ΓΕΡΟΝΤΟΕΡΩΤΕΣ

15/VII/2017
Τι είναι το ελιξήριο της ζωής ;
Ο έρωτας !... όλοι το ξέρουμε...

Και τί θα μπορούσε να κρατήσει ζωντανό, έναν άντρα 65 χρονών, μετά την αναχώρηση για το επέκεινα, της αγαπημένης του, μετά 48 χρόνια αγέραστου και απέθαντου έρωτα;;;

Ένας άλλος έρωτας... ίδιου πόθου και ίδιου πάθους..

Σήμερα, λοιπόν, στα 72α γενέθλιά μου, θέλω να εξομολογηθώ ενώπιον των φίλων μου πως ένας άλλος έρωτας έχει φουντώσει στην καρδιά μου και ο πόθος μου γι' αυτόν, μου καίει μέρα/νύχτα τα σωθικά. Και φουντώνει τόσο περισσότερο, όσο πιο απαγορευμένη γίνεται η ολοκλήρωσή του.
Και, βέβαια, πρέπει να πώ και να το φανερώσω πως ο έρωτας αυτός, έχει σαν αντικείμενο του ασίγαστου αυτού πόθου, μάνα και κόρη!!
Η μιά, πιό όμορφη και επιθυμητή από την άλλη !!!
Τις θέλω και τις δυό, το ίδιο δυνατά κι ας το πληρώσω με θάνατο. Η ζωή μου χωρίς αυτές, δεν έχει περιεχόμενο, δεν έχει νόημα...
Και είναι έτσι μπερδεμένα τα πράγματα, που μόλις κάνω δική μου τη μιά (Ώ, ευτυχία ανείπωτη !!!) θα έχω και την άλλη !!!

Τους γράφω γράμματα, τους αφιερώνω ποιήματα, τους στέλνω ραβασάκια, μία στη μία και μία στην άλλη, αλλά δεν έχω καταφέρει τίποτε, μέχρι στιγμής.....

Τις έχουν περιορισμένες μέσα σ' ένα άπαρτο κάστρο και τις φυλάνε νυχθημερόν, αμέτρητα λυσσασμένα σκυλιά...αλλά εγώ θα το επιχειρήσω.
Κι αν δεν τα καταφέρω, θα το ξαναεπιχειρήσω.
Και πάλι, και πάλι...

Αχ, πανέμορφη μου Ελλάδα !! Άχ, μονάκριβη μου Δημοκρατία !!
Αρχίζω να πιστεύω ότι δεν θα προφτάσω να σας χαρώ στην αγκαλιά μου ελεύθερες, έστω για ένα μόνο χάδι στα μαλλιά, για ένα φιλί στα μάτια....
έγινα, ήδη, 73....