ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

(14/ΙΙ/2017)

Με αφορμή τον δήθεν δημόσιο διάλογο που η κομματοκρατία έχει αρχίσει προσχηματικά για μία ανώδυνη (γι' αυτήν) Συνταγματική αναθεώρηση, το σημείωμα αυτό, πραγματεύεται το πώς το ισχύον Σύνταγμα δίνει την δυνατότητα στο κόμμα, να παγιδεύει τη Δημοκρατία και να τη σφετερίζεται!!

Αλλά, ας πιάσουμε το θέμα από την αρχή:

Τί είναι το κόμμα;

• Κόμμα (κατά το λεξικό Δημητράκου) είναι “μερίδα πολιτών που πρεσβεύουν τις ίδιες πολιτικές ιδέες, οργανωμένων σε πολιτική συγκρότηση”.

ΠΡΟΣΟΧΗ !

Δεν υπάρχει κανένα άρθρο του Συντάγματος που να καθιστά, ευθέως, το κόμμα, υποχρεωτικό θεσμό για την (περιγραφόμενη στο Σύνταγμα) λειτουργία της Δημοκρατίας.

Η ύπαρξη του κόμματος, στο Σύνταγμα της Ελλάδας, εμφανίζεται (ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΌΝΤΩΣ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΩΣ) σε δύο μόνον άρθρα του Συντάγματος : στο 29 και στο 37.

Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 29, εμφανίζεται η δυνατότητα ύπαρξης κόμματος, όπου γράφει: “ Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα, μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος”.

Δηλαδή, μας λέει ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν, δυνητικά, το δικαίωμα (δηλαδή, μπορούν εφ' όσον το θέλουν, χωρίς να υποχρεούνται) να ιδρύουν κόμματα.

Αυτό (το “δυνητικά”) σημαίνει πως αν δεν το θέλουν, δεν ιδρύουν (και άρα, σ' αυτή την περίπτωση δεν θα υπάρχουν) κόμματα.

Άρα, η ύπαρξη ή η μή ύπαρξη κομμάτων, εξαρτάται από τη βούληση των πολιτών.

Οπότε, κάτι το οποίο μπορεί και να μην υπάρχει (όπως π.χ το κόμμα) δεν μπορεί να αποτελεί θεσμό.

Έρχεται, βέβαια, το άρθρο 37.2 του Σ και, ΞΑΦΝΙΚΑ, ΕΜΜΈΣΩΣ ΚΑΙ ΠΛΑΓΊΩΣ, ακυρώνει την δυνητικότητα της ύπαρξης κομμάτων και την μετατρέπει σε ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΗ ΠΡΟΫΠΌΘΕΣΗ για τη λειτουργία του πολιτεύματος, αφού επιβάλλει ρητά: “Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών”.

Γιατί, λοιπόν, ο Συντακτικός νομοθέτης δεν θεσμοθέτησε το κόμμα, ως θεσμό Συνταγματικό, αφού (με το άρθρο 37) καθιστά την ύπαρξη τού κόμματος, απαραίτητη για τη λειτουργία της Δημοκρατίας, αφού Πρωθυπουργός της Χώρας μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ αρχηγός κόμματος ;;

Δεν αντελήφθη (ο Συντακτικός νομοθέτης) ότι έτσι, υπάρχει ένα χάσμα στη σύνταξη του Συντάγματος της Χώρας;

Δεν αντελήφθη ότι έτσι δημιουργείται μία κερκόπορτα αλλοίωσης ή και άλωσης της Δημοκρατίας από την όποια (ανεξέλεγκτα επιβεβλημένη) κομματική Ολιγαρχία;;

Ή, μηπως, ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε να κάνει;;

Και εξηγούμαι:

Αν το κόμμα αποτελούσε Συνταγματικό θεσμό, καθιερούμενο με ειδικό άρθρο του Συντάγματος, η εσωτερική λειτουργία και του θεσμού αυτού, θα ήταν υποχρεωτικά συνάδουσα με τις θεμελιώδεις διατάξεις περί “Λαϊκής κυριαρχίας” του άρθρου 1 του Σ.

Δηλαδή, η “Λαϊκή κυριαρχία” θα επιβάλλετο και στη λειτουργία τού (κάθε) κόμματος.

Αφήνοντας, όμως, την ίδρυση του κόμματος έξω από το Σύνταγμα, ως δυνητική επιλογή των πολιτών (όπως κάνει το άρθρο 29) επιτρέπει στο (όποιο) κόμμα να οργανώνεται και να λειτουργεί εσωτερικά με όποιον τρόπο θέλει, έστω και αν αυτός ο τρόπος, είναι κατάφωρα αντιδημοκρατικός, όπως και είναι !! 

 

Έτσι ακριβώς (αντιδημοκρατικά, αρχηγικά, μοναρχικά) είναι οργανωμένα όλα τα κόμματα.

Γι' αυτό και έχουμε (και κατά τη “μεταπολίτευση”) ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΗ ΚΟΜΜΑΤΑ στη διακυβέρνηση της Χώρας. (Διαβάστε τα καταστατικά τους και δείτε ποιες είναι οι αρμοδιότητες του αρχηγού και της ηγετικής του ομάδας και ποιος καθορίζει τις υποψηφιότητες των βουλευτών του κόμματος). 

 

Γι' αυτό και η οικογενειοκρατία ανθεί, λές και βρισκόμαστε στον 18ο αιώνα, στην Αυλή των Λουδοβίκων και των Τσάρων !!!

Και, προσέξτε : Ενώ το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας, χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο Δημοκρατικά της Ευρώπης, στην Ελλάδα έχουμε το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας φουντωμένο στο έπακρο !!! (αντί το φαινόμενο της συγγένειας βουλευτών να είναι ένας ή δύο, το πολύ, στο σύνολο των βουλευτών, ο ένας στους τρείς βουλευτές επί του συνόλου (!!!) αποτελούν γόνους “πολιτικών οικογενειών”, λές και στον 21ο αιώνα υπάρχει “θεία χάρις” που ρέει στο αίμα των σύγχρονων γαλαζοαίματων !!!

Έτσι, λοιπόν, και ενώ έχουμε αυτό το πολύ ωραίο "δημοκρατικό" Σύνταγμα, η Χώρα κυβερνάται από μία οικογενειοκρατούμενη πολιτική Ολιγαρχία φεουδαλικού τύπου, συνδεδεμένη με άρρηκτους δεσμούς αίματος (συγγένειας αλλά και πολιτικο/οικονομικών εγκλημάτων) με την οικονομική ολιγαρχία του Τόπου.

Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι το αποτέλεσμα της ύπαρξης αυτής της κερκόπορτας στο Σύνταγμα της Ελλάδας. 

 

Της κερκόπορτας, από την οποία έχει περάσει η Ολιγαρχία και έχει αιχμαλωτίσει τη Δημοκρατία, κάτω από τον μανδύα της οποίας κρύβει το απαίσιο πρόσωπο της, για να μπορεί να λεηλατεί νομίμως, τη Χώρα και την κοινωνία της.

Πώς γίνεται το πέρασμα αυτής της κερκόπορτας;

Είναι πολύ απλό:

(α) Το Σύνταγμα της Ελλάδας, (όπως όλοι ξέρουμε) προβλέπει και οδηγεί τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαιοσύνης) στον Πρωθυπουργό.

(β) Το καταστατικό τού (κάθε) κόμματος, φτιαγμένο από τον ιδρυτή του (και την ηγετική του ομάδα) καθιστά τον ιδρυτή του, πλήρη κύριο/ιδιοκτήτη του.

(γ) Όταν (σύμφωνα με το Σύνταγμα, άρθρο 37) Πρωθυπουργός γίνεται ο αρχηγός του (πλειοψηφήσαντος στις εκλογές) κόμματος, τότε ο ιδιοκτήτης του κόμματος και αρχηγός αυτής της κομματικής Ολιγαρχίας, είναι και πρωθυπουργός της Χώρας, δηλαδή απόλυτος άρχοντας της.

Όταν στην κυβερνητική εξουσία, επί 40 χρόνια εναλλάσσονται δυο – τρία κόμματα, οι αρχηγοί/ιδιοκτήτες αυτών των κομμάτων, καθίστανται και οι μόνιμοι ιδιοκτήτες της Χώρας, εναλλάξ.

Να πώς η Δημοκρατία, έχει επιτρέψει (με Συνταγματική κατοχύρωση) την άλωση της και έχει καταλήξει να είναι πρόσχημα και κάλυψη της Ολιγαρχίας και να πως το Σύνταγμα, αποτελεί εργαλείο νομιμοποίησης της Ολιγαρχίας αυτής.

Το Σύνταγμα, που προβλέπει με σχολαστικότητα την τήρηση όλων των διαδικασιών που κατοχυρώνουν τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος, έχει αφήσει εντελώς αφύλακτη και δημοκρατικά ανοχύρωτη, την ανάδειξη του Πρωθυπουργού της Χώρας, στον οποίο έχει δώσει όλες τις εξουσίες!!!

Έξυπνο ;;;;

Και να γιατί το πολιτικό προσωπικό αυτής της πολιτικής Ολιγαρχίας, για όλα oμιλεί, συσκέπτεται και διαβουλεύεται, με αφορμή κάποια Συνταγματική αναθεώρηση, εκτός αυτής.......