ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ                                                                                                  ΓΙΑ ΤΗΝ  ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ

Όθων Ιακωβίδης (9/ΙΧ/20250)

Ο Σταύρος Λυγερός, εκ των κορυφαίων ανεξάρτητων έγκυρων δημοσιογράφων και πολιτικών αναλυτών, αφιέρωσε χθες (8/9/2025) μία βιντεοσκοπημένη κριτική του   στη χθεσινή συγκέντρωση πολιτών στην Πλ. Συντάγματος, μετά από την προχθεσινή σχετική πρόσκληση της Μαρίας Καρυστιανού. 

Ο τίτλος του κριτικού σημειώματος του, είναι: "Η αποτυχία του Σαββάτου θα γίνει μάθημα για την Καρυστιανού"; (https://www.youtube.com/watch?v=gaf3IRHNY1A) 

Τα κύρια σημεία που αναφέρονται στο τηλεοπτικό σημείωμα του ΣΛ, είναι τα εξής:

⦁ "Θα ήταν πολύ κρίμα να ευτελίσει την προσφορά της, μετατρεπόμενη σε επίδοξη πολιτικό". 

⦁ "...αλλά, κυρίως, θέλω να προστατεύσω αυτή την ευαισθησία που αναδύθηκε από τα σπλάχνα της κοινωνίας αυθόρμητα, γιατί την έχουμε ανάγκη στις μέρες που έρχονται".

⦁ "Η ΜΚ δεν έχει να πει κάτι για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία".

1. Αρχικά, ο χαρακτηρισμός  (στον τίτλο της παρέμβασης του ΣΛ) της συγκέντρωσης του Σαββάτου ως "αποτυχία", είναι υποκειμενικός, δεδομένου ότι η Πλ. Συντάγματος γέμισε από πλήθος κόσμου, με μόνο μίας ημέρας προθεσμία ενημέρωσης για τη συγκέντρωση. 

Είναι απολύτως σίγουρο πως, αν όλα τα κόμματα μαζί, έκαναν μία πρόσκληση συγκέντρωσης με τόσο βραχεία προθεσμία γνωστοποίησης της, χωρίς ούτε μία ανακοίνωση της από τα ΜΜΕ, είναι  ζήτημα αν στο Σύνταγμα θα κατέβαιναν 150 κομματόσκυλα.

Άρα: αντικειμενικά και συγκριτικά σκεπτόμενοι, η συγκέντρωση μπορεί να θεωρηθεί από άλλους, με άλλα κριτήρια, "πολύ πετυχημένη".  

⦁ 2.  "Η αποτυχία, θα γίνει μάθημα για την Καρυστιανού"; 

Έστω, ότι (για λόγους ανάπτυξης του διαλόγου) η συγκέντρωση ήταν αποτυχία. Θα πρέπει η Μαρία Καρυστιανού να το θεωρήσει ως "μάθημα" (;) ώστε να μη τολμήσει να ξανακαλέσει τον κόσμο για να διαμαρτυρηθεί για τα τερατώδη που έγιναν στην προδικαστική περίοδο για το έγκλημα των Τεμπών και θα συνεχίσουν να γίνονται και κατά τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης;

Και τι τον ενοχλεί τον ΣΛ αν η ΜΚ συνεχίσει να κάνει αποτυχημένες συγκεντρώσεις, αφού δεν τη βλέπει ως πιθανή ηγέτιδα ενός παλλαϊκού Κινήματος αποκατάστασης της Δημοκρατίας που έχει εξαφανιστεί στα κομματικά υπόγεια της "Ολιγαρχούμενης Μοναρχίας";  

⦁ 3. "Θα ήταν πολύ κρίμα να ευτελίσει την προσφορά της, μετατρεπόμενη σε επίδοξη πολιτικό". 

Αν η έννοια "πολιτικός" που χρησιμοποιεί ο ΣΛ,  φωτογραφίζει τον καθένα και την καθε μία Ιζνογκούντ που θέλει να γίνει Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη, συμφωνώ κι εγώ με τον ΣΛ.

