ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ...

___________________________________________________________

 

Ω! ΞΗΝ, ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΕΛΛΗΣΙ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΕΘΑ

ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΜΗ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ…

 

Λέγε τι βλέπεις ποιητή και δάκρυ μαύρο χύνεις;

- Βλέπω τη μαυρίλα του αύριο κι ακούω το ποδοβολητό των λυσσασμένων καβαλαρέων της Αποκάλυψης που διψούν για το αίμα του λαού, το λίπασμα των φαντασιώσεων τους για ισχύ και ηγεσία.

- Βλέπω τα δρεπανηφόρα άρματα των κομμάτων της Ολιγαρχίας να προελαύνουν, αποδεκατίζοντας τα κορμάκια των μικρών μας παιδιών που βγήκαν αθώα στους δρόμους για να υποδεχτούν, με πολύχρωμα πλαστικά σημαιάκια, τη Δημοκρατία…

- Βλέπω την ανοησία των σοφών που, ενώ λύνουν τα άλυτα μεγάλα επιστημονικά προβλήματα, αδυνατούν να δουν ότι ένα κι ένα κάνουν δύο και αντί ένωση, νέα κομματιάσματα ιδρύουν…

- Βλέπω την απραγία των σοφών να πουν τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη, με αποτέλεσμα να μιλάμε για αγάπη με μίσος, για έρωτα με χρήμα και για ελευθερία  με υποδούλωση… κτίζοντας έτσι τον πύργο της Νέας Βαβέλ για να γκρεμίσει στα τάρταρα της σχιζοφρένειας, τη νέα ανθρωπότητα.

- Βλέπω όλους μας να ταγίζουμε,  με τις σάρκες των παιδιών μας, το φίδι του μαύρου κι ερυθρού φασισμού, που εδώ και λίγα χρόνια βγήκε από το αυγό του και, θεριεμένο πια, κουλουριάζεται επιθετικά, για  άλλη μία φορά, να ριχτεί στις κοινωνίες για να χορτάσει το απύθμενο  μίσος του στον άνθρωπο.

- Βλέπω όλους μας να υποδεχόμαστε με την ψήφο μας ως βάϊα, τους βιαστές της ελευθερίας μας, δείχνοντας τους εμπράκτως  ότι μπορούν να συνεχίσουν τον βιασμό, που ίσως να αρέσει κι όλας... Βλέπω και κλαίω, που μαθαίνουμε και στα παιδιά μας την υπακοή στους αυριανούς βιαστές τους…

- Βλέπω τα εγγόνια μας, ανδράποδα ενός ακήρυκτου πολέμου, δεμένα στο λουρί των αλγορίθμων, από άνθρωποι ορθοί, τώρα σκυφτοί, πεσμένοι στα τέσσερα, να εκτελούν υπάκουα, ίσως και με κάποια ευχαρίστηση, τα παραγγέλματα των βιαστών τους…

- Βλέπω κι εσένα, φίλη ή φίλε, ανήμπορο (για διάφορες αιτίες) να αντιδράσεις στην καταστροφή σου,  η οποία οφείλεται στην ανημπόρια ΣΟΥ (ελέω της τύφλωσης σου από την προπαγάνδα) να κατανοήσεις τα απλά πράγματα…

- Βλέπω κι εμένα, ανήμπορο, κουρασμένο, λαβωμένο, γέρο πια, έτοιμο να χάσει κάθε ελπίδα για ένα ανέβασμα, σαν κι εκείνο που χάραξε ανεξίτηλο στην παιδική ψυχή μου και με κράτησε όρθιο στις επάλξεις ως χθες, ο Κωστής Παλαμάς:

«Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο

και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε

που πιο βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα,

είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα

όμοια βαθύ εν’ ανέβασμα μας μέλλεται

προς ύψη ουρανοφόρα»!

 

…κι ο μαγικός κι απέθαντος εκείνος στίχος, ξανάναψε το κεράκι της ελπίδας, για να μη μείνει ορφανό το αύριο, στο πηχτό σκότος της απελπισίας…

 

Όθων Ιακωβίδης

 

 

 

 

 

 

 

Πως έγινα ΠΑΟΚτζής

Όθων Ιακωβίδης (23/5/2021)

Χθες ο ΠΑΟΚ, νικώντας τον φετεινό πρωταθλητή Ολυμπιακό με 2-1 κατέκτησε το 8ο Κύπελλο Ελλάδος.

Βλέποντας στο κομπιούτερ μου διάφορα επί του θέματος, η σκέψη μου πέταξε στη Θεσσαλονίκη, περί το 1951-52 .

Θα ήμουν 6-7 χρόνων όταν, μία Κυριακή, μετά το φαγητό, ο πατέρας του φίλου μου Χάρη, ο κ. Λεωνίδας Ιατρίδης (στρατιωτικός και μετέπειτα διατελέσας και έφορος της ποδοσφ. ομάδας του ΗΡΑΚΛΗ) μας πήρε, τον Χάρη κι εμένα και μας πήγε στο γήπεδο του ΆΡΗ, στου Χαριλάου, όπου έπαιζε ΑΡΗΣ – ΠΑΟΚ.

Ήταν η πρώτη φορά που είδα κανονικό ποδόσφαιρο, αφού αυτό που ήξερα ως ποδόσφαιρο, ήταν το παιγνίδι που παίζαμε στο χωματόδρομο, εμπρός από το σπίτι που γεννήθηκα, στη διασταύρωση Ολύμπου και Αγίας Σοφίας, στο Βόρειο μέρος της αυλής του Πειραματικού Σχολείου.

Η Αγ. Σοφίας ήταν στρωμένη με πλακόστρωτο και η Ολύμπου, χωματόδρομος, από όπου ήταν ζήτημα αν περνούσε 2 – 3 φορές τη μέρα, κάποιο αυτοκίνητο, συνήθως ταξί.

Ως τη μέρα εκείνη, δεν είχα καμία ομαδική προτίμηση. Ίσως μάλιστα και να αγνοούσα ότι υπάρχουν ομάδες και οπαδοί τους.

Από εκείνη την παρθενική αλλά και καθοριστική επαφή μου με το ποδόσφαιρο, τις ομάδες και τους οπαδούς, αυτά που “έγραψαν” στη συνείδηση μου, ήταν τα εξής γεγονότα:

Ο Άρης, με έναν τερματοφύλακα που έπιανε και πουλιά εκείνη τη μέρα (τον Βελλιάδη) κέρδισε σ’ εκείνο το παιγνίδι τον ΠΑΟΚ με 4-1, γεγονός που οι οπαδοί του το γιόρταζαν με τρελλή χαρά, πετώντας στον ουρανό ένα τεράστιο κιτρινόμαυρο αερόστατο που έγραφε το σκορ, ενώ ταυτόχρονα μοίραζαν κηδειόχαρτα για την κηδεία του ΠΑΟΚ.

Κατά τη διάρκεια, όμως, του ματς, αυτό που εγώ έβλεπα, ήταν η, εκ μέρους του Άρη, βάναυση σκληρότητα εναντίον των παικτών του ΠΑΟΚ, ιδίως ενός ψηλού του παίκτη (του Παναγούλια, όπως άκουσα να τον φωνάζουν) χωρίς, όμως να του καταλογίζεται φάουλ.

Αυτή η αδικία, όπως την ένοιωσα εγώ, “πείραξε” την παιδική μου ψυχή και, παρά την ήττα, με έκανε να συμπαθήσω και να συμπονέσω μαζί με όλους τους οπαδούς του, τον ΠΑΟΚ, γενόμενος, έκτοτε, συνειδητός ΠΑΟΚτζής.

Η αλήθεια είναι πως το ίδιο συναίσθημα της αδικίας, εμείς οι ΠΑΟΚτζήδες, το νοιώσαμε πολλές φορές, παλιότερα όταν παίζαμε με τις ομάδες του ΠΟΚ (ΠΑΟ, ΑΕΚ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ) και ακολούθως, κυρίως με τον Ολυμπιακό.

Η “εγγραφή” μου ως ΠΑΟΚτζής, έμεινε ανεξίτηλα γραμμένη, παρ’ όλο που, ως δισκοβόλος, έχυσα ποτάμια ιδρώτα για τον ΗΡΑΚΛΗ του αξέχαστου Νίκου Ζαχαριάδη, καθιστάμενος (τα χρόνια εκείνα) πρωταθλητής Βορ. Ελλάδος και 2ος Πανελληνιονίκης Εφήβων, πριν τα παρατήσω (πολύ νωρίς, μόλις 19 χρόνων) λόγω απογοήτευσης για την πλήρη απουσία υποστήριξης, που εκδηλώθηκε με την άρνηση των υπευθύνων του Καυτατζογλείου, να μου παράσχουν ξύλινο δίσκο για την προπόνηση μου….

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ!!….

 

 

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ!!….

Όθων Ιακωβίδης (27/IV/2021)

Διαπιστώσεις, με αφορμή τις προχθεσινές δηλώσεις Δένδια, σχετικά με την παραίτηση της Ελλάδας από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενέργειας που υπάρχουν στις Ελληνικές θάλασσες, τις οποίες ορέγεται ο Τούρκος.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,

ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ….

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟΙΗΜΕΝΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ

ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ!!….

Όλες τους οι ενέργειες αποσκοπούν στην οικονομική αποδυνάμωση της Χώρας μας, ούτως ώστε αυτή να μη μπορέσει ποτέ να ορθώσει ανάστημα ελεύθερου κράτους, μετά την αιχμαλωσία της, που αυτοί οι ίδιοι υπέγραψαν.

Αυτό το καθεστώς, εργάσθηκε με συνέπεια, καθ΄ολη τη διάρκεια της “μεταπολίτευσης”, επάνω στο δόγμα “ένα έθνος κατακτάται είτε με σπαθί είτε με χρέος”.

• Πρώτα, δανείστηκε τόσα που δεν θα μπορούσαν να εξοφληθούν, σκορπώντας τα, προκειμένου η μία ή η άλλη “παράταξη”, το ένα ή το άλλο από τα δύο “κόμματα εξουσίας”, να εξαγοράζει (με διάφορους τρόπους) ψήφους για να διαχειριστεί, ως κυβέρνηση, τον εθνικό πλούτο, λεηλατώντας τον προς το συμφέρον των “ημετέρων” της, εντόπιων και εξωχώριων.

• Αμέσως μετά, μόλις διαπιστώθηκε (ή δημιουργήθηκε) η αδυναμία εξόφλησης μίας δόσης του χρέους εκείνου, παρέδωσε άνευ όρων, την εθνική κυριαρχία μας επί του Νο 1 στρατηγικού σημείου, της Εθνικής Οικονομίας της Χώρας, σε ξένα χέρια (Τρόϊκα) αντιθέτων συμφερόντων προς τα Ελληνικά, καθιστώντας τη Χώρα μας, οικονομικό προτεκτοράτο.

• Ταυτόχρονα, ανέλαβε, για λογαριασμό των επικυρίαρχων δανειστών/δυναστών, την εφαρμογή και επιτήρηση των όρων της κυριαρχίας τους επί του Ελληνικού κράτους και της Ελληνικής κοινωνίας, Έγινε, δηλαδή, ο χωροφύλακας των επικυρίαρχων.

• Έκτοτε, κάνει τα αδύνατα, δυνατά, προκειμένου η Χώρα μας να μη μπορέσει να “σηκώσει κεφάλι”, όπως:

1. Δεν διεκδικεί το Γερμανικό χρέος από το δάνειο που η Γερμανία έλαβε από την Ελλάδα κατά την κατοχή του Β’ΠΠ, το οποίο υπολογίζεται σε περισσότερο από 350 δις Ευρώ.

2. Δεν διεκδικεί την επιστροφή των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών από τους Γερμανούς κατά την εποχή της κατοχής του Β’ΠΠ, που η αξία τους υπολογίζεται σε πάνω από 1 τρις Ευρώ.

3. Δεν διεκδικεί από τη Γερμανία τις χρωστούμενες πολεμικές αποζημιώσεις για τις καταστροφές που προκάλεσαν και τις θηριωδίες τους, κατά την ίδια περίοδο.

4. Δεν διανοείται να διεκδικήσει τις τεράστιες αποζημιώσεις που δικαιούται το κράτος μας από την απεχθή και παράνομη (σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες) συμπεριφορά των “δανειστών της Τρόϊκα” προς τους “δανειζόμενους” Έλληνες, όπως πρόσφατα ομολόγησε (στα απομνημονεύματα του ) και ο τ. Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.

5. Υπακούοντας τυφλά στη Γερμανική βούληση, με ενέργειες και παραλείψεις, υπηρετεί ολοφάνερα, πλέον, τα συμφέροντα του Γερμανo-Τουρκικού άξονα, επιτρέποντας στην Τουρκία να αποκτήσει αυτό που δεν της επιτρέπει το Διεθνές Δίκαιο των θαλασσών: Την έξοδο της στα μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Μεσογείου και, κυρίως, στα επίμαχα σημεία μοναδικής Γεωπολιτικής αξίας, οδηγώντας, έτσι, το μέλλον της Ελλάδας στο παρελθόν της, ως βιλαέτι του νεο-οθωμανικού οράματος.

6. Έχοντας εγκαταλείψει την Κύπρο στα ύπουλα σχέδια των Αγγλο-Τούρκων για την επαναφορά του σχεδίου Ανάν.

7. Έχοντας παραδώσει Ελληνική ταυτότητα στους Σκοπιανούς.

8. Γεμίζοντας τη Χώρα με απρόσκλητους ανθρώπους, εντελώς διαφορετικών πολιτισμικών χαρακτηριστικών, που δημιουργούν κινδύνους, τόσο στο πεδίο της καθημερινότητας των Ελλήνων, όσο και στο επίπεδο εθνικών θεμάτων.

9. Προχθές, ακούσαμε, διά στόματος Δένδια και την τελευταία απόδειξη του βρώμικου ρόλου που έχει αναλάβει το καθεστώς και εκτέθηκε παραπάνω.

• Δεν την ενδιαφέρουν την Ελλάδα τα δισεκατομμύρια που έχει στις θάλασσές της, σε Φυσικό Αέριο.

• Θα ξοδέψει άλλα τόσο για να στήσει ανεμογεννήτριες (που θα τις αγοράζει από Γερμανία) προκειμένου να έχει “πράσινη που είπα στην αρχή:

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,

ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ….

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟΙΗΜΕΝΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ

ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ!!…

Πού το πάει, η Κατίνα ;

 

Πού το πάει, η Κατίνα ;

Όθων Ιακωβίδης (8/Ι/2021)

Εντύπωση και πολλούς και διάφορους σχολιασμούς, προκάλεσε το άρθρο της ΠτΔ κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στην "Εφημερίδα των Συντακτών" της 2/1/2021.

Εγώ, το εκλαμβάνω ως μία πρωτοχρονιάτικη - αφετηριακή κατάθεση του τρόπου σκέψης της και της πολιτικής της θέσης επάνω στο πολύ σημαντικό ζήτημα του πως αντιλαμβάνεται τη Δημοκρατία και τα μεγάλα θέματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Και διαπιστώνω πως η κυρία αυτή, γράφοντας, μεταξύ άλλων, "Σε αυτή την περιεκτική αντίληψη για τη δημοκρατία, οι μειοψηφίες θωρακίζονται απέναντι στην τυραννία της πλειοψηφίας", ......

1. θεωρεί ότι η πλειοψηφία είναι τυραννία, ανατρέποντας έτσι τη βάση της Δημοκρατίας.

• Αυτή και μόνο η θέση της, θα έπρεπε να οδηγήσει στην καθαίρεση της από το αξίωμα της ΠτΔ, διότι προδιαγράφει τη θέση που θα πάρει στο ενδεχόμενο της προάσπισης μίας Λαϊκής απόφασης, όπως πχ ενός Δημοψηφίσματος, υπέρ της μειοψηφίας του Δημοψηφίσματος. Το "έργο" το έχουμε ξαναδεί και επί Μεγαλειοτάτου Πάκη, με το 62% ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, εν μία νυκτί...

• Η κ. ΠτΔ μας προετοιμάζει για ανάλογες ενέργειες;;

2. θεωρεί πως η Χώρα κυβερνάται από τη βούληση της πλειοψηφίας, ενώ βλέπει (θα έπρεπε να το έχει αναλύσει, ως νομικός) ότι το ισχύον Σύνταγμα μας (όπως και όλα τα συναφή ανά τον κόσμο) αποκλείει κάθε δικαίωμα συμμετοχής του Λαού στη λήψη αποφάσεων.

• Η μόνη απόφαση που το σύστημα επιτρέπει (διά του Συντάγματος) στον λαό, είναι αυτή με την οποία ο λαός (μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια) αποφασίζει να παραιτηθεί, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, από το δικαιώμα του να αποφασίζει για κάθε θέμα που τον αφορά, μεταφέροντας σε κάποιο παρένθετο πρόσωπο και μηχανισμό (βουλευτή και κόμμα) το δικαίωμα να λαμβάνει, αντ' αυτού, τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του ψηφοφόρου.

• Δηλαδή, η κ. ΠτΔ, είτε δεν αντιλαμβάνεται το τί γίνεται, είτε κρύβει την πραγματικότητα, για λόγους σκοπιμότητας.

3. Σε άλλο σημείο, γράφει: "τα θεσμικά αντίβαρα, η διάκριση των εξουσιών και ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, θέτουν όρια στη λαϊκή κυριαρχία".....

• Εδώ, η κ. ΠτΔ, αφού (σύμφωνα με την προηγούμενη παρατήρηση) "πλανάται πλάνην οικτράν" σχετικά με την ύπαρξη λαϊκής κυριαρχίας, προφανώς δεν έχει, επίσης, αντιληφθεί ότι το Σύνταγμα μας, μετά τις τροποποιήσεις που υπέστη κατά τις μεσολαβήσασες αναθεωρήσεις του, έχει καταστήσει τη "Δημοκρατία" μας απολύτως πρωθυπουργοκεντρική, όπου, τόσο η νομοθετική Εξουσία όσο και η Δικαστική, εκτελούν τις αποφάσεις του Πρωθυπουργού, καθιστώντας τον "εκλεγόμενο Μονάρχη", όπως ευστόχως τον κατονομάζει χαρακτηριστικά ο πρ. Πρύτανης και καθ. Πολιτικών Επιστημών, Γιώργος Κοντογιώργης.

4. Σχετικά με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό ζήτημα, η ΠτΔ, μας λέει ότι "δοκιμάστηκε η αλληλεγγύη της Ενωσης", αποδεικνύοντας ότι το οπτικό της πεδίο στο θέμα αυτό έχει περιορισθεί στην ανθρωπιστική του πτυχή και δεν έχει πάρει χαμπάρι, ούτε από την εργαλειοποίηση των λαθρομεταναστών εκ μέρους της Τουρκίας (όπως έχει άποδεχθεί ο τοποθετήσας αυτήν στον θώκο της Προεδρίας) ούτε από τον εν εξελίξει ύπουλο και βίαιο εποικισμό της Χώρας μας από ανθρώπους εντελώς άλλων πολιτισμικών χαρακτηριστικών, που καθιστούν φύσει αδύνατον, το να απορροφηθούν και να αποτελέσουν πολυπολιτισμικό μίγμα με την Ελληνική κοινωνία.

5. Παρακάτω, γράφει η ΠτΔ: "Ο ευρωσκεπτικισμός είναι μια παραλλαγή της αντίδρασης στην παγκοσμιοποίηση και υποκινεί την εσωστρεφή αναδίπλωσή μας στη δήθεν εθνική ασφάλεια".

• Εδώ, η ΠτΔ, ξιφουλκεί υπέρ της Παγκοσμιοποίησης την οποία εκπροσωπεί η Ευρωπαϊκή 'Ενωση (ΕΕ) και καταδικάζει την "εσωστρεφή αναδίπλωση", δηλαδή την στροφή στην Πατρίδα, δηλαδή τον πατριωτισμό, που εμείς οι ανόητοι πατριώτες, νομίζουμε ότι μας προσφέρει εθνική ασφάλεια. Δεν βλέπουμε την απροσπέλαστη ασφάλεια που η ΕΕ μας παρέχει, απέναντι στις Τουρκικές προκλήσεις, με τον στρατό και το ναυτικό που διαθέτει... Δεν βλέπουμε τη Γερμανία, που έχει προτάξει τα στήθη της απέναντι στις Οθωμανικές διεκδικήσεις. Δεν βλέπουμε που έχει ακυρώσει τις Τουρκικές παραγγελίες για τέσσερα υποβρύχια και επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στην Τουρκία, θυσιάζοντας τα οικονομικά της ωφέλη. Δεν βλέπουμε την Ισπανία και την Ιταλία που δεν προλαβαίνουν να τρέχουν για να μας υποστηρίζουν απέναντι στους Τούρκους, μην υπολογίζοντας τις οικονομικές δοσοληψίες που έχουν μαζί τους.

6. "Η Ευρώπη είναι πάνω από όλα μια Ενωση δικαίου", αποφαίνεται η Κατίνα.

• Γι' αυτό πάνω απ' όλα βλέπουμε να επικρατεί το Δίκαιο. Εμπρός στο Δίκαιο, καταρρέουν και τα οικονομικά συμφέροντα και οι εθνικές επιδιώξεις των κρατών/μελών της. Το βλέπουμε καθαρά στη διένεξη της Κύπρου και της Ελλάδας με την Τουρκία, που η ΕΕ δεν ανέχεται το παραμικρό στην παραβίαση της Διεθνούς νομιμότητας εκ μέρους της Τουρκίας. Την έχει διώξει από τα παρανόμως εποικιζόμενα εδάφη της Κύπρου, έχει διώξει τα Τουρκικά σκάφη της που είχαν στηθεί για την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου στην ΑΟΖ της Κύπρου, έχει αποβάλλει από την Λιβύη τη στρατιά των τζιχαντιστών που με την υποστήριξη των drone της, χτυπούν τις δυνάμεις του Χάφταρ, παρά τις διεθνείς απαγορεύσεις, κλπ, κλπ.

• Δεν τα βλέπουμε όλα αυτά και θέλουμε ισχυρή τη Χώρα μας, τουτέστιν, "υποκινούμε (οι πατριώτες) την εσωστρεφή αναδίπλωσή μας στη δήθεν εθνική ασφάλεια".

• Τί δεν καταλαβαίνουμε;;;

• Μήπως κάποιος πρέπει να τη συνεφέρει;;

7. Για το τέλος, η Κατίνα, άφησε το καλύτερο: Γράφει :"Στη λαϊκιστική στρέβλωση της δημοκρατίας η λαϊκή βούληση συγχέεται με τη βούληση της πλειοψηφίας".

• Όπερ, μεθερμηνευόμενο, θέλει να πεί ότι, αποτελεί στρέβλωση της Δημοκρατίας να συγχέεται η βούληση της πλειοψηφίας, με τη λαϊκή βούληση.

• Δηλαδή, άλλο πράγμα είναι η λαϊκή βούληση και άλλο η πλειοψηφία.

• Οπότε, προκύπτει το ερώτημα: -Τί είναι η πλειοψηφία;

• και η απάντηση προκύπτει αβίαστα, από τα δικά της γραφόμενα: - Οτιδήποτε άλλο, εκτός της λαϊκής βούλησης.

• Έτσι, πλειοψηφία μπορεί να είναι η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, ή η Κοινοβουλευτική Ομάδα, η ο Πρωθυπουργός !!!...

• Ουστ, λοιπόν, όσοι πιστεύουν ότι η λαϊκή βούληση αποτελεί την πλειοψηφία! Στο πυρ το εξώτερον.....

Αυτά τα ολίγα, για να ξέρουμε με τι ΠτΔ έχουμε να κάνουμε....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

• Αφού ακούσαμε τον πρωθυπουργό (σε δημόσιο λόγο του) να καταφέρεται εναντίον του νατιβισμού (nativism) που είναι ο νέος όρος για τον εθνισμό και πατριωτισμό,

• αφού είδαμε την εθνομηδενιστική σύνθεση της κρατικής "Επιτροπής Αγγελοπούλου" για τη διαστρέβλωση της Εθνεγερσίας του 1821 κατά την επέτειο των 200 χρόνων από τον εθνικό ξεσηκωμό,

• έμενε να ακούσουμε και από τα χείλη της Προέδρου της Ολιγαρχίας την ολοκλήρωση της παγίδευσης της Ελληνικής κοινωνίας στην Παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης, η οποία παγίδευση, μάλιστα, δεν κρατείται πλέον μυστική και σκοτεινή, αλλά διαλαλείται με θράσος και αλαζονεία.

Τι άλλο πρέπει να ακούσουμε, όλοι εμείς οι πατριώτες και πατριώτισες, που δείξαμε (με τα μεγάλα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία) ότι αποτελούμε το μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού, για να καταλάβουμε που το πάει η κυβερνώσα μας Ολιγαρχία που παρουσιάζεται ως Δημοκρατία;

Που το πάει ; Οι πράξεις το δείχνουν:

• Μας έχουν καταστήσει Οικονομική δουλοπαροικία,

• Έχουν "εμβολιάσει" την Ελληνική κοινωνία με περισσότερους από ενάμισυ εκατομμύριο λαθρομετανάστες διάσπαρτους στις μεγάλες πόλεις και

• Έχουν εγκαταστήσει 40 μουσουλμανικές "κοινότητες" διασπαρμένες σε όλη τη Χώρα, την ώρα που "το νέο Χαλιφάτο" μας απειλεί ευθέως και μας επιτίθεται ανοικτά,

• Επί χρόνια, τα δικά μας ανδρείκελα, έχουν προλειάνει το έδαφος και έχουν δημιουργήσει τις νομικές προϋποθέσεις για την απώλεια, θαλάσσιου ζωτικού χώρου της κυριαρχίας μας, υπέρ της Τουρκίας, σε ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη. Τώρα παρακαλούν την Τουρκία να ηρεμίσει για λίγο, ώστε να της δώσουν, αρχικά, αυτά που έχουν αποφασιστεί και αργότερα πάμε για περισσότερα...

• Με τον Κορωνιό, δεν φέρνουν τα φάρμακα (που αποδεδειγμένως υπάρχουν) τα οποία θα αποσυμφορήσουν τα Νοσοκομεία, θα γλυτώσουν από το θάνατο συμπολίτες μας και θα πάψει η ανάγκη της καταστροφικής καραντίνας, αλλά διατηρούν και επαυξάνουν τα μέτρα εγκλεισμού και απονόνωσης της κοινωνίας, ώστε να αποτρέψουν τυχόν παλλαϊκές αντιδράσεις κλίμακας.

Αυτές είναι οι πράξεις της Ολιγαρχίας που δείχνουν πως ετοιμάζεται (από τη "Νέα Τάξη") το μέλον της Ελλάδας ως οιονεί προσάρτημα του αναδυόμενου (όσο εμείς μένουμε αδρανείς) νέου Χαλιφάτου.

Θα αντιδράσουμε;;;

Αν όχι τώρα, πότε ;

Αν όχι εμείς, ποιοι ;

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΦΟΔΟΥ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΗΠΑ

 

 

 

 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΦΟΔΟΥ ΣΤΟ ΚΑΠΙΤΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΗΠΑ

Όθων Ιακωβίδης ( 7/ Ι / 2021)

Η χθεσινή κατάληψη του κτιρίου της Αμερικανικής Γερουσίας από οργισμένο κομματικό πλήθος , εξ αιτίας της εκλογικής αδικίας που αυτό υφίστατο (όπως αυτό νομίζει) αποτελεί ένα ηχηρότατο φαινόμενο που αποδεικνύει τα μεγάλα κενά που έχει το Σύστημα της κομματικής Ολιγαρχίας, το οποίο παρουσιάζεται στο λαό ως "Κοινοβουλευτική Δημοκρατία".

Το κράτος των ΗΠΑ, όταν ιδρύθηκε (το 1776) μετά την επανάσταση εναντίον των Άγγλων που κατείχαν τα εδάφη ως αποικία τους, απέκτησε το Σύνταγμα του το 1788, το οποίο (δεδομένων των συνθηκών που επικρατούσαν σε όλο τον τότε κόσμο των Βασιλέων και Αυτοκρατόρων) ήταν εξαιρετικά δημοκρατικό, αλλά, βέβαια, δεν ήταν Δημοκρατία. Ήταν (και είναι) ένα Ολιγαρχικό Σύστημα με πολλές δημοκρατικές διατάξεις.

Δυστυχώς (για όλο τον κόσμο) οι συντάκτες του Συντάγματος των ΗΠΑ, ενώ διαπνέπονταν από δημοκρατικά και φιλελεύθερα αισθήματα, δεν πρέπει να είχαν υπ' όψη τους τις Αρχές της πραγματικής Δημοκρατίας , με το παράδειγμα των Αθηνών του 5ου πΧ αιώνα, διότι αλλιώς, θα τις εφάρμοζαν. Αυτό δείχνει η προσήλωση τους στις δημοκρατικές Αρχές που περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα που έφτιαξαν για τη νεογέννητη Χώρα τους.

Έτσι, η "Προεδρική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία" των ΗΠΑ, ήταν (και είναι) Ολιγαρχικό Σύστημα, καθώς ο λαός δεν έχει καμία θέση στη λήψη αποφάσεων.

Απόδειξη, αποτελεί το γεγονός τής επιμελούς θεσμοθέτησης στο Αμερικανικό Σύνταγμα, του αποκλεισμού του λαού από κάθε συμμετοχή του στη λήψη αποφάσεων.

• Η μόνη απόφαση που το σύστημα επιτρέπει (διά του Συντάγματος) στον λαό, είναι αυτή με την οποία ο λαός (κάθε τέσσερα χρόνια) αποφασίζει να παραιτηθεί, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, από το δικαιώμα του να αποφασίζει για κάθε θέμα που τον αφορά, μεταφέροντας σε κάποιο παρένθετο πρόσωπο και μηχανισμό (βουλευτή και κόμμα) το δικαίωμα να λαμβάνει, αντ' αυτού, τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του ψηφοφόρου.

Δηλαδή, το Σύνταγμα, επιτρέπει (περιοριστικά) στον λαό να είναι ελεύθερος (οπότε έχει και το δικαίωμα να αποφασίσει) μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια.

Και μάλιστα, η απόφαση του εκείνη τη μέρα, περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εκλογή του προσώπου και του μηχανισμού (βουλευτή και κόμματος) στους οποίους ο πολίτης δύναται να εκχωρήσει/μεταφέρει το δικαίωμα του να αποφασίζουν, για όλα τα προβλήματα του, κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

• Έχει καμία σχέση αυτή η πρακτική με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που όπως ξέρουμε, εμείς οι Έλληνες, ο Δήμος, δηλαδή η κοινωνία, ο κάθε πολίτης, αποφασίζει ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ, ΟΠΟΤΕΔΉΠΟΤΕ υπάρχει ανάγκη, για ΚΑΘΕ ΘΕΜΑ που αφορά την κοινωνία του ;

Απόδειξη 2η: Διαβάζοντας τα επίσημα οικονομικά στοιχεία των ΗΠΑ, βλέπουμε πως ο παραγόμενος πλούτος της, συσσωρεύεται σε χέρια πολύ λίγων, ΕΛΑΧΊΣΤΩΝ πολιτών της, ενώ εκατομμύρια πολιτών της ζουν στα όρια της φτώχειας και κάτω από αυτά. Βλέπουμε, επίσης, τα τελευταία χρόνια, τη μεσαία εισοδηματική τάξη να φθίνει συνεχώς, διολισθαίνουσα προς τους φτωχούς.

Η πραγματικότητα αυτή, με το δεδομένο ότι στη Δημοκρατία ο Δήμος/ο Λαός (δηλαδή οι πολλοί) αποφασίζει για κάθε θέμα, δημιουργεί το εύλογο ερώτημα: -Είναι δυνατόν η πλειοψηφία του λαού να αποφασίζει να δυστυχεί βασανιστικά, προκειμένου να ευημερεί προκλητικά μία ελάχιστη μειοψηφία;;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από : - Όχι αυτό είναι αδύνατον.

Οπότε, δια της εις άτοπον απαγωγής, προκύπτει ότι, όπου συμβαίνει αυτό το γεγονός (οι ευημερούντες να είναι ελάχιστοι και οι δυστυχούντες μυριάδες) είναι αδύνατον το πολίτευμα να είναι Δημοκρατία, ασχέτως το πως ονομάζεται.

Αυτό, όμως, συμβαίνει σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ που ονομάζουν το πολιτικό τους σύστημα Δημοκρατία και εννοούν τον κοινοβουλευτισμό. Άρα: Σε οποιαδήποτε Χώρα συμβαίνει αυτό το φαινόμενο (της προκλητικής ανισοκατανομής πλούτου) το πολίτευμα της δεν έχει καμία σχέση με Δημοκρατία, ασχἐτως του πως αυτοαποκαλείται.

Η χθεσινή άλωση των "ανακτόρων της Ολιγαρχίας", ας γίνει αφορμή για μία, ευρείας έκτασης, πληροφόρηση του συστηματικά εξαπατώμενου λαού, ΤΙ ΕΣΤΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

 

 

 

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ/ΣΕΙΣΜΟ

ΠΟΥ ΣΥΝΤΑΡΑΞΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !

Όθων Ιακωβίδης (1/Ι/2021)

Τρία χρόνια πέρασαν κι όλας, από τη μέρα εκείνη (21η Ιαν. 2018) που, ανέλπιστα, σαν θαύμα, ΧΩΡΊΣ ΚΑΜΊΑ ΑΝΑΦΟΡΆ ΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΜΜΕ, γητευμένοι από ένα δικό μου κάλεσμα (που το παραθέτω καθώς κατέστη ιστορικό) περισσότεροι από 500.000 Έλληνίδες και Έλληνες πατριώτες και πατριώτισες, συνέρευσαν απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας και μαζεύτηκαν γύρω από τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, εμπρός από το άγαλμα του Μεγαλέξανδρου, διαλαλώντας προς το πολιτικό κατεστημένο την απόφαση/απαίτηση τους να μη δοθεί το όνομα Μακεδονία στους παραχαράκτες της Ιστορίας, Σκοπιανούς.

• Το ιστορικό προσκλητήριο, ήταν αυτό
  :

ΟΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ, ΕΛΑΒΑΝ ΝΕΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ (ΙΣΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥΣ....)
ΚΑΙ
ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ... ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ !!

ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ (ΚΙ ΑΥΤΟ) ΕΤΣΙ; ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ;
ΩΣ ΚΟΤΤΕΣ ;;;

ΑΔΕΡΦΙΑ, ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ !!!

Ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, αλλά την αντίρρηση μας μπορούμε να τη φωνάξουμε.

ΠΡΕΠΕΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ, ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ σαν Μακεδόνες!!! 

Χρωστάμε ανεξόφλητους ακόμη λογαριασμούς στον Παύλο τον Μελά, στον Καπετάν Άγρα, στον Καπετάν Ακρίτα και σ' όλα τα παλληκάρια που ήρθαν εδώ απ' όλη την Ελλάδα κι έχυσαν το αίμα τους γι' αυτό το κομμάτι της ιστορίας.

Εμείς, δεν θα κάνουμε το ελάχιστο που πρέπει και μπορούμε να κάνουμε ;;;
Ούτε ένα συλλαλητήριο ;;;

Ένα συλλαλητήριο που να το δουν και να το τρομάξουν, όχι οι Σκοπιανοί, αλλά όλος ο κόσμος ...

Συλλαλητήριο, χωρίς κανέναν κομματικό οργανωτή.

Συλλαλητήριο γέννημα-θρέμμα του Λαού.

Χωρίς καμία άλλη σημαία, παρά μόνο την Ελληνική.

Με ένα σύνθημα : Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ .
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΛΕΒΕΤΑΙ - ΔΕΝ ΕΚΧΩΡΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ.

Όσοι και όσες “δουλεύουν” το FB, ας σηκώσουν τα μανίκια κι ας πιάσουν δουλειά. 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΣΕ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ / ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΕΣ.

Γρήγορα, δεν έχουμε και πολύ χρόνο......

Η απάντηση μας πρέπει να είναι αποστομωτική, τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα....

______________________________________

Αυτό ήταν το προσκλητήριο που ξύπνησε τον πατριωτισμό των Ελλήνων, μπαίνοντας το 2018...

- " Έ, και τί έγινε ; Μια τρύπα στο νερό, έγινε" !

• Αποφαίνονται οι μικρόνοες και οι μικρόψυχοι, οι ζηλόφθονοι και οι βαλτοί.

Οι μέν θέλουν να διαγράψουν και οι δε, δεν αντιλαμβάνονται το τεράστιο χτύπημα που δέχτηκε το εθνομηδενιστικό καθεστώς, με το συλλαλητήριο εκείνο, που γέννησε όλα τα επόμενα επικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και που αποκάλυψε κάποιες Αλήθειες που τρομάζουν το κατεστημένο, όπως οι εξής:

• οι πατριώτες, στην Ελλάδα, αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα της Ελληνικής κοινωνίας και το πιο δυναμικό στοιχείο της.

• ο λαός μπορεί, ξαφνικά, εκεί που κανείς δεν το περιμένει, να ορθώσει ανάστημα και να συσπειρωθεί με μεγάλη δύναμη γύρω από μία θέληση του

• οι πατριώτες, μετά τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, έπαψαν να κρύβουν και να μην ομολογούν ευθαρσώς τον πατριωτισμό τους, κάτι που συνέβαινε πριν.

• ο λαός ακούει και επηρεάζεται και από αλλού και όχι μόνο από τα συστημικά ΜΜΕ, που ελέγχονται πλήρως από το καθεστώς.

• το καθεστώς, προκειμένου να περάσει το δικό του (δηλαδή να υπογράψει την κατάπτυστη Συνθήκη των Πρεσπών) αναγκάστηκε να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα του, ότι δεν είναι Δημοκρατία (όπου ο λαός είναι ο εντολέας των κυβερνώντων) αλλά Ολιγαρχία (όπου η εκάστοτε κλίκα των κυβερνώντων, αποφασίζει ερήμην της βούλησης του λαού).

Η αποκάλυψη όλων αυτών των αληθειών, είναι οι μεγάλες κατακτήσεις των συλλαλητηρίων.

Αυτές οι αλήθειες, αποτελούν και τη θρυαλλίδα της ωρολογιακής βόμβας που έχει ήδη στηθεί (με τα συλλαλητήρια εκείνα) για την ανατίναξη του Ολιγαρχικού αυτού καθεστώτος, η οποία ήδη έχει τεθεί σε λειτουργία και η κλεψύδρα ήδη έχει αρχίσει να αδειάζει....

Οπότε, δεν έγινε "μια τρύπα στο νερό". Έγινε μια τρύπα (τρυπάρα, θα έλεγα) στη θωράκιση του καθεστώτος. Αποκαλύφθηκε το αδύναμο σημείο, η "Αχίλλειος πτέρνα" τού καθεστώτος, που αν χτυπηθεί εκεί, θα ψοφήσει!...

Και εξηγούμαι:

• Το καθεστώς κρατιέται ζωντανό, διατηρώντας στο δυναμικό των κομματικών ψηφοφόρων του τις Ελληνίδες και τους Έλληνες Πατριώτες.

Αυτή η τεράστια δεξαμενή ψήφων είναι που, πιστεύοντας κάθε φορά ότι αλλάζει τα πράγματα, δίνει την κυβερνητική Εξουσία, πότε στην κεντρο-Δεξιά και πότε στην κεντρο-Αριστερά, διαιωνίζοντας το θανατηφόρο εκκρεμές "Σκύλλα - Χάρυβδις - Σκύλλα - Χάρυβδις - Σκύλλα - Χάρυβδις"....

Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι να βρεθεί ο τρόπος που όλο αυτό το δυναμικό (οι Ελληνίδες και Έλληνες πατριώτες της ΚεντροᾹριστεράς και της Κεντρο-Δεξιάς) να αποτελέσει μία ενιαία μεγάλη πολιτική δύναμη, μεγέθους ικανού να ανατρέψει την κλασσική διαδοχή της κυβερνητικής εξουσίας από τη Σκύλλα (της Δεξιάς/κεντρο-Δεξιάς ) στη Χάρυβδι (της Αριστεράς/ κεντρο-Αριστεράς) καθώς το δίπολο αυτό λειτουργεί για την ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ του λαού στη φάκα του καθεστώτος της Ολιγαρχίας που (όπως διαπιστώθηκιε, πλέον, στην πράξη, τα τελευταία 10 χρόνια) λειτουργεί εξ ίσου καλά (για την Ολιγαρχία) είτε με κυβέρνηση Σκύλλας, είτε με κυβέρνηση Χάρυβδης.

Το κλασσικό δίπολο Αριστερά - Δεξιά, παραμένει μόνο στο πεδίο της προπαγάνδας, για να παγιδεύεται ο λαός και να ψηφίζει Σκύλλα ή Χάρυβδι, μένοντας ουσιαστικά δέσμιος αμφοτέρων, που είναι "δύο σώματα εις ένα πνεύμα". Το πνεύμα του εθνομηδενισμού προς ολοκλήρωση της Οικονομικής Παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της πλέον χυδαίας μορφής υλισμού, η οποία ρομποτοποιεί τον άνθρωπο.

Αυτό το "ομοούσιον" του εθνομηδενιστικού πνεύματος, το διαπιστώσαμε βλέποντας και ζώντας στο ποετσί μας, την άσκηση της ίδιας ακριβώς εθνομηδενιστικής, απάτριδος και ενδοτικής πολιτικής που ασκούν και οι δύο " πόλοι" στα εθνικά θέματα και της ίδιας ακριβώς περιοριστικής και καθοδηγούμενης (από εξωχώριες δυνάμεις) πολιτικής, που ασκούν αμφότεροι στα Οικονομικά θέματα, με ανούσιες διαφορές, δευτερεύουσας σημασίας.

Ο ξεσηκωμός των συλλαλητηρίων δεν πρέπει να ξεχαστεί, διότι αποτελεί το υπόδειγμα της παλλαϊκής συσπείρωσης. Αυτής που χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία για να δραπετεύσει από τα δεσμά της αιχμαλωσίας της σε εξωχώριες δυνάμεις οι οποίες (με δεσμοφύλακα της κοινωνίας την κυβερνώσα Ολιγαρχία) οδηγούν τον Ελληνικλό λαό από τη μία εθνική απώλεια, στην άλλη, βάσει μακρόπνοου σχεδίου που δεν θέλει την Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτηση, αυτοθιάθετη.

Δεν τη θέλουν έτσι, διότι τη φοβούνται. Τη φοβούνται, διότι το βάθος της ιστορίας που έχει, εμπεριέχει ενέργεια μεγατόνων, αγνώστου ισχύος.

• Φαντάσου, π.χ, με την παλλαϊκή συσπείρωση των Ελλήνων πατριωτών, να ξεκινήσει από τη "μικρή Ελλαδίτσα" η εφαρμογή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (της πραγματικής) ..... και ο άνεμος αυτός να αρχίσει να φυσά δυνατά σε όλη την Ευρώπη!.. κι από εκεί, σ'όλο τον Κόσμο!...

Η παγκοσμιοποίηση της Οικονομίας θα γκεμιστεί και στη θέση της στηθεί (από τους λαούς) η παγκοσμιοποίηση της Δημοκρατίας, της πραγματικής. Εκεί όπου Η ΚΟΙΝΩΝΊΑ, Ο ΛΑΌΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ο ίδιος, αυτοπροσώπως, για τις τύχες του και όχι μέσα από παρένθετες κλίκες χονδρεμπόρων της βούλησης του.

• Αυτό, θά φέρει στην διακυβέρνηση των ανά τον κόσμο κοινωνιών, τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Αυτόν που οδηγεί στην Ειρήνη, στην αξιοκρατία, στη δικαιοσύνη, στη "δίκαιη ανισότητα", στη γενική ευημερία!

Αυτό (η απόκτηση της πραγματικής Δημοκρατίας) αξίζει να γίνει για 'μας τους Έλληνες, το ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ που ξεκινά από τη δική μας απελευθέρωση, για να γίνει το εφαλτήριο για τη λειτουργία της πραγματικής Δημοκρατίας και την απελευθέρωση όλου του κόσμου, απο τα δεσμά που χαλκεύει η "Διεθνής της Ολιγαρχίας", για την Παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης.

Η "μαγιά" ήδη υπάρχει, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις Χώρες της Ευρώπης....

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ, ΕΠΙ 200 ΧΡΟΝΙΑ, ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ, ΕΠΙ 200 ΧΡΟΝΙΑ, ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

(η ομιλία μου, στο Συνέδριο της 18ης και 19ης Δεκ. 2020 που οργάνωσε η Επιτροπή ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21'") 

Όπως όλοι γνωρίζουμε, το κυρίαρχο πρόταγμα της Εθνέγερσης των Ελλήνων, το 1821, ήταν το αίτημα για ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ.

• "ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ Ή ΘΆΝΑΤΟΣ". "Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή" σπαράζει ο Ρήγας στον θούριο του, ο οποίος αποτέλεσε τον προπομπό, το λίπασμα και τη μαγιά του ξεσηκωμού του 1821.

• ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ Ή ΘΆΝΑΤΟΣ ήταν και το πρόταγμα/μήνυμα της Φιλικής Εταιρείας.

• Κι ο Κολοκοτρώνης στη Πνύκα (το 1838) απευθυνόμενος στους νέους της εποχής του και σ'εμάς, μας λέει: " .....ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτόν τον σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση".

• .....και έρχεται ο μεγάλος μας ποιητής, ο Σολωμός και αφιερώνει στην Ελευθερία, το μεγάλο του ποίημα που εξιστορεί όλη την πάλη, ανθρώπων και ιδεών, κατά την αιματωβαμένη εθνεγερσία του 1821.

Η ΕΛΕΥΘΕΡἸΑ, αυτό το μεγάλο ζητούμενο των αγωνιστών του 1821, όταν εκφέρεται από τα χείλη τους, στοχεύει, βέβαια, άμεσα, στην απελευθέρωση του Γένους από τον Τουρκικό ζυγό, αλλά, δεν υπονοεί, αυτομάτως, με κανέναν τρόπο, την υποδούλωση του σε κάποιον άλλο δυνάστη, όπως στους Άγγλους ή τους Ρώσσους ή τους Γάλλους.

Στην Επανάσταση του 1821, δεν υπάρχει κανένα ίχνος του διλήμματος "«Κάλλιο σαρίκι τούρκικο παρά τιάρα παπική», που υπήρξε κατά τον επιθανάτιο ρόγχο της Βασιλεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Κ ανένας από τους Φιλικούς και έπειτα από τους αγωνιστές της πρώτης γραμμής, δεν διανοήθηκε ότι ο αγώνας γίνεται για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους, προκειμένου να (ή, άς) υποδουλωθούμε σε κάποιον άλλο.

Η φωτιά της Ελευθερίας άναψε, προκειμένου οι Έλληνες να αποκτήσουμε "δικό μας έδαφος, ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΣ" για να περιχαρακώσουμε και να στεγάσουμε την κοινωνία μας και αυτή να κυβερνάται όπως η ίδια θα ορίζει.

Με άλλα λόγια, οι Έλληνες, TO 1821, πολεμήσαμε για να κατακτήσουμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας, ΓΕΝΙΚΏΣ και όχι μόνον από τους Τούρκους. Πολεμήσαμε και ματώσαμε, μείναμε ανάπηροι ή γίναμε ηρωικά κουφάρια, για να αποκτήσουμε Κράτος και να αποφασίζουμε εμείς και μόνον εμείς για τα πάντα που αφορούν τη ζωή της κοινωνίας μας.

Αυτό, με πολιτικούς όρους, εκφράζεται με τις έννοιες της ΕΘΝΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΊΑΣ και της ΑΥΤΟΔΙΆΘΕΣΗΣ, οι οποίες έννοιες ΕΝΥΠΆΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΈΧΟΝΤΑΙ, ΩΣ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΈΣΕΙΣ για την ύπαρξη της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ενος εθνους.

• Με άλλα λόγια, Δεν νοείται ελεύθερο ένα έθνος, όταν εξαρτάται από τις διαθέσεις ενός άλλου Έθνους και δεν νοείται ελεύθερη μία κοινωνία όταν οι αποφάσεις για τη ζωή της, λαμβάνονται από άλλους και όχι από την ίδια την κοινωνία, τον ίδιο τον λαό της.

Όλοι ξέρουμε πως τα νοήματα αυτά, της ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ και της ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, είναι οι ιδέες που κατά τον 18ο, 19ο και 20ό αιώνα κινητοποίησαν σχεδόν όλα τα έθνη και τους λαούς της Γης στο να απαιτήσουν και να αποκτήσουν (πληρωμένη με ποτάμια αίματος) την απελευθέρωση τους από τους δυνάστες τους , οι οποίοι ήταν, είτε αποικιοκράτες , είτε οι δυναστείες των Μοναρχιών τους.

Και μετά από αυτά τα ΓΕΝΙΚΑ, ας έλθουμε στα δικά μας:

Με τον αγώνα της εθνεγερσίας του 1821, οι Έλληνες κάναμε ένα πολύ μεγάλο βήμα για την κατάκτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μας. Όχι μόνο δραπετεύσαμε από την μακραίωνη υποδούλωση μας στους Τούρκους, αλλά αποκτήσαμε ΚΡΑΤΟΣ.

Σύμφωνα με όσα είπαμε προ ολίγου, από την επόμενη μέρα της ίδρυσης του κράτους μας , που ήταν το πρώτο (και πολύ μεγάλο) βήμα προς την Ανεξαρτησία, οι επόμενοι μεγάλοι στόχοι, για να ολοκληρώσουμε την Ελευθερία μας, θα έπρεπε να ήταν η εμβάθυνση της ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ και η θεμελίωση της ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ.

Τους πετύχαμε κατα τη διάρκεια αυτών των 200 χρόνων; Πετύχαμε την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ;

Όχι.

• Ακούσαμε τον καθηγητή κ. Κασιμάτη να αποφαίνεται ευθαρσώς πως "είμαστε υπόδουλοι" σε εξωχώριες δυνάμεις.

• Ο κ. Μελετόπουλος τιτλοφόρησε την ομιλία του "ΑΠΟΙΚΙΑ ΕΛΛΑΣ", συμφωνόντας κι αυτός στο ίδιο συμέρασμα.

• Όλοι οι ομιλητές, περιέγραψαν ΤΟ ΠΏΣ φαλκιδεύτηκε η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΜΑΣ και ιδίως τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία καταποντίστηκε, παραμένοντας μόνο σε κενές ομιλίες του πολιτικού προσωπικού...

Όπως αναπτύχθηκε από τις εισηγήσεις στο Συνέδριο αυτό, η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΘΗ με τις εξής ενέργειες :

• τον, επί των ημερών της "Προεδρευόμενης Δημοκρατίας" υπερδανεισμό της Χώρας, πέραν των ορίων αντοχής της Εθνικης μας Οικονομίας, χάριν ικανοποίησης των κομματικών οπαδών των διαφόρων κομμάτων

• την οικονομική κατάρρευση και αιχμαλωσία της Χώρας, (με τα γνωστά Μνημόνια φτωχοποίησης της κοινωνίας) εξ αιτίας αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανεισμού αυτού

• την αδυναμία άμυνας στον Οικονομικό Αρμαγεδδώνα, με την άσκηση νομισματικής πολιτικής. Καταστήκαμε ανίκανοι, εξ αιτίας της εκχώρησης του δικαιώματος έκδοσης χρήματος, σε ξένα χέρια, διαφορετικών συμφερόντων από τα Ελληνικά

• την αλλοίωση της σύνθεσης της Ελληνικής κοινωνίας με τον ύπουλο και ασύδοτο εποικισμό από ανθρώπους εντελώς ξένους προς την Ελληνική ιδιοπροσωπεία, αν όχι και επικίνδυνους για την εθνική συνοχή και ασφάλεια, σε ενδεχόμενο Τουρκικής επίθεσης.

• την αφαίμαξη της Ελληνικής κοινωνίας από το άνθος της νεολαίας της, η οποία κατέστη οικονομικός μετανάστης στη διεθνή αγορά.

• Την κατάρρευση του Δημογραφικού, με άμεσο κίνδυνο τον σύντομο αφελληνισμό της κοινωνίας μας.

• Την παράδοση, στους Σκοπιανούς, της εθνικής κυριαρχίας μας επί του, ανυπολογίστου αξίας, ονόματος της Μακεδονίας

• Την εγκατάλειψη της ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων, εν όψει, μάλιστα, της εντεινόμενης Τουρκικής επιθετικότητας.

• Την άσκηση ψοφοδεούς και ενδοτικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία που κινείται σταθερά προς επανάκτηση της ισχύος της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας, με εμφανή τον άμεσο κίνδυνο απώλειας εδαφών, νησιών και θαλάσσιου πλούτου μας.

• Την εισαγωγή, στην Ελληνική κοινωνία (μέσα από την εγκύκλιο Παιδεία και τα ΜΜΕ) του ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ και του ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ, ως τον μοντέρνο και προοδευτικό τρόπο σκέψης

Η απεικόνηση της πραγματικότητας αυτής, γεννά κάποια ΚΡΊΣΙΜΑ ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ:

ΠΟΙΟΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ για τα εγκλήματα αυτά; Η απάντηση ειναι αυτονόητη:

• - Αυτός που αποφάσισε την κάθε μία από αυτές τις καταστροφικές ενἐργειες.

-ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΆΣΙΣΕ, λοιπόν, αυτές όλες τις ενέργειες ;

Στη Δημοκρατία, όλοι το ξέρουμε: Ο Λαός αποφασίζει. Άρα: Αυτός ευθύνεται.

• Έλα, όμως, που ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΖΗΤΗΜΑΤΑ, δεν ζητήθηκε, όχι Η ΑΠΟΦΑΣΗ, αλλά ΟΎΤΕ Η ΓΝΏΜΗ του λαού.

• Στο ένα και μοναδικό θέμα που ζητήθηκε η απόφαση του, (για τη συνέχιση ή όχι των Μνημονίων, το 2015) ο λαός αποφάνθηκε (με 62%) ΟΧΙ και η "Κοινοβουλευτική Δημοκρατία" το έφτυσε και το έκανε ΝΑΙ.

Αλλά, αν δεν έλαβε ο Λαός τις αποφάσεις για τόσο κρίσιμα θέματα, τότε πως μορούμε να λέμε ότι έχουμε Δημοκρατία;

• Η απάντηση είναι απλή: - ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Αυτό ΤΟ ΓΕΓΟΝΌΣ, το ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΚΉ ΑΙΤΊΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΓΚΛΉΜΑΤΑ ΕΙΣ ΒΆΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ ΜΑΣ.

Θα αποφάσιζε ποτέ ο λαός να γίνει, ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΈΝΑ από όλα τα παραπάνω εγκλήματα ;

• Παρακαλώ, σκεφτείτε το.

Σίγουρα, πολλοί που ακούν να λέγεται πως ο Κοινοβουλευτισμός δεν είναι Δημοκρατία, θα το αρνηθούν στο μυαλό τους και θα το απορρίψουν, ως αβάσιμο αφορισμό του ομιλούντος.

Θεωρώ, λοιπόν απολύτως σκόπιμη και απαραίτητη την τεκμηρίωση της αλήθειας ότι ο Κοινοβουλευτισμός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αλλά Ολιγαρχία, διότι αν αυτή η αλήθεια δεν γίνει κατανοητή και αποδεκτή, τότε δεν θα στέκει η θέση που υποστηρίζω, ότι η Ελευθερία μας για την οποία θυσιάστηκαν οι ήρωες που ξεκίνησαν τον αγώνα της εθνεγερσίας μας , είναι ακόμη, χωλή και ανάπηρη και έχουμε ΧΡΕΟΣ να την ολοκληρώσουμε.

Για την τεκμηρίωση αυτή, καταθέτω, εδώ, τρείς αποδείξεις που θεωρώ αδιάσειστες:

Επιτρέψτε μου, πριν περάσω στις αποδείξεις, να συνοψίζω με πολύ αδρές γραμμές τη διάκριση των Πολιτευμάτων, όπως αυτή προκύπτει από την σχετική Επιστήμη που θεμελίωσε ο Αριστοτέλης, με τα "Πολιτικά"του.

• ΜΟΝΑΡΧΙΑ έχουμε όταν τις αποφάσεις για την κοινωνία ενός κράτους τις παίρνει ΜΟΝΟ ένας, ο Μονάρχης

• ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ έχουμε όταν τις αποφάσεις για την κοινωνία ενός κράτους τις παίρνει μία ΟΛΙΓΟΜΕΛΉΣ ΟΜΆΔΑ της κοινωνίας

• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχουμε, όταν ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΠΟΦΑΣΗ για την κοινωνία ενός κράτους, την παίρνει ΑΥΤΟΠΡΟΣΏΠΩΣ (χωρίς ενδιάμεσους "αντιπροσώπους") το σύνολο του λαού που αποτελεί την κοινωνία του.

1. Δηλαδή αυτό που γίνονταν στην Αθηναϊκή Δημοκρατία του Ε' αιώνα π.χ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η ταξινόμηση αυτή των Πολιτευμάτων (βάσει του ποιος αποφασίζει, τελικά) αποκλείει το ενδεχόμενο ύπαρξης μικτών, μεταξύ τους, πολιτευμάτων, όπως πχ "Μοναρχούμενη/Βασιλευόμενη Δημοκρατία"ή "Δημοκρατούμενη Ολιγαρχία", κλπ. ΄'Η το ένα θα είναι, ή το άλλο, ή το παρ' άλλο. Κάθε συνδυασμός μεταξύ τους είναι ΑΔΥΝΑΤΟΣ. Όπου επιχειρείται, υποκρύπτει εξαπάτηση.

• Η λέξη "Δημοκρατία" εισάγεται παραπειστικά στην ονομασία των Ολιγαρχικών συστημάτων του Κοινοβουλευτισμού, προκειμένου να εξαπατάται ο λαός ώστε να μην θέλει να τα ανατρέψει.

Ας περάσουμε, τώρα, στις τεις αποδείξεις:

1η Απόδειξη, αποτελεί το γεγονός τής επιμελούς θεσμοθέτησης, από κάθε σύστημα κοινοβουλευτισμού, του αποκλεισμού του λαού από κάθε συμμετοχή του στη λήψη αποφάσεων.

• Η μόνη απόφαση που το σύστημα αυτό επιτρέπει (διά του Συντάγματος) στον λαό, είναι αυτή με την οποία ο λαός αποφασίζει να παραιτηθεί, για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, από το δικαιώμα του να αποφασίζει για κάθε θέμα που τον αφορά, μεταφέροντας σε κάποιο παρένθετο πρόσωπο και μηχανισμό (βουλευτή και κόμμα) το δικαίωμα να λαμβάνει, αντ' αυτού, τις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του ψηφοφόρου.

Δηλαδή, το πολίτευμα του κοινοβουλευτισμού, επιτρέπει (περιοριστικά) στον λαό να είναι ελεύθερος (οπότε έχει και το δικαίωμα να αποφασίσει) μία μέρα κάθε τέσσερα χρόνια.

Και μάλιστα, η απόφαση του εκείνη τη μέρα, περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εκλογή του προσώπου και του μηχανισμού (βουλευτή και κόμματος) στους οποίους ο πολίτης δύναται να εκχωρήσει/μεταφέρει το δικαίωμα του να αποφασίζουν, για όλα τα προβλήματα του, κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

• Έχει καμία σχέση αυτή η πρακτική με τη Δημοκρατία, που όπως είπαμε στην αρχή, ο Δήμος, δηλαδή η κοινωνία, ο κάθε πολίτης, αποφασίζει ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ, ΟΠΟΤΕΔΉΠΟΤΕ υπάρχει ανάγκη, για ΚΑΘΕ ΘΕΜΑ που αφορά την κοινωνία του ;

Απόδειξη 2η: Διαβάζοντας τα επίσημα οικονομικά στοιχεία κάθε Χώρας που κυβερνάται μέ κάποιο κοινοβουλευτικό σύστημα, βλέπουμε πως ο πλούτος της είναι συσσωρευμένος σε χέρια πολύ λίγων, ΕΛΑΧΊΣΤΩΝ πολιτών της, ενώ εκατομμύρια πολιτών της ζουν στα όρια της φτώχειας και κάτω από αυτά. Βλέπουμε, επίσης, τα τελευταία χρόνια, τη μεσαία εισοδηματική τάξη να φθίνει συνεχώς, διολισθαίνουσα προς τους φτωχούς.

Η πραγματικότητα αυτή, με το δεδομένο ότι στη Δημοκρατία ο Δήμος/ο Λαός αποφασίζει για κάθε θέμα, δημιουργεί το εύλογο ερώτημα: -Είναι δυνατόν η πλειοψηφία του λαού να αποφασίζει να δυστυχεί βασανιστικά, προκειμένου να ευημερεί προκλητικά μία ελάχιστη μειοψηφία;;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από : - Όχι αυτό είναι αδύνατον.

Οπότε, δια της εις άτοπον απαγωγής, προκύπτει ότι όπου συμβαίνει αυτό το γεγονός (οι ευημερούντες να είναι ελάχιστοι και οι δυστυχούντες μυριάδες) είναι αδύνατον το πολίτευμα να είναι Δημοκρατία, ασχέτως το πως ονομάζεται.

Αυτό, όμως, συμβαίνει σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ που ονομάζουν το πολιτικό τους σύστημα Δημοκρατία και εννοούν τον κοινοβουλευτισμό. Άρα: Σε οποιαδήποτε Χώρα συμβαίνει αυτό το φαινόμενο (της προκλητικής ανισοκατανομής πλούτου) το πολίτευμα της δεν έχει καμία σχέση με Δημοκρατία, ασχἐτως του πως αυτοαποκαλείται.

Απόδειξη 3η: Το ότι ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι Δημοκρατία, αλλά Ολιγαρχία, δεν αποτελεί άποψη της μηδαμηνότητας μου, αλλά αποτελεί απόρροια της παγκόσμιας διανόησης, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΆ, αρχής γενομένης από τον μέγα Αριστοτέλη και στη συνέχεια από τις μελέτες των γιγάντων του πνεύματος: Thomas Hobbs, John Locke, Spinoza, Mondesquieu, Jean-Jacques Rousseu, Hegel, για να φτάσουμε και στους συγχρόνους μας, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Noam Tsomsky, τον Γιώργο Κοντογιώργη.

Γράφει, σχετικά, ο Κορν. Καστοριάδης: "..... Δημοκρατία σήμερα δεν υπάρχει πουθενά. Υπάρχουν μόνο φιλελεύθερες Ολιγαρχίες σε ορισμένες Χώρες, σχετικά προνομιούχες από πολλές απόψεις. Τι γίνεται στην πραγματικότητα, σ'αυτές; Μιλάνε για δημοκρατία. Το καθεστώς, είναι, φυσικά, τελείως ολιγαρχικό. Φυσικά υπάρχουν φιλελεύθερες πλευρές αυτού του ολιγαρχικού καθεστώτος. Υπάρχουν ορισμένα δικαιώματα των ανθρώπων και των πολιτών, υπάρχει ένας ΛΕΓΌΜΕΝΟΣ ελεύθερος τύπος, αλλά αν κοιτάξει κανείς ποιοι πραγματικά κυβερνούν, ποιοι πραγματικά έχουν την εξουσία στα χέρια τους, θα δει ότι ούτε στις χειρότερες εποχές της λεγόμενης "Ρωμαϊκής Δημοκρατίας"- που δεν ήταν ποτέ δημοκρατία αλλά ολιγαρχία - το ποσοστό αυτών που έχουν δύναμη μέσα στην κοινωνία, ποτέ δεν ήταν τόσο λίγο όσο είναι σήμερα".

Και ο πολυγραφότατος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης, σημειώνει: "Στην πολιτική τυπολογία του Αριστοτέλη, το σημερινό (Ελληνικό) πολιτικό σύστημα ταξινομείται ως μια απλώς ΕΚΛΟΓΙΜΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ, δηλαδή στην ΚΑΤΗΓΟΡΊΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΗΡΆ ΠΡΏΙΜΗΣ, ΜΟΝΑΡΧΙΚΆ ΔΟΜΗΜΈΝΗΣ, ΟΛΙΓΑΡΧΊΑΣ".

Με την τελευταία Πολιτειακή αλλαγή (του 1975) τη λεγόμενη και "Μεταπολίτευση" που ήδη διαρκεί 46 χρόνια, έχουμε "Προεδρευόμενη Δημοκρατία", η οποία, με τις Συνταγματικές αναθεωρήσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα που έγιναν εν τω μεταξύ, έχει καταστεί (στην πρακτική εφαρμογή της) απολύτως πρωθυπουργοκεντρική, στο βαθμό που ο φημισμένος Πολιτειολόγος μας Γιώργος Κοντογιώργης, την κατονομάζει ως ΕΚΛΟΓΙΜΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ.

Αυτή η "Προεδρευόμενη Δημοκρατία" ΈΧΕΙ ΉΔΗ ΑΠΟΔΕΊΞΕΙ , με την πρακτική εφαρμογή της, πως ο Κοινοβουλευτισμός ουδεμία σχέση έχει με τη Δημοκρατία, καθώς επί των ημερών της και ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΕΡΩΤΗΘΕΊ Ο ΛΑΌΣ, ή αγνοώντας ή και καταπατώντας τη γνώμη του (όπως στο Δημοψήφισμα του 2015 και όπως με τα μεγάλα Συλλαλητήρια για τη Μακεδονία) ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΎΛΙΟ (ως θεσμοθετημένο όργανο της Ολιγαρχίας) ΑΠΟΦΆΣΙΣΕ ΚΑΙ ΕΠΈΤΡΕΨΕ όλες τις καταστροφικές ενέργειες που προαναφέρθηκαν._

Έχοντας υπ'όψη αυτά και ατενίζοντας προς τα πίσω όλη την περιπέτεια του Πολιτεύματος της Ελλάδας, από την Εθνεγερσία του 1821 μέχρι σήμερα, βλέπουμε ότι, όλα αυτά τα 200 χρόνια, το Πολιτειακό Σύστημα της Ελλάδας, όπως απεικονίζεται στα Συντάγματα που έχουν μεσολαβήσει, κάνει ένα βήμα εμπρός, προς τη Δημοκρατία και ένα βήμα πίσω, με αποτέλεσμα, μετά από 12 Πολιτειακές αλλαγές, να παραμένει μέχρι σήμερα, σταθερά στάσιμο στο σημείο "ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ", καθώς παραπαίει συνεχώς, μεταξύ Μοναρχίας, Ολιγαρχίας (που είναι ο Κοινοβουλευτισμός) και Δικτατορίας.

Μετά, λοιπόν, από την παραπάνω τεκμηρίωση της αλήθειας και την παραδοχή ότι επί 200 χρόνια δεν κατορθώσαμε, οι Έλληνες, να κατακτήσουμε τη Δημοκρατία, ταλαιπωρούμενοι μεταξύ Μοναρχίας και Ολιγαρχίας, αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας για την Ελευθερία, δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν έχει τελειώσει.

Βρισκόμαστε στο μετέωρο βήμα, με το ένα πόδι στον αέρα, έτοιμο για το βήμα/άλμα, που πρέπει να γίνει, προς τη Δημοκρατία,.

Πρέπει να γίνει, διότι αν δεν γίνει αυτό το βήμα, δεν θα αποκτήσουμε ποτέ ΚΑΙ Ανεξαρτησία, καθώς η κυβερνώσα μας Ολιγαρχία, είναι ταυτισμένη και συνώνυμη με την Εξάρτηση της Χώρας μας από την Οικονομική Παγκοσμιοποίηση τή "Νέας Τάξης", που δηλητηριάζει την κοινωνία μας με τα ευαγγέλια του ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ και του ΑΚΡΑΤΟΥ ΥΛΙΣΜΟΥ, εμφανιζόμενου ως ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΥ.

Οπότε, μην έχοντας κατακτήσει την ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ και την ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, που όπως είπαμε, αποτελούν τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ύπαρξης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ενός κράτους, δεν μορούμε να ισχυριζόμαστε και να λέμε ότι είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, διότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ, παρ'ότι νομίζουμε ότι είμαστε.

Και εδώ, στο σημείο αυτό, πρέπει να θυμηθούμε τα διδάγματα του μεγάλου Πλάτωνα, που μέσα από την αλληγορία του Σπηλαίου του, μας λέει: "Δεν υπάρχει ασφαλέστερος δούλος, από εκείνον που, εσφαλμένα, πιστεύει ότι είναι ελεύθερος".

Αναφέροντες, λοιπόν, στους ήρωες του 1821 που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία τη δική τους και των απογόνων τους, δηλαδή τη δική μας, στεκόμαστε προσοχή απέναντι τους και τους λέμε:

• Αναφερόμενοι ευλαβώς σ'εσάς, ηρωικοί γεννήτορες του κράτους μας, απολογούμαστε ντρεπόμενοι, που όλα αυτά τα 200 χρόνια, δεν κάναμε κάτι για να ολοκληρώσουμε το ὈΡΑΜΑ σας για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Που δεν κάναμε κάτι για την κατάκτηση της Αυτοδιάθεσης της κοινωνίας μας.

• Είμαστε ένοχοι, όχι διότι δεν έχουμε κατακτήσει τη Δημοκρατία, 200 χρόνια μετά τη δική σας νίκη επί του βάρβαρου κατακτητή, αλλά διότι, ακόμη, δεν πολεμήσαμε καν για να την κατακτήσουμε.

Δεν κάναμε το χρέος μας και είμαστε υπόλογοι.

Αναγνωρίστε μας το ελαφρυντικό τής άγνοιας ή της ευπιστίας μας ΣΤΗΝ 'ΥΠΟΥΛΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΌΡΗΣΗ της προπαγάνδας της Ολιγαρχίας και συγχωρείστε μας.

Αποδεχόμαστε το ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Θα φέρουμε τη Δημοκρατία στην κοινωνία μας, ώστε να αποκτήσουμε και Ανεξαρτησία.

Ορκιζόμαστε, όπως ορκισθήκατε κι εσείς πριν ξεκινήσετε το νικηφόρο αγώνα σας, ότι θα προσπαθήσουμε ΜΕ ΌΛΗ ΜΑς ΤΗ ΔΎΝΑΜΗ, ΝΑ ολοκληρώσουμε ΤΟ ΌΡΑΜΑ ΣΑΣ για μία ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ.

__________________________________