Η ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΜΑΣ

(21/ΧΙ/2017)

Όλοι βλέπουμε, ακούμε και βιώνουμε παντοιοτρόπως πως η κοινωνία μας διαβιώνει την αιχμαλωσία της σε εξωχώριους “δανειστές”, με δεσμοφύλακες το προσωπικό της κυβερνώσας δικέφαλης Ολιγαρχίας την οποία συναποτελούν 1ον) η κομματική και 2ον) η οικονομική ελίτ της Χώρας.

• (Στο “όλοι” περιλαμβάνονται και οι συμπολίτες μας που στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να ψηφίζουν ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΛΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΡΙΑ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΡΟΖΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΠΟΤΑΜΙΑ, ΛΙΜΝΕΣ, ΕΛΗ ΚΑΙ ΒΟΡΘΟΥΣ και που δεν θέλουν, ακόμη, να παραδεχτούν ούτε στον εαυτό τους αυτό που ζουν καθημερινά).
  
  
• Αυτό αποδεικνύεται από τις ίδιες αυτές δημοσκοπήσεις, όταν στην ερώτηση “Ποιο κόμμα μπορεί να βγάλει τη Χώρα από την πνιγηρή σημερινή κατάσταση;” το 85-90% από το ίδιο ερωτόμενο κοινό, απαντά: “ΚΑΝΕΝΑ”.
  
  
• Δηλαδή ο ίδιος πολίτης που έχει πεισθεί ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να προσφέρει τη ζητούμενη σωτηρία της κοινωνίας από την καταστροφική της πορεία, ο ίδιος, την επόμενη στιγμή, ψηφίζει κάποιο κόμμα !
  
  
• Προφανώς, αυτό συμβαίνει διότι (πιστεύοντας ότι είναι υποχρεωμένος να ψηφίσει κάποιο κόμμα από τα υπάρχοντα) αναγκάζεται να διαλέξει το, κατ' αυτόν, καλύτερο μεταξύ των ανάξιων της εμπιστοσύνης του.

1. (Το αν καλώς ή κακώς πιστεύει ότι είναι υποχρεωμένος να ψηφίσει κάποιο κόμμα, είναι άλλη συζήτηση, που δεν θα την κάνουμε εδώ).

ΠΡΟΣΈΞΤΕ : Πριν την παράδοση της Χώρας σε ξένα χέρια (γεγονός που συνέβη με την υπογραφή του πρώτου “Μνημονίου”) το ποσοστό αυτό (80 – 85%) περιείχε τον Λαό που στην ίδια ερώτηση απαντούσε εναλλάξ υπέρ του ενός από τα δύο κόμματα (ΝΔ και Πα.Σο.Κ) που, επί 40 περίπου χρόνια εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση !

Δηλαδή, ενώ “προ Μνημονίων” η δικέφαλη (Πολιτική και Οικονομική) Ολιγαρχία (με το δίπολο ΝΔ/Πα.Σο.Κ) είχε εξασφαλισμένη τη λαϊκή συναίνεση για τη διακυβέρνηση της Χώρας από αυτήν, ασχέτως του αποτελέσματος των εκλογών, σήμερα δεν την έχει !!

Το σενάριο της εμφάνισης ενός κόμματος που θα αντιτάσσονταν σ' αυτή την Ολιγαρχία και η απόκτηση μίας ισχυρής λαϊκής υποστήριξης του, αποτελεί εφιάλτη που δεν την αφήνει να κοιμηθεί.

Η κυβερνώσα Ολιγαρχία, λοιπόν, στην Ελλάδα, βρίσκεται σε μία εξαιρετικά επισφαλή και δύσκολη θέση, που δεν είχε ποτέ ως τώρα !! Είναι σαν το δέντρο που οι ρίζες του έχουν σαπίσει και δεν το κρατούν όρθιο. Με τον πρώτο αέρα που θα φυσήξει, το δέντρο θα πέσει.

Εμπρός σ' αυτή την κατάσταση, η Ολιγαρχία ανασυντάσσεται για να ανακτήσει τη χαμένη της σιγουριά. Αναθεωρεί, λοιπόν, την στρατηγική της, σύμφωνα με τις νέες διαμορφούμενες καταστάσεις.

Αυτό που η Ολιγαρχία χρειάζεται, για να ανακτήσει τη χαμένη της, σήμερα, σιγουριά τής διαιώνισης της, είναι να δυναμώσει το δίδυμο “ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ”.

Μέσα σ' αυτή τη στρατηγική εντάσσεται και το “μάζεμα” όλων των παρατρεχάμενων που επιχειρείται με τη νέα εκδοχή τού παλιού Πα.Σο.Κ, το οποίο θα συμπράξει με το κυβερνόν (ως ΣΥΡΙΖΑ) Πα.Σο.Κ στην ενδυνάμωση της “Κεντροαριστεράς”, η οποία δυναμιτίστηκε από το Πα.Σο.Κ το 2010, με την (από αυτό) παράδοση της Χώρας σε εξωχώριες δυνάμεις.

