ΕΚΛΟΓΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΣΤΗ ΝΔ : Ποιος κοροϊδεύει ποιόν ;

Όθων Ιακωβίδης (22/ΧΙ/2015)

Δεν μας έφταναν 'όλες οι αντιφάσεις που βιώνουμε στην πολιτική σκηνή του τόπου, έχουμε και την εκλογή αρχηγού στη ΝΔ, η οποία, βέβαια, δεν είναι αντίφαση αλλά απλώς “φάση”.

Υπάρχει (έστω και ένας) Έλληνας ή Ελληνίδα (ακόμη και ανάμεσα σ' αυτούς που σήμερα θα ψηφίσουν για αρχηγό) που πιστεύει πως η Χώρα μας θα σηκωθεί από εκεί που είναι πεσμένη, αρκεί να γίνει αρχηγός τής ΝΔ ο Κυριάκος ή ο Άδωνις, ο Βαγγέλας ή ο Αποστόλης ;;;;;

Και όμως !! Η προπαγάνδα, θα σηκώσει από τον καναπέ τους κάποιες εκατοντάδες χιλιάδων πολίτες και θα τους οδηγήσει να πάνε να ψηφίσουν για αρχηγό σε ένα κόμμα που, λογικά, δεν έχει λόγο ύπαρξης !! 

Και, εξηγούμαι: Όταν η “Αριστερά”, ως κυβέρνηση, ακούοντας και υπακούοντας στις προστακτικές παραινέσεις της “Δεξιάς” (“Δώσ' τα όλα στους δανειστές”) έχει υιοθετήσει τίς θέσεις αυτές, τις έχει ψηφίσει στη Βουλή με πρωτοφανή ομοψυχία “Αριστεράς” και “Δεξιάς” (253 “ΝΑΙ σε όλα”) και μάλιστα τις έχει υπερκεράσει, τί άλλο έχει κάνει (πέραν όλων των άλλων) από το να ακυρώνει de facto την ανάγκη ύπαρξης της “Δεξιάς”; 

Διότι, σε τί ωφελεί την κοινωνία να υπάρχουν δύο (ή και περισσότερα) κόμματα όταν πρεσβεύουν τα ίδια, όταν οι πολιτικές επιλογές τους στα θεμελιώδη προβλήματα της κοινωνίας είναι η ίδια, με διαφοροποιήσεις δευτερεύουσας ή αμελητέας σημασίας, που προβάλλονται ως σημαντικές “για τα μάτια” των “αόμματων” κομματικών οπαδών εκάστου, ώστε “να μη λακίσουν από το μαντρί”;;

Σε τί χρειάζονται δύο ή περισσότερα κόμματα (πέραν της συντήρησης του πολιτικού προσωπικού τους στην κρατική μισθοδοσία και επιχορήγηση για τις πολιτικές συμβουλές τους στο κοινοβούλιο – αυτές που κατέστρεψαν τη Χώρα) όταν ο πατριωτισμός τους εκφράζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της Χώρας σε εξωχώριες δυνάμεις) και η δημοκρατικότητά τους υιοθετεί και επιβάλλει (με τον ίδιο ακριβώς τρόπο) την κατάργηση της Λαϊκής κυριαρχίας (χειροπιαστό παράδειγμα η μετατροπή, την ίδια νύχτα του Δημοψηφίσματος του 62% ΟΧΙ, σε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ) η οποία (Λαϊκή κυριαρχία) σημειωτέον, δεν αποτελεί κάποιο σύνθημα αντιφρονούντων, αλλά είναι το 1ο , θεμελιώδες άρθρο του ισχύοντος (για ποιούς ;;) Συντάγματος ;;;;;;

Και, όταν δεν χρειάζεται ένα κόμμα, αφού οι επιλογές του προωθούνται και εκτελούνται, κατά τον καλύτερο τρόπο, από άλλο (που , μάλιστα είναι κυβέρνηση) τότε γιατί γίνεται αυτός ο χαμός για την αρχηγία του;;; 

Ποιος κοροϊδεύει, ποιόν ;;;

Έχω την εντύπωση (που δεν είναι αμυδρά) πως κανένας δεν κοροϊδεύει κανέναν.

Απλά, όλοι αυτοί οι κομματάνθρωποι που αναπνέουν και ζούν στον υάλινο κώδωνα της κομματοκρατίας, έξω από την πραγματικότητα και την Αλήθεια, αισθάνονται ότι αποτελούν το κέντρο της πολιτικής ζωής και το κόμμα τους είναι ο Ήλιος που δίνει πνοή σ' όλη τη φύση !! 

Τόσο έξω από την πραγματικότητα βρίσκονται, που ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό τους το απλό ερώτημα που τέθηκε προηγουμένως: “ Σε τί οφελεί την κοινωνία να υπάρχουν δύο (ή και περισσότερα) κόμματα όταν πρεσβεύουν τα ίδια, όταν οι πολιτικές επιλογές τους στα θεμελιώδη προβλήματα της κοινωνίας είναι η ίδια, με διαφοροποιήσεις δευτερεύουσας ή αμελητέας σημασίας”;;

Και, για να μην παρεξηγούμαι, θέλω να πώ πως:

1. Όταν συμφωνούν στο ότι τις αποφάσεις για την εθνική Οικονομία θα τις λαμβάνουν, άνευ όρων, εξωχώριες δυνάμεις με συμφέροντα αντίθετα από τα δικά μας (όπως είναι πάντα και παντού επί της Υφηλίου τα συμφέροντα δανειστή και πτωχευμένου δανειζόμενου), 
   
   
2. Όταν συμφωνούν να αναστείλουν, επ' αόριστον, τη λήψη αποφάσεων από τον Λαό (Βουλή που ψηφίζει αβλεπί και απνευστί νόμους που υπαγορεύουν οι “δανειστές”, Κυβέρνηση που ακυρώνει αποτέλεσμα δημοψηφίσματος, κ.ά),

τότε, το αν το ΦΠΑ θα εφαρμοστεί στο κρέας ή στο ψάρι, στα νησιά ή στα βουνά, θα είναι τόσο ή τόσο και το αν οι συντάξεις και οι μισθοί μειωθούν τόσο αντί τόσο, είναι διαφορές άνευ ουσίας, που η προπαγάνδα έχει αναλάβει εργολαβικά την υποχρέωση (με αμοιβή , ζουμερά κομμάτια του Δημόσιου πλούτου) να τις μεγιστοποιεί και να τις προβάλλει έτσι, ώστε να καλλιεργείται η κομματική αντιπαλότητα που είναι το οξυγόνο για τη διατήρηση στη ζωή, του καθεστώτος.

Υπό τις πραγματικές αυτές συνθήκες, αναμένεται ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, κατά τεκμήριο (πιθανότατα) μελλοντικός πρωθυπουργός, να είναι έτοιμος να αναλάβει τον ρόλο τού εντολοδόχου τών δυνάμεων οικονομικής (και όχι μόνο) κατοχής της Χώρας , για τον οποίο τόσο επίπονα αγωνίζονται όλοι τους οι υποψήφιοι.......