Δεν είναι το Μνημόνιο ο εχθρός μας. Είναι οι Μνημονιοφύλακες

Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2013

8/X/2013

 
Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Από την πρώτη στιγμή που που προέκυψε το Μνημόνιο, ως η (κατά την κυβερνώσσα Ολιγαρχία) ενδεδειγμένη  λύση στο πρόβλημα τής (τότε επικείμενης και τώρα βιούμενης από τους πολίτες της) πτώχευσης της Χώρας, φωνάζω (“φωνή βοώντος εν τη ερήμω”) ότι το πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι το “Μνημόνιο”, αλλά οι Μνημονιοφύλακες, για δύο, κυρίως,  λόγους:

1.     Διότι, δεν μπορεί ο εχθρός μας να είναι η υπογραφείσα συνθήκη υποτέλειας, αλλά αυτοί που την υπέγραψαν, την επέβαλαν και επιτηρούν την εφαρμογή της. Κανένας λαός και ποτέ στην παγκόσμια ιστορία, δεν είχε εχθρό μία Συνθήκη. Πάντοτε είχε εχθρό και πολεμούσε εναντίον αυτών που επέβαλαν ταπεινωτικές συνθήκες.  Το/τα “Μνημόνια” δεν είναι θεόσταλτες γραφές, σαν τις πλάκες των 10 εντολών του Μωϋσή, αλλά είναι νομικά κείμενα συνταγμένα πολύ προσεκτικά από ανθρώπους που κατέχουν το σχετικό “Know-How” της οικονομικής υποδούλωσης ενός λαού και υπογεγραμμένα από ανθρώπους που (υποτίθεται) εκπροσωπούν την Ελληνική κοινωνία. ...

2.      Διότι, βάζοντας απέναντι, ως εχθρό, τα “Μνημόνια”, (δηλαδή τα κείμενα των όρων της  υποτέλειας μας) βγάζουμε από τό στόχαστρο τους αποδέκτες τους, δηλαδή τους ενόχους της ύπαρξης αυτών των Μνημονίων.   Αυτό, όμως που συμβαίνει, είναι η όλη δημόσια συζήτηση και πολιτική αντιπαλότητα, να επικεντρώνεται στο περιεχόμενο των κειμένων αυτών (και όχι στην εγκληματική πράξη που γέννησε τα Μνημόνια και τα κατέστησε υπαρκτά). Ο διαχωρισμός των κομμάτων σε Μνημονιακό και Αντιμνημονιακό στρατόπεδα, εμπεδώνει αυτή ακριβώς την έξοδο των ενόχων από το σκαμνί τής ενοχής τους. Αυτό αποτελεί το μεγάλο κέρδος της ανηλεούς προπαγάνδας του συστήματος της κυβερνώσσας Ολιγαρχίας, ασχέτως της κομματικής της ένδυσης. Το πέτυχε, δείχνοτάς μας συνέχεια, επί 24ώρου βάσεως, επί τρία χρόνια, μέσα από χιλιάδες ώρες συζητήσεων στα κανάλια, τα ολέθρια αποτελέσματα της δηλητηρίασης του ασθενή και τις αλληλοσυγκρουόμενες ιατρικές απόψεις και γνώμες για τη θεραπεία του, παραμερίζοντας εντέχνως και πολύ αποτελεσματικά το ποιός και γιατί τον δηλητηρίασε !!! Ο αποπροσανατολισμός πέτυχε !!! Κανένας δεν ασχολείται με το έγκλημα και τους εγκληματίες!! Πάει, αυτό, τελείωσε !! Τώρα έχουμε μπροστά μας τη θεραπεία της θανατηφόρου δηλητηρίασης.... Το ότι ο δηλητηριαστής ήταν ο θεράπων γιατρός τού ασθενή, το προσπεράσαμε κι αυτό και αφήνουμε, ακόμη, αυτός ο εγκληματίας να συνεχίζει να γνωματεύει και να δίνει φάρμακα για την εξέλιξη της πορείας του ασθενή !!! Ποιός ;;; Ο ίδιος αυτός που τον δηλητηρίασε !!!!

Ποιός είναι αυτός;

Είναι οι “Μνημονιοφύλακες”, δηλαδή αυτοί που (όλα τα προηγούμενα χρόνια της “μεταπολίτευσης”) δημιούργησαν ή άφησαν να δημιουργηθούν όλοι οι λόγοι της χρεωκοπίας της Χώρας, αυξάνοντας το Δημόσιο Χρέος και αποψιλώνοντας τη χώρα από κάθε παραγωγική διδικασία με αποτέλεσμα την πλήρη αποβιομηχάνιση και αποαγροτοποίησή της.

Και αυτοί, είναι ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ από τις δεξιές ως τις αριστερές παρυφές του.

Αυτό που, ως κυβέρνηση/συγκυβέρνηση επιτηρεί την τήρηση των όρων υποδούλωσης της Ελληνικής κοινωνίας στις δυνάμεις κατοχής και ως αντιπολίτευση το μόνο που κάνει είναι να νομιμοποιεί (με την παρουσία της στη “βουλή των άβουλων”, τις σχετικές αποφάσεις των επικυρίαρχων που ψηφίζονται απο τους κυβερνώντες ως βούληση/θέληση του Ελληνικού λαού !!!!

Η “νωπή εντολή” των εκλογών, αποτελεί και την πιό έξυπνη ταφόπλακα της ενοχής αυτού του καθεστώτος.

Οι εκλογές (αυτός ο κίβδηλος μηχανισμός νομιμοποίησης προαποφασισμένων επιλογών του συστήματος και, κυρίως, μηχανισμός σταθεροποίοησης του Συστήματος της κομματοκρατίας) δρά ως “κολυμβήθρα του Σιλωάμ”

Αυτό, λοιπόν, το “σύστημα” (που αναπαράγει την πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία που κυβερνά τον τόπο υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας) είναι ο εχθρός της Ελληνικής κοινωνίας και από αυτόν πρέπει να απαλλαγούμε, οριστικά και αμετάκλητα μέσα από μία Συντακτική Εθνοσυνέλευση που θα εξυγιάνει το πολιτικό περιβάλλον από την καρκινογόνα  ρύπανση  που έχει καταστρέψει το παρόν και απειλεί να μην αφήσει να υπάρξει μέλλον, για τη Χώρα.

Το πρόβλημα, όμως,  της  Ελληνικής κοινωνίας, όπως προκύπτει από την αντικειμενική θεώρηση της σημερινής κατάστασης, είναι η οικογένεια του ασθενή, δηλαδή η ίδια (η Ελληνική κοινωνία) που δεν αντιδρά μπροστά στο έγκλημα που έγινε (και συνεχίζεται) μπροστά στα μάτια της.... Στο έγκλημα εις βάρος των παιδιών της, του δικού μου και του δικού σου, που τους έχει αφαιρεθεί κάθε δυνατότητα μελλοντικής ευζωίας τους, αφού τους έχει αφαιρεθεί, από τώρα, η Ελευθερία να αξιοποιήσουν τις δικές τους εθνικές πηγές πλούτου, που (με τα Μνημόνια) έχουν ήδη παραχωρηθεί, μαζί με αυτούς τους ίδιους (τα παιδιά μας, ως σύγχρονα ανδράποδα) στα χέρια των επικυρίαρχων που ταυτόχρονα είναι οι πάτρωνες των Μνημονιοφυλάκων.

Ουαί τοις ηττημένοις.......

“Όσοι, το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,

ζυγόν δουλείας άς έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία...”    

                                                     Ανδρέας Κάλβος