλα αυτά τα δεινά που
περιγράφηκαν παραπάνω, έχουν τον ίδιο
παρονομαστή, την ίδια αιτία. Είναι η
παντελής απουσία της αγάπης προς την
πατρίδα (δηλαδή, του πατριωτισμού) από
την ηγεσία του κράτους μας, διαχρονικά
και διακομματικά, ιδίως τα τελευταία
30 περίπου χρόνια. Ασχέτως αν η Χώρα
κυβερνάται από την "Κεντρο-δεξιά" ή την
"Κεντρο-αριστερά" παράταξη.
Απόδειξη
αυτής της πραγματικότητας, αποτελούν
τα γεγονότα:
- Η ίδια, πάγια, ψοφοδεής στάση, στην εξωτερική πολιτική. Αυτή που έχει αχρηστεύσει το δυνατότερο όπλο μας, που είναι η γεωστρατηγική μας θέση, την οποία προσφέρουμε χωρίς το ελάχιστο αντάλλαγμα της πλήρους εξασφάλισης των Ανατολικών συνόρων μας. Ποιος εμποδίζει αυτή την, ωφέλιμη για 'μας, διευθέτηση; Στο ερώτημα αυτό, η απάντηση είναι σαφής: Η έλλειψη στοιχειώδους πατριωτισμού από τους διαχειριστές της τύχης της Χώρας μας.
- Η ίδια, πάγια, αυτοκαταστροφική αμυντική πολιτική αποδυνάμωσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας. Δεν νοείται να φοβόμαστε τους Τούρκους, όταν η Χώρας μας, ως νησιωτική, διαθέτει στο Αιγαίο δεκάδες “αβύθιστα αεροπλανοφόρα” όπως είναι τα διάσπαρτα σ' όλο το Αιγαίο, νησιά μας. Αντί οι Τούρκοι να φοβούνται να ξεμυτίσουν έστω και ένα μίλι, τα πολεμικά τους κάνουν βόλτες έξω από την Εύβοια και απειλούν με casus belli... Ποιος εμποδίζει αυτή την, ωφέλιμη για τη Χώρα μας, διευθέτηση; Στο ερώτημα αυτό, η απάντηση είναι σαφής: Η έλλειψη στοιχειώδους πατριωτισμού από τους διαχειριστές της τύχης της Χώρας μας.
- Η πάγια τήρηση των ίδιων επιλογών στην Οικονομική πολιτική, με την υιοθέτηση της εξάρτησης άνευ όρων από εξωχώριες δυνάμεις. Οι ίδιες αυτές δυνάμεις, ομολογούν και αποκαλύπτουν πως κατέστρεψαν την εθνική μας Οικονομία για να σωθούν οι Τράπεζες της Κεντρικής Ευρώπης. Τι οδήγησε σ' αυτή την, ολέθρια για τη Χώρα μας, διευθέτηση; Στο ερώτημα αυτό, η απάντηση είναι σαφής: Η έλλειψη στοιχειώδους πατριωτισμού από τους διαχειριστές της τύχης της Χώρας μας.
Αυτό, λοιπόν,
που λείπει από την πολιτική ηγεσία της
Χώρας μας, πρέπει να το καταλάβει ο λαός,
μήπως και το γιατρέψει.
Και θα το
καταλάβει καλύτερα, αν του το πούμε μέσα
από την αφήγηση της πραγματικά ένδοξης
ιστορίας μας.
Για να δει
ότι δεν υπάρχει το ΤΙΝΑ. (“There Is No
Alternative” - “Δεν Υπάρχει Εναλλακτική
Λύση”). Ότι αυτό είναι κατασκεύασμα
της προπαγάνδας, για να ευνουχίσει την
ιστορική γενναιότητα τού Έλληνα που είναι
ικανή να ανατρέψει καταστάσεις πολύ
πιο δύσκολες από τη σημερινή, όπως ήταν
η σκλαβιά στους Τούρκους, ή όπως αργότερα ήταν η κατατρόπωση των επιλέκτων Μεραρχιών της Ιταλίας, στην Πίνδο, το 1940.
Οι Έλληνες,
πριν μπούνε στη μάχη, λούζονταν,
φρεσκάρονταν και τραγουδούσαν, για να
φιλιώσουν με την ιδέα του θανάτου που,
αν το δούμε και λίγο φιλοσοφικά, είναι
το μόνο σίγουρο και αναπόφευκτο για τον
καθένα μας.
Το ίδιο θα
κάνουμε και τώρα, απ' άκρη σ' άκρη της
Ελλάδας μας. Η Ελληνική κοινωνία, τα
νειάτα της Ελλάδας, λουσμένα στην
χιλιοτραγουδισμένη ιστορία της, θα
χορέψουν περήφανα για τα κατορθώματα
των προγόνων τους, απ' άκρη σ' άκρη των
πανέμορφων βουνών και των μαγευτικών
γιαλών μας. Ο αρχαίος ήχος, δουλεμένος
από τον Χρόνο, θα σύρει τον περήφανο
Τσάμικο, τον Πεντοζάλη και τον Πυρρίχιο,
μαζί με τον Συρτό, τον Καλαματιανό, τη
Σούστα και τις εκατοντάδες ποικιλίες
της μοναδικής μας ζάπλουτης παράδοσης.
Το κλαρίνο
και η λύρα, Πόντου και Κρήτης, το σαντούρι,
το βιολί και το νταούλι, χωρίς να λένε
λόγια, θα ενσταλάξουν στις ψυχές μας
τον πόνο του χαμού ή τη χαρά του γυρισμού
και πάνω απ' όλα, τη λατρεία για την
Ελλάδα και της Λευτεριά της.
Οι γιορτασμοί
αυτοί, είναι η μεγάλη ευκαιρία για μία
εθνική ανάταση και αυτογνωσία του
μεγαλείου που κρύβει η φυλή μας κάτω
από τις επιφανειακές μικρότητες και
φιλονικίες που τη βασανίζουν.
Αυτό το
μεγαλείο πρέπει να αποκαλυφθεί μέσα
από τις γιορταστικές εκδηλώσεις που ο
λαός θα οργανώσει μέσα από το ΤΙΜΗ ΣΤΟ
21, έξω και μακρυά από την ομπρέλα της
“Επιτροπής της Γιάννας”, που η επιδίωξη
της είναι ακριβώς το αντίθετο.
Αν το
καταφέρουμε, θα έχουμε κάνει ένα βήμα
εμπρός, προς τη σωτηρία του έθνους μας,
για την “επόμενη μέρα” καθώς το “σήμερα”
έχει ήδη χαθεί, προδομένο ύπουλα..... ας
ελπίσουμε με κάποια, μικρή απώλεια....
