Τρομοκρατία / Δημοκρατία

Διαβάζω την προκήρυξη των νεοεμφανισθέντων τρομοκρατικών οργανώσεων «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» και «Φράξια Μηδενιστών».

Μία απύθμενη οργή ξεπηδά μέσα από τις σελίδες της προκήρυξης αυτής.
Απαξιώνουν, καθυβρίζοντας, κάθε Δημόσια Αρχή, της Δικαιοσύνης συμπεριλαμβανομένης, δείχνοντας έτσι μία οργή που την έχει γεννήσει και την έχει θεριέψει ο τρόπος μίας άδικης, άθλιας και μεταμφιεσμένης σε δημοκρατική, διακυβέρνησης της κοινωνίας, που επί πλέον όλων αυτών, δείχνει ότι έχει έξυπνα οχυρωθεί έτσι, που έχει καταστεί απόρθητη στο παρόν και στο ορατό μέλλον, έχοντας χτίσει τα κάστρα της άμυνάς της, μέσα στο μυαλό των εν δυνάμει εχθρών της..

Εκείνο , όμως, που με άφήνει οδυνηρά έκπληκτο, είναι η στροφή του όπλου τους στο πρόσωπο της κοινωνίας και όχι των ταγών της. Γράφουν: "Αυτή η ηλίθια μάζα που θυμίζει ταινία με ζωντανούς νεκρούς , δε μπορεί παρά να είναι στόχος. Δε μας συγκινεί ο αριθμός του πλήθους, η παρουσία νέων και γέρων ανθρώπων, ανδρών ή γυναικών".....

Τα άτομα αυτά, που έχουν αλλοτριωθεί σε κοινωνικά τέρατα, είναι πλέον οριστικά πεθαμένα για την κοινωνία.
Αυτή όμως τα γέννησε και τώρα , όπως δείχνουν τα πράγματα, θα πληρώσει το τίμημα. Αυτό, μπορεί να είμαι εγώ, ο γιός μου, η κόρη σου, εσύ.
Για να σταματήσει, κάποτε, αυτή η τερατογέννεση, και να ηρεμήσει η κοινωνία, θα πρέπει ο πολίτης να πάψει να ερωτοτροπεί με το τέρας του εγωισμού και της ιδιοτέλειας, που στα επίπεδα της διακυβέρνησης της κοινωνίας μετεξελίσσεται σε τέρας εξουσίας. Μίας απόλυτης και διαρκούς εξουσίας που στον αυτοαποκαλούμενο "δημοκρατικό κόσμο" προσπαθεί να καμουφλαρισθεί, περιβαλόμενη τον μανδύα της Δημοκρατίας. Αυτή η αμφίεση (δηλαδή το πελώριο δήθεν που δεσπόζει στα πάντα) είναι που γεννά το τέρας της τρομοκρατίας.

Από εμάς λοιπόν, τους πολίτες, από εμένα κι εσένα, εξαρτάται ο αφανισμός αυτής της τερατογέννεσης, στο μέλλον. Για το παρόν, η γιατρειά είναι υπόθεση αστυνομικής ικανότητας.
Αυτό που με παρηγορεί κάπως, είναι η σκέψη πως το παρόν είναι πολύ σύντομο, ενώ το μέλλον είναι αιώνιο.

Λόγια της πρύμνης

Η χθεσινή Κυριακή πέρασε με μουντό καιρό και ίδιου χρώματος αναπολήσεις ενός 47χρονου πολύ σφιχτού, δυνατού και όμορφου δεσμού με την, πρόσφατα αναχωρήσασα για το επέκεινα, αγαπημένη μου...

Διαβάζω και βέπω στα ΜΜΕ ότι ο Πρωθυπουργός μας (ΓΑΠ), σήμερα θα ανακοινώσει το σχέδιο (που προεκλογικά βεβαίωσε ότι είχε) για την Ελληνική Οικονομία. Δύο ερωτήματα γεννιούνται στο μυαλό μου.

Το πρώτο, είναι μήπως το σχέδιο του Γιώργου είναι το πρόγραμμα του Κώστα (αυτό που τον καταδίκασε στην πολιτική εξαφάνισή του), με μία διαφορά, σημαντική για την Ελληνική πραγματικότητα: Θα ακουστεί από το στόμα του Παπανδρέου.

Αυτή η διαφορά, αρκεί να το κάνει αποδεκτό, από ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος. 
Βέβαια, "για τα μάτια του κόσμου", θα συνοδεύεται από ένα χρυσωμένο χάπι.
Όπως ξέρετε, το χρυσωμένο χάπι πάντα είναι πάμφθηνος αέρας (συμπυκνωμένος σε λόγια των πολιτικών) ενώ το τίμημα πάντοτε είναι πολύτιμο χρήμα (του ψηφοφόρου)...

Ας ελπίσουμε ότι τίποτε από αυτές τις απαίσιες υποθετικές σκέψεις δεν θα συμβεί.

Τα μετεωρολογικά δελτία προβλέπουν "σφίξιμο" του κρύου για άυριο και μεθαύριο.

Σκέψεις καταστρώματος

Το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, απενεμήθη χθές στον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαρακ Ομπάμα, συνεχιστή των πολέμων στο Αφγανιστάν και Ιράκ.

Η αντινομία αυτή, ξεσήκωσε (δικαιολογημένα) θύελλα συζητήσεων και αντεγκλίσεων.

Εντύπωση μου έκανε η υποδειγματική στάση και σκέψη του Δαλάϊ Λάμα που, μέσα στο παράλογο αυτής της αντινομίας, βρήκε τη θετική άποψη αυτής της απονομής, λέγοντας ότι την εκλαμβάνει ως χειρονομία παρακίνησης του Ομπάμα για την παύση των πολεμικών επιχειρήσεων και την ειρήνευση της περιοχής.

Ημερολόγιο καταστρώματος.

Θεσσαλονίκη. Καιρός βροχερός. Άρχισε να κάνει και κρύο.

Χθές βράδυ, στην τηλεοπτική εκπομπή της Παναγιωταρέα, οι πρυτάνεις πέντε Πανεπιστημίων της χώρας μας (τρείς εκ των οποίων δαρμένοι, γιαουρτωμένοι και "χτισμένοι" στην πρυτανεία τους από μαθητές τους) αποκάλυψαν την αλήθεια που εδώ και χρόνια φυλάσσεται σαν επτασφράγιστο μυστικό από το ιερατείο των πολιτικών ταγών μας.
Κατέθεσαν (μετά λόγου γνώσεως) ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της κοινωνίας μας, (προϊόν του πολιτικού συστήματος που διαχειρίζεται τα της Ελληνικής κοινωνίας) εδώ και χρόνια, γεννά πολίτες "πολιτικά ανάπηρους", που δεν μπορούν να αντιληφθούν την έννοια της Δημοκρατίας (και τις κοινωνικές Αξίες που αυτή περιέχει).

Το εκπληκτικότερο όμως, είναι η πρόσθετη αποκάλυψη ότι, μετά από τόσα χρόνια ανοχής αυτής της αναπηρίας, έρχεται τώρα και η Δικαιοσύνη (στο πρόσωπο του Εισαγγελέα της Ξάνθης, κατά τα λεγόμενα Πρύτανη) να υιοθετήσει αυτή την άγνοια ή ακόμη και τη στρέβλωση της έννοιας "Δημοκρατία" και έτσι να δικαιολογήσει την πρόταση απαλλαγής ενόχων για πράξεις που πληγώνουν θανάσιμα τη ζωή της Δημοκρατίας.

Όμως, μία καθημερινά πληγωνόμενη Δημοκρατία, αφού πρώτα μεταλλαχθεί (προς το light), θα περάσει στη φάση μεταμφίευσής της (Δημοκρατία travesti) και στο τέλος θα πεθάνει εντελώς.

Τον καιρό και σήμερα τον βλέπω βροχερό.

Σκέψεις καταστρώματος

Βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας τον Γιώργο Παπανδρέου στο νέο ρόλο του Πρωθυπουργού, που προσπαθεί να πείσει τους δύσπιστους και δύστροπους δανειστές μας, δεν μπορώ να μη σκεφθώ ότι αυτός ο άνθρωπος παραλαμβάνει (κατ' αποκλειστκότητα) κατεστραμμένες καταστάσεις.

