Χρονογραφήματα. Εδώ λέγονται και καταγράφονται οι Αλήθειες μου, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος.... Εδώ, είμαι εγώ, το μυαλό και η ψυχή μου. Όθων Ιακωβίδης
Thursday, December 17, 2009
Τρομοκρατία / Δημοκρατία
Διαβάζω την προκήρυξη των νεοεμφανισθέντων τρομοκρατικών οργανώσεων «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και «Φράξια Μηδενιστών».
Μία απύθμενη οργή ξεπηδά μέσα από τις σελίδες της προκήρυξης αυτής.
Απαξιώνουν, καθυβρίζοντας, κάθε Δημόσια Αρχή, της Δικαιοσύνης συμπεριλαμβανομένης, δείχνοντας έτσι μία οργή που την έχει γεννήσει και την έχει θεριέψει ο τρόπος μίας άδικης, άθλιας και μεταμφιεσμένης σε δημοκρατική, διακυβέρνησης της κοινωνίας, που επί πλέον όλων αυτών, δείχνει ότι έχει έξυπνα οχυρωθεί έτσι, που έχει καταστεί απόρθητη στο παρόν και στο ορατό μέλλον, έχοντας χτίσει τα κάστρα της άμυνάς της, μέσα στο μυαλό των εν δυνάμει εχθρών της..
Εκείνο , όμως, που με άφήνει οδυνηρά έκπληκτο, είναι η στροφή του όπλου τους στο πρόσωπο της κοινωνίας και όχι των ταγών της. Γράφουν: "Αυτή η ηλίθια μάζα που θυμίζει ταινία με ζωντανούς νεκρούς , δε μπορεί παρά να είναι στόχος. Δε μας συγκινεί ο αριθμός του πλήθους, η παρουσία νέων και γέρων ανθρώπων, ανδρών ή γυναικών".....
Τα άτομα αυτά, που έχουν αλλοτριωθεί σε κοινωνικά τέρατα, είναι πλέον οριστικά πεθαμένα για την κοινωνία.
Αυτή όμως τα γέννησε και τώρα , όπως δείχνουν τα πράγματα, θα πληρώσει το τίμημα. Αυτό, μπορεί να είμαι εγώ, ο γιός μου, η κόρη σου, εσύ.
Για να σταματήσει, κάποτε, αυτή η τερατογέννεση, και να ηρεμήσει η κοινωνία, θα πρέπει ο πολίτης να πάψει να ερωτοτροπεί με το τέρας του εγωισμού και της ιδιοτέλειας, που στα επίπεδα της διακυβέρνησης της κοινωνίας μετεξελίσσεται σε τέρας εξουσίας. Μίας απόλυτης και διαρκούς εξουσίας που στον αυτοαποκαλούμενο "δημοκρατικό κόσμο" προσπαθεί να καμουφλαρισθεί, περιβαλόμενη τον μανδύα της Δημοκρατίας. Αυτή η αμφίεση (δηλαδή το πελώριο δήθεν που δεσπόζει στα πάντα) είναι που γεννά το τέρας της τρομοκρατίας.
Από εμάς λοιπόν, τους πολίτες, από εμένα κι εσένα, εξαρτάται ο αφανισμός αυτής της τερατογέννεσης, στο μέλλον. Για το παρόν, η γιατρειά είναι υπόθεση αστυνομικής ικανότητας.
Αυτό που με παρηγορεί κάπως, είναι η σκέψη πως το παρόν είναι πολύ σύντομο, ενώ το μέλλον είναι αιώνιο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment