ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ (της Ολιγαρχίας ή της Δημοκρατίας) ;

 (18.ΧΙ.2016)

Με αφορμή την επίσκεψη του απερχομένου Προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama, σε Ελλάδα και Βερολίνο, αλλά και την πρόσφατη εκλογή του Donald Trump ως νέου Αμερικανού Προέδρου,καθώς και την πίεση που ασκείται στην ΕΕ για υπογραφή της Συνθήκης CETA, (προπομπό της ΤΤΙΡ) δύο έννοιες ενέσκηψαν δριμύτερες στον δημόσιο διάλογο, τόσο στα χείλη των “υψηλών” φιλοξενουμένων και φιλοξενούντων, όσο και στα “πάνελ” των συνήθως δημοσιομιλούντων πολιτικών και δημοσιογράφων.

Η “ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ” (“globalization”) και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ (Democracy).

Τόσο στην Αθήνα, όσο και στο Βερολίνο, το μεγαλύτερο μέρος όσων ειπώθηκαν, αφορούσαν αυτές τις δύο έννοιες.

Σε κάποιο, μάλιστα, σημείο, αλληλοεξαρτήθηκε η ύπαρξη της μίας (της Δημοκρατίας) από την επιτυχία της άλλης (της Παγκοσμιοποίησης).

Ειπώθηκε, δηλαδή, ότι προϋπόθεση της ύπαρξης Δημοκρατίας Σ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, είναι η επιτυχία της επιχειρούμενης Οικονομικής Παγκοσμιοποίησης.

Και, βέβαια, όταν από μία τεράστια αεροπλανάρα κατεβαίνει ένας τεράστιος και απαστράπτων Μπαράκ Ομπάμα, ανεβαίνει στο βήμα και μπροστά σ' ένα ακροατήριο δακρυσμένο από τον θαυμασμό του για τον ομιλητή, σου μιλά για τα καλά της Δημοκρατίας επί της οποίας προεδρεύει, και για τα καλύτερα που φέρνει η Παγκοσμιοποίηση, με τί ανάστημα μπορεί να του αντιμιλήσει ένας Όθωνας Ιακωβίδης, κατερχόμενος από το πάντα καθυστερημένο, άπλυτο και σαρδελλογεμισμένο τρόλλεϊ, χωρίς δακρυσμένους ακροατές, χωρίς (ούτε καν) βήμα .....

Όμως, η Αλήθεια έχει θεϊκές ιδιότητες και μπορεί να εμφανισθεί ανά πάσα στιγμή από παντού, με απίστευτη δύναμη, η οποία πηγάζει από την κοινή Λογική που μπορεί να ανατρέψει κάθε κατάσταση και κάθε Ψέμμα, όσο καλά δουλεμένο κι αν είναι, όσο πειστικά κι αν παρουσιάζεται από τα πιο επίσημα χείλη, ακόμη και από αυτά του πλανητάρχη ή της γκαουλάϊτερ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έκαναν ντουέτο για να μας μάθουν τί καλά πράγματα είναι η Δημοκρατία και η Οικονομική Παγκοσμιοποίηση για την κοινωνία μας.

Μόνο που η Φράου Μέρκελ ξέχασε να μας θυμίσει ότι, σύμφωνα με τις Αρχές τής Δημοκρατίας στην οποία πιστεύει και της οποίας ηγείται, κατέβασε το βρακί της και κατούρησε περιφρονητικά και επιδεικτικά το ηρωϊκό αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος ενός Λαού (του Ελληνικού, που τόσο θαυμάζει κι αυτή “διότι γέννησε τη Δημοκρατία”) και έκτοτε επιβάλλει τη θέληση της στον Λαό αυτόν, με τρόπο εκβιαστικό, που καμία σχέση δεν έχει με τη Δημοκρατία, την οποία προσβάλλει κατάφωρα και εκκωφαντικά.....

Οπότε, στην πράξη, έχει αποδείξει ανεκκλήτως η Φράου Μέρκελ, αν αυτό που αυτή εννοεί ως Δημοκρατία, έχει κάποια σχέση με τη Δημοκρατία. 

Άρα: όταν αυτή μιλά για Δημοκρατία, κάτι άλλο εννοεί από αυτό που μαρτυρά το όνομα και ο ορισμός της Δημοκρατίας.

Ο Μίστερ Πρέζιντεντ, ξέχασε κι αυτός να αναφέρει κάποια βασικά επιτεύγματα της Αμερικάνικης Δημοκρατίας που μοστράρεται παγκοσμίως και σαν πρότυπο Δημοκρατίας, αλλά και σαν παγκόσμια εγγυήτρια της, επί της Υδρογείου!!.....

Παραθέτω μερικά, που συνέβησαν κατά την 8ετή προεδρία του στις ΗΠΑ και ξέχασε να αναφέρει:

1ον) Οι δισεκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ, σ' αυτή την 8ετία, αυξήθηκαν από 359 σε περίπου 600.

Η περιουσία, δε, των 400 πλουσιότερων εξ αυτών  (σύμφωνα με τα στοιχεία του Forbes για το 2014) εκτινάχτηκε από 1.100 δις δολλάρια στα 2.290 δις δολλάρια !!!

Την ίδια αυτή περίοδο, οι Αμερικανοί εργαζόµενοι, είδαν να χάνονται περισσότερες από 7 εκατοµµύρια θέσεις εργασίας και να κατάσχονται πάνω από 5 εκατομμύρια κατοικίες από τις τράπεζες που, εν τω μεταξύ, είχαν επιχορηγηθεί από το αμερικάνικο κράτος (δηλαδή από τις τσέπες των φορολογούμενων) με περισσότερα από 3.300 δις δολάρια.

2ον) Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2010 για κάθε έναν νέο Αµερικανό δισεκατοµµυριούχο που γεννούσε η πολιτική Ομπάμα, αντιστοιχούσαν 130.000 απολυµένοι Αµερικανοί εργάτες…

3ον) ο αριθµός των άστεγων παιδιών που κυριολεκτικά ζουν στους δρόμους στις ΗΠΑ, ξεπερνά το 1 εκατοµµύριο…

4ον) Μέσα στο 2009, κατά την έναρξη της κρίσης (που εκδηλώθηκε το 2008) και στην πιο επώδυνη στιγμή της, σύµφωνα µε το αµερικανικό περιοδικό Fortune και την περίφηµη λίστα «Fortune 500», οι 500 µεγαλύτεροι µονοπωλιακοί όµιλοι των ΗΠΑ αύξησαν τα κέρδη τους κατά 335%.

Οι συγκεκριµένοι όµιλοι, το αμέσως επόμενο διάστημα, είδαν την κερδοφορία τους να εκτινάσσεται στα 391 δισεκατοµµύρια δολάρια.

Το γεγονός συνιστά πραγµατικό άθλο, αν συνυπολογιστεί ότι πρόκειται για τη δεύτερη µεγαλύτερη άνοδο κερδοφορίας που είχε καταγράψει η λίστα «Fortune 500» στην μέχρι τότε 56ετή ιστορία της.

• 
  
  • Σηµείωση 1η: Τη χρονιά που αύξησαν τα κέρδη τους κατά 335%, οι ίδιοι όµιλοι προχώρησαν στην απόλυση 821.000 εργαζοµένων.
  
  
• • Σηµείωση 2η: Σύµφωνα µε το Ίδρυµα Ροκφέλερ, ένας στους πέντε Αµερικανούς εργαζοµένους το 2009 είχε εισοδηµατικές απώλειες τουλάχιστον 25%. 
   
• • Σημειωση 3η: Σήμερα το μέσο αμερικανικό νοικοκυριό έχει εισόδημα χαμηλότερο από τα επίπεδα του 2000 με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ να κινείται σταθερά πτωτική πορεία εδώ και 4 δεκαετίες
  •  
• • Σημειωση 4η:Περίπου 55 εκατομμύρια Αμερικανοί (σύμφωνα με την Εθνική Ακαδημία Επιστημών) ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, εκ των οποίων 15,5 εκατομμύρια είναι παιδιά. Δηλαδή με περίπου 100 εκατομμύρια, το 1/3 του αμερικανικού πληθυσμού, αντιμετωπίζουν σοβαρή οικονομική δυσπραγία.
  •  
• • Σημειωση 5η: πάνω από 50 εκατομμύρια Αμερικανοί δεν έχουν ασφάλεια υγείας και 50 εκατομμύρια σιτίζονται με κουπόνια σίτισης.
• • Σημειωση 6η: Ο Στίγκλιτς καταγράφει ότι το 95% των κερδών που παρήχθησαν από το «μοντέλο Ομπάμα» από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ, κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, και ο Κρούγκμαν σημειώνει ότι από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες του πλούτου που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού.

(όλα τα μεγέθη που αναφέρονται, αντιγράφηκαν από το άρθρο “ΚΟΥ ΚΛΟΥΞ ΤΡΑΜΠ”, του έγκριτου Νίκου Μπογιόπουλου, https://www.thepressproject.gr/article/102715/Kou-Klouks-Tramp)

Αν αυτά είναι αποτελέσματα Δημοκρατίας (που “Δημοκρατία” σημαίνει ότι οι πολλοί αποφασίζουν για τις τύχες της κοινωνίας τους) τότε τι θα χρειάζονταν η Ολιγαρχία ή η Μοναρχία ; αφού αυτά είναι αποτελέσματα Ολιγαρχίας και μάλιστα βαρβάτης !!!

Αλλά, αυτή που ο Πρόεδρος Ομπάμα αποκαλεί Δημοκρατία, δεν είναι Δημοκρατία, για τον απλούστατο λόγο ότι οι πολλοί, δεν μπορεί να αποφασίζουν να δυστυχούν για να ευημερούν κάποιοι λίγοι. 

