Η ανάλυση που ο Μίκης Θεοδωράκης κατέθεσε την 24.05.2013, με τίτλο “Ευρωπαϊκή Πατριωτική Αντίσταση”, (στη σελίδα “ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ” του site της ΣΠΙΘΑΣ http://www.spitha-kap.gr/el/
Δεσμά,
που ο ίδιος ο άνθρωπος δημιούργησε, παρακούοντας την σοφή προτροπή του
Μεγάλου Αριστοτέλη: “ Ποτέ δεν πρέπει ο άνθρωπος να επιτρέψει στο Χρήμα
να γίνει εμπορεύσιμο αγαθό”.
(Μέσα σε μία πρόταση, το Ελληνικό πνεύμα, κλείνει όλη την καταστροφή
Ποιό είναι το μονοπάτι αυτό, που οδηγεί
την ανθρώπινη κοινωνία σε ένα όμορφο μέλλον, χωρίς καμία ομοιότητα με
την σημερινή ζοφερή εικόνα της τρέχουσας κατάστασής της;
Το τοπίο της εκπληκτικής μελλοντικής κοινωνικής ομορφιάς, δεν προδιαγράφει έναν ιδεατό κόσμο, στημένο σε μία θεωρητική άποψη,
αμφιβόλου εφαρμογής. Πατάει επάνω στη σημερινή σκληρή πραγματικότητα,
στον φυσικό νόμο δράσης/αντίδρασης και στον άλλο φυσικό νόμο της
εντροπίας που στην κοινωνική ζύμωση εκφράζεται με το
“θέση-αντίθεση-σύνθεση”.
Με δύο λόγια (για να μη κουράζω με πράγματα
που θα τα βρείτε στα πρωτότυπα αυτών των εξαιρετικά σημαντικών
κειμένων) ο δρόμος που δείχνουν, είναι η έξοδος της ανθρώπινης κοινωνίας
από το χρηματοκεντικό μοντέλο της κίνησής της και η θεμελίωση ενός
νέου αξιοκεντρικού μοντέλου που θα κινεί την κοινωνία με την ενέργεια
των αξιών που ικανοποιούν και ευχαριστούν βαθειά την ανθρώπινη φύση: τη
Δικαιοσύνη, την Αγάπη, την Ελευθερία, τη Δημιουργικότητα, την
Αλληλεγγύη.
Το “μονοπάτι” αυτό, περιγράφει σαν αναγκαίο, τόσο ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Μίκης Θεοδωράκης,
όσο και ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, ένας σοβαρός διαμορφωτής της κατεύθυνσης
της εξωτερικής πολιτικής της Ρωσσίας, με μεγάλη και ανερχόμενη επιρροή
στο Κρεμλίνο (όπως μας τον συστήνει ο Δ.Κ που του παίρνει αυτή την,
εκπληκτικού περιεχομένου, συνέντευξη, για την οποία, όλοι οι
προβληματιζόμενοι περί του “δέοντος γενέσθαι”, του είμαστε ευγνώμονες).
Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, λέει χαρακτηριστικά: “Η
τάξη του Χρήματος είναι μια ακραία μορφή παρακμής, αποανθρωποίησης και
παγκόσμιας παραίσθησης. Είναι η πιο άδικη και διεφθαρμένη μορφή ύπαρξης.
Το Χρήμα είναι το όριο της παρακμής και αποσύνθεσης. Δεν είναι απλό
εργαλείο, είναι το ίδιο το μεταφυσικό κακό. Ο πολιτισμός που θέτει τον
εαυτό του υπό τη δύναμη του Χρήματος θα χαθεί, όπως χάθηκε η Ατλαντίδα.
