Ο Γιώργος Παπανδρέου ως παράγων λύσης του Κυπριακού.

Όθων Ιακωβίδης

22 Οκτ. 2010

Διαβάζω στον Τύπο, ότι επίκειται νέα επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Γιώργου Παπανδρέου, και συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Χριστόφια, (πολλαπλή στο μικρό χρονικό διάσημα της πρωθυπουργίας ΓΑΠ), γεγονός που μαρτυρεί αυξημένη κινητικότητα και δημιουργεί το εξής εύλογο ερώτημα:

- Με ποια εχέγγυα υποστηρικτού μίας λύσης αποδεκτής και σύμφωνης με το πάνδημο Κυπριακό ΟΧΙ του Κυπριακό λαού, (που ισχύει ακόμη), καλείται ο κ. Παπανδρέου, (διαπρύσιος υποστηρικτής του ΟΧΙ) να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη νέα φάση που έχει μπεί η διαπραγμάτευση για τη λύση του Κυπριακού;

Για να του επιτραπεί αυτός ο ρόλος, θα έπρεπε, προηγουμένως, να προβεί σε δημόσια αποκήρυξη της θέσης του υπέρ του Σχεδίου Ανάν, που ήρθε σε αντίθεση με το 73% του Κυπριακού λαού και της επίσημης ηγεσίας του, υπό τον μακαρίτη Πρόεδρο του ΟΧΙ, Τάσσο Παπαδόπουλο.

Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, δεν έχει , ως σήμερα, αποκηρύξει την πανηγυρικά δεδηλωμένη του θέση υπέρ του Σχεδίου Ανάν, για τη λύση του Κυπριακού. Όσο δεν την αποκηρύσσει, σημαίνει ότι εμμένει σ’ αυτήν.

Εμμένοντας σ’ αυτήν, και εμπλεκόμενος (με πρωταγωνιστικό , μάλιστα, ρόλο) στην επιλογή λύσης, προδιαγράφει την πορεία λύσης προς μία ορισμένη κατεύθυνση, αυτή που περικλείεται στο πνεύμα και γράμμα του σχεδίου Ανάν.

Αν είναι έτσι, πάλι πρέπει, ευθαρσώς, να το δηλώσει.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι το ίδιο παιχνίδι (Σχέδιο Ανάν) παίζεται πάλι τώρα, με διαφορετικό όνομα και διαφορετικό «ντήλερ» και καλούνται στο τραπέζι οι παλιοί καλοί του παίκτες, για να «ρεφάρουνε» από το «ξεβράκωμα» που τους έκανε ο Τάσσος.

Αν δεν είναι έτσι, ο λαός, Κυπριακός και Ελληνικός, περιμένει ειλικρινείς δηλώσεις που θα ξεκαθαρίσουν το αντιφατικό, αυτή τη στιγμή, τοπίο, που έχει θολώσει από την ταυτόχρονη παρουσία στη σκηνή, αφ΄ενός της λαϊκής βούλησης του επιβλητικού ΟΧΙ και αφ΄ετέρου της επανεμφάνισης των πρωταγωνιστών της υποστήριξης του ΝΑΙ και της επιμονής επαναδιαπραγμάτευσης επί της ίδιας βάσης, που εκπορεύεται από μία ηττοπαθή υποχωρητικότητα (Κύπρου και Ελλάδας) απέναντι στην Τουρκία, στο πεδίο των διαπραγματεύσεων της τελευταίας, για την είσοδό της στην ΕΕ.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του….