Όμως, δεν γνωρίζει κανένας μας τους όρους με τους οποίους η Μαρία Καρυστιανού θα πολιτευτεί, αν θελήσει να το κάνει.  

Π.χ μπορεί, η ΜΚ να μην ενδιαφέρεται να γίνει ακόμη ένας Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη, αλλά να οραματίζεται να γίνει η αιχμή του δόρατος που θα σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα της σάπιας και καταστροφικής κομματοκρατίας που, μέσα από τα δίχτυα της διαπλοκής, της διαφθοράς και του "πελατειακού κράτους" που έχει στήσει σε όλο τον ιστό της κοινωνίας, λεηλατεί ατιμώρητα τη Χώρα και τους πολίτες της. Σ' αυτή την περίπτωση, είναι ευτελισμός η ανάμιξη της στην Πολιτική, που μπορεί να είναι και υψηλό ιδανικό, όπως ήταν στο μυαλό του Καποδίστρια; 

⦁ 4.    "...αλλά, κυρίως, θέλω να προστατεύσω αυτή την ευαισθησία που αναδύθηκε από τα σπλάχνα της κοινωνίας αυθόρμητα, γιατί την έχουμε ανάγκη στις μέρες που έρχονται. Χωρίς αυτή, η Ελλάδα δεν μπορεί να ανασυνταχθεί".

Θα ήθελα να μας εξηγήσει ο ΣΛ, τον τρόπο που αυτή "η λαϊκή ευαισθησία", μπορεί να ανασυντάξει την Ελλάδα, αν δεν ενσωματωθεί στην πολιτική πρακτική κάποιου κόμματος.  Και να μας πει, ο ΣΛ,  σε ποιο κόμμα μπορεί να ενσωματωθεί "η λαϊκή ευαισθησία", όταν όλα τους ενέχονται στη Διαπλοκή και τη Διαφθορά που εκκολάπτεται στα υπόγεια της κομματοκρατίας. 

Μόνο ένα  "Κίνημα Αλήθειας, Δικαιοσύνης και Κάθαρσης", που θα στοχεύει στον εξοστρακισμό της καταστροφικής κομματοκρατίας, μπορεί να ενσωματώσει τη λαϊκή ευαισθησία που έδειξε ο λαός στις τεράστιες συγκεντρώσεις της Μαρίας Καρυστιανού που ενέπνευσε αυτή την ευαισθησία. 

Μήπως, λοιπόν, η ανάμιξη της ΜΚ, υπό την προϋπόθεση  ότι θα εκφράσει αυτή τη λαϊκή ευαισθησία , είναι αναγκαία για την Ελληνική κοινωνία; 

⦁ 5. "Η ΜΚ δεν έχει να πει κάτι για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία".

Εδώ, στο σημείο αυτό, ο εξαίρετος πολιτικός αναλυτής Σταύρος Λυγερός, κάνει μία παράβλεψη. Παραβλέπει (σκοπίμως;) το ότι η Μαρία Καρυστιανού, επανειλημμένως αναφέρεται στο ότι, η έλλειψη Δικαιοσύνης (που τεκμηριώνεται με σωρεία διαπιστώσεων από όσα πραγματικά γεγονότα συνέβησαν ως τώρα στη Δικαστική/Ανακριτική διαδικασία για το έγκλημα των Τεμπών) οφείλεται στην απουσία Δημοκρατίας.

Η απουσία Δημοκρατίας, όμως, δεν είναι μία ακόμη λανθασμένη πολιτική απόφαση, πάνω σε κάποιο πεδίο της πολιτικής. Είναι η βάση όλων των καταστροφικών πολιτικών αποφάσεων στα μεγάλα θέματα, που απασχολούν και βασανίζουν την Ελληνική κοινωνία, από την Οικονομία, ως την Εξωτερική Πολιτική. 

Αν, λοιπόν, η Μαρία Καρυστιανού έχει αντιληφθεί αυτή την Αλήθεια (που ο ΣΛ ίσως και δεν την έχει αντιληφθεί) τότε,  διαπιστώνοντας (η ΜΚ) απουσία Δημοκρατίας, αναφέρεται συλήβδην σε όλα τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία.

Και, για να καταλαβαινόμαστε, απουσία Δημοκρατίας είναι αυτό που συμβαίνει:  η απουσία του λαού από κάθε απόφαση που λαμβάνεται για τα της ζωής του. 

Και η απουσία αυτή, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πρώτο  και θεμελιώδες άρθρο του Συντάγματος που στην παρ. 2, καθιστά τη λαϊκή κυριαρχία (δηλαδή τη λαϊκή βούληση) ως το θεμέλιο του πολιτεύματος. Και, αντί η Χώρα να κυβερνάται βάσει της λαϊκης βούλησης, κυβερνάται από τη βούληση του εκάστοτε Πρωθυπουργού/Μονάρχη και έτσι, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, η έννοια της Δημοκρατίας έχει διολισθήσει (κατά τον καθ. Πολιτικής Επιστήμης και πρ. Πρύτανη, Γιώργο Κοντογιώργη) σε "Μοναρχούμενη Ολιγαρχία". Ο όρος αυτός, δεν είναι λογοπαίγνιο. Είναι η επιστημονική απεικόνιση και απόδοση της πραγματικότητας.

Αν, λοιπόν, η Μαρία Καρυστιανού, όταν αναφέρεται σε απουσία Δημοκρατίας, εννοεί πως η Χώρα κυβερνάται με  "Μοναρχούμενη Ολιγαρχία", αναφέρεται συλήβδην, σε όλα τα επιμέρους προβλήματα που συνθέτουν το ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της Χώρας. 

Βέβαια, η συγκεκριμένη  κριτική του εξαίρετου πολιτικού αναλυτή ΣΛ, δεν μπορεί "να βγει από το κουτί" μέσα στο οποίο λειτουργεί η κομματοκρατία. Αυτή η αδυναμία της κριτικής του, προφανώς, τον εμποδίζει να δει τις πολιτικές/μη κομματικές δυναμικές που αναπτύσσονται έξω από αυτό το "κουτί" και τον περιορίζει να αναζητά λύσεις μέσα σε αυτό το κουτί, όπως το πρόσφατο video του με τίτλο "Ο Σαμαράς είναι η μόνη εναλλακτική στον Κυριάκο" (https://www.youtube.com/watch?v=B-rT20a8g-Q).  

Βέβαια, ο τίτλος του video εκείνου, βεβαιώνει την πεποίθηση του Σταύρου Λυγερού ότι, ο Σαμαράς (εκ των πρωτομαστόρων της πτώχευσης και γενικής κατάρρευσης  της Ελληνικής κοινωνίας) είναι η μόνη εναλλακτική για την ανοικοδόμηση της!..  Υπενθυμίζεται πως  η κατάρρευση συντελέστηκε (διά των χειρών και του Αντώνη Σαμαρά) με την παράδοση της κυριαρχίας μας επί της εθνικής μας Οικονομίας σε χέρια εξωχώριων δυνάμεων, με συμφέροντα αντίθετα προς τα Ελληνικά.  Έτσι εξηγείται και το σημερινό υπαρξιακό πρόβλημα στο οποίο βρισκόμαστε, οι Έλληνες. 

Βλέπουμε, λοιπόν, πως η κριτική που ασκείται με το video αυτό του Σταύρου Λυγερού στη Μαρία Καρυστιανού, είναι κατασκευασμένη για να αποτρέψει, είτε τη Μαρία Καρυστιανού να ταράξει τα βαλτώδη νερά της κομματοκρατίας (αν υποθέσουμε πως το σκέφτεται) είτε να αποτρέψει τους πολίτες που είναι πιασμένοι στα δίχτυα της κομματοκρατίας, να ξεφύγουν από αυτά. 

Ο πόλεμος εκ μέρους του σάπιου κομματικού κατεστημένου που στηρίζει τη συνέχιση της "Μοναρχούμενης Ολιγαρχίας", εναντίον του ενδεχόμενου λαϊκής απαίτησης για πραγματική Δημοκρατία, ήδη άρχισε...

...και ο νοών, νοείτω....