ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 (18/ΙΧ/2016)

Επειδή “τα πάντα είναι Πολιτική” και επειδή η πρόθεση του μεγάλου εφευρέτη μας Πέτρου Ζωγράφου να προτάξει το κοινωνικό όφελος από το προσωπικό του συμφέρον, είναι πράξη κατ' εξοχήν πολιτική (και μάλιστα ιδιαιτέρου μεγέθους και σημασίας, ανάλογης με τη σημασία και αξία τής εφεύρεσης του στο παγκόσμιο ενεργειακό γίγνεσθαι) μας ωθεί (εμάς, τους φίλους και υποστηρικτές του) στο να προσεγγίζουμε θεμελιώδη στοιχεία της Πολιτικής , ώστε μέσα από έναν υγιή προβληματισμό (έξω από κάθε κομματικό ή ιδεολογικό δογματισμό) να οδηγούμε τη σκέψη μας όσο γίνεται εγγύτερα στην Αλήθεια. 

Κι αυτό, δεν το επιδιώκουμε ως “ιδεολόγοι της Αλήθειας”, αλλά διότι η επαφή μαζί της απλοποιεί (εντελώς πρακτικά) τα προβλήματα, ελαττώνει τις αποστάσεις, φωτίζει τα σκοτάδια, προσφέρει ασφάλεια και συντομία στη διαδρομή που απαιτείται για το τελικό ζητούμενο του ανθρώπου, που είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.

Θεώρησα απαραίτητη αυτή την εισαγωγή στο σημείωμα αυτό, διότι κάποιοι φίλοι νομίζουν πως η Πολιτική (ως έννοια με Πί κεφαλαίο) είναι άσχετη με την εφεύρεση αυτή και την αξιοποίησή της προς όφελος της κοινωνίας.

Αλλά, ας περάσουμε στο θέμα της επικεφαλίδας.

Επειδή, πράγματι, υπάρχει (επίτηδες, ίσως) μία μεγάλη θολούρα στο τί είναι και τι δεν είναι Δημοκρατία, νοιώθω υποχρεωμένος να συμβάλλω, με τις μικρές δυνάμεις μου, στο ξεκαθάρισμα αυτής της ομίχλης που εμποδίζει να βλέπουμε καθαρά το δρόμο που θέλουμε να βαδίσουμε, αν πιστεύουμε πως η Δημοκρατία είναι το πιο σωστό “εργαλείο” λήψης αποφάσεων της ανθρώπινης κοινωνίας για να βαδίζει στον σωστό δρόμο προς το μέλλον της.

Αρχικά, λοιπόν, πρέπει να έχουμε έναν ορισμό για το “Τί είναι Δημοκρατία” που, η διαμόρφωσή του να μην επιτρέπει δοξασίες του καθ' ενός Ιακωβίδη, ή όποιου άλλου θέλει να καταθέσει άποψη επί του θέματος.
Ο ορισμός αυτός, δεν μπορεί να είναι άλλος από αυτόν που περιέχουν οι έννοιες των δύο λέξεων (“δήμος” και “κρατώ”) οι οποίες αποτελούν και σχηματίζουν τη λέξη “Δημοκρατία” και συνδιαμορφώνουν αυστηρά τη έννοια της.

“Δήμος” είναι όλοι οι πολίτες που συναπαρτίζουν μία Πολιτεία

“Κρατώ” (εκ του οποίου και η λέξη “κράτος” ή και “κραταιός”) σημαίνει (κατά το λεξικό Δημητράκου) “είμαι κύριος/εξουσιαστής τινος”.

Έτσι, ένας ακριβής και, όσο γίνεται λιτός ορισμός τής έννοιας “Δημοκρατία”, διαμορφώνεται σε : “Δημοκρατία, είναι το πολίτευμα με το οποίο κύριος (κυρίαρχος) του πολιτεύματος, είναι ο Δήμος/Λαός της.
Στον ορισμό αυτό, πρωτίστως καθορίζεται ότι η Δημοκρατία είναι ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ και τίποτε άλλο.
Πρέπει να ξέρουμε πως ΠΟΛΊΤΕΥΜΑ, είναι το ΣΎΣΤΗΜΑ ΛΗΨΗΣ, ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΒΛΕΨΗΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ, ΤΩΝ ΑΠΟΦΆΣΕΩΝ μίας Πολιτείας, επί κάθε θέματος που μπορεί να την απασχολήσει.
Έτσι, ο ορισμός μπορεί να διαμορφωθεί και σε : “Δημοκρατία, είναι το σύστημα λήψης, εκτέλεσης και επίβλεψης της εκτέλεσης, των αποφάσεων μίας Πολιτείας, επί κάθε θέματος που μπορεί να την απασχολήσει, με το οποίο κύριος (κυρίαρχος) του πολιτεύματος, είναι ο Δήμος/Λαός της.
Μένει, βέβαια, να δούμε τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόζεται στην πράξη η κυριαρχία του Δήμου/Λαού επί του πολιτεύματος, ώστε να αποτρέπεται κάθε απόπειρα νοθείας ή ακύρωσης της Δημοκρατίας.
Αυτό, δεν θα αναπτυχθεί εδώ, για να μη μακρηγορήσουμε.
Απλά, θα αναφέρουμε μόνο πως, στην Αρχαία Αθήνα, (την πρώτη ολοκληρωμένη, πραγματική Δημοκρατία-πρότυπο) τις αποφάσεις ΕΠΊ ΚΆΘΕ ΘΈΜΑΤΟΣ που απασχολούσε την διακυβέρνηση της Πολιτείας, τις έπαιρνε το σύνολο των Αθηναίων πολιτών (που η συνάθροιση όλων μαζί ονομάζονταν “Εκκλησία του Δήμου”) με ψήφιση της Άλφα ή της Βήτα εκδοχής, κατά πλειοψηφία.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Σημείωση:
Κατά τον Αριστοτέλη, τρία είναι (και μόνον αυτά) τα πολιτεύματα (δηλαδή ο τρόπος οργάνωσης τού “ποιος αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει”) που μπορεί να έχει μία κοινωνική ομάδα:

Η ΜΟΝΑΡΧΊΑ, στην οποία κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι ο Μονάρχης. Αυτός αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία.

Η ΟΛΙΓΑΡΧΊΑ, στην οποία κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι μία μία ηγετική ομάδα.
Αυτή αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ στην οποία κυρίαρχος του πολιτεύματος είναι ο “κυρίαρχος Λαός” της.
Αυτός αποφασίζει/εκτελεί/επιβλέπει επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία.

Τα πολιτεύματα δεν μπορούν να αναμιχθούν μεταξύ τους για τη δημιουργία κάποιου άλλου πολιτεύματος, καθώς η υφή του “σκληρού πυρήνα” του καθ' ενός (τό “ποιος αποφασίζει”) αποκλείει τα άλλα δύο.

Οπότε, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:
1. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ό,τι δεν είναι πολίτευμα. (είδαμε παραπάνω τί είναι “Πολίτευμα”)
Π.χ σοσιαλισμός, κομμουνισμός, φιλελευθερισμός και τα παράγωγα τους (τα οποία είναι Συστήματα Οργάνωσης της Οικονομίας) δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια του Πολιτεύματος, άρα και της Δημοκρατίας ως πολίτευμα.

Ουμανισμός, Πατριωτισμός, Διεθνισμός, Αναρχισμός και κάθε “-ισμός” που χαρακτηρίζει τις διάφορες φιλοσοφικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές και πολιτικές θεωρίες και τάσεις δεν έχουν καμία σχέση με την έννοια του Πολιτεύματος, άρα και της Δημοκρατίας ως πολίτευμα..

2. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όποιο πολίτευμα νοθεύει ή αντίκειται στην εξουσία/κυριαρχία του “Δήμου”/Λαού, επί του Πολιτεύματος.
Δηλαδή, κυρίαρχος του Πολιτεύματος (στη Δημοκρατία) είναι μόνον ο Δήμος/Λαός.

3. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, όποια παραλλαγή της έννοιας “Δημοκρατία”, που επιχειρείται με την πρόσθεση επιθετικών προσδιορισμών, όπως π.χ “Αστική Δημοκρατία”, “Βασιλευομένη Δημοκρατία”, “Προεδρική (ή Προεδρευόμενη) Δημοκρατία”, “Κοινοβουλευτική Δημοκρατία” κτλ.

Καμία από αυτές τις παραλλαγές δεν είναι “Δημοκρατία”, ΑΝ καταστρατηγείται η εξ ορισμού τής Δημοκρατίας, “κυριαρχία του Δήμου/Λαού, επί του Πολιτεύματος της Πολιτείας του”. Καταστρατηγείται ;;
Βλέπουμε καθαρά (δεν κρύβεται άλλωστε) πως σε κάθε μία από αυτές τις “παραλλαγές” (καμουφλάζ) της Δημοκρατίας, η κυριαρχία του Δήμου/Λαού, επί του Πολιτεύματος, φαλκιδεύεται από τη θεσμοθέτηση μίας άλλης εμβόλιμης οντότητας (αυτής που προσδιορίζει ο επιθετικός προσδιορισμός). π.χ στην “Κοινοβουλευτική Δημοκρατία”, η κυριαρχία του Δήμου/Λαού, επί του Πολιτεύματος της Πολιτείας του, μετατίθεται στο “Κοινοβούλιο”, το οποίο αποφασίζει “επί κάθε θέματος που μπορεί να απασχολήσει την κοινωνία”. Στο κοινοβούλιο, όμως, δεν συνεδριάζει ο “κυρίαρχος Λαός”, αλλά κάποιες άλλες οντότητες (κόμματα, βουλευτές) που ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον “κυρίαρχο Λαό” και οι οποίες δημιουργήθηκαν (και συντηρούνται) από δυνάμεις που δεν θέλουν τη Δημοκρατία, δηλαδή την πραγματική κυριαρχία του Δήμου/Λαού.

Περίτρανη απόδειξη ότι οι οντότητες αυτές (κόμματα και βουλευτές) ΔΗΘΕΝ αντιπροσωπεύουν τον “κυρίαρχο Λαό”, αποτελεί το γεγονός τής de facto ακύρωσης της απόφασης του "κυρίαρχου" Λαού, (ειλημένης με το Δημοψήφισμα (του 62,5% ΟΧΙ) του Ιουλίου 2015), από τις εμβόλιμες αυτές οντότητες (που αποτελούν το πολιτικό σύστημα της Ελληνικής “Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας”).
Άλλη μία περίτρανη απόδειξη ακύρωσης της κυριαρχίας του Δήμου/Λαού επί του Πολιτεύματος, αποτελεί και η ψήφιση (στο Κοινοβούλιο) Νόμων, επί των οποίων είχε αποφασίσει αρνητικά (δια του Δημοψηφίσματος αυτού) ο “κυρίαρχος Λαός”.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, (ασχέτως της όποιας ταμπέλας και αυτοπροσδιορισμού), αν προκύπτει (με αναμφισβήτητο τρόπο) πως τα αποτελέσματα της λειτουργίας του πολιτεύματος σε μία κοινωνία, είναι αρνητικά για τον “κυρίαρχο” Λαό της και θετικά για κάποια άλλη οντότητα.
1. Χειροπιαστή απόδειξη πως δεν είναι Δημοκρατία το πολίτευμα που λειτουργεί σ' όλες τις Χώρες που λειτουργούν αυτές οι “Δημοκρατίες”, είναι το ότι ο “κυρίαρχος Λαός” υποφέρει, προκειμένου να ευημερούν κάποιοι λίγοι, ΌΠΕΡ ΆΤΟΠΟΝ !!!
2. Με καμία Λογική δεν μπορεί να σταθεί ο ισχυρισμός ότι σε μία ανθρώπινη ομάδα/κοινωνία λογικών ανθρώπων, οι πολλοί αποφασίζουν να υποφέρουν, αυτοί και τα παιδιά τους, εφ' όρου ζωής, προκειμένου να ευημερούν κάποιοι λίγοι με τα παιδιά τους.
Άρα: Ασχέτως της ταμπέλας που γράφει “Τάδε” και “Δείνα” ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το πολιτικό σύστημα που λειτουργεί εκεί, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ.
Αυτή, είναι, μία ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ, μή μαχητή !!
Και, αφού δεν είναι Δημοκρατία, τότε (σύμφωνα με το Αριστοτέλειο αξίωμα που δεν μπορεί να είναι κάτι πέραν των τριών πολιτευμάτων που προαναφέρθηκαν) το πολίτευμα είναι Μοναρχία ή Ολιγαρχία.
1. Δεν θα εξετάσουμε εδώ, τί ισχύει σε κάθε Χώρα.
2. Το “γιατί πολιτεύματα που δεν είναι “Δημοκρατία”, αυτοχαρακτηρίζονται ως “Δημοκρατία”, δεν θα το αναπτύξουμε εδώ.
Απλά σημειώνεται πως, όπου η Αλήθεια καμουφλάρεται ή κρύβεται, υπάρχει κάποιος δόλιος λόγος. Είναι και αυτό, αξίωμα.
Και βέβαια, ποιος είναι το θύμα της δόλιας αυτής πράξης;; Ποιος εξαπατάται ;; Ο “κυρίαρχος” Λαός !!!

4. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εκεί όπου (ασχέτως της όποιας ταμπέλας και αυτοπροσδιορισμού) ανθεί στην πράξη (με διάφορες “εύλογες” δικαιολογίες) η “κληρονομικώ δικαίω” οικογενειοκρατία, καθώς αυτή, μόνο σε καθεστώτα Μοναρχίας και Ολιγαρχίας μπορεί να υφίσταται, αφού είναι δεδομένο πως δεν υπάρχει “Θεία επιφοίτηση” της “πολιτικής δεινότητας” στους γόνους “πολιτικών ανδρών”.

5. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, εκεί όπου η Αξιοκρατία δεν υφίσταται, διότι τη θέση της έχει καταλάβει η Ημετεροκρατία του Συστήματος.

Αυτά είναι μερικά βασικά δεδομένα (και όχι προσωπικές εκτιμήσεις ή απόψεις) για το ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Καλό είναι να τα θυμόμαστε, αν θέλουμε να επιλέξουμε μεταξύ Δημοκρατίας, Ολιγαρχίας ή Μοναρχίας, διότι (υποχρεωτικά) ένα από αυτά, θα είναι το Σύστημα λήψης, εκτέλεσης και επίβλεψης της εκτέλεσης, των αποφάσεων της Πολιτείας μας, επί κάθε θέματος που μπορεί να την απασχολήσει.

Και μη ξεχνούμε πως εμείς (οι φίλοι και υποστηρικτές του Πέτρου Ζωγράφου και της εκπληκτικής εφεύρεσής του) έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα να διαχειριστούμε.
Την εφαρμογή της εφεύρεσης αυτής προς όφελος της κοινωνίας μας.