 

Η Αλήθεια αυτή, είναι τόσο απλή και τόσο ατράνταχτα τεκμηριωμένη, που ούτε 100 Ομπάμα και 300 Μέρκελ δεν μπορούν να την αμφισβητήσουν !!!

Βλέπουμε, λοιπόν, καθαρά, πως η Φράου Μέρκελ και ο Μίστερ Ομπάμα, όταν μιλούν και λένε πως η παγκοσμιοποίηση είναι απαραίτητη για να εδραιωθεί στον Κόσμο η Δημοκρατία, αυτή τη Δημοκρατία εννοούν, δηλαδή τη μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία, Ολιγαρχία !!...

Αυτό που αυτοί οι δύο μεγαλόσχημοι (και όλοι οι παρατρεχάμενοι τους και οι εξαρτώμενοι από τις αποφάσεις τους) μοστράρουν σαν Δημοκρατία, είναι καθαρή–πεντακάθαρη Ολιγαρχία, που σφετερίζεται την αίγλη και την παγκόσμια αποδοχή και λαχτάρα των Λαών για τη Δημοκρατία, προκειμένου η Ολιγαρχία αυτή να κυβερνά τις κοινωνίες χωρίς ουσιαστική αντίσταση τους !!!

Όμως, (δεν μπορεί να γίνει αλλιώς) τα έργα της αποκαλύπτουν την Αλήθεια !!!.....

Και βέβαια, αυτή η δήθεν Δημοκρατία για να εδραιωθεί (διότι πάντοτε υπάρχει ο φόβος της να γκρεμιστεί από την πραγματική Δημοκρατία) χρειάζεται όλα αυτά που περιλαμβάνονται στην Παγκοσμιοποίηση, που τα τελευταία χρόνια κερδίζει συνεχώς έδαφος στην περίφραξη της εξουσίας τής “Ολιγαρχίας του Χρήματος”, επί της παγκόσμιας ανθρώπινης κοινωνίας.

Το μεγάλο πρόταγμα του οικοδομήματος της παγκοσμιοποίησης, είναι η “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ”, η οποία (όλοι το διαπιστώνουμε από τα αποτελέσματα της) είναι τόσο ελεύθερη, όσο της επιτρέπουν οι κατευθύνσεις που της δίνουν οι εξαιρετικά λίγες πολυεθνικές εταιρείες που ελέγχουν παγκοσμίως:

• την ενέργεια (ΒΡ, Chevron, Shell, ExxonMobil)
• τα τρόφιμα (Monsanto, Nestle, Uni-Lever, κλπ)
• το νερό (Veolia, Suez, Agbar, RWE, Saur, κλπ)
• τα φάρμακα (ΒΑΥΕR, ABBOT, GLAXOSMITHKLINE, PFIZER, κλπ)
• την πληροφόρηση (Microsoft, Google, Apple, Facebook)
• τους εξοπλισμούς (DASSAULT, GENERAL DYNAMIC, FERROSTAAL, κλπ)
• τη ροή του Χρήματος (Federal Reserve, Goldman Sachs, Citigroup, Morgan Stanley, Paribas, Deutche Bank, κλπ, μέσα από ένα πλέγμα Κεντρικών Τραπεζών και Χρηματιστηρίων).

Η “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ”, λοιπόν, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ από την Ολιγαρχία του Χρήματος !!!

Οι κατευθύνσεις της, δίνονται μέσα από τα όργανα που έχει αναπτύξει η Ολιγαρχία των πολυεθνικών αυτών, για να μη φαίνεται (παρά μόνο από τα αποτελέσματα που λίγοι τα διαβάζουν)

Τα όργανα αυτά είναι : 

• Ο Οργανισμός Παγκοσμίου Εμπορίου (ΟΠΕ), 
• ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), 
• το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ),
• η Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank - WB),
• η "Τράπεζα διεθνών Διακανονισμών" (Bank for International Settlements - BIS).

Τα όργανα αυτά, προκειμένου να περάσουν τις αποφάσεις τους στις κυβερνήσεις των κρατών, ώστε να γίνουν Νόμοι που υποχρεώνουν τις κοινωνίες να τους τηρούν, συντονίζονται με τις αποφάσεις που παίρνονται από άλλα, άτυπα αλλά ισχυρότερα των Οργανισμών αυτών, όργανα, όπως η 

• Λέσχη Μπίλντενμπεργκ, 
• η Σύνοδος των 7, 
• η Σύνοδος των 20, 
• η Τριμερής (Trilateral) .

Κατ' αυτόν τον τρόπο, η παγκοσμιοποίηση δένει όλο και σφικτότερα τις ανθρώπινες κοινωνίες στα συμφέροντα αυτής της Ολιγαρχίας του Χρήματος, η οποία, θα πρέπει να πούμε ότι ΔΕΝ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ , αφού κατέχει πλήρως την παραγωγή και τη διανομή του κατά το δοκούν της.

Το Χρήμα αποτελεί το όπλο της για να κατακτήσει τον τελικό σκοπό της που είναι Η ΠΛΗΡΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ.

Αυτό, όσοι νοιώθουμε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ που δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ, είμαστε υποχρεωμένοι να το πολεμήσουμε. 

Λοιπόν, τέρμα τα αστεία !!!

Τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα καθώς, από τους "υποστηρικτές της Δημοκρατίας”, οδηγούμαστε σε έναν νέο Μεσαίωνα τρισχειρότερης βαρβαρότητας, από τον παλιό που ξέρουμε.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ. Ο ΛΑΟΣ ΞΕΣΚΙΖΕΤΑΙ

 (5/ΧΙ/2016)

Παρακολουθώ την επισημότητα, την εγκαρδιότητα μεταξύ των ορκιζομένων Υπουργών και τη διάχυτη ευφροσύνη που ξεχειλίζει από τα βάθη τού είναι καθενός και καθεμιάς εκ των υπουργοποιουμένων, ενώ ταυτόχρονα ακούω (από την ΕΤ-1) την αναλόγου θριαμβευτικού ύφους περιγραφή της λαμπρής αυτής τελετής και διερωτώμαι: “Μήπως δεν ξέρω να διαβάζω  σωστά την Ελληνική γλώσσα” ;; 

 

Αμέσως όμως, θυμάμαι πως στα φιλολογικά ήμουν αριστούχος, αλλά πάλι, τόσα χρόνια πέρασαν από τότε... Λές ; Ρε, μπας και αρχίζω να τα χάνω ;; ξανασκέφτομαι.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα υπογραμμισμένα σημεία, στα βιβλία που έχω μπροστά μου.

Και σκέφτομαι ο δυστυχής: Τότε, τί είναι και δεν είναι πραξικόπημα αυτό που έγινε την 6η Ιουλίου 2015 ;;;

 

Την επομένη του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, έχουμε μία αιφνιδιαστική πολιτική ενέργεια (τη σύναξη των πολιτικών αρχηγών υπό την Προεδρία του ΠτΔ) με την οποία, όχι απλώς περιορίστηκε, αλλά ανατράπηκε άρδην (από ΟΧΙ 62% έγινε ΝΑΙ !!!) η εκπεφρασμένη με δημοψήφισμα, βούληση του κυρίαρχου λαού και επλήγη στον σκληρό πυρήνα του το πολίτευμα της Δημοκρατίας μας που στο στο 1ο (θεμελιώδες) άρθρο του Συντάγματος καθιστά “τη Λαϊκή κυριαρχία, θεμέλιο του πολιτεύματος” ;

Όμως, στο ΑΡΘΡΟ 52 του Συντάγματος, γράφει: “Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να την διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Νόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις των παραβατών της διάταξης αυτής”.

Άρα: Το “ΟΧΙ 62%” (προϊόν ελεύθερης και ανόθευτης εκδήλωσης της λαϊκής θέλησης, ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας” γιατί δεν έγινε σεβαστό (όπως επιβάλλει το Σύνταγμα) από Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση ;;;

Έχουμε, λοιπόν, ένα τυπικότατο πραξικόπημα, σύμφωνα με την αποκωδικοποίηση της λέξης, κατά το λεξικό Δημητράκου : “Πραξικόπημα είναι η αιφνιδιαστική πολιτική ή στρατιωτική ενέργεια με την οποία περιορίζονται οι λαϊκές ελευθερίες και πλήττονται τα Συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών”.

Το πραξικόπημα αυτό δεν έγινε αμέσως αντιληπτό από τον λαό, διότι η ορατή θέση των πραξικοπηματιών στα πολιτειακά αξιώματα δεν άλλαξε, καθώς ήταν ήδη εγκατεστημένοι στις θέσεις εξουσίας που απαιτούνται για τη διακυβέρνηση της Χώρας. (π.χ δεν έφυγαν από τις θέσεις διοίκησης του Στρατού ή της Δημόσιας Διοίκησης, για να καταλάβουν τις θέσεις διοίκησης Υπουργείων).

Άλλαξε άρδην, όμως, ποιοτικά, η λειτουργία της θέσης των πραξικοπηματιών, οι οποίοι, σφετεριζόμενοι τις πολιτικές θέσεις που τους εμπιστεύθηκε ο Λαός, ΑΠΌ ΕΝΤΟΛΟΔΌΧΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΎ, ΚΑΤΈΣΤΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΕΝΤΟΛΕΊΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ !!!....

Οι εκλογές που έγιναν αμέσως μετά (τον Σεπτ. του 2015) για να θολώσουν το έγκλημα, είναι εκλογές παράνομες, ως έργο παρανόμου Αρχής, αλλά και κάθε άλλη μεταγενέστερη ενέργεια του Κοινοβουλίου και της κυβέρνησης, (όπως και η σημερινός ανασχηματισμός της πραξικοπηματικής κυβέρνησης) είναι παράνομες, για τον ίδιο λόγο και θα ακυρωθούν, μετά την αποκατάσταση της νομιμότητας όπως ορίζει το Άρθρο 120.3 του Συντάγματος.

ΑΡΘΡΟ 120.3. “O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή, διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος”.

Αποκατάσταση της νομιμότητας, δεν μπορεί να επέλθει όσες εκλογές και αν διεξαγάγει το καθεστώς πολιτικό σύστημα, καθώς όλες, από τη στιγμή της τέλεσης του εγκλήματος και στο εξής, θα είναι προϊόντα εκνόμου καθεστώτος, στην καθιέρωση και διατήρηση του οποίου ενέχονται όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου που διέπραξαν το έγκλημα ή σιώπησαν και δεν το κατήγγειλαν.

Αποκατάσταση της νομιμότητας, μόνο με ένα Δημοψήφισμα μπορεί να επέλθει, στο οποίο θα κληθεί ο κυρίαρχος Λαός να αποφασίσει αν ενοχοποιεί ή αθωώνει το καθεστώς από αυτή την πράξη του.

Τέτοιο Δημοψήφισμα μόνον από μία μεγάλη Λαϊκή δύναμη, μεγαλύτερη από όλους αυτούς μαζί, μπορεί να διεξαχθεί. 

 

Θα την κάνουμε (κάποια στιγμή) αυτή τη δύναμη ;;;;;;

ΤΟ “ΚΑΤΑ ΖΩΓΡΑΦΟ” ΥΔΡΟΓΟΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ “ΑΛΛΟ ΜΟΝΤΕΛΟ” ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

  (23/ΙΧ/2016)

Όταν ένα εφαρμοζόμενο μοντέλο αποτυγχάνει και μας καταστρέφει, είμαστε υποχρεωμένοι (από την κοινή λογική) να το αλλάξουμε. 

 

Οπότε, αυτό που πρέπει ν' αλλάξει, μιά για πάντα, στην Ελλάδα τού παρόντος, μαζί με τον πνιγμό του πολιτικού τέρατος “Σκύλλα/Χάρυβδις” που κατασπαράσσει εναλλάξ την Ελληνική κοινωνία, είναι το υφιστάμενο ΜΟΝΤΈΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉΣ ΑΝΆΠΤΥΞΗΣ.

Πρέπει, επειγόντως, να πάμε σ' ένα νέο μοντέλο, όπου η προγραμματική και νομιμοποιημένη λεηλασία του παρόντος και του μέλλοντος της Χώρας μας, να αποτελεί φάντασμα και κακό όνειρο τού παρελθόντος.

Ένα νέο μοντέλο, όπου η Αλήθεια θα πνίγει το Ψέμμα, η Λογική θα εξαφανίζει τον παραλογισμό και το Καλό θα καμακώσει θανάσιμα το Κακό.

Το νέο αυτό μοντέλο, μπορεί (όπως τεκμηριώνεται παρακάτω) να γίνει πραγματικότητα, χάριν του μεγάλου Έλληνα εφευρέτη Πέτρου Ζωγράφου και της εφεύρεσής του.

Και βέβαια, μιλάμε για την εφαρμογή ενός άλλου, νέου μοντέλου, υπό την προϋπόθεση πως η Χώρα θα είναι ελεύθερη να εφαρμόσει αυτό που θέλει η κοινωνία της και δεν θα είναι δέσμια του πολιτικού μοντέλου που επιβάλλουν οι εξωχώριες δυνάμεις των “δανειστών” της, με υπηρέτες τους το τέρας “Σκύλλα/Χάρυβδις”.

Ποιο μπορεί να είναι αυτό το “Νέο Μοντέλο”;

Αρχικά, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως, αυτό το “Νέο Μοντέλο”, θα καλύπτει, τόσο το κοινωνικό, όσο και το Οικονομικό πεδίο ζωής της κοινωνίας..

ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Για να στηθεί και να δουλέψει ένα νέο Κοινωνικό Μοντέλο, χρειάζεται να “πατήσει” επάνω σε ένα ΝΕΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ.

Ένα μοντέλο που θα είναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΙΚΑΝΟ, αρχικά να ανορθώσει την πεθαμένη Οικονομία της Χώρας και αμέσως μετά, να εκτινάξει όλες τις δυνατότητες που κρύβει μέσα της η προικισμένη από τη Θεία Φύση, πατρίδα μας.

Η Οικονομία έχει, πρωτίστως, ανάγκη από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΈΣ ΕΠΕΝΔΎΣΕΙΣ, για να δημιουργηθούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΈΣ ΔΟΥΛΕΙΈΣ που δημιουργούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΈΣ ΘΈΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΊΑΣ.

Μόνον έτσι μπορεί να αρχίσει, αφ' ενός να κινείται η Αγορά και αφ' ετέρου το κράτος να έχει τους πόρους για να συντηρεί τις κοινωνικές δομές του, χωρίς να στραγγαλίζει τους πολίτες.

Κανένας οικονομικός τομέας δεν δείχνει πως έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει το πεδίο επενδύσεων, την “ατμομηχανή” αυτού του μοντέλου, καθώς όλοι έχουν υποστεί καίρια πλήγματα που τους έχουν καταστήσει ανίκανους προσφοράς στην εθνική Οικονομία. 

 

Η “Οικοδομή” έχει καταρρεύσει, η Βιομηχανία/Βιοτεχνία εδώ και χρόνια καρκινοβατεί, η Γεωργία/Κτηνοτροφία συνεχώς φθίνει, το Εμπόριο πνέει τα λοίσθια.

Ο μόνος τομέας που είναι ακόμη όρθιος, είναι ο Τουρισμός, αλλά ένας κούκος δεν μπορεί να φέρει την Άνοιξη.

Και ενώ η Οικονομία, για να ορθοποδήσει, έχει ζωτική ανάγκη από πραγματικές επενδύσεις (δηλαδή δουλειές) το ζοφερό περιβάλλον που προαναφέρθηκε, επιτείνεται από τη γραφειοκρατία, την κομματική ημετεροκρατία, τους υψηλούς φόρους, την αταξία ανταγωνισμού, την ανυπαρξία ρευστότητας, την αβεβαιότητα του αύριο, κ.α, και κάνει τις επενδύσεις απαγορευτικές....

Άρα: δεν υπάρχει ελπίδα πραγματικής ανάκαμψης.

Οι “επενδύσεις” που ετοιμάζονται και έρχονται παρακαλετά ή υποχρεωτικά στη ρημαγμένη Χώρα, είναι αποικιοκρατικού τύπου.

Με αυτές, οι “δανειστές” και αυτοί που κρύβονται πίσω τους, παίρνουν τα λιμάνια, θα πάρουν το νερό, το ρεύμα , τα αεροδρόμια, τις παραλίες, τους δρόμους, τις κόρες και τους γιους μας, όλα, για ένα κομμάτι ψωμί !!!

Οι επενδύσεις αυτές, είναι η ταφόπλακα που θα κλείσει ερμητικά για πολλά χρόνια το δικαίωμα της Ελληνικής κοινωνίας σε μία καλύτερη ζωή, από αυτή τού είλωτα.

Ζούμε, ήδη, τή βλέπουμε όλοι μας, την απαρχή αυτής της κατάστασης.

 

Υπάρχει, όμως, κάτι που να μπορεί να φέρει ΥΓΙΕΙΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ;

Που να μπορεί να αποτελέσει την “ατμομηχανή” για την ανόρθωση αυτής της πεθαμένης/πτωχευμένης Οικονομίας ;;

Ναί υπάρχει !!!

Κι ας μην είναι γνωστό στους περισσότερους, ακόμη.

Είναι το ΚΑΘΑΡΟ, ΑΣΦΑΛΕΣ, ΥΠΑΡΚΤΟ ΟΠΟΥ ΝΕΡΟ, ΦΘΗΝΟ, ΥΔΡΟΓΟΝΟ. 

 

Η “Νέα Ενέργεια” που στα επόμενα λίγα χρόνια θα αντικαταστήσει κατά το μεγαλύτερο μέρος, σε όλη την Υφήλιο, όλα τα άλλα καύσιμα ή πηγές ενέργειας, εξ αιτίας αυτών των χαρακτηριστικών της.

Το γεγονός ότι αυτή η “Νέα Ενέργεια”, κατά τη βούληση του μεγάλου Έλληνα εφευρέτη της, Πέτρου Ζωγράφου, αποτελεί “προίκα” της Ελληνικής κοινωνίας στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, φέρνει τη Χώρα μας στην προνομιακή θέση να μπορεί να δρέψει (για μια – δύο 10ετίες) τους καρπούς τής αποκλειστικής παραγωγής και διάθεσης της Ενέργειας, για την οποία διψά όλη η Υφήλιος.

Χρόνος ικανός, για να αποτελέσει (αυτή η πηγή της “Νέας Ενέργειας” που ξαφνικά ανάβλυσε στη Χώρα μας) τα “πέλματα των θεμελίων” αυτού του Νέου Οικονομικού Μοντέλου, 

 

Για να έχουμε ένα μέτρο των μεγεθών για τα οποία μιλάμε, αρκεί να λάβουμε υπ' όψη πως, το ύψος των ετησίων επενδύσεων στην Ενέργεια, παγκοσμίως, είναι περίπου 1100 δισεκατομμύρια Δολλάρια.

Δηλαδή περίπου 800 % μεγαλύτερο από το Ελληνικό ΑΕΠ !!!

Από το γεγονός αυτό (από αυτό μόνο το νούμερο) εύκολα γίνεται αντιληπτό πως, μέσα σε μία τριετία (την πρώτη ενός 10ετούς προγράμματος Οικονομικής Αναπτυξιακής αναδιάρθρωσης) Η ΕΛΛΆΔΑ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΤΟ ΚΑΤ' ΕΞΟΧΉΝ ΠΕΔΊΟ ΕΠΕΝΔΎΣΕΩΝ ΑΝΆ ΤΗΝ ΥΦΉΛΙΟ για την εφαρμογή της “Νέας Ενέργειας”.

Αυτό, επιγραμματικά, σημαίνει:

1. Εισαγωγή τεραστίων ποσοτήτων επενδυτικών κεφαλαίων (όχι αποικιοκρατικής νοοτροπίας, αλλά νορμάλ προσδοκιών) αυξανομένων ετησίως, επί μία 10ετία, τουλάχιστον.
2. Δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, που θα εξαφανίσουν τάχιστα την ανεργία.

Αυτά, πέρα από την αναζωογόνηση της Αγοράς με φρέσκο χρήμα, που θα φέρει και πάλι στα φοβισμένα νοικοκυριά τη χαμένη αισιοδοξία (απαραίτητο παράγοντα για τη λύση και του εθνικού προβλήματος του Δημογραφικού) εξασφαλίζουν:

• (α) Εξαφάνιση της ανεργίας
• (β) Αναζωογόνηση των Ασφαλιστικών Ταμείων
• (γ) Αναβάθμιση της Υγειονομικής περίθαλψης
• (δ) Εξασφάλιση των Συντάξεων
• (ε) Δυνατότητα εφαρμογής μίας “Σεισάχθειας” για τους πολίτες που καταστράφηκαν από τα “Μνημόνια”.
• (ζ) Ιδιαζόντως Πλεονασματικό ισοζύγιο Πληρωμών
• (η) Ιδιαζόντως Πλεονασματικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών
• (θ) Προσφορά φθηνού Χρήματος
• (ι) Δυνατότητα (εξ αιτίας των “ζ” και “η”) ανώδυνης μεταπήδησης σε εθνικό νόμισμα, εφ' όσον κριθεί συμφέρον για την εθνική Οικονομία
• (ια) Δυνατότητα χρηματοδότησης άλλων τομέων της Οικονομίας, όπως:

1. Ανάπτυξη τής Έρευνας και Τεχνολογίας (ώστε να καταστήσουμε την Ελλάδα, “Silicon Valley τής Ευρώπης)
   
   
2. Ανάπτυξη τής Βιομηχανικής παραγωγής (με παγκόσμιο προβάδισμα στην παραγωγή της “Νέας Ενέργειας”)
   
   
3. Ανάπτυξη τού Πρωτογενούς Τομέα (ώστε να καταστήσουμε τη Χώρα αυτάρκη).
   
   
4. Ανάπτυξη Εκπαιδευτικού Τουρισμού (μέσα από ένα 15ετές πρόγραμμα, να καταστήσουμε την Ελλάδα το Νο 1 Πανεπιστημιακό Κέντρο του Κόσμου)
   
   
5. Ανάπτυξη των αρχαιολογικών εκσκαφών (ώστε να καταστήσουμε την Ελλάδα το όνειρο κάθε τουρίστα)

Αυτό είναι, τηλεγραφικά, το νέο μοντέλο Οικονομικής Ανάπτυξης που χρειάζεται η Χώρα μας και που μπορεί (δύναται) να το έχει.

Και ενώ, έτσι θα αναπτύσσεται το οικοδόμημα της Οικονομίας, μέσα από ένα 10ετές Πρόγραμμα αναδιάρθρωσής της, η κοινωνία, δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει και να αναπνέει μέσα στην αλλοτρίωση που έχει υποστεί όλα αυτά τα χρόνια, από την υποκουλτούρα που αναπτύχθηκε κατά τον εντατικό προσηλυτισμό της στη νέα θρησκεία του Χρήματος και τον προφήτη αυτής, “Κατανάλωση”.

ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ / ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Είδαμε και ζούμε όλοι, πόσο μας κόστισε και πού μας οδήγησε η δηλητηρίαση από τη φόλα του άκρατου καταναλωτισμού που μας ταϊζουν ύπουλα και τρώμε αχόρταγα, όλ' αυτά τα χρόνια..

Η Λογική επιβάλλει να αφήσουμε ολοταχώς αυτό το κυνήγι ψευδαισθήσεων που μας αφήνει διαρκώς ανικανοποίητους και νηστικούς από την πραγματική ευχαρίστηση που μας προσφέρει δωρεάν η Ζωή.

Πρέπει να αποικίσουμε, επί τέλους, στη Χώρα της πραγματικής ευζωίας.

Να μετοικίσουμε στη Χώρα της αυτάρκειας και της ευχάριστης λιτότητας, που δεν την επιβάλλει η έλλειψη, αλλά η πεποίθηση τού “μέτρον άριστον”.

Στη Χώρα της “Δίκαιης Ανισότητας”, που υπάρχει μόνο στον κόσμο της πραγματικής Δημοκρατίας.

Στη Χώρα της Δημιουργικότητας και της πραγματικής ευχαρίστησης που προσφέρει η (κάθε είδους) δημιουργία και οι πνευματικές αναζητήσεις και κατακτήσεις των απλών πραγμάτων που δεν πωλούνται στην αγορά, παρά μόνον προσφέρονται εντελώς δωρεάν, από τον ένα στον άλλο, χέρι-χέρι, φιλί με το φιλί. Όπως είναι ο έρωτας, η φιλία, η αγάπη του συνάνθρωπου, η υποστήριξη της ομάδας, η προσφορά, η συμμετοχή στον κοινό αγώνα, η άμιλλα για την κατάκτηση τού άθλου.

Η Χώρα αυτή (το Νέο Κοινωνικό μοντέλο) της πραγματικής ευζωίας, για να υπάρχει και να λειτουργεί, έχει απαιτήσεις.

Θέλει συμμετοχή, θέλει αλληλεγγύη και αλληλοκάλυψη, θέλει προσφορά.

Θέλει Αλήθεια. Θέλει Λογική. Θέλει δουλειά.

Θέλει το “εμείς” πάνω από το “εγώ” και το “είμαι” πάνω από το “έχω”. Πολλές φορές, θέλει αυτοθυσία !!...

Αυτή είναι η Χώρα του Ανθρώπου. Αυτή είναι η “Γή της Επαγγελίας”, αυτό είναι το Νέο Κοινωνικό Μοντέλο. 

 

Σ' αυτό πρέπει να μεταναστεύσουμε.

Και είναι εδώ!! Στο ίδιο μέρος που είναι και η κόλαση της σημερινής κοινωνίας πεινασμένων και λυσασμένων τσακαλιών και λύκων που, με ανθρώπινη μορφή, κυνηγούν ξεπουπουλιασμένες κόττες και φοβισμένους λαγούς, όπως θέλουν κάποιοι να μας κάνουν, με το μαστίγιο και το καρότο.

Έ, όχι !!!

Η 6χρονη περιπέτεια της αιχμαλωσίας μας στα “Μνημόνια” των “δανειστών/δυναστών” μας, μας άνοιξε τα μάτια.

Τα μεγάλα Ψέμματα, αποκαλύφθηκαν όταν η Δήθεν αλήθεια που τα κάλυπτε, γκρεμίστηκε κάτω από το βάρος του εγκλήματος τους.

Είδαμε καθαρά, πού πάσχουμε, σαν κοινωνία. Και άμα βρείς από τί πάσχεις, είναι εύκολο, μετά, να το θεραπεύσεις.

Σ' αυτή τη Χώρα, λοιπόν, στο Νέο Κοινωνικό μοντέλο, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα προπαγάνδισης του Ψεύδους και της Απάτης.

Δεν θα υπάρχει η δυνατότητα, ο ψεύτης κι ο απατεώνας να σταθούν όρθιοι.

Δεν θα υπάρχει η δυνατότητα ο Άξιος να παραγκωνισθεί από τον Ημέτερο, ή από τον γιό του Μπαμπά.

Δεν θα μπορεί η λούφα να υποσκελίσει την προσπάθεια.

Δεν θα υπάρχει η δυνατότητα, η Παιδεία να παράγει απαίδευτους πολίτες.

Δεν θα μπορεί το Χρήμα να παράγει Είλωτες.

Και μη φανεί κανενός, πως είναι πολύ δύσκολο, ή αδύνατον, το να αλλάξουν αυτά τα πράγματα και συμπεριφορά η κοινωνία.

Το μόνο που χρειάζεται, είναι :

1. Μία θεαματική πράξη “απόσυρσης” των προσώπων και μηχανισμών που προσωποποιούν όλο αυτό που πρέπει να φύγει.
   
   
2. Η διάχυση, σ' όλη την κοινωνία του μηνύματος της βαθιάς και πλατιάς κοινωνικο/οικονομικής αλλαγής που περιγράφεται εδώ.
   
   
3. Η Παιδεία/Εκπαίδευση, ώστε στη ζωή, στην πράξη, να προτιμάται η Αλήθεια από το Ψέμμα, η Ελευθερία από την υποδούλωση, το Καλό απ' το Κακό, το Φως απ' το σκοτάδι.

Το Σχολείο και η Τηλεόραση, αρκούν για να διαμορφώσουν και να θεμελιώσουν το Νέο Κοινωνικό /Πολιτιστικό μοντέλο.

Εδώ, η προπαγάνδα του Ψεύδους, έφθασε να κάνει το Λαό να επιλέγει (επανειλημμένως) για σωτήρα του, αυτούς που επανειλημμένως τον κατέστρεψαν...

Γιατί, η Αλήθεια, που είναι πιο εύκολα κατανοητή, να μην πείσει ;;;

Τελειώνοντας, δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως, η Χώρα μας δεν είναι η μοναδική που έχει ζωτική και επείγουσα ανάγκη για την εφαρμογή αυτού του Νέου κοινωνικο/οικονομικού Μοντέλου,

Τα ίδια (αλλού λιγότερο κι αλλού περισσότερο) συμβαίνουν σ' όλη την Υφήλιο.