Όσο θα δυναμώνει η “Κεντροαριστερά”, τόσο θα δυναμώνει και η “Κεντροδεξιά”. Αυτό είναι “νόμος” συναγόμενος από τη πείρα όλων των προηγουμένων ετών.

Στο δυνάμωμα αυτής της αντιπαλότητας ( η οποία θρέφει την ανάπτυξη τού δίπολου αυτού) θα παίξουν τον (εξαιρετικά σημαντικό) ρόλο τους και τα ΜΜΕ της προπαγάνδας που αποτελούν και το μεγάλο όπλο άμυνας και επίθεσης της κυβερνώσας Ολιγαρχίας.

Ήδη, τα σημάδια εμφανίζονται.

• η ανάκτηση ψηφοφόρων από το Πα.Σο.Κ (το κόμμα που κατάφερε την πρώτη θανατηφόρο μαχαιριά στη Χώρα, με την υπογραφή της παράδοσης της Εθνικής της κυριαρχίας στους δανειστές) αποτελεί γεγονός που αποδεικνύει αυτό που ισχυρίζομαι.

Έτσι ελπίζει η Ολιγαρχία, να ανακτήσει την εξασφάλιση της διαιώνισης τής κυριαρχίας της επί της Ελληνικής κοινωνίας.

Το ζητούμενο από την άλλη πλευρά, την κοινωνία, είναι να μην επιτρέψει τις δυνάμεις που την κρατούν αιχμάλωτη, να ανασυνταχθούν.

Ήδη, η προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στις δυνάμεις αυτές, αποτελεί την πρώτη, μεγάλη “ανάσα” και “φιλί ζωής” που τους δόθηκε, όταν την επομένη του ιστορικού δημοψηφίσματος και ενώ ο “κυρίαρχος” Λαός (υπό πρωτοφανείς συνθήκες εκβιασμού του) καταδίκασε αυτούς που τον παρέδωσαν αιχμάλωτο στους δανειστές ΤΟΥΣ (και όχι δανειστές ΤΟΥ) αποκαλύφθηκε η πραγματική ταυτότητα του κόμματος της Αριστεράς και ο ρόλος του στη διαιώνιση της εγκληματικής κυβερνώσας Ολιγαρχίας.

 

Προχώρησε αγκαλιασμένο μαζί με τις δυνάμεις αυτές και πρωτοστάτης, στο πραξικόπημα της 6ης Ιουλίου 2015.  

Σφετεριζόμενοι (όλοι μαζί, κυβέρνηση και αντιπολίτευση) τις θέσεις εξουσίας που τους εμπιστεύθηκε ο λαός, κατέστησαν ΕΝΤΟΛΕΙΣ του Λαού, από ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ του, όπως ρητά προστάζει το Σύνταγμα !!! 

Ακριβώς όπως οι Συνταγματάρχες την 21η Απριλίου του 1967 !!! Η μόνη διαφορά ήταν ότι αντί tanks, είχαμε Banks. 

 

Μετά από λίγες μέρες, όλοι μαζί, Αριστεροί και Δεξιοί, με πρωτοφανή ιστορική κοινοβουλευτική ομοψυχία, ψήφισαν στη Βουλή, ΑΔΙΑΒΑΣΤOYΣ, όλους τους όρους της τρέχουσας αιχμαλωσίας μας !!!

Παρ' όλ' αυτά, η απώλεια της βεβαίας συνέχισης της κυβερνώσας εγκληματικής Ολιγαρχίας (που τεκμηριώθηκε προηγουμένως) συνεχίζει να υπάρχει ακόμη. 

 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, δεν έχει χαθεί, ακόμη.

Ένα πράγμα χρειάζεται: Η έγκαιρη συσπείρωσή του σε μία μεγάλη ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ,

• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΑΪΚΗ,

• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ,

• ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

Αυτή η δύναμη, πρέπει να ξεκινήσει από κάτω, από τη Βάση, να δυναμώσει, να γιγαντωθεί και τότε να καλέσει την ηγετική/κυβερνητική της ομάδα για να της αναθέσει το έργο της κάθαρσης από την κόπρο του Αυγεία, σύμφωνα με τις εντολές της Βάσης.

Τα κομματικά σχήματα “Εγώ (και οι συνεργάτες μου) έχω τη λύση (να' τη) και ψηφίστε με για να την εφαρμόσω” , υπό τις παρούσες συνθήκες , είναι θνησιγενή. Και αυτό έχει αποδειχθεί.

Όσοι δεν το έχουν αντιληφθεί, προσφέρουν πολύτιμο χρόνο στην ανασύνταξη της εγκληματικής κυβερνώσας Ολιγαρχίας.

Η ευκαιρία για να πάρει ο Λαός στα χέρια του τη μοίρα του είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ : Ένα σύντομο ανέκδοτο

(11/ΧΙ/2016)

Η μεγάλη αντιπαλότητα που κυριάρχησε απ' άκρη σ' άκρη τής Υφηλίου, μετά τον Β'ΠΠ, ήταν ο πόλεμος μεταξύ τής “κατευθυνόμενης” και της “ελεύθερης” Οικονομίας. 

Πρότυπο της μίας οι ΗΠΑ, πρότυπο της άλλης η Σοβιετική Ένωση.

Ο στόχος του “ψυχρού πολέμου” (που δημιούργησε μία πρωτόφαντη στη ιστορία “κούρσα εξοπλισμών” στην οποία αποδύθηκαν οι δύο αυτές δυνάμεις) ήταν η επικράτηση του ενός εκ των δύο αυτών οικονομικών προτύπων: του “σοσιαλιστικού” και του “φιλελευθέρου”.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, που σηματοδότησε την πλήρη αποτυχία τής

“κατευθυνόμενης Οικονομίας”, στην παγκόσμια “αγορά” επικράτησε η “ελεύθερη Οικονομία” που, ως νικήτρια στην πολυετή διελκυστίνδα με την αντίπαλο της, έμεινε η μόνη πρακτική που μπορούσε να ασκήσει κάθε κράτος που ήθελε να αποδείξει πως σέβεται τον εαυτό του, αφού το υπόδειγμα τής “κατευθυνόμενης Οικονομίας”, κατέρρευσε.

Το αν θα μπορούσε να υπάρξει ένα άλλο μοντέλο “κατευθυνόμενης Οικονομίας”, με άλλες δοσολογίες στις εσωτερικές ελευθερίες του, με σημαντικές διαφορές από το αποτυχόν, είναι μία συζήτηση που δεν είχε καμία τύχη να γίνει, μέσα στον εκκωφαντικό πάταγο της κατάρρευσης του αποτυχημένου προτύπου.

Έτσι, η “ελεύθερη Οικονομία”, επικράτησε αναφανδόν, απ' άκρη σ' άκρη της Οικουμένης. Η Οικονομία, όμως, αυτή, που το DNA της είναι ρυθμισμένο να επιδιώκει και να προκαλεί το συνεχές μεγάλωμα του κάθε κυττάρου της, άρχισε να δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερα κύτταρα, μεγαλύτερες οικονομικές οντότητες (επιχειρήσεις).

Υπό την κάλυψη ενός περιβάλλοντος ελευθερίας χωρίς όρια, αυτό το μεγάλωμα , άρχισε να δημιουργεί γίγαντες που έτρωγαν ότι μικρότερο βρίσκονταν γύρω τους.

Το αποτέλεσμα αυτής της αδηφαγίας ήταν, να αρχίσουν οι γίγαντες να τρώνε ή να συγχωνεύονται με άλλους γίγαντες και να γεννιούνται τέρατα, που άρχισαν να καθορίζουν την αγορά/κοινωνία, σύμφωνα με τα δικά τους προγράμματα και επιδιώξεις.

Αυτοί οι τερατώδεις γίγαντες, έγιναν τόσο μεγάλοι και τόσο ισχυροί, που μπόρεσαν, σταδιακά, να επιβάλλουν τη θέληση τους επί πολιτικών αποφάσεων.

Ήδη έχουν αλώσει, σε μεγάλο βαθμό, την Πολιτική την οποία έβαλαν να νομοθετεί υπέρ των συμφερόντων τους.

Αυτό, τους έχει γιγαντώσει ακόμη περισσότερο και τους έχει μετατρέψει σε τέρατα που θέλουν να εξουσιάσουν απόλυτα την Πολιτική και μέσω αυτής την κοινωνία.

Στις μέρες μας, ζούμε τη φάση που αυτό το εξάμβλωμα της “ελεύθερης Οικονομίας”, η παγκόσμια Ολιγαρχία των Οικονομικών τεράτων, έχει λάβει τις διαστάσεις ισχύος Αυτοκρατορίας (“Αυτοκρατορία του Χρήματος”) που θέλει να ολοκληρώσει το “κλείδωμα” της παγκόσμιας εξουσίας της επί της Πολιτικής, ώστε να μη μπορέσει η ανθρώπινη κοινωνία να σηκώσει ξανά κεφάλι.

Το ζητούμενο γι' αυτή την σκοτεινή και αόρατη Αυτοκρατορία, δεν είναι το Χρήμα. Αυτό, είναι το μέσον που χρησιμοποιεί για να αποκτήσει την εξουσία επί της ανθρωπότητας.

Το ζητούμενο γι' αυτήν, ο τελικός σκοπός της, είναι η εξουσία της επί της ζωής και του θανάτου των ανθρώπων, εξουσία που μόνον ο Θεός έχει. Αυτό θέλει: Να νοιώθει ότι είναι Θεός. Μία απόφαση της να σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους ή να τους κάνει χαρούμενους !!...

Αυτό είναι το τέλειο Κακό !!! Αυτό επιδιώκει σαν τελικό σκοπό της η “Αυτοκρατορία του Χρήματος”.

Και θα το πετύχει, αν δεν την αφοπλίσουμε. ; Hδη, το γιγάντιο Κακό, έχει διανύσει το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου του.