Αλλά παραμένω πεπεισμένος ότι οι αγώνες του Ανθρώπου εναντίον του
Χρήματος, του αυθεντικού Dasein εναντίον του Gestell, της τέχνης, της
αθηναϊκής τάξης πραγμάτων εναντίον της Ατλαντικής γοητείας, δεν
τερματίστηκε. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε αλλού στον κόσμο. Μιλώντας σε
νεοπλατωνικούς όρους: είμαστε στην ακραία φάση της προόδου, της εξόδου
από τη νοητική Αρχή προς την υλική περιφέρεια. Ο σύγχρονος κόσμος είναι
βαθιά ηλίθιος και κοινότυπος. Είναι υλικός κόσμος, αποστασία,
αντίχριστος. Αλλά είναι και η τελευταία έκκληση να γυρίσουμε στο
καθεστώς της ύπαρξης. Είναι ο καιρός της επιστροφής, της Μεγάλης Στροφής
(Kehre) και του Γεγονότος (Er-eignis), ο καιρός του ‘Αλλου Ξεκινήματος
(AndereAnfang). Το πρώτο ξεκίνημα, το ξεκίνημα της φιλοσοφίας ως
προορισμού του ανθρώπου έγινε στην Ελλάδα. Ας το επαναλάβουμε ακόμα μια
φορά. Για τον ‘Ανθρωπο εναντίον της τάξης του Χρήματος”.
Ζητάει,
λοιπόν, ο Αλεξάντρ Ντούγκιν, να επαναλάβουμε (εμείς, η ανθρώπινη
κοινωνία) ακόμα μια φορά, το “Άλλο Ξεκίνημα” και τη “Μεγάλη Στροφή” στη
φιλοσοφία, ως άμυνα και επίθεση εναντίον της “τάξης του Χρήματος” και ως οδηγού για τον τελικό προορισμό του ανθρώπου.
Ακούγοντας
αυτό το κάλεσμα, (από έναν άνθρωπο που διαμορφώνει την πολιτική μίας
μεγάλης δύναμης, καθώς είναι σήμερα “κορυφαίος γεωπολιτικός της Ρωσίας
του Πούτιν, με μεγάλη και ανερχόμενη επιρροή στο Κρεμλίνο”), δεν
μπορούμε παρά να το συνδυάσουμε με τις δραματικές πολιτικές εξελίξεις
στην Ευρώπη που διαμορφώνονται από την πίεση της “Διεθνούς του
Χρήματος”, που δείχνει πως έχει αποφασίσει να ολοκληρώσει την φάση της
παγκοσμιοποίησής της με τη δημιουργία μίας κεντρικής (δικής της)
παγκόσμιας πολιτικής Εξουσίας που υποτάσσει την ανθρώπινη ύπαρξη και
ζωή στις άπληστες ορέξεις της ανεξέλεγκτης κυριαρχίας της, με όργανο το
χρήμα.
Δεν μπορούμε να μη συνδυάσουμε
την προτροπή ενός σημαντικότατου διαμορφωτή της εξωτερικής πολιτικής
της Ρωσσίας, με τη δυνατότητα ενδυναμώματος της παράλληλης δράσης της
ανθρώπινης κοινωνίας που εμφανίζεται να αντιδρά σε αυτή την πίεση της
“Διεθνούς του Χρήματος”, κυρίως με τη μορφή της επιδίωξης της 'Αμεσης
Δημοκρατίας, σαν αντίδοτο στην “Κοινοβουλευτική”, που αποδείχθηκε
(διεθνώς) Δούρειος Ίππος και “5η Φάλαγγα” της Ολιγαρχίας της “Νέας Τάξης
Πραγμάτων” (The New Order), μέσα στον κορμό της Δημοκρατίας.
Εδώ, στην Ελλάδα, το φαινόμενο
αυτό, (της αναντίρρητης επιβολής των δυνάμεων του Χρήματος επάνω στο
κοινωνικό Σώμα) το βιώνουμε καθημερινά. Και δεν χρειάζεται να περιγράψω,
ακόμη μία φορά, την τέλεια κοινωνική καταστροφή που έχει επιφέρει,
καθιστώντας (με το υπερόπλο τής επιστημονικά μεθοδευμένης προπαγάνδας)
τους πολίτες ανίκανους ιδιώτες/idiots να αντιδράσουν στον βιασμό της
θέλησής τους, της ζωής τους, αλλά και της ζωής των παιδιών τους....
Δεν μπορούμε να μη συνδυάσουμε την προτίμηση 7 εκατομμυρίων Ιταλών στην “Άμεση Δημοκρατία”
του Μπέπε Γρίλλο, τις μεγάλες διαδηλώσεις των Πορτογάλλων, Ισπανών και
Γάλλων και την ανατροπή του καθεστώτος πολιτικού συστήματος στην
Ισλανδία με τη δημιουργία νέου Συντάγματος με “Συντακτική
Εθνοσυνέλευση”.