Μία, φορτώθηκε από τον Σημίτη που ξεφορτώθηκε πολύ έξυπνα το (τότε) σαπισμένο και ετοιμόρροπο ΠΑΣΟΚ σπαρασσόμενο και τώρα φορτώθηκε από τον Κώστα Καραμανλή (που την ξεφορτώθηκε άγαρμπα από πάνω του) μία Ελλάδα βυθιζόμενη στα χρέη της και στην ανημποριά της.

Ή είναι πολύ γενναίος, ή δεν αντιλαμβάνεται ακριβώς τι του προσφέρεται.

Ας ελπίσουμε ότι ο από μηχανής θεός που, ενσαρκωμένος ως Κώστας Καραμανλής έσωσε τον ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ, θα εμφανισθεί και πάλι (με κάποια μορφή) για να σώσει την Ελλάδα μας.

Θα ήθελα να ξέρω ποιός (ή ποιοί) καθιέρωσε τον νέο όρο "οι αγορές", εννοώντας τους δανειστές μας, στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Επειδή, όπως είναι γνωστό, η γλώσσα είναι το εργαλείο του νού, υποθέτω ότι η αντικατάσταση της (φορτισμένης αρνητικά) λέξης "δανειστές μας" με την (ουδετέρου φορτίσεως) λέξη "οι αγορές", εξυπηρετεί την (όσο μπορεί να γίνει) αποσύνδεση της μαύρης οικονομικής πραγματικότητας, από τα (εκάστοτε) λεγόμενα.

Επειδή η εν λόγω πραγματικότητα έχει βγάλει στην επιφάνεια την εξάρτηση της ευτυχίας ή δυστυχίας κάθε Ελληνικής οικογένειας από τους δανειστές του Ελληνικού κράτους, που χρεώθηκε "μέχρι τα μπούνια" κατά τα τελευταία 30-40 χρόνια, για να καταλαμβάνει την εξουσία το Α ή το Β κόμμα, με τα υπόλοιπα να έχουν συμβιβαστεί σε ένα ρόλο παχυλά αμειβόμενου κομπάρσου, (που λέει το δικό του ποίημα, ενίοτε άσχετο με το παιζόμενο έργο) αντιλαμβάνομαι ότι η μεταποίηση της λέξης "οι δανειστές μας" σε "οι αγορές", τυγχάνει διακομματικης εγκρίσεως, εκπεφρασμένης δια των γνωστών παπαγάλων (δημοσιογραφούντων ή πολιτικολογούντων).

Πρέπει να φιλαχτώ από τη γρίππη, αλλά να μην αψηφήσω και την ψιττακίαση. Μπορεί κι αυτή να αποβεί θανατηφόρα.

"Οι αγορές"

Θα ήθελα να ξέρω ποιός (ή ποιοί) καθιέρωσε τον νέο όρο "οι αγορές", εννοώντας τους δανειστές μας, στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Επειδή, όπως είναι γνωστό, η γλώσσα είναι το εργαλείο του νού, υποθέτω ότι η αντικατάσταση της (φορτισμένης αρνητικά) λέξης "δανειστές μας" με την (ουδετέρου φορτίσεως) λέξη "οι αγορές", εξυπηρετεί την (όσο μπορεί να γίνει) αποσύνδεση της μαύρης οικονομικής πραγματικότητας, από τα (εκάστοτε) λεγόμενα.

Επειδή η εν λόγω πραγματικότητα έχει βγάλει στην επιφάνεια την εξάρτηση της ευτυχίας ή δυστυχίας κάθε Ελληνικής οικογένειας από τους δανειστές του Ελληνικού κράτους, που χρεώθηκε "μέχρι τα μπούνια" κατά τα τελευταία 30-40 χρόνια, για να καταλαμβάνει την εξουσία το Α ή το Β κόμμα, με τα υπόλοιπα να έχουν συμβιβαστεί σε ένα ρόλο παχυλά αμειβόμενου κομπάρσου, (που λέει το δικό του ποίημα, ενίοτε άσχετο με το παιζόμενο έργο) αντιλαμβάνομαι ότι η μεταποίηση της λέξης "οι δανειστές μας" σε "οι αγορές", τυγχάνει διακομματικης εγκρίσεως, εκπεφρασμένης δια των γνωστών παπαγάλων (δημοσιογραφούντων ή πολιτικολογούντων).

Πρέπει να φιλαχτώ από τη γρίππη, αλλά να μην αψηφήσω και την ψιττακίαση. Μπορεί κι αυτή να αποβεί θανατηφόρα.

Ντίνος Ρόβλιας: το πορτραίτο Έλληνα Βουλευτή της σύγχρονης Βουλής των Ελλήνων.

30 Οκτωβρίου του 2009. (25 μόλις ημέρες από τη θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές).
Ο νεοδιορισθείς Υφυπουργός Εσωτερκών, Ντίνος Ρόβλιας, γνωστός από τη δράση του ως λαγωνικό οξυμένης όσφρησης για την αποκάλυψη σκανδάλων, καθισμένος στο υπουργικό γραφείο του , σκυμένος πάνω στα χαρτιά του, ετοιμάζει πυρετωδώς τα λόγια που, σε λίγο, θα εκφωνήσει στο ναό της Δημοκρατίας, ως Υφυπουργός Εσωτερκών : «Δυστυχώς, η κατάσταση των πελατειακών σχέσεων έχει παγιωθεί. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν θέλουμε να συνεχιστεί. Το θεωρούμε αλλά και είναι απαράδεκτο. Αναζητούμε λύσεις απαλλαγμένες από πελατειακές λογικές»!

Είναι ευχαριστημένος από την ευθύτητα και τη λακωνικότητα του κειμένου του.
Ρίχνει μια βιαστική ματιά στο ρολόϊ του και διαπιστώνει ότι έχει αργήσει. Σε λίγο η ολομέλεια της Βουλής θα αρχίσει και πρέπει να βρίσκεται εκεί πριν εμφανισθεί ο Αρχηγός.

Στην άκρη του γραφείου του βλέπει τα σημειώματα που είχε γράψει το προηγούμενο βράδυ: « ρουσφέτια που πρέπει να κάνω για μεταθέσεις και μετατάξεις αστυνομικών και στρατιωτικών» …

Τα τσαλακώνει και τα πετά βιαστικά στον κάλαθο των αχρήστων.
Κοιτάζεται στον καθρέφτη του γραφείου του, και ένα αχνό χαμόγελο ανθίζει στα χείλη του. Το καινούργιο του κοστούμι φωτίζει ακόμη καλύτερα και αναδεικνύει το, όντως όμορφο, παρουσιαστικό του. 

Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, μία ατίθαση σκέψη δραπετεύει από το κούρδισμα του μυαλού του και τον προστάζει να ρίξει μια ροχάλα σ΄αυτό που βλέπει στον καθρέφτη.
         ΣΣ : Ευτυχώς, γιατί αν δεν πέρναγε από το μυαλό του αυτή η  ατίθαση σκέψη (που δείχνει ότι ακόμη δεν έχει ξεραθεί εντελώς το τοπίο της ψυχής του) θα του έριχνα εγώ τη ροχάλα.

Η συνέχεια είναι γνωστή: Τα σκουπίδια τα ψάχνουν οι ειδικοί κυνηγοί τους, δημοσιεύονται, ο Ρόβλιας «παραιτείται» και η πραγματικότητα πληγώνει ακόμη μία φορά τον Έλληνα πολίτη.

Ένα είναι σίγουρο. Η κατάσταση, μετά και την απόλυσή του Ρόβλια από τη θέση του Υφυπουργού, θα βελτιωθεί. Οι υφυπουργοί θα πάψουν να πετούν τα σημειώματά τους στο καλάθι. Η τεχνολογία προσφέρει και μηχανές καταστροφής εγγράφων. 

Καλά, τόσο πίσω ήταν ο άνθρωπος που θα έβαζε τα εσωτερικά της χώρας σε τάξη;.