Το puzzle του οδοιπορικού της πτώχευσης

 

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Η παρακολούθηση του οδοιπορικού μίας πορείας, μπορεί να οδηγήσει και στην κατανόηση του αρχικού της σχεδιασμού.
Η κατανόηση του σχεδιασμού της, πάντοτε, έχει μία αξία, είτε η πορεία είναι θριαμβευτική, είτε είναι καταστροφική. Είτε έχει ολοκληρωθεί, είτε βρίσκεται σε εξέλιξη.
Και, έχει αξία, διότι, από την κατανόηση του σχεδιασμού της, βγαίνουν συμπεράσματα, ώστε να επαναληφθεί με την ίδια ή και μεγαλύτερη επιτυχία (αν είναι θριαμβευτική) ή να αποτραπεί η επανάληψή της ή να διακοπεί η συνέχισή της (αν είναι καταστροφική).

Η γενικές αυτές παρατηρήσεις, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν αφορούν την πορεία της τρέχουσας πτώχευσης του Ελληνικού κράτους και της κοινωνίας μας.

Τα κομμάτια αυτής της πορείας, βρίσκονται σκόρπια και άλλα είναι φανερά , σε κοινή θέα, ενώ άλλα βρίσκονται κρυμμένα σαν επτασφράγιστα μυστικά.
Η συρραφή τους λοιπόν, μοιάζει πολύ με τη συμπλήρωση κομματιών ενός δύσκολου, αλλά ενδιαφέροντος puzzl, που θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σου, αγαπητέ αναγνώστη μου.

Στα δύσκολα puzzl, για να βοηθηθεί ο «λύτης» τους, υπάρχει ένας «οδηγός» που απεικονίζει την ολοκληρωμένη εικόνα που ψάχνουμε να σχηματίσουμε.

Επίσης, υπάρχει μία τεχνική για τη «λύση» ενός puzzle. Αν βρείς κάποια «κομμάτια/κλειδιά», η συναρμολόγηση των υπόλοιπων γίνεται πολύ πιο εύκολη.

Στο puzzle της Ελληνικής χρεοκοπίας, λογικό είναι να χρησιμοποιήσουμε σαν «οδηγό», το οδοιπορικό που ακολούθησαν άλλες χώρες που χρεοκόπησαν, πρόσφατα.
Επ’ αυτού, έχουμε τις μαρτυρίες κάποιων πρωταγωνιστών αυτών των χρεοκοπιών, οι οποίοι έχουν ομολογήσει (Ο John Perkins, συγγραφέας του “Confessions of an economic hitman” , που συστήνεται ως «οικονομικός εκτελεστής» της «πρώτης οικουμενικής αυτοκρατορίας», ομολογεί με συγκεκριμένες αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, ότι η χρεοκοπία χωρών της Ν. Αμερικής, ήταν σχεδιασμένη από τους «Παγκόσμιους Άρχοντες του χρήματος», προκειμένου αυτοί να αποκτήσουν την κυριότητα (και εκμετάλλευση) των πλουτοπαραγωγικών πηγών αυτών των χωρών.
Το σχέδιο ήταν απλό και βασισμένο στην αλήθεια που διατύπωσε ο John Adams (1735-1826, ο δεύτερος Πρόεδρος των ΗΠΑ): «Υπάρχουν δύο τρόποι να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα Έθνος. Ο ένας είναι με το σπαθί, ο άλλος με το χρέος».
Αυτοί, λοιπόν, που «έβαλαν στο μάτι» το πετρέλαιο, τον χαλκό, τις μπανάνες ή κάτι άλλο, δάνεισαν τις χώρες αυτές με ποσά που δεν ήταν σε θέση να ξεπληρώσουν και, στηριζόμενοι στην αδυναμία τους αυτή, «κατάσχεσαν» τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές .

Αν αυτός είναι ο «καμβάς» του puzzle του οδοιπορικού της χρεοκοπίας της πατρίδας μας, κοιτάξτε κάτι, εξαιρετικά ενδιαφέροντα, «κομμάτια/κλειδιά» που εμφανίστηκαν στη δημοσιότητα και δεν διαψεύστηκαν, ως αυτή τη στιγμή:

