«Nτεμέκ» χωρίς εκμέκ

Όθων Ιακωβίδης 

23 Ιουλ. 2010

Εισαγωγική Σημείωση: Η λέξη «Ντεμέκ» συνηθίζεται εδώ στη Θεσσαλονίκη (όπως και το πεντανόστιμο «εκμέκ») και σημαίνει «δήθεν», αλλά ηχητικά προτιμάται σε ορισμένες περιπτώσεις (σαν κι αυτή), προσδίδοντας περισσότερη έμφαση στην έννοια του «δήθεν». 

 

Άκουσα εμβρόντητος, μαζί με όλο τον Ελληνικό λαό, τον πρωθυπουργό, αναγγέλλοντας την αποδοχή του «μνημονίου», να απαξιώνει και να ακυρώνει τον σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ, ως «ντεμέκ» !!!

Αυτό προκύπτει αβίαστα, από την βαρύγδουπη δήλωσή του, από του βήματος της Βουλής, ότι, τα μέτρα που παίρνει, είναι εντελώς έξω από τις Αρχές, την ιδεολογία και τις επιδιώξεις του κόμματός του, αλλά αναγκάζεται να τα εγκρίνει και να τα υιοθετήσει.

Δηλαδή, μας είπε, με δικά του λόγια, δύο τινα:

1. ότι o σοσιαλισμός του ΠΑΣΟΚ, είναι ανάξιος να δώσει λύσεις, τώρα που τα πράγματα σοβάρεψαν και έγιναν πραγματικά δύσκολα, (διότι, η κοινή λογική λέει ότι αν ήταν ικανός, θα έδινε μέτρα σοσιαλιστικού περιεχομένου και κατεύθυνσης και όχι τα γνωστά του «Μνημονίου»). Και, αναφέρομαι σε «σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ» διότι, όσο κι αν άνοιξα όλα τα σοσιαλιστικά κείμενα της παγκόσμιας σοσιαλιστικής πραγματείας, πουθενά δεν βρήκα, έστω και σε ένα από αυτά, την εκδοχή, έστω και μίας σοσιαλιστικής πρακτικής που προτείνει μέτρα παρόμοια