Το καζάνι της διεθνούς αντίστασης στα τεκταινόμενα της “Διεθνούς του Χρήματος”, όπως αυτά εκφράζονται και υλοποιούνται με τις αποφάσεις της Trilateral Commission, του Bilderberg Group και την καθοδήγηση της Goldman Sachs, άρχισε να βράζει.
Η Ελλάδα έχει επιλεγεί και αποτελεί, ήδη, θέατρο μίας από
τις κρίσιμες μάχες αυτού του πολέμου, για την τελική επικράτηση της
παγκοσμιοποιημένης Ολιγαρχίας του Χρήματος, γι' αυτό και τα βλέμματα
όλου του κόσμου, τα τελευταία 2-3 χρόνια, είναι στραμμένα επάνω μας,
καταγράφοντας μέρα με τη μέρα, τις αντιδράσεις της Ελληνικής κοινωνίας.
Είναι η ώρα, εμείς οι Έλληνες, να δείξουμε σ' όλο τον κόσμο ποιά είναι η πραγματική Δημοκρατία!!
Ότι δεν είναι αυτή η ψευδεπίγραφη που μας σερβίρουν, που συστήνεται και
παρουσιάζεται ως Δημοκρατία, για να κρύβει την ύπουλη Ολιγαρχία της
“Διεθνούς του Χρήματος”, που έχει επιβάλλει στον κόσμο το σκοτάδι της
λατρείας του Μαμμωνά, με όχημα τον άκρατο καταναλωτισμό, που έχει
αλλοτριώσει τον άνθρωπο και τον έχει καταδικάσει σε ισόβια
ανικανοποίηση, με όλες τις τραγικές, γι' αυτόν, επιπλοκές, σωματικές,
ψυχικές, κοινωνικές......
Είναι
η ώρα για την οργάνωση της “Παγκοσμιοποίησης της πραγματικής
Δημοκρατίας”, που είναι η μόνη ικανή να γκρεμίσει την παγκοσμιοποίηση
της Ολιγαρχίας της “Διεθνούς του Χρήματος” που λειτουργεί και εκμεταλλεύεται
πολύ αποτελεσματικά, τη σοφή Μακιαβελική συνταγή του “Διαίρει και
βασίλευε”, με πιόνια τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό τους.
Αν μία μεγάλη δύναμη, όπως η Ρωσσία, μπορεί να συμβάλλει σ' αυτό (όπως τα λεγόμενα και η προσωπικότητα του Αλεξάντρ Ντούγκιν
αφήνουν να εννοηθεί) η υλοποίηση της επανάστασης που έχει ανάγκη η
σημερινή ανθρώπινη κοινωνία, μπορεί να αποκτήσει προοπτική τελικής
Νίκης.
Ο ρόλος της Ελληνικής κοινωνίας, έχει διαμορφωθεί από την παρούσα συγκυρία, να είναι ο πάντοτε ιστορικός της ρόλος, του οδηγού και μπροστάρη, χωρίς αυτό να αποτελεί δική της επιδίωξη.
Η
διαπίστωση αυτή, μπορεί (και πρέπει) να κινητοποιήσει τις κατάλληλες
δυνάμεις (αν υπάρχουν) προς την κατεύθυνση αξιοποίησης αυτής της
πραγματικότητας. Ο Μίκης Θεοδωράκης, με τη διεθνή ακτινοβολία της προσωπικότητάς του, είναι μία τέτοια, “κατάλληλη δύναμη”.
Τώρα,
που το οικοδόμημα της “χρηματοκρατίας” τρίζει καθώς έχει αποδειχθεί ότι
τα θεμέλιά του είναι φτιαγμένα από σαθρή άμμο θαλάσσης, είναι η μεγάλη
ευκαιρία να το γκρεμίσουμε
και να χτίσουμε την αυριανή ανθρώπινη κοινωνία επάνω στα γερά θεμέλια
των αιώνιων νόμων των μεγάλων κοινωνικών Αξιών: της Δικαιοσύνης, της
Αγάπης, της Αδελφοσύνης, της Δημιουργικότητας.