Η αλλαγή του μοντέλου σε μία Χώρα, θα αποτελέσει το φωτεινό παράδειγμα, το οποίο όλες οι κοινωνίες προσμένουν για να το ακολουθήσουν.

Η Ελλάδα, βρίσκεται (για άλλη μία φορά) μπροστά στη πρόκληση της Ιστορίας, να αποτελέσει τον φάρο που, μέσα στη καταιγίδα των μανιασμένων δυνάμεων του Σκότους, θα δείξει την πορεία προς το φωτεινό μέλλον της Ανθρωπότητας, που έχει ανάγκη τη βαθιά και πλατιά κοινωνικο/οικονομική αλλαγή, που περιγράφεται εδώ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 (18/ΙΧ/2016)

Επειδή “τα πάντα είναι Πολιτική” και επειδή η πρόθεση του μεγάλου εφευρέτη μας Πέτρου Ζωγράφου να προτάξει το κοινωνικό όφελος από το προσωπικό του συμφέρον, είναι πράξη κατ' εξοχήν πολιτική (και μάλιστα ιδιαιτέρου μεγέθους και σημασίας, ανάλογης με τη σημασία και αξία τής εφεύρεσης του στο παγκόσμιο ενεργειακό γίγνεσθαι) μας ωθεί (εμάς, τους φίλους και υποστηρικτές του) στο να προσεγγίζουμε θεμελιώδη στοιχεία της Πολιτικής , ώστε μέσα από έναν υγιή προβληματισμό (έξω από κάθε κομματικό ή ιδεολογικό δογματισμό) να οδηγούμε τη σκέψη μας όσο γίνεται εγγύτερα στην Αλήθεια. 

Κι αυτό, δεν το επιδιώκουμε ως “ιδεολόγοι της Αλήθειας”, αλλά διότι η επαφή μαζί της απλοποιεί (εντελώς πρακτικά) τα προβλήματα, ελαττώνει τις αποστάσεις, φωτίζει τα σκοτάδια, προσφέρει ασφάλεια και συντομία στη διαδρομή που απαιτείται για το τελικό ζητούμενο του ανθρώπου, που είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.

Θεώρησα απαραίτητη αυτή την εισαγωγή στο σημείωμα αυτό, διότι κάποιοι φίλοι νομίζουν πως η Πολιτική (ως έννοια με Πί κεφαλαίο) είναι άσχετη με την εφεύρεση αυτή και την αξιοποίησή της προς όφελος της κοινωνίας.

Αλλά, ας περάσουμε στο θέμα της επικεφαλίδας.

Επειδή, πράγματι, υπάρχει (επίτηδες, ίσως) μία μεγάλη θολούρα στο τί είναι και τι δεν είναι Δημοκρατία, νοιώθω υποχρεωμένος να συμβάλλω, με τις μικρές δυνάμεις μου, στο ξεκαθάρισμα αυτής της ομίχλης που εμποδίζει να βλέπουμε καθαρά το δρόμο που θέλουμε να βαδίσουμε, αν πιστεύουμε πως η Δημοκρατία είναι το πιο σωστό “εργαλείο” λήψης αποφάσεων της ανθρώπινης κοινωνίας για να βαδίζει στον σωστό δρόμο προς το μέλλον της.

Αρχικά, λοιπόν, πρέπει να έχουμε έναν ορισμό για το “Τί είναι Δημοκρατία” που, η διαμόρφωσή του να μην επιτρέπει δοξασίες του καθ' ενός Ιακωβίδη, ή όποιου άλλου θέλει να καταθέσει άποψη επί του θέματος.
Ο ορισμός αυτός, δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν που περιέχουν οι έννοιες των δύο λέξεων (“δήμος” και “κρατώ”) οι οποίες αποτελούν και σχηματίζουν τη λέξη “Δημοκρατία” και συνδιαμορφώνουν αυστηρά τη έννοια της.

“Δήμος” είναι όλοι οι πολίτες που συναπαρτίζουν μία Πολιτεία

“Κρατώ” (εκ του οποίου και η λέξη “κράτος” ή και “κραταιός”) σημαίνει (κατά το λεξικό Δημητράκου) “είμαι κύριος/εξουσιαστής τινος”.

Έτσι, ένας ακριβής και, όσο γίνεται λιτός ορισμός τής έννοιας “Δημοκρατία”, διαμορφώνεται σε : “Δημοκρατία, είναι το πολίτευμα με το οποίο κύριος (κυρίαρχος) του πολιτεύματος, είναι ο Δήμος/Λαός της.
Στον ορισμό αυτό, πρωτίστως καθορίζεται ότι η Δημοκρατία είναι ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ και τίποτε άλλο.
Πρέπει να ξέρουμε πως ΠΟΛΊΤΕΥΜΑ, είναι το ΣΎΣΤΗΜΑ ΛΗΨΗΣ, ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ, ΤΩΝ ΑΠΟΦΆΣΕΩΝ μίας Πολιτείας, επί κάθε θέματος που μπορεί να την απασχολήσει.
Έτσι, ο ορισμός μπορεί να διαμορφωθεί και σε : “Δημοκρατία, είναι το σύστημα λήψης, εκτέλεσης και επίβλεψης της εκτέλεσης, των αποφάσεων μίας Πολιτείας, επί κάθε θέματος που μπορεί να την απασχολήσει, με το οποίο κύριος (κυρίαρχος) του πολιτεύματος, είναι ο Δήμος/Λαός της.
Μένει, βέβαια, να δούμε τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόζεται στην πράξη η κυριαρχία του Δήμου/Λαού επί του πολιτεύματος, ώστε να αποτρέπεται κάθε απόπειρα νοθείας ή ακύρωσης της Δημοκρατίας.
Αυτό, δεν θα αναπτυχθεί εδώ, για να μη μακρηγορήσουμε.
Απλά, θα αναφέρουμε μόνο πως, στην Αρχαία Αθήνα, (την πρώτη ολοκληρωμένη, πραγματική Δημοκρατία-πρότυπο) τις αποφάσεις ΕΠΊ ΚΆΘΕ ΘΈΜΑΤΟΣ που απασχολούσε την διακυβέρνηση της Πολιτείας, τις έπαιρνε το σύνολο των Αθηναίων πολιτών (που η συνάθροιση όλων μαζί ονομάζονταν “Εκκλησία του Δήμου”) με ψήφιση της Άλφα ή της Βήτα εκδοχής, κατά πλειοψηφία.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σημείωση:
Κατά τον Αριστοτέλη, τρία είναι (και μόνον αυτά) τα πολιτεύματα (δηλαδή ο τρόπος οργάνωσης τού “ποιος αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει”) που μπορεί να έχει μία κοινωνική ομάδα:

Η ΜΟΝΑΡΧΊΑ, στην οποία κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι ο Μονάρχης. Αυτός αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία.

Η ΟΛΙΓΑΡΧΊΑ, στην οποία κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι μία μία ηγετική ομάδα.
Αυτή αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ στην οποία κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι ο “κυρίαρχος Λαός” της.
Αυτός αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία.

Τα πολιτεύματα δεν μπορούν να αναμιχθούν μεταξύ τους για τη δημιουργία κάποιου άλλου πολιτεύματος, καθώς η υφή του “σκληρού πυρήνα” του καθ' ενός (τό “ποιος αποφασίζει”) αποκλείει τα άλλα δύο.

Οπότε, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
1. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ό,τι δεν είναι πολίτευμα. (είδαμε παραπάνω τί είναι “Πολίτευμα”)
Π.χ σοσιαλισμός, κομμουνισμός, φιλελευθερισμός και τα παράγωγα τους (τα οποία είναι Συστήματα Οργάνωσης της Οικονομίας) δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια του Πολιτεύματος, άρα και της Δημοκρατίας ως πολίτευμα.

Ουμανισμός, Πατριωτισμός, Διεθνισμός, Αναρχισμός και κάθε “-ισμός” που χαρακτηρίζει τις διάφορες φιλοσοφικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές και πολιτικές θεωρίες και τάσεις δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια του Πολιτεύματος, άρα και της Δημοκρατίας ως πολίτευμα..

2. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όποιο πολίτευμα νοθεύει ή αντίκειται στην εξουσία/κυριαρχία του “Δήμου”/Λαού, επί του Πολιτεύματος.
Δηλαδή, κυρίαρχος του Πολιτεύματος (στη Δημοκρατία) είναι μόνον ο Δήμος/Λαός.

3. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, όποια παραλλαγή της έννοιας “Δημοκρατία”, που επιχειρείται με την πρόσθεση επιθετικών προσδιορισμών, όπως π.χ “Αστική Δημοκρατία”, “Βασιλευομένη Δημοκρατία”, “Προεδρική (ή Προεδρευόμενη) Δημοκρατία”, “Κοινοβουλευτική Δημοκρατία” κτλ.

Καμία από αυτές τις παραλλαγές δεν είναι “Δημοκρατία”, ΑΝ καταστρατηγείται η εξ ορισμού τής Δημοκρατίας, “κυριαρχία του Δήμου/Λαού, επί του Πολιτεύματος της Πολιτείας του”. Καταστρατηγείται ;;
Βλέπουμε καθαρά (δεν κρύβεται άλλωστε) πως σε κάθε μία από αυτές τις “παραλλαγές” (καμουφλάζ) της Δημοκρατίας, η κυριαρχία του Δήμου/Λαού, επί του Πολιτεύματος, φαλκιδεύεται από τη θεσμοθέτηση μίας άλλης εμβόλιμης οντότητας (αυτής που προσδιορίζει ο επιθετικός προσδιορισμός). π.χ στην “Κοινοβουλευτική Δημοκρατία”, η κυριαρχία του Δήμου/Λαού, επί του Πολιτεύματος της Πολιτείας του, μετατίθεται στο “Κοινοβούλιο”, το οποίο αποφασίζει “επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία”. Στο κοινοβούλιο, όμως, δεν συνεδριάζει ο “κυρίαρχος Λαός”, αλλά κάποιες άλλες οντότητες (κόμματα, βουλευτές) που ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον “κυρίαρχο Λαό” και οι οποίες δημιουργήθηκαν (και συντηρούνται) από δυνάμεις που δεν θέλουν τη Δημοκρατία, δηλαδή την πραγματική κυριαρχία του Δήμου/Λαού.

Περίτρανη απόδειξη ότι οι οντότητες αυτές (κόμματα και βουλευτές) ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον “κυρίαρχο Λαό”, αποτελεί το γεγονός τής de facto ακύρωσης της απόφασης του "κυρίαρχου" Λαού, (ειλημένης με το Δημοψήφισμα (του 62,5% ΟΧΙ) του Ιουλίου 2015), από τις εμβόλιμες αυτές οντότητες (που αποτελούν το πολιτικό σύστημα της Ελληνικής “Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας”).
Άλλη μία περίτρανη απόδειξη ακύρωσης της κυριαρχίας του Δήμου/Λαού επί του Πολιτεύματος, αποτελεί και η ψήφιση (στο Κοινοβούλιο) Νόμων, επί των οποίων είχε αποφασίσει αρνητικά (δια του Δημοψηφίσματος αυτού) ο “κυρίαρχος Λαός”.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, (ασχέτως της όποιας ταμπέλας και αυτοπροσδιορισμού), αν προκύπτει (με αναμφισβήτητο τρόπο) πως τα αποτελέσματα της λειτουργίας του πολιτεύματος σε μία κοινωνία, είναι αρνητικά για τον “κυρίαρχο” Λαό της και θετικά για κάποια άλλη οντότητα.
1. Χειροπιαστή απόδειξη πως δεν είναι Δημοκρατία το πολίτευμα που λειτουργεί σ' όλες τις Χώρες που λειτουργούν αυτές οι “Δημοκρατίες”, είναι το ότι ο “κυρίαρχος Λαός” υποφέρει, προκειμένου να ευημερούν κάποιοι λίγοι, ΌΠΕΡ ΆΤΟΠΟΝ !!!
2. Με καμία Λογική δεν μπορεί να σταθεί ο ισχυρισμός ότι σε μία ανθρώπινη ομάδα/κοινωνία λογικών ανθρώπων, οι πολλοί αποφασίζουν να υποφέρουν, αυτοί και τα παιδιά τους, εφ' όρου ζωής, προκειμένου να ευημερούν κάποιοι λίγοι με τα παιδιά τους.
Άρα: Ασχέτως της ταμπέλας που γράφει “Τάδε” και “Δείνα” ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το πολιτικό σύστημα που λειτουργεί εκεί, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ.
Αυτή, είναι, μία ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, μή μαχητή !!
Και, αφού δεν είναι Δημοκρατία, τότε (σύμφωνα με το Αριστοτέλειο αξίωμα που δεν μπορεί να είναι κάτι πέραν των τριών πολιτευμάτων που προαναφέρθηκαν) το πολίτευμα είναι Μοναρχία ή Ολιγαρχία.
1. Δεν θα εξετάσουμε εδώ, τί ισχύει σε κάθε Χώρα.
2. Το “γιατί πολιτεύματα που δεν είναι “Δημοκρατία”, αυτοχαρακτηρίζονται ως “Δημοκρατία”, δεν θα το αναπτύξουμε εδώ.
Απλά σημειώνεται πως, όπου η Αλήθεια καμουφλάρεται ή κρύβεται, υπάρχει κάποιος δόλιος λόγος. Είναι και αυτό, αξίωμα.
Και βέβαια, ποιος είναι το θύμα της δόλιας αυτής πράξης;; Ποιος εξαπατάται ;; Ο “κυρίαρχος” Λαός !!!

4. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εκεί όπου (ασχέτως της όποιας ταμπέλας και αυτοπροσδιορισμού) ανθεί στην πράξη (με διάφορες “εύλογες” δικαιολογίες) η “κληρονομικώ δικαίω” οικογενειοκρατία, καθώς αυτή, μόνο σε καθεστώτα Μοναρχίας και Ολιγαρχίας μπορεί να υφίσταται, αφού είναι δεδομένο πως δεν υπάρχει “Θεία επιφοίτηση” της “πολιτικής δεινότητας” στους γόνους “πολιτικών ανδρών”.

5. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εκεί όπου η Αξιοκρατία δεν υφίσταται, διότι τη θέση της έχει καταλάβει η Ημετεροκρατία του Συστήματος.

Αυτά είναι μερικά βασικά δεδομένα (και όχι προσωπικές εκτιμήσεις ή απόψεις) για το ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Καλό είναι να τα θυμόμαστε, αν θέλουμε να επιλέξουμε μεταξύ Δημοκρατίας, Ολιγαρχίας ή Μοναρχίας, διότι (υποχρεωτικά) ένα από αυτά, θα είναι το Σύστημα λήψης, εκτέλεσης και επίβλεψης της εκτέλεσης, των αποφάσεων της Πολιτείας μας, επί κάθε θέματος που μπορεί να την απασχολήσει.

Και μη ξεχνούμε πως εμείς (οι φίλοι και υποστηρικτές του Πέτρου Ζωγράφου και της εκπληκτικής εφεύρεσής του) έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα να διαχειριστούμε.
Την εφαρμογή της εφεύρεσης αυτής προς όφελος της κοινωνίας μας.

ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΉΜΑΣΤΑΝ ΚΆΠΟΤΕ, ΘΑ ΓΊΝΟΥΜΕ ΞΑΝΆ.

 (5/ΙΧ/2016)

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο δίμετρος έφηβος επαναστάτης με τα 91 χρόνια στην πλάτη του (κάποια από τα οποία σε υγρά μπουντρούμια κι ανεμοδαρμένα ξερονήσια) κατάκοιτος από την υποτροπή πληγών παλιών βασανιστηρίων, αφουγκράζεται με την αίσθηση της σοφίας του τον παλμό της υποταγμένης κοινωνίας μας και ξεσπά : “Το φάντασμα του Τσαουσέσκου υπερίπταται της χώρας μας” !!! 

 Με άλλα λόγια, ο Μίκης λέει: “Οι κατοχικές δυνάμεις που έχουν αλώσει τη Χώρα μας, λαμβάνουν χαρακτηριστικά τής σοσιαλιστικής/κομμουνιστικης “Δικτατορίας Τσαουσέσκου”.. (ίσως να σκέφτεται και το θεαματικό τέλος της.....)

Ανήμπορος να δράσει, ανήμπορος να βγεί στην Πλατεία και να μιλήσει ζωντανά στα παιδιά του, εμάς τους Έλληνες, ανήμπορος να πάει και να σταθεί μπροστά στήν αλωμένη “Βουλή των Άβουλων” και να απαιτήσει την παράδοσή της στο Λαό (όπως επιχείρησε πριν τέσσερα χρόνια, μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον Γιώργο Κασιμάτη, όταν ακόμη μπορούσε να περπατά) “καρφώνει” το καθεστώς πολιτικό σύστημα, υπό τη σημερινή “για πρώτη φορά Αριστερά” ηγεσία του.

Ο μεγάλος αυτός πατριώτης, που έντυσε με τη μεθυστική μουσική του τα λόγια των μεγάλων ποιητών μας και μας τα δίδαξε για να πορευόμαστε με ελεύθερο πνεύμα στην καθημερινότητα μας μέσα σε ένα ανελεύθερο καθεστώς, εκείνο των δικτατόρων συνταγματαρχών, έρχεται σήμερα, 50 χρόνια μετά από τα γεγονότα εκείνης της μαύρης εποχής, να μας ξανακάνει το ίδιο μάθημα (τής αυτογνωσίας και της Αλήθειας) διότι βλέπει και είναι σίγουρος πως η κοινωνία ζεί πάλι κάτω από καθεστώς δικτατορίας. Μίας “εκλεγόμενης κομματικής δικτατορίας”, όπως το έχει αναλύσει ο καθ. Γ. Κοντογιώργης.

Ανασύρει και μας παροτρύνει να εμβαθύνουμε στους στοίχους (δικούς του) από δύο τραγούδια του εκείνης της εποχής, γραμμένους (δια χειρός του) από την τραγική κατάσταση εκείνης τής Δικτατορίας, κατά την οποία η Δημοκρατία μπήκε στο γύψο για μία επταετία (1967 – 1974) και ο επίλογος της οποίας ήταν η απώλεια του ομορφότερου 1/3 της Κύπρου μας από τους Τούρκους.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, δεν έχει κάποια βλέψη. Ούτε βουλευτής θέλει να γίνει, ούτε Πρωθυπουργός. Τη θέση του ΠτΔ, όταν του την προσέφεραν, πρόσφατα, την αποποιήθηκε.

Ούτε, βέβαια, θέλει να “προμοτάρει” τα παλιά τραγούδια του ..... (εδώ, γελάμε).

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ετοιμάζεται (για μία ακόμη φορά) να αναμετρηθεί με τον Χάροντα στα μαρμαρένια αλώνια και, όπως ο ίδιος έχει πεί, ίσως αυτή τη φορά να νικηθεί... 

 

Οπότε τα λόγια του είναι αληθινά. Δεν λέγονται για να αποκομίσει κάποιο (οποιοδήποτε) όφελος . 

Έτσι,  έχουν μεγάλη αξία, για μάς, την Ελληνική κοινωνία.

