ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ / ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ

 

(2/VII/2015)

Όταν δεν λές “τα πράγματα” με το απλό όνομά τους (τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη) όταν άλλα λές και άλλα εννοείς, όταν φοβάσαι ή δεν βλέπεις την “πραγματική Αλήθεια”, όταν κρύβεσαι πίσω από τις λέξεις, τότε μη περιμένεις να σ' ακούσουν “τα πράγματα”.

Η κυβέρνηση αφού, υποχωρώντας δραματικά, έφτασε σε απόσταση αναπνοής από αυτό που ζητούσαν οι “δανειστές”, διέκοψε τη διαπραγμάτευση, σηκώθηκε από το τραπέζι και αποφάσισε να δώσει τον λόγο στον Λαό, για να απαντήσει με Δημοψήφισμα.

Μέχρι εδώ, όλα καλά. Πάρα πολύ καλά.

Στα Δημοψηφίσματα δεν πρέπει να υπάρχει “δημιουργική ασάφεια”, διότι τα καθιστά επικίνδυνα... ενίοτε και για τους συντάκτες τους.

Το ερώτημα, λοιπόν, του Δημοψηφίσματος, θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο, για να δίνει ξεκάθαρη απάντηση στην αιτία που οδήγησε στη διακοπή της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης. 

 

Ο Λαός δεν μπορεί να διαπραγματευθεί μία συμφωνία. Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να δεχτεί ή να απορρίψει μία συμφωνία στο σύνολό της (ή έναν μόνον όρο της) με ότι αυτό (το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ) συνεπάγεται.

Στην περίπτωσή μας, συμφωνία δεν υπήρχε, καθώς η διαπραγμάτευση δεν είχε τελειώσει.

Αντί αυτού, σαν ερώτημα του Δημοψηφίσματος, τέθηκε η, μέχρι τη στιγμή της αποχώρησης μας, πρόταση των “δανειστών”, εκλαμβανόμενη ως συμφωνία.

• Ότι πιο ανόητο θα μπορούσε να επιλεγεί, καθώς, πέραν άλλων μειονεκτημάτων του, το ερώτημα μπορούσε, ανά πάσα στιγμή, να πάψει να υπάρχει, αν οι “δανειστές” άλλαζαν ή απέσυραν τη συγκεκριμένη πρότασή τους στο ενδιάμεσο διάστημα , μέχρι τη μέρα του Δημοψηφίσματος. Πράγμα που έγινε !!!

Έτσι, επάνω σε ένα, εκ των προτέρων ανύπαρκτο ερώτημα, δόθηκε το δικαίωμα στους αντιπάλους της κυβέρνησης, να μπορούν να αντικαταστήσουν το (ανύπαρκτο) ερώτημα με ένα δικό τους, ευλογοφανές, όπως αυτό που θέτουν σαν πραγματικό ερώτημα: ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ. Ένα δίλημμα, στην προπαγάνδιση του οποίου έχουν επενδύσει, επί χρόνια ολόκληρα, όλη τους την καριέρα και τη ζωή τους...

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι (μέσα και έξω) δυνάμεις που αντιμάχονται τη συγκυβέρνηση, πέραν της αναμενόμενης ρητορικής επίθεσης στα πορτοπαράθυρα της δικής τους TV, τρείς μέρες πριν το Δημοψήφισμα, αρχίζουν πραγματικό πόλεμο με ανηλεή βομβαρδισμό με πραγματικά πυρά (χρήμα) τον ταλαιπωρημένο και καθημαγμένο επί πέντε χρόνια Ελληνικό Λαό, που τον στήνουν σε ατέλειωτες ουρές και εκτελούν τις τελευταίες ρανίδες υπομονής και αντοχής του.

Η κυβέρνηση, αντί να περάσει κι αυτή, αμέσως, στο νέο πεδίο αντιπαράθεσης που άνοιξαν οι αντίπαλοί της, κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι τη φτύνουν, και λέει πως ψιχαλίζει. 

 

Αντί να αρπάξει την ευκαιρία και να βγει (μέσα και έξω από την Ελλάδα) με όλη τη δύναμη που έχει σαν κυβέρνηση και να αντικαταστήσει στη ρητορεία της, το ψευδεπίγραφο ερώτημα με το πραγματικό, που είναι : “Λαέ, μας επιτίθενται οι δυνάμεις που διεκδικούν τη Χώρα μας, να είναι Προτεκτοράτο τους. Θέλεις πίσω τη χαμένη σου Αυτοδιάθεση, ή προτιμάς να είναι η Ελλάδα μας Προτεκτοράτο; Πές το μεθαύριο στο Δημοψήφισμα, ψηφίζοντας ΟΧΙ” και να κηρύξει τον πόλεμο σ' αυτούς που επιτίθενται ανοιχτά στην κοινωνία, αρχίζει να στέλνει ραβασάκια, μέσα από τα οποία ζητά να της δώσουν αυτά που στο Δημοψήφισμα η ίδια λέει ΟΧΙ !!!!

Αυτό λέγεται “ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ”.

Εδώ ολοκληρώνεται ο τραγέλαφος.

1. Ο Ελληνικός Λαός θα ψηφίσει επί μίας πρότασης που δεν υπάρχει
   
   
2. Κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει αν πλειοψηφίσει το ΝΑΙ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Τσίπρας, ηττημένος και ανυπόληπτος, πλέον, θα συνεχίσει να πρωθυπουργεύει, βάσει του Συντάγματος.... (Ωϊμέ) 
    
3. Αν πλειοψηφίσει το ΟΧΙ, σίγουρα θα στηθεί το ίδιο σκηνικό, με τον (σοβαρά τραυματισμένο από τον Τραπεζοπόλεμο) Τσίπρα απέναντι στους “Δανειστές” που θα του λένε "όχι" σε κάθε πρότασή του, (ίσως συνεχίσουν να τον χτυπούν με τα Τραπεζικά Leopard) μέχρι να τον αναγκάσουν να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός.

Αποτέλεσμα: Ότι και να πλειοψηφίσει μεθαύριο, η κοινωνία μας πλέει σταθερά μέσα στον τοξικό βούρκο των Μνημονίων που πρόσφατα έγινε περισσότερο θολός και θανατηφόρος.....

Κι όλα αυτά, διότι, παγιδευμένοι στις κομματικές ιδεοληψίες τους, οι ταγοί της κομματοκρατίας (ένθεν κακείθεν) καθίστανται ανίκανοι να πουν τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη.