Άναψε Φάρος μέσ' την ομίχλη

14/XII/2012

Σήμερα είναι μία ξεχωριστή μέρα!

Σήμερα υπάρχει κάτι που δεν υπήρχε ως χθές.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΈΝΑ ΠΕΔΊΟ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗΣ και συνένωσης για όλα τα μικρά ρυάκια που σχημάτισαν πολίτες σε εκατοντάδες μέρη της Ελλάδας, αντιστεκόμενοι στην άδικη φτωχοποίηση και εξαθλίωσή τους.

Σήμερα φαίνεται πως ανοίγει η κοίτη του μεγάλου χείμαρρου που θα δεχτεί όλα αυτά τα ορμητικά ρυάκια για να γίνει ατίθασος καταρράχτης που θα πέσει επάνω στο μίασμα για να το εξαφανίσει και να καθαρίσει η “κόπρος του Αυγεία” που σώρευσε το καθεστώς πολιτικό μας σύστημα, όλα αυτά τα χρόνια της ασύδοτης ρεμούλας της κομματοκρατίας που υποθήκευσε και κατέστρεψε τη χώρα και την κοινωνία των πολιτών της.

Λίγος καιρός μένει για να αντιδράσουμε αποτελεσματικά.

Μετά, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πολύ, καθώς τα συρματοπλέγματα της αιχμαλωσίας μας θα ψηλώσουν και θα γίνουν απροσπέλαστα, με αποτέλεσμα να βαφεί με πολύ αίμα κάθε απόπειρα απόδρασης από αυτά.

Όσοι προτιμούν (για να μείνουν συνεπείς σε μία αμφιλεγόμενης χρησιμότητας κομματική/ιδεολογική πίστη) να συνεχίσουν να ζουν στην αιχμαλωσία των Μνημονίων, που έχει επιβάλλει στη χώρα η γνωστή σε όλους (με τα ονοματεπώνυμά της) πολιτική και οικονομική Ολιγαρχία, μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία, ας μείνουν, οι δουλοπρεπείς, θεατές τής ακόμη μεγαλύτερης υποδούλωσής τους , σαν να μη τρέχει τίποτε, με το ίδιο “κολλημένο” σκεπτικό της κομματοφροσύνης, που έφερε τα πράγματα εδώ, στο βούθουλα της κοινωνικής και εθνικής μας ξεφτίλας....

Ας μείνουν θεατές της κατάντιας τους,

• με χαμένη την Ελευθερία τους, (μετά την παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας στον πιό “Ζωτικό Εθνικό Χώρο” (αυτόν της Οικονομίας)

• με παροπλισμένη, απονευρωμένη και έρμαιο των συμφερόντων των ολίγων, τη “Δημοκρατία” τους

• να χορεύουν σύμφωνα με το σκοπό των Μνημονίων και του Δ' Ράιχ που ήδη εγκαθιστά τα στρατηγεία του και τους “γκαουλάϊτερ” στον τόπο μας, σφραγίζοντας την άλωση της Πολιτείας μας

• να χάνουν το σπίτι τους γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση του δανείου ή το χαράτσι,

• να πονούν αποχαιρετώντας τα παιδιά τους που μεταναστεύουν,

• να κλείνουν τα μαγαζιά τους μαζί με τα όνειρά τους,

• να χάνουν τη Γή κάτω από τα πόδια τους χάνοντας τη δουλειά τους,

• να χάνουν τη μισή ζωή τους μαζί με το μισό μισθό ή τη σύνταξή τους,

• να κρυώνουν το χειμώνα και να μη μπορούν να κάνουν μια βουτιά στη θάλασσα το καλοκαίρι,

• να βλέπουν και να ακούν τον δικό τους άνθρωπο ή τον γνωστό τους να αυτοκτονεί από απελπισία και “να μη μπορούν να κάνουν κάτι”

• να μή, να μή, να μή,

Εμείς (οι κομματικά ακαπίστρωτοι πολίτες)

• που δεν ανεχόμαστε όλα αυτά,

• που καταλάβαμε ότι η λύση της δυστυχίας μας δεν βρίσκεται μέσα στο καθεστώς πολιτικό σύστημα με την εναλλαγή των κομμάτων στους ρόλους της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης,

• που καταλάβαμε ότι αυτό το παιχνίδι το μόνο που κάνει είναι να παρατείνει το μαρτύριό μας μέσα στην αιχμαλωσία των Μνημονίων

• που καταλάβαμε ότι η απόδρασή μας από τα μαρτύριά μας γίνεται μόνον με το ξήλωμα αυτού του ύπουλου συστήματος που επιτρέπει μία Ολιγαρχία να κυβερνά εμφανιζόμενη ως Δημοκρατία, με αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω δεινά μας,

θα δώσουμε τη μάχη και γι αυτούς.

Ο κάθε (πραγματικός) Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, που δεν έχουν ακόμη αλλοτριωθεί πλήρως από την προπαγάνδα του αφελληνισμού μας, έχουν στο χέρι τους ένα ανίκητο όπλο: την σφυρηλατισμένη στο αμόνι της πιό τρανής και ένδοξης ιστορίας, Ελληνική ψυχή τους.

Αυτή την ψυχή καταθέτει ο καθένας και η κάθε μία, με την παρουσία τους στο πεδίο της μάχης.

Το κάθε “παρών” και “παρούσα”, γίνονται ακαταμάχητα ασπίδα και δόρυ, το υπερόπλο που πάντοτε νίκησε τον εχθρό, όσο μεγάλος κι αν φαίνονταν.

Το καθεστώς πολιτικό σύστημα που μας τυραννά σήμερα, που κλέβει την χαρά μας και προδίδει τα όνειρά μας, δεν φτάνει ούτε στο νυχάκι της δύναμης των Περσών που (εκπροσωπώντας, τότε, το ίδιο Σκότος που μας απειλεί πάλι), νικήθηκε στον ίδιο αυτό τόπο, από τον ίδιο λαό, εμάς, με τα ίδια όπλα. Οπότε:

Ζητούνται “προς κατάταξη”,

πολίτες-οπλίτες φέροντες τον οπλισμό τους

(την ψυχή και το σώμα τους)

για την επιχείρηση “ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ 2013”.

Πρόκειται για την τελική μάχη της Δημοκρατίας απέναντι στην Ολιγαρχία που ήδη επιβάλλει στον Ελληνικό λαό την τυραννία της.

Περισσότερα στο http://2013maraton.org

EKM-ΣΥΡΙΖΑ: Το νέο κεφάλι της Σκύλλας

EKM-ΣΥΡΙΖΑ: Το νέο κεφάλι της Σκύλλας

 

 )

Όθων Ιακωβίδης  (27/XI/2012)

Τα μυθικά τέρατα, η Σκύλλα και η Χάρυβδις που ρουφούσαν τα καράβια και τους 

ναυτικούς και που, όποιο καράβι και ναυτικός γλίτωνε από το ένα, τον έτρωγε τό 

άλλο, βρήκαν το πιστό πολιτικό αντίστοιχό τους στο Ελληνικό πολιτικό δίδυμο 

ΝΔ/Πα.Σο.Κ που, εναλλασσόμενο μονοπωλιακά στην κυβέρνηση του τόπου, 

συνεπικουρούμενο και από τις “άλλες προοδευτικές δυνάμεις”, κυβέρνησε την Ελλάδα 

στα 40 χρόνια της “μεταπολίτευσης”, με αποτέλεσμα, η Δημοκρατία να υποστεί πλήρη 

αλλοτρίωση και να καταντήσει μία, πολιτική και οικονομική, οικογενειοκρατούμενη 

Ολιγαρχία φεουδαρχικής δομής, που ρούφηξε και συνεχίζει να ρουφά κάθε οικονομική 

και κοινωνική ικμάδα τής Ελληνικής κοινωνίας, την οποία έχει ήδη παραδώσει στην 

εξευτελιστική φτώχεια και εξευτελισμό.

Το κακό είναι πως, μαζί της, αυτή η Ολιγαρχία (που κρύβεται ύπουλα κάτω από το 

προσωπείο της Δημοκρατίας) παρασέρνει ολόκληρο το οικοδόμημα της συνοχής της 

Ελληνικής κοινωνίας.
 

Έχει γαντζώσει τα γαμψά της νύχια στο κορμί της Ελλάδας και τα βρωμερά χνώτα 

της δεν αφήνουν την κοινωνία ν' ανασάνει και να λευτερωθεί.
 

Η εγκληματική κομματοτρεφόμενη και κομματοτρέφουσα Ολιγαρχία που μας κυβερνά, 

ταμπουρώνεται στις επάλξεις της προπαγάνδας της, πίσω από τις οθόνες τής 

τηλεόρασης και τις σελίδες των εφημερίδων της, και αντιστέκεται με όλα τα 

τεχνάσματα που διαθέτει η επιστήμη της χειραγώγησης του ανθρώπου, ελπίζοντας 

στη σωτηρία της.

Δεν τους νοιάζει για τη δυστυχία και τον όλεθρο που φέρνει στην κοινωνία η επιμονή 

τους στο γάντζωμά τους από την Εξουσία.

Το μόνο που θέλουν και ζητούν, είναι να κερδίσουν λίγο ακόμη χρόνο, πληρωμένο όσο 

 κι όσο (από τον λαό, με τις πιεστικές θυσίες της καθημερινότητάς του).
 

Η προπαγάνδα, όμως, όσο μεγάλη, οργανωμένη και έντονη κι αν είναι, δεν μπορεί π

είσει αυτόν που του παίρνουν από τα χέρια το βιός του, ότι ακόμα το έχει. Όσο

μεγάλη, οργανωμένη και έντονη κι αν είναι, δεν μπορεί πείσει, τελικά, πως το Ψέμμα

είναι Αλήθεια...

 

Ξεγελά μόνο, για λίγο ακόμη καιρό, αυτόν που ακόμα δεν έχει νοιώσει στη ζωή του τα 

σιδερένια νύχια της απελπισίας να χώνονται στο στομάχι του.
 

Και λέω “για λίγο ακόμη καιρό”, γιατί αυτός (που ακόμα δεν έχει αισθανθεί την 

αφόρητη πίεση) είναι που θα δεχτεί πιό δυνατά ακόμη χτυπήματα από τον σήμερα 

απελπισμένο γείτονά του, που δεν θα ανεχτεί για πολύ ακόμη τον απέναντί του να 

καλοπερνά. “Θα του φάει το λαρύγγι” με το κουζινομάχαιρο για ένα κομμάτι ψωμί και 

για ένα πακέτο μακαρόνια. Και μάλιστα χωρίς καμία τύψη της συνείδησής του....

 

Αυτός, λοιπόν, που ακόμη δεν έχει νοιώσει την απειλή του εξευτελισμού της ανέχειας, 

αυτός που “έχει ακόμα λίπος”, θα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης “απόλυτη 

φτώχεια” και της επικράτησης του “νόμου της ζούγκλας” που πάντοτε την 

ακολουθεί, 

διότι θα πληρώσει πολύ πιό ακριβά από τον άλλον, τον απελπισμένο της φτώχειας, το 

έγκλημα που δεν έκανε...

 

Αυτό το κτηνώδες περιβάλλον, που πλανάται πάνω από την Ελληνική Πολιτεία και 

ήδη μορφοποιείται, δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό και καμία αναβολή στην 

ανάληψη δράσης για την αποφυγή της εγκατάστασης του νόμου της ζούγκλας στη 

κοινωνία μας. Ούτε από τους ήδη απελπισμένους, ούτε από τα αυριανά θύματα αυτής 

της απελπισίας, που σήμερα, ακόμη, “τη βγάζουνε” (αν δεν ευημερούν).

Η απειλή της βίας, κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας.

 

 Όμως, αυτή η κτηνώδης απειλή που βρίσκεται στον “πάτο του βαρελιού” της κ

ατάντιας μας, είναι και η μεγάλη ευκαιρία για την αναγέννηση της κοινωνίας μας.
 

Κι αυτό συμβαίνει διότι, αυτή η κατάντια έχει αποκαλύψει τα μεγάλα (τα τεράστια) 

ψέμματα επάνω στα οποία ήταν χτισμένη η “ευημερία” μας.

 

Αυτή η μεγάλη εθνική ευκαιρία, για την ανάσχεση της ολοκλήρωσης της οικονομικής (

και όχι μόνο) καταστροφής, αλλά και την ανασύνταξη της Δημοκρατίας μας, επάνω σε

'ενα νέο Σύνταγμα, (με μεγάλη δόση 'Αμεσης Δημοκρατίας) θα πάει χαμένη, αν δοθεί ο

χρόνος, στο καταρρέον σύστημα, να συνέλθει από τη βαρειά ενοχή του και να

οργανώσει την συνέχισή του μετά την επικείμενη και αναπόφευκτη κατάρρευσή του.

Ήδη, ενώ το ένα κεφάλι του τέρατος, η Σκύλλα / ΠαΣοΚ, σπαρταρά τσακισμένο κάτω 

από τα πρωτοφανή ψέμματά του και τις ανήκουστες εθνικές υποχωρήσεις και 

 παραχωρήσεις του, το άλλο κεφάλι, η Χάρυβδις/ΝΔ, στάθηκε στα πόδια του και 

άρχισε να σαλεύει και να σηκώνεται, εκεί που ήταν εντελώς ψόφιο κάτω από τα δικά

 του θανάσιμα αμαρτήματα.

Εκεί που κανένας από το πολιτικό προσωπικό των ανδρείκελων δεν τολμούσε να βγεί 

στο δρόμο, τώρα κυκλοφορούν και εμφανίζονται ανενόχλητοι, χαμογελαστοί και 

προκλητικοί...

Το χέρι βοήθειας, το έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν, προ των εκλογών, δεν προσχώρησε στο 

“Μέτωπο ΕΛΛΑΔΑ” που πρότεινε ο Μίκης Θεοδωράκης να σχηματίσουν όλες οι αντι-

Μνημονιακές δυνάμεις, απεκδυόμενες την Αριστερή ή Δεξιά φυσιογνωμία τους, 

προκειμένου η χώρα να επαναποκτήσει την παραδομένη (ήδη, τότε, με τα δύο 

Μνημόνια) εθνική της ανεξαρτησία, δηλαδή την Ελευθερία της να αποφασίζει αυτή 

για το παρόν και το μέλλον της.

 

Πρό ολίγων ημερών,ο Αλέξης έλεγε αποκαλυπτικά(σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ) : «Θα 

σας έλεγα δε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και ένα ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη κοινωνική 

σύγκρουση, η οποία ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα, γιατί αποτέλεσε μία ύστατη ελπίδα 

ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος».

Το σύστημα χρειάζεται, λοιπόν, χρόνο, καθώς είναι σοφά “κουρντισμένο” ώστε, ο 

θάνατος τού ενός κεφαλιού να δίνει ζωή στο άλλο, όταν αυτό πεθαίνει.

 

Η Ανασύνταξη του συστήματος, μεθοδεύτηκε και γίνεται μέσα από τη διαδικασία 

κέρδους χρόνου, που του έδωσαν οι εκλογές και η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ – 

Πα.Σο.Κ - Δημ.Αρ., (δηλαδή Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά) προκειμένου να συντηρηθεί το 

καθεστώς της ένοχης κομματοκρατίας.

 

Ήδη η Σκύλλα, αλλάζει όψη, χρώμα και όνομα και, όλο και περισσότερο, δείχνει το 

αυριανό της πρόσωπο, που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

 

Τα υλικά φτιασιδώματος είναι τα ίδια, τυλιγμένα στο κουτάκι του λαϊκισμού. 

Υποσχέσεις, ακαταλαβίστικες και διφορούμενες θέσεις, προγραφές της λογικής.

 

Του λόγου το αληθές, σφραγίζεται από την πληθώρα των μεταναστεύσεων 

μικρομεσαίων στελεχών (της αγέλης των κομματολαμόγιων) από το παλιό Πα.Σο.Κ 

στο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η στρατηγική είναι πάντα η ίδια: Τα ΜΜΕ της συστηματικής προπαγάνδας, θα 

δημιουργήσουν τη νέα ελπίδα στο πόπολο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα φανεί πως μπορεί να 

προσφέρει 

τη λύση και την ανάσα στην αιμόζουσα κοινωνία.

•  “Ώσπου να τον πάρει χαμπάρι ο λαός κι αυτόν, θα έχουν δημιουργηθεί άλλες 

  καταστάσεις που θα δούμε τι πρέπει να κάνουμε”. 

   

•  “Βλέποντας και κάνοντας”.

•  “Θα τη βρούμε την άκρη”... 

   

•  “Εμείς έχουμε τα γένια, εμείς έχουμε και τα χτένια”...

Το νέο Πα.Σο.Κ, ο ΣΥΡΙΖΑ, πατά γερά στα χνάρια του παλιού. Πού θα του πάει; Η κυβέρνηση δεν είναι μακρυά με έναν λαό εκπαιδευμένο να θέλγεται με τον λαϊκισμό και εξαρτημένο από ψεύτικες ελπίδες, έστω και απανωτά διαψευδόμενες.

Όμως, “λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο/λαό”, που έχει αρχίσει να ξυπνά...

Τί δεν έχει καταλάβει, ακόμη, ο Έλληνας

Τί δεν έχει καταλάβει, ακόμη, ο Έλληνας
Όθων Ιακωβίδης

Όσο συνεχίζεται το τροπάριο της διαμαρτυρίας ενός τμήματος της κοινωνίας τη στιγμή που πλήττεται, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει, για τον απλό λόγο ότι η διαμαρτυρία του δεν αφορά κανέναν άλλο εκτός αυτών που ανήκουν σ'  αυτό το κοινωνικό τμήμα.
Μέ άλλα λόγια: Όσο θα διαμαρτύρονται οι αγρότες για τις τιμές των προϊόντων τους, οι Δημόσιοι Υπάλληλοι για τις απολύσεις τους, οι φορτηγατζήδες για την απαξίωση των αδειών κυκλοφορίας των φορτηγών, οι πρατηριούχοι για το Α, οι έμποροι για το Β, οι φαρμακοποιοί για το Γ, οι γιατροί για το Δ, οι συνταξιούχοι για το Ε, και πάει λέγοντας, τίποτε δεν πρόκειται να γίνει.
Όσο οι πολίτες της κάθε κοινωνικής και επαγγελματικής τάξης, “ξυπνάνε” και
αντιλαμβάνονται το μέγεθος του εγκλήματος που διαπράττεται από το καθεστώς πολιτικό σύστημα μόνον όταν η καταστροφή χτυπά την πόρτα τους, δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε από το μαύρο μέλλον τους.

Αυτά όλα θα αλλάξουν:

 Όταν, επί τέλους, γίνει αντιληπτή η αυτονόητη Αλήθεια πως είναι παράλογο και αδιανόητο να ζητάμε (διαμαρτυρόμενοι) από τους ίδιους που δημιούργησαν το πρόβλημα, να το λύσουν.
Το καθεστώς πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, (το οποίο υποστηρίζουν και από το οποίο υποστηρίζονται όλα τα κόμματα), έχει καταρρεύσει στη συνείδηση της κοινωνίας, κάτω από το βάρος του τεράστιου εγκλήματός του. Όσο η κοινωνία δεν αντιλάμβάνεται (εξ αιτίας του πέπλου ψέμματος που απλώνει καθημερινά η προπαγάνδα) θα παλινδρομεί μεταξύ της ΝΔ και του Πα.Σο.Κ, μεταξύ του παλιού και του νέου Πα.Σο.κ (διάβαζε ΣΥΡΙΖΑ) και μεταξύ του κομμουνισμού και του φασισμού, θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στο τέλμα της υποτέλειας και στο βούρκο της διαφθοράς.

 Όταν , επί τέλους, γίνει αντιληπτή η Αλήθεια πως η αιτία που δημιουργεί την αφόρητη κατάσταση στον καθένα μας, είναι η απώλεια της Εθνικής κυριαρχίας μας, δηλαδή η απώλεια της Ελευθερίας να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ για τη ζωή μας.

 Όταν, επί τέλους, γίνει αντιληπτή η αυτονόητη Αλήθεια, πως η χώρα κυβερνάται από μία οικογενειοκρατούμενη Ολιγαρχία (πολιτική και οικονομική) υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας, η οποία έχει ύπουλα αφοπλισθεί και παροπλισθεί ώστε να προσφέρει στο σύστημα την απαραίτητη Δημοκρατική νομιμότητα για τη διατήρησή του στην Εξουσία.

 Όταν, επί τέλους, γίνει αντιληπτή η Αλήθεια (που όλοι βλέπουμε ακούμε και
πιάνουμε) πως τη χώρα δεν την κυβερνούν οι δήθεν “κυβερνήτες” που δήθεν
“εκλέγουμε”, αλλά, μετά την παράδοση (από αυτούς τους “κυβερνήτες”) τής
Ελευθερίας της, κυβερνάται από τους επικυρίαρχους (και ήδη εγκατεστημένους στα κέντρα λήψης αποφάσεων) πάτρωνες αυτών των “κυβερνώντων”.

΄Οταν αυτές οι Αλήθειες (που φωνάζουν εκκωφαντικά) ακουσθούν από τα (βουλωμένα με το βουλοκέρι της προπαγάνδας) αυτιά της κοινωνίας, τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα για την δραπέτευσή μας από την αιχμαλωσία μας στα Μνημόνια, στην οποία μας οδήγησαν και από την οποία μας φυλάσσουν για να μη δραπετεύσουμε,  αυτοί οι ίδιοι, δηλαδή το καθεστώς πολιτικό σύστημα, δηλαδή αυτοί από τους οποίους ζητάμε τα δίκια μας.

Τότε και μόνο τότε θα ανοίξει ο δρόμος για να διορθωθούν όλες οι αδικίες και οι λάθος ποφάσεις που δεσμεύουν κάθε επαγγελματική τάξη της κοινωνίας μας και κατ' επέκταση κάθε πολίτη.

Τότε θα πραγματοποιηθεί η αντεπίθεση της κοινωνίας για την ανατροπή της σημερινής εκτροπής της νομιμότητας και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ένα βήμα, ίσως το πρώτο, σ' αυτό το οδοιπορικό, αποτελεί η πρόταση της “Κίνησης Ουμπούντου” για σύσταση της διαδικτυακής “ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΥΛΗΣΗΣ”, μίας ΒΟΥΛΗΣ 300.000 ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ που θα πάρει αποφάσεις απέναντι στη Βουλή των 300 εξανδραποδισμένων πολιτικών.

Τον λόγο έχει ο λαός και θα τον πάρει μόλις ξυπνήσει...

To 9o θαύμα, έγινε στο “εργατικό κίνημα”!!!

22/XI/12

To 9o θαύμα, έγινε στο “εργατικό κίνημα”!!!

Μιράκολο ! Μιράκολο ! Κριστιανούτσι ....... Ο μεγαλοδύναμος έκανε πάλι το θαύμα του: Φώτισε το Χριστεπώνυμο πλήθος και στις προχθεσινές εκλογές στο Εργ. Κέντρο Θεσ/κης , εν μέσω της γενικής επίθεσης φτωχοποίησης που έχει δεχθεί η κοινωνία από την κομματοκρατία, που συνεχίζει να κυβερνά τον τόπο ακόμη και μετά από το ειδεχθές έγκλημα τής φτωχοποίησης της κοινωνίας, έλαβαν:

• ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΚΕ) : 42,1 %
• ΚΚΕ (ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ) : 25,4 %
• ΝΔ (ΔΑΚΕ) : 17,0 %
• ΣΥΡΙΖΑ+ ΠΡΩΗΝ ΠΑΣΟΚ

(ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΙΝΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ): 14,6 %

• ΑΛΛΟΙ 0,9 %

Δηλαδή, ώ του θαύματος, η εργατική τάξη, επέλεξε να συνεχίσουν να την οδηγούν αυτοί που την κατάστρεψαν, αυτοί που στέλνουν τα παιδιά της μετανάστες, που την κατάντησαν να μη μπορεί να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, αλλά ούτε και τις δόσεις για το αυτοκίνητο που απόκτησε με δάνεια, αυτοί που την οδήγησαν να χάνει το (αγορασμένο με άλλα δάνεια) σπίτι της και να πηδάει από τα μπαλκόνια, μπουκωμένη από την άθλια μιζέρια και απελπισμένη από την οικονομική ανέχεια.

Φάνηκε έτσι, ξεκάθαρα, μέσα από αυτό το “θαύμα”, ποιος είναι ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα.

Είναι ένας κισσός που έχει αναρριχηθεί γύρω από το κορμί της εργατικής τάξης και ενώ αυτή έχει ρέψει στα πόδια της, αυτός συνεχίζει να ζεί και να βασιλεύει, σαν να μη συμβαίνει τίποτε....

Τα κόμματα που κατέρρευσαν στη συνείδηση του Ελληνικού λαού, (αλλά και στις τελευταίες, προ 6μήνου, εκλογές) συνεχίζουν να κυριαρχούν αγέρωχα, μέσα στο άντρο του κομματισμού, τον συνδικαλισμό.

Αυτό δείχνει και το πόσο έξω από την πραγματικότητα και τη λογική βρίσκεται ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα. Και επιβεβαιώνει ότι αυτή ακριβώς η αδυναμία τού κομματικά εξαρτώμενου συνδικαλισμού, να λειτουργεί για το καλό και το συμφέρον της εργατικής τάξης, αποδείχνεται περίτρανα, αφού όλο αυτό το διάστημα που η εργατική τάξη σμπαραλιάζεται, ο συνδικαλισμός της συνεχίζει να λειτουργεί για το καλό και το συμφέρον των κομμάτων που τον έχουν καπελωμένο, ενώ ταυτοχρόνως είναι οι δράστες της ολικής καταστροφής της εργατικής τάξης !!!!

Οφείλω να ομολογήσω πως η κοινή λογική (τουλάχιστον η δική μου) μπλοκάρει μπροστά στο μεγαλείο αυτού του “κομματικού ορθολογισμού”.

Έπρεπε, όμως, να καταρρεύσει κάθε εργατική διεκδίκηση (κερδισμένη με ποτάμια ιδρώτα και ρυάκια αίματος) για να γίνει αντιληπτή αυτή η Αλήθεια !!!

Με λίγο περισσότερο μυαλό από τους εργαζόμενους, δεν θα ήταν έτσι τα πράγματα. Θα είχαν “δέσει” αλλιώς τις κατακτήσεις που κέρδισαν τα προηγούμενα χρόνια, αντί να ζητούν και να απαιτούν όλο και περισσότερα από μιά πίττα που ήταν ζυμωμένη με δανεικά (δηλαδή ανύπαρκτα) υλικά. Μιά ματιά στους Νορβηγούς συναδέλφους τους (που “έδεσαν” τα συμφέροντα της εργαζόμενης τάξης με τα πετρέλαια και την Ανάπτυξη της χώρας) θα έπειθε για τον τρόπο που “δένονται” πραγματικά, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Όμως, όταν το παιχνίδι που παίζεις δεν είναι για το δικό σου καλό, αλλά για το καλό κάποιου άλλου (του κόμματος στην προκειμένη περίπτωση), στο τέλος θα χάσεις όσα νομίζεις πως έχεις κερδίσει, γιατί αυτά ήτανε φούσκες....

Τα χειροπιαστά, πλέον, αποτελέσματα της “τέλειας απώλειας” κάθε “κεκτημένου” του εργατικού κινήματος, σε συνδυασμό με τα χθεσινά αποτελέσματα στο ΕΚΘ, αποκαλύπουν και μία άλλη μεγάλη Αλήθεια: Ότι τα κόμματα που ποδηγετούν τον συνδικαλισμό, κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας προκειμένου να κάνουν το κόμμα και το σωματείο του, “αχτύπητο”.

Απόδειξη, το Πα.Σο.Κ που παίρνει 42,1% μέσα στην πιό χτυπημένη από τα Μνημόνια (που αυτό έφερε στη χώρα) κοινωνική τάξη!!! Την εργατική, που παραπαίει στην συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, που αδυνατεί να σπρώξει την καθημερινότητά της με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, απελπισμένη από την οικονομική ανέχεια που δημιουργήθηκε όταν το κόμμα αυτό (και όχι μόνο αυτό, βέβαια) έτρεφε με λουκάνικα (αγορασμένα με δανεικά) τα κομματόσκυλα.

Αυτή η τάξη δεν μπορεί να ψηφίζει Πα.Σο.Κ, παλιό και νέο, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η κοινωνική τάξη, δεν μπορεί να ψηφίζει ΚΚΕ, που την καθήλωσε στα μονολιθικά και ξεπερασμένα από τα πράγματα, οράματά του, καθηλώνοντάς την στη μοίρα του ανδράποδου.

Ούτε, βέβαια, μπορεί να ψηφίζει ΝΔ, που είναι αναφανδόν υπηρέτρια της οικονομικής Ολιγαρχίας που θέλει δούλα της την εργατική τάξη.

