ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΥΚΙΑΣ & ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΓΑΠ

Μετά την ευωχία της μεγάλης (εκλογικής) νίκης, ήρθε η ώρα της πληρωμής της.
Ο ΓΑΠ (και δι’ αυτού ολόκληρη η κυβέρνηση) πρέπει να αποκτήσει ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ απέναντι στους θορυβημένους δανειστές του δανειοδίαιτου* και ταυτόχρονα αναξιόπιστου Ελληνικού κράτους.

Αυτό δηλώνουν με κάθε ευκαιρία δημοσίων δηλώσεων, τόσο ο ίδιος ο ΓΑΠ, όσο και οι Υπουργοί του.
Ξέρετε, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν δανειοδίαιτο οργανισμό (είτε πρόκειται για ανθρώπινο, είτε για κοινωνικό, όπως και ένα κράτος) είναι να χαρακτηρισθεί αναξιόπιστος, αφού ο δανεισμός προϋποθέτει πίστη (του δανειστή) ότι ο οφειλέτης του είναι άξιος να του επιστρέψει τα (πάντοτε έντοκα) δανεικά. Αλλιώς δεν τον (ξανα)δανείζει, οπότε στον, καθαρό μέχρι πρότινος, ουρανό, αρχίζουν να μαζεύονται και να φτερουγίζουν απειλητικά, πτωματοφάγα όρνια.

Ζητείται, λοιπόν, ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ. 

Ο ΓΑΠ κέρδισε τις πρόσφατες εκλογές με συγκεκριμένες δηλώσεις, για την τεκμηριωμένη αλήθεια και την καλά μελετημένη τήρηση των οποίων, χτυπιόντουσαν και ορκιζόντουσαν κοιτάζοντάς μας στα μάτια, τόσο ο ίδιος όσο και σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να (ξανα)χτίσουν την προ ετών χαμένη όλωσδιόλου αξιοπιστία του κόμματός τους.

Μία από τις κυρίαρχες αυτές δηλώσεις, που αναφέρονταν στη διευθέτηση των οικονομικών της χώρας, (που ήταν και ο μόνος λόγος της πρόωρης προσφυγής σε εκλογές), ήταν το περίφημα «ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΧΕΔΙΟ»

Εκ των πραγμάτων (από τα συγκεκριμένα, φορολογικά και άλλα μέτρα, που ήδη δρομολογήθηκαν νομοθετικά) αποδεικνύεται ότι το «σχέδιο» του ΓΑΠ ήταν να εφαρμόσει το (καταδικασμένο μετά βδελυγμίας από τον λαό, στις πρόσφατες εκλογές) πρόγραμμα του Κώστα Καραμανλή. (Αλήθεια, τι άλλο θα έκανε ο ΚΚ αν ήταν σήμερα Πρωθυπουργός;)

Παρ’ όλα αυτά, οι δανειστές μας δεν είναι ευχαριστημένοι και ζητούν από τον ΓΑΠ περισσότερες αποδείξεις, (μετρούμενες σε χρήμα) για να πεισθούν ότι θα έχουμε να πληρώνουμε τις δόσεις των δανείων μας..
Δεν τους νοιάζει, αν αυτό το «περισσότερα» που ζητούν, αποτελεί το φύλλο συκιάς που κρατά απελπισμένα στο σημείο του πολιτικού ανδρισμού του ο ΓΑΠ, σαν μία συμβολική απόδειξη ότι δεν είναι γυμνός (από αξιοπιστία). 

Διότι, προκειμένου να επιδιώξει να δημιουργήσει αξιοπιστία απέναντι στους δανειστές μας, είναι καταδικασμένος να χάσει και το τελευταίο αυτό κάλυμμα της αξιοπιστίας του (και του κόμματός του), μένοντας (αμφότεροι) χωρίς ούτε το φύλλο συκιάς, απέναντι στον Έλληνα πολίτη.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης, είναι ότι οι ανηλεείς αυτοί δανειστές μας, δεν ψηφίζουν στις εκλογές, κατά τις οποίες εκλέγεται η ομάδα (κόμμα) που ορίζεται διαχειριστής των οικονομικών της χώρας.
Ψηφίζουν μόνον οι Έλληνες πολίτες, απέναντι στους οποίους ο ΓΑΠ θα είναι πλέον πολιτικά εντελώς γυμνός και τελεσίδικα αναξιόπιστος.
Το πραγματικά ενδιαφέρον ερώτημα, λοιπόν, είναι : Πώς εξαφανίζεται ένα πελώριο και οφθαλμοφανές ψέμμα (σαν το «ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΧΕΔΙΟ»);
Ζητείται «μάγος» του επιπέδου Κόπερφηλντ (που εξαφάνισε από τα μάτια 10.000 παρόντων θεατών, το άγαλμα της Ελευθερίας στη Ν. Υόρκη) !!!
Το «έργο», αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον….
Και κάτι ακόμη. Ποιο στέλεχος της κυβέρνησης, θα βρεί χρόνο και μυαλό για την άσκηση πραγματικής πολιτικής επί των τεραστίων προβλημάτων της Ελληνικής κοινωνίας, όταν το "θαύμα" που θα χρειαστεί το ΠΑΣΟΚ (για να μην εξαφανισθεί στην "μαύρη τρύπα" που δημιουργεί η βαρύτητα του "μεγάλου ψεύδους" του), απαιτεί νυχθημερόν απασχόληση κάθε σκεπτόμενου που υπάρχει στο χώρο;
Το έργο, μπορεί από δράμα να γίνει και γκράν γκινιόλ ή ακόμη και φαρσοκωμμωδία....
Εξαρτάται από τη διάθεση του θεατή.