ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ;

ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ;

Σαν και σήμερα, 21 Ιανουαρίου 2018
Θεσσαλονίκη -Λευκός Πύργος - άγαλμα Μεγαλέξαντρου.

Πριν αρχίσουν οι χαιρετισμοί και οι ομιλίες, ανεβαίνω στην εξέδρα και ατενίζω το τεράστιο πλήθος που απλώνεται από τη μία άκρη της πόλης ως την ἀλλη, από το Μέγαρο Μουσικής ως το λιμάνι.

Μέ πιάνει ένα πρωτόγνωρο δέος και ξεσπώ σε τρέμουλο και λυγμούς που δεν μπορώ να σταματήσω.

(Αργότερα συνειδητοποίσα ότι ήταν το δέος που καταλαμβάνει κάποιον όταν βρίσκεται εμπρός σε ένα θαύμα που συντελείται εκείνη τη στιγμή, μπροστά του).

Σκέφτομαι ότι δεν θα μπορέσω να πω την ομιλία που είχα ετοιμάσει το προηγούμενο βράδυ.

Ευτυχώς, αργότερα, μπόρεσα και τιθάσευσα το συναίσθημα μου εκείνο.

Όταν ξέρεις ότι άφραγκος, άοπλος, με μόνο εξοπλισμό τη δύναμη τού έρωτα σου για την Ελλάδα, έχεις νικήσει και έχεις γονατίσει (έστω και πρόσκαιρα) το παντοδύναμο κατεστημένο της κομματοκρατίας και της μιντιοκρατίας, το συναίσθημα αυτό της ευτυχίας, γίνεται ακόμη μεγαλύτερο και μπορεί να σε πνίξει.

Αυτές οι καταστάσεις κατάκτησης της υπέρτατης ευτυχίας, δεν βρίσκονται στις Αγορές, διότι δεν έχουν τίμημα με το οποίο μπορεί κάποιος που διαθέτει χρήμα, να τις αγοράσει.

Είναι ανεκτίμητες και απρόσιτες για όσους δεν εμφορούνται από βαθύ έρωτα για την υπέρτατη ερωμένη, την Ελλάδα και τη Δημοκρατία.

Όταν, άνθρωποι που δεν γνωρίζεις, βιοπαλαιστές, διανοούμενοι, στρατηγοί, ιερωμένοι, σε σταματούν για να σου σφίξουν το χέρι και να σου πουν, με μάτια υγρά από συγκίνηση, "ευχαριστώ γι' αυτὀ που κάνατε", σε ανεβάζουν σε τέτοια ύψη ευτυχίας, που καμία αγέλη ηλιθίων και κακών, μικρόψυχων και σκατόψυχων (γιατί κι αυτοί υπάρχουν παντού και πάντα) δεν μπορεί να επισκιάσει.

Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να γευτώ αυτή την εξαιρετικά σπάνια ευτυχία, να είμαι παράγων ενός μεγάλου θαύματος.....