Αυτή η τάξη, η εργατική, αν ήταν ελεύθερη από τον κομματικό κισσό που είναι τυλιγμένος επάνω στο κορμί της με τη μορφή του συνδικαλισμού, θα αποτελούσε το προπύργιο της Δημοκρατίας και της αντίστασης σε κάθε κοινωνιοκτόνο μέτρο που τα κόμματα που ποδηγετούν τον συνδικαλισμό έχουν πάρει εις βάρος της ζωής της.

Αυτή η τάξη, η πιό δυναμική της κοινωνίας, θα ήταν ο σημαιοφόρος τής Δημοκρατίας, καθώς αυτή (η Δημοκρατία) προασπίζεται αυτομάτως το συμφέρον τής εργατικής τάξης (δηλαδή το συμφέρον όλης της κοινωνίας) μέσα από την ανόθευτη έκφραση της βούλησής της, που επιτυγχάνεται μόνο έξω από την παρεμβολή ενδιάμεσων (των κομμάτων). Μιλάμε για τη λειτουργία της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, απαλλαγμένης από τους ενδιάμεσους χονδρεμπόρους της λαϊκής βούλησης, την οποία νοθεύουν, προκειμένου να την πουλήσουν , “κάτω από τον πάγκο”, στην Ολιγαρχία που, στην πραγματικότητα, υπηρετούν....

Όταν, λοιπόν, η Ελληνική κοινωνία καταρρέει κάτω από απανωτά, μελετημένα και εύστοχα οικονομικά χτυπήματα της Ολιγαρχίας, προκειμένου να παραδοθεί άνευ όρων στους αυριανούς εκμεταλλευτές της, και έχει γίνει οφθαλμοφανές ότι το οδοιπορικό αυτής της πορείας της εκτελείται από το συγκεκριμένο καθεστώς πολιτικό σύστημα, είναι λογικά άτοπο, είναι ένα αρνητικής εκδοχής θαύμα, το σύστημα αυτό να θριαμβεύει στον τόπο του εγκλήματος, μέσα στη θρηνούσα οικογένεια της χαμένης ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Επειδή, όμως, στην εποχή μας θαύματα δεν γίνονται, το “θαύμα” αυτό, έχει εξήγηση: Τό έψαξα λίγο και είδα πως τα ποσοστά αυτά προέρχονται από τον αριθμό των ψηφισάντων που είναι 502 “αντιπρόσωποι”.

Δηλαδή, 502 “εργατοπατέρες” Β' κατηγορίας, ανάδειξαν τους 14 εργατοπατέρες Α' κατηγορίας, οι οποίοι θα εκλέξουν (με γνωστά, εκ των προτέρων, αποτελέσματα) τον σούπερ-εργατοπατέρα του ΕΚΘ που θα εκπροσωπήσει το ΕΚΘ στη ΓΕΣΕ.

Το ζητούμενο, λοιπόν, για να καταλάβουμε την ταχυδακτυλουργία της κομματικής ποδηγέτησης του “εργατικού κινήματος”, είναι να βρούμε πόσους εργαζόμενους αντιπροσωπεύουν αυτοί οι 502 “εκλέκτορες” και αν το σύνολο των αντιπροσωπευομένων (και ψηφισάντων) εργαζομένων, αντιστοιχεί στο σύνολο των εργαζομένων στην Περιφέρεια Θεσσαλονίκης (που είναι περί τους 390.000).

Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με συνδικαλιστικά και δεν γνωρίζω πόσοι είναι οι ψηφίσαντες που ανέδειξαν τους 502 εκλέκτορες στο ΕΚ Θεσσαλονίκης, αλλά θα ψάξω να το βρώ.

Πάντως, όσοι και να είναι, ισχύει το αξίωμα πως, όσο η απόσταση μεταξύ ψηφισάντων και εργαζομένων γενικώς (390.000), είναι μεγάλη, η αξία της ύπαρξης του ΕΚΘ, και η εκπροσώπιση των εργαζομένων από αυτό, θα είναι αναλόγως μικρότερη.

Συμπέρασμα: Αυτός ο αρρωστημένος και νοσογόνος συνδικαλισμός πρέπει, το ταχύτερο, ν' αλλάξει. Από ποιόν ;;; θα ρωτήσει κάποιος.