Ας τα διαβάσουμε και ας τα ξαναδιαβάσουμε πολλές φορές, ως που να τα καταλάβουμε και να τα χωνέψουμε.

Είναι ένα μάθημα ΑΛΉΘΕΙΑΣ και ΑΥΤΟΓΝΩΣΊΑΣ.

Σου είπαν ψέματα πολλά

ψέματα σήμερα σου λένε ξανά

κι αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν.

Ψέματα σου λένε οι εχθροί σου

μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν.

Ψεύτικη δόξα σου τάζουν οι ψεύτες

μα κι οι φίλοι σου σού κρύβουν την αλήθεια.

Πού πας με ψεύτικα όνειρα;

Πού πας με ψεύτικα όνειρα;

Καιρός να σταματήσεις

καιρός να τραγουδήσεις

καιρός να κλάψεις και να πονέσεις

καιρός να δεις.
Είσαι Έλληνας

https://www.youtube.com/watch?v=yXywq7Y6DaA

Αυτό που ήσουν κάποτε, θα γίνεις ξανά.

Πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος.

Η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών.

Είσαι Έλληνας. Είσαι Έλληνας.

Πίνεις την προδοσία με το γάλα.

Πίνεις την προδοσία με το κρασί.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος.

Πρέπει να δεις, πρέπει να γίνεις.

Αυτό που ήσουν κάποτε, θα γίνεις ξανά.

https://www.youtube.com/watch?v=b010EWg9i5c

Σ' ευχαριστούμε Μίκη Θεοδωράκη. 

Σ' ευχαριστούμε για όσα μας έμαθες και για όσα, ακόμα προσπαθείς να μας μάθεις !!!...

Ο Τσαουσέσκου δεν θα μπορέσει, με όποιο ψευδώνυμο, να φιμώσει τον Κάλβο και τον Σικελιανό!!

Ο Τσαουσέσκου δεν θα μπορέσει, με όποιο ψευδώνυμο, να νικήσει τον Ελύτη και τον Γκάτσο !!

Ο Τσαουσέσκου δεν θα μπορέσει , με όποιο ψευδώνυμο, να μουγγάνει τον Σεφέρη και τον Παλαμά !!

Η “εκλεγόμενη κομματική δικτατορία” δεν θα μπορέσει, με όποιο ψευδώνυμο, να φυλακίσει επί μακρών, τη Δημοκρατία.....

ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΉΜΑΣΤΑΝ ΚΆΠΟΤΕ, ΘΑ ΓΊΝΟΥΜΕ ΞΑΝΆ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Προσέξτε πόσο ύπουλα και πόσο εντατικά δουλεύει η προπαγάνδα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος (της κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας, που συστήνεται ως “Κοινοβουλευτική Δημοκρατία”).

• Εδώ και μέρες, όλη τη δημόσια συζήτηση (τόσο στο βήμα της Βουλής, όσο και στα πορτοπαράθυρα της TV) μονοπωλεί η αλλαγή του εκλογικού Νόμου, δηλαδή ο τρόπος που τα κόμματα θα καταλαμβάνουν τις κυβερνητικές ή τις αντιπολιτευτικές θέσεις στο Κοινοβούλιο.

Αυτό, λοιπόν, που ο Λαός ακούει σε όλα τα ΜΜΕ, από το πρωί ως το βράδυ, είναι όλη αυτή η μπαρουφολογία για το αν το εκλογικό σύστημα πρέπει να προσφέρει στη Χώρα κυβερνησιμότητα ή στο Κοινοβούλιο αναλογικότητα, σύμφωνα με τις ψήφους που πήρε στις εκλογές το κάθε κόμμα.

Έτσι, είναι απολύτως φυσικό (και λογικό) το μυαλό του ακροατή πολίτη, να εστιάζει σε αυτό το (ψευδο)δίλημμα και να μη επιτρέπει να περνά μία άλλη σκέψη που, όμως, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του προβληματισμού που θέτει το πρόβλημα του εκλογικού Νόμου.

Και η σκέψη αυτή, που εξαφανίζεται ταχυδακτυλουργικά από τα σαήνια της προπαγάνδας, είναι: “Πόσο και πώς βοηθά η ύπαρξη των κομμάτων, στην υποδειγματική λειτουργία της Δημοκρατίας”;;;

Αφού, λοιπόν, δεν την θέτει κανένας, τη θέτει εδώ, αυτό το σημείωμα.

Και για να μην αρχίσουμε με τη θεωρεία περί Πολιτειακών συστημάτων, πολιτευμάτων, κλπ, ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα, με το τρέχον όνομά τους:

Τίθεται το ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν δεν ήταν στο Κοινοβούλιο ο Λεβέντης (και το κόμμα του) ή αν είχε 10 έδρες περισσότερες ή λιγότερες, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

Τίθεται το επόμενο ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν δεν ήταν στο Κοινοβούλιο το (εναπομείναν, παλαιό) Πα.Σο.Κ ή αν είχε 10 έδρες περισσότερες ή λιγότερες, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

Τίθεται το επόμενο ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν δεν ήταν στο Κοινοβούλιο το (υβρίδιο της μιντιοκρατίας) “ΠΟΤΑΜΙ”, ή αν είχε 10 έδρες περισσότερες ή λιγότερες, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

Τίθεται το επόμενο ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν δεν ήταν στο Κοινοβούλιο το (σταθερό στις απόψεις του) ΚΚΕ ή αν είχε 10 έδρες περισσότερες ή λιγότερες, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

Τίθεται το επόμενο ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν δεν ήταν στο Κοινοβούλιο η (φασιστική) ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ή αν είχε 10 έδρες περισσότερες ή λιγότερες, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

Τίθεται το επόμενο ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν ήταν στο Κοινοβούλιο το (αντιμνημονιακό) ΛΑ.Ε με 10-20 έδρες, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

Τίθεται το επόμενο ερώτημα (και παρακαλώ τον αναγνώστη να το απαντήσει, μέσα του, πριν πάμε παρακάτω):

• Αν στις τελευταίες δύο εκλογές (τις οποίες κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ) είχε κερδίσει η ΝΔ, η Ελληνική κοινωνία θα είχαμε άλλες (ουσιαστικά καλύτερες ή χειρότερες) συνθήκες διαβίωσης ;;

1. Αν εξαιρέσω τις απαντήσεις κάποιων (λίγων) που είναι κομματικά καπιστρωμένοι, όλοι οι άλλοι ξέρετε πολύ καλά ότι, οι συνθήκες διαβίωσης της κοινωνίας μας θα ήταν οι ίδιες με τις σημερινές (με ελάχιστες διαφορές προς το καλύτερο ή το χειρότερο), καθώς θα είμασταν πάλι το ίδιο “φόρου υποτελείς” προς τους “δανειστές/δυνάστες” μας.
2. Τρανή απόδειξη αυτού, αποτελεί το γεγονός που το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος (το οποίο υποστήριξε η κυβέρνηση) έγινε ΝΑΙ (το οποίο υποστήριξε η Αντιπολίτευση) και το οποίο, τελικά, υπηρέτησαν πιστά αμφότερες, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση....

Επανέρχεται, λοιπόν, εντονώτερα, το ερώτημα: “Αφού σε τίποτε δεν βοηθά την κοινωνία ο διαχωρισμός της σε κόμματα, ποιος ο λόγος ύπαρξης των”;;

Θα έλεγα, μάλιστα πως, ο διαχωρισμός της σε κόμματα, όχι μόνον προσφέρει στην κοινωνία το ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ, αλλά:

• μπολιάζει την (παραδειγματιζόμενη από την ηγετική ελίτ της) κοινωνία στο Ψέμμα, στην υποκρισία, στη συναλλαγή, στην τεμπελιά, στη συμφεροντολογία, στην εξαπάτηση, δηλαδή σε καταστάσεις που όχι μόνον δεν συντείνουν στην ανάπτυξη του ατόμου και της κοινωνίας, αλλά συνεργούν στην καθυστέρηση και την αποσάθρωσή της.
• με την “πανταχού παρούσα και κρατούσα” κομματική “ημετεροκρατία”, αδρανοποιεί και σκοτώνει την αξιοκρατία, χωρίς την οποία η κοινωνία καταδικάζεται σε τελμάτωση !!...
• Με την άνθιση της οικογενειοκρατίας (φαινόμενο τού αντίποδα της Δημοκρατίας) νοθεύει την έννοια της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να την απαξιώνει, σε βαθμό νοσταλγίας δικτατορικών λύσεων !!...
• “Εμπορευματοποιεί” την Πολιτική. Αυτή η εμπορευματοποίηση της πολιτικής, είναι που την έχει οδηγήσει να είναι, σήμερα (και όχι μόνον στην Ελλάδα) υποχείριο της Οικονομίας, με αποτέλεσμα (που όλοι βλέπουμε και βιώνουμε) η αόρατη και ασπόνδυλη “Αυτοκρατορία του Χρήματος” να επελαύνει εναντίον της παγκόσμιας κοινωνίας, και να υποδουλώνει κοινωνίες/κράτη (όπως και την Ελλάδα) με σημαιοφόρους της κυβερνήσεις κραταιών κρατών.
• Η παρεμβολή της κομματικής οντότητας στο σύστημα λήψεις αποφάσεων (και Νομοθέτησης αυτών) πολλές φορές δημιουργεί διλήμματα, μεταξύ τού “τί θέλει ο Λαός” και τού “τί συμφέρει στο κόμμα”, με αποτέλεσμα την (πάντοτε) απόκλιση των αποφάσεων, υπέρ τού “τί συμφέρει στο κόμμα”.
  Η κομματοκρατία, γεννά το πολιτικό σύνδρομο, κατά το οποίο η πολιτική νοοτροπία και πρακτική, προτάσσει πάντοτε το κομματικό συμφέρον (με ότι αυτό κρύβει) από το κοινωνικό όφελος.
  Σ' αυτό το σύνδρομο οφείλεται η καταστροφή τής, συνεχώς και ανελεήτως λεηλατούμενης, κοινωνίας.

Όμως, αν η ύπαρξη των κομμάτων δεν προσφέρει στην κοινωνία τίποτε περισσότερο από αυτές τις καταστροφικές επιπτώσεις, σε ποιον προσφέρει ;; (διότι, σε κάποιον πρέπει να προσφέρει, αλλιώς δεν θα υπήρχαν κόμματα, χωρίς κανέναν ενδιαφερόμενο για την ύπαρξή τους)...

Εγώ, με “σώας τας φρένας” και “χωρίς φόβο και πάθος”, τον μόνο που βρίσκω να έχει σοβαρό ενδιαφέρον από την ύπαρξη των κομμάτων, είναι η “Πολιτική ελίτ”, δηλαδή το σύνολο του πολιτικού προσωπικού που συνθέτει τα διάφορα κόμματα, που το επίπεδο της ζωής/διαβίωσης του εξαρτάται από τη θέση/δύναμη που έχει το κόμμα του στο Κοινοβούλιο, γεγονός που, πρωταρχικά, προϋποθέτει την ύπαρξη των κομμάτων στο πολιτικό σύστημα.

• Αυτοί, μάλιστα ! Έχουν κάθε λόγο (και μάλιστα πολύ σοβαρό) να υπάρχουν κόμματα στο πολιτικό σύστημα.

Και, εμβαθύνοντας λίγο στη σκέψη, βρίσκω και μία άλλη κοινωνική ομάδα που έχει (κι αυτή) σοβαρό λόγο ύπαρξης των κομμάτων, στο σύστημα διακυβέρνησης της Χώρας.

Είναι η Οικονομική ελίτ, τα συμφέροντα της οποίας, από κάποιο σημείο και μετά, είναι απολύτως φυσικό και λογικό, να είναι αντίθετα με τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, όταν, για να είναι κάποιος μέλος αυτής της ελίτ (σε μία κοινωνία που η ιεράρχηση τής κοινωνικής αποδοχής και δύναμης, στηρίζεται στο “πόσα έχω”) πρέπει (για να είναι “σημαντικός”) να έχει πολλαπλασίως περισσότερα τα πάντα (δηλαδή Χρήμα) από τον “άσημο” πολίτη.

Εδώ, στο σημείο αυτό, δημιουργείται ένα πολύ κρίσιμο θέμα για τον τρόπο υποστήριξης των συμφερόντων της Οικονομικής ελίτ: Πώς είναι δυνατόν, η ελίτ αυτή, να επιβάλλει τα συμφέροντά της επί του ασήμαντου πολίτη, που όμως αποτελεί την πλειοψηφία που αποφασίζει, στη Δημοκρατία ;;

• Ένας τρόπος είναι, η Οικονομική ελίτ να έχει μαζί της (αν όχι υποχείριο της) την πολιτική ελίτ.

Πώς μπορεί να την έχει μαζί της ;

Προσφέροντας ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΊΑ των διαφόρων κομμάτων τη δυνατότητα αύξησης ή συντήρησης της πολιτικής εξουσίας που επιδιώκει το κάθε κόμμα.

• Το μέγεθος της πολιτικής εξουσίας κάθε κόμματος, είναι μέγεθος ανάλογο με τον όγκο (και την ποιότητα) της προπαγάνδας/διαφήμισης που μπορεί να ασκήσει.
• Το μέγεθος (και η ποιότητα) της προπαγάνδας/διαφήμισης, είναι μέγεθος απολύτως ανάλογο με το διαθέσιμο Χρήμα.

Δεδομένου ότι τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (και προπαγάνδας) ανήκουν στην Οικονομική ελίτ, στην οποία ανήκει και το Χρήμα (δηλαδή και τα δύο απαιτούμενα) αυτή καθίσταται (εκ των πραγμάτων) ο κύριος ρυθμιστής για τη διανομή της πολιτικής εξουσίας στο κομματοκρατούμενο Σύστημα της “Κοινοβουλευτικής/κομματικής Δημοκρατίας”.

Μάλιστα, αυτός ο εσωτερικός αγώνας (μέσα στα πλαίσια του “Συστήματος” αυτού) για την κομματική διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, προσδίδει στο “Σύστημα” και στοιχεία δημοκρατικότητας, αφού δημιουργεί (για τον Λαό) εικόνα ύπαρξης πολλών διαφορετικών επιλογών (διάφορα κόμματα, αντιμαχόμενα σφοδρά μεταξύ τους) ενώ στην πραγματικότητα, η κυβερνώσα οντότητα, είναι ΜΙΑ, ασχέτως κάθε εκλογικού αποτελέσματος: το δίδυμο της Οικονομικής και Πολιτικής ελίτ (Πολιτικο/Οικονομική Ολιγαρχία).

Ατράνταχτη απόδειξη του ότι η κοινωνία κυβερνάται συνεχώς (ασχέτως των εκλογικών αποτελεσμάτων) από την Ολιγαρχία αυτή, αποτελεί το αδιαμφισβήτητο ΓΕΓΟΝΟΣ πως οι πολλοί (ο Δήμος) υποφέρουν, προκειμένου να ευημερεί αυτή η ελίτ.

Αυτό, δεν θα μπορούσε να συμβαίνει αν λειτουργούσε η πραγματική Δημοκρατία, καθώς αποτελεί λογικό άτοπο.

• Και, σημειώνω και υπογραμμίζω, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα.... συμβαίνει παντού, όπου λειτουργεί η “Κοινοβουλευτική/κομματική Δημοκρατία” που κάθε άλλο είναι, παρά Δημοκρατία.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Από τα παραπάνω, προκύπτει πως τα κόμματα είναι το κύριο συστατικό που νοθεύει τη Δημοκρατία και την καθιστά Ολιγαρχία στην οποία, μάλιστα, η ύπαρξή τους προσφέρει τον μανδύα της Δημοκρατίας, κάτω από τον οποίο μπορεί και κρύβεται πειστικά, η ταυτότητα της Ολιγαρχίας.

Και μόνον η πράξη αυτής της τεράστιας (σε έκταση, διάρκεια και βάθος) εξαπάτησης της κοινωνίας (η Ολιγαρχία να παρουσιάζεται ως Δημοκρατία) αρκεί για να συμπεράνει ο κάθε νουνεχής πολίτης πως, η εξαπάτηση αυτή, δεν μπορεί να γίνεται για το καλό της κοινωνίας, καθώς η κάθε εξαπάτηση, γίνεται για να εκμεταλλευτεί ο εξαπατών, τον εξαπατόμενο.

Αντί, λοιπόν, να συζητείται το ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ Ή ΟΧΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η προπαγάνδα παίρνει σαν δεδομένο το ότι χρειάζονται, ενώ, (σύμφωνα με τα προηγούμενα γεγονότα και λογικές σκέψεις) είναι απόλυτα βέβαιο ότι ΔΕΝ χρειάζονται και προχωρά στη διαιώνιση της χρείας των, μέσα από την επιλογή του τρόπου εκλογής των.

Η Δημοκρατία, δεν έχει καμία ανάγκη την ύπαρξη κομμάτων.

Τουναντίον (σύμφωνα με τα παραπάνω) έχει ανάγκη την μη ύπαρξη κομμάτων στα κέντρα λήψης αποφάσεων της

• Άλλωστε και στην αρχαία Αθήνα, κανενός οργάνου οι αποφάσεις δεν λαμβάνονταν μέσω κομμάτων, που ούτε καν υπήρχαν, παρ' όλο που υπήρχαν κοινωνικές/οικονομικές τάξεις, απολύτως διακριτές μεταξύ τους.

Η Δημοκρατία, αυτό που έχει ανάγκη είναι η ύπαρξη των τριών Εξουσιών και η λειτουργία τους εντελώς ανεξάρτητα η μία από την άλλη, ώστε η κάθε μία να ελέγχει τις άλλες:

• Νομοθετική
• Εκτελεστική
• Δικαιοσύνη

και για τη λειτουργία των οποίων δεν χρειάζονται κόμματα.

Τρόποι και δυνατότητες, για να εφαρμοσθεί στην πράξη η υποδειγματική λειτουργία της Δημοκρατίας, χωρίς κόμματα στα κέντρα λήψης αποφάσεων της, υπάρχουν και δεν είναι καθόλου δύσκολο να θεσμοθετηθούν, αρκεί να υπάρξει η εκπεφρασμένη βούληση του κυρίαρχου Λαού.

Αυτοί, μπορούν να βρεθούν μέσα από έναν, ανάλογης σοβαρότητας, διάλογο.

Εκείνο που προέχει, είναι να γίνει αντιληπτή η ανάγκη προβληματισμού της κοινωνίας, για την αναγκαιότητα ή μή της ύπαρξης κομμάτων στα κέντρα λήψης αποφάσεων της.

Το σημείωμα αυτό, ανοίγει ένα δημόσιο διάλογο, επάνω σε αυτόν τον προβληματισμό, που δεν είναι ένας ακόμη προβληματισμός, ανάμεσα στους άλλους.

Είναι Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ (ο κυριότερος όλων) διότι άπτεται της ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΑΤΗΣ που αποτελεί τη ΜΗΤΡΑ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΆΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΏΠΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ, καθώς είναι ο μηχανισμός που επιτρέπει στην Ολιγαρχία του Χρήματος, να χειραγωγεί την Πολιτική Ολιγαρχία (η οποία δημιουργείται με την ύπαρξη των κομμάτων) και έτσι να επιβάλλει τα συμφέροντά της, επί της ανθρώπινης κοινωνίας.