• ΚΟΜΜΑΤΙ (1): Στο Greek American news Agency.com αποκαλύπτεται-για την ακρίβεια δημοσιοποιείται - ένα έγγραφο βόμβα που αφορά μυστική συμφωνία του Ανδρέα Παπανδρέου με την αμερικανική κυβέρνηση και την χρηματοδότηση του ΠΑΚ, μετέπειτα Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Ο Ανδρέας, λοιπόν, με απόδειξη δημοσιευμένο έγγραφο, στο οποίο αναφέρονται οι (πολύ ενδιαφέρουσες) δεσμεύσεις του προς τους χρηματοδότες του, χρηματοδοτήθηκε από την τράπεζα των Rockefeller, Chase Manhattan Bank με 100.000.000 Δολάρια το 1974 για τη συγκρότηση του ΠΑΣΟΚ.
  Σημείωση: Η δυναστεία Rockefeller συγκαταλέγεται στα επίλεκτα ιδρυτικά μέλη των «Παγκοσμίων Αρχόντων του χρήματος».

• ΚΟΜΜΑΤΙ (2). Το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας (σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας) ήταν 1,972 δίς Ευρώ (24,1% του ΑΕΠ) όταν ανέλαβε την Κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ , το 1981. Το 1988, το ΠΑΣΟΚ παραδίδει στη «συγκυβέρνηση» χρέος 15,8 δισ. Ευρώ (66,4% ΤΟΥ ΑΕΠ). Βλέπουμε, λοιπόν, μία εκτίναξη του Δημόσιου Χρέους, κατά 801 % !!!! από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Μαζί με την εκτίναξη του χρέους, εισάγεται μία καινοτομία: Η Ελλάδα μετά το 1981 για πρώτη φορά φτάνει στο σημείο να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει. «Ο κύβος ερρίφθη».

• ΚΟΜΜΑΤΙ (3). Σε όλη την περίοδο της «μεταπολίτευσης», η κομματική μάχη της αλληλοδιαδοχής στην κυβερνητική εξουσία, με την εξαγορά της ψήφου των πρόθυμων και λοβοτομημένων από την κομματική προπαγάνδα ανδράποδων, και την ικανοποίηση της ανικανοποίητης λαιμαργίας των χρηματοδοτών του δικέφαλου τέρατος της Σκύλλας και της Χάρυβδης του δικομματισμού, ανεβάζει το Δ.Χ στο σημερινό δυσθεώρητο ύψος και ρίχνει την κοινωνία στην παγωνιά και στην ξεφτίλα της πτώχευσης.

• ΚΟΜΜΑΤΙ (4). Με την υπογραφή του «Μνημονίου», έχουμε (σαν Ελλάδα) παραιτηθεί από την ασυλία της κατάσχεσης της Δημόσιας περιουσίας μας. Επίσης, έχουμε αποδεχθεί την μεταβίβαση των χρεωστικών τίτλων μας, από τους δανειστές μας σε τρίτους. Δηλαδή, αυτά που δανειζόμαστε σήμερα από το ΔΝΤ και τις άλλες χώρες, μπορούν να μεταβιβαστούν σε μία άλλη χώρα και αν θα είμαστε σε αδυναμία εξόφλησής τους την ημέρα της πληρωμής τους, ο κομιστής των τίτλων (δηλαδή η άλλη χώρα) θα μπορεί να κατάσχει ότι περιουσιακό στοιχείο της Ελλάδας, θέλει. Κάποιο αεροδρόμιο, κάποιο πολεμικό πλοίο, ένα λιμάνι, κλπ.

• ΚΟΜΜΑΤΙ (4). Το 1981, έτος αφετηρία της εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως δέκατο μέλος, ο Πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν δήλωνε ότι:
  «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα. 1) την Εμπορική Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων».

Ας μείνουμε στην αναφορά του ορυκτού πλούτου. Ο Νίκος Μάρτης, επί σειρά ετών Υπουργός της ΝΔ, μαρτυρεί (με πρόσφατη επιστολή του της 13/11/2010) την διακομματική κωλυσιεργία (;) επί μία 30ετία (!!!) στην παραγωγή 3 τόνων χρυσού ετησίως και 150 τόνων αργύρου ετησίως, στην περιοχή της Αμφίπολης του Στρυμώνα. Σχετικά με το ουράνιο, επικαλούμενος επίσημες αναφορές της Ε.Ε.Α.Ε. (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) αναφέρει ότι, το 1984 με τις έρευνες που πραγματοποίησε το κέντρο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», τα βέβαια αποθέματα στο χωριό Μαραμένα Σερρών, έφθαναν τους 6.000 τον. Μεταλλεύματος Ουρανίου. Έχουμε ουράνιο στη Λεκάνη Σερρών, στο Παρανέστι, στην Κερκίνη, στο Βαθύ στο Κιλκίς, στο Σύμβολο Όρος (στην Καβάλα). Οι γνωρίζοντες, υπολογίζουν την αξία αυτών των ορυκτών σε πολλές δεκάδες δις Ευρώ.
Ολόκληρη η επιστολή του Ν. Μάρτη εδώ

• ΚΟΜΜΑΤΙ (5). Παρακολουθούμε, αυτές τις μέρες, τι γίνεται με τα πετρέλαια και το Φυσικό Αέριο. Αποκαλύπτεται, ταυτόχρονα με την αποκάλυψη της αδυναμίας εξόφλησης των δανεικών μας, το επιθετικό ενδιαφέρον ξένων οίκων εξόρυξης αυτών των ενεργειακών προϊόντων. Ταυτόχρονα αποκαλύπτεται μία αδιαφανής στάση της κυβέρνησης, απέναντι στη διαχείριση αυτών των πλουτοπαραγωγικών πηγών που, σύμφωνα με αυτά που έρχονται στο φώς της δημοσιότητας, η αξία τους μπορεί να διευθετήσει το Δημόσιο Χρέος της χώρας (!!!) που αυτή τη στιγμή στραγγαλίζει την κοινωνία μας. Η κυβέρνηση, διά του Αντιπροέδρου της κ. Πάγκαλου, δηλώνει (στη Βουλή) ότι δεν υπάρχουν στην Ελλάδα αξιοποιήσιμες ποσότητες πετρελαίων. Σαν να θέλουν να το κρύψουν. Αλλά, κρύβει κάποιος κάτι, μόνον όταν οι σκοποί του είναι δόλιοι.

Τα μεγέθη για τα οποία μιλάμε είναι τεράστια. Και μιλάμε για περιουσία του λαού, δηλαδή περιουσία στην οποία μετέχει ο καθ’ ένας μας.
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, από τα νούμερα που αναφέρουν οι γνωρίζοντες, μόνο από τα κοιτάσματα του φυσικού αερίου που βρίσκονται Νότια και Ανατολικά της Κρήτης, στον κάθε Έλληνα, αναλογεί ένα ποσό 25.000 Ευρώ. Δηλαδή σε μία τετραμελή οικογένεια, αναλογούν 100.000 Ευρώ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μπορεί όλα αυτά να αποτελούν τους κρίκους μίας πραγματικότητας, μπορεί και όχι.
Το ερώτημα, όμως, τίθεται αμείλικτο: ΑΝ η πραγματικότητα είναι κοντά σ’ αυτή την υπόθεση, θα περιμένουμε (σαν κοινωνία) πρώτα να γίνει η ολοκλήρωση του κακού, να τα χάσουμε όλα και μετά να δράσουμε, ή πρέπει να δράσουμε τώρα, αμέσως;
Αν «ξυπνήσουμε» μετά την ολοκλήρωση του κακού, το μόνο που θα μπορούμε να κάνουμε θα είναι η τιμωρία των ενόχων, αλλά η ουσία θα έχει χαθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Αυτή η περιουσία, που ανήκει και στη δική σου οικογένεια, δεν σε ενδιαφέρει;
Την ώρα που δουλεύεις ένα μήνα για 592 ή 1.592 Ευρώ, δεν σε πειράζει να σου κλέψουν 25 χιλιάρικα; Ή δεν πιστεύεις ότι αυτό συμβαίνει; Μήπως, όμως, πίστευες ότι μπορεί να πτωχεύσει το κράτος μας; Και όμως, αυτό έγινε.
Η απάντηση είναι δική σου, φίλε συμπατριώτη.
Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει αυτός ο πλούτος, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου, για την ανάσχεση της καταστροφικής πορείας που έχουμε πάρει.

Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.

Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο othonj3@gmail.com .

Ζητούνται πολίτες / οπλίτες
για να σταματήσουμε , πριν είναι πολύ αργά, την εκτροπή της Δημοκρατίας προς την πλήρη επικράτηση της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας που, ήδη, αφού πρόδωσε τις (δήθεν) ιδεολογίες της (σοσιαλισμό, πατριωτισμό, κλπ) παράδωσε σε αλλοεθνείς τον πλέον ζωτικό χώρο της Πατρίδας μας, την Εθνική μας Οικονομία και ετοιμάζεται, όπως δείχνουν τα σημάδια, να παραδώσει κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, δηλαδή το μέλλον της κοινωνίας μας.

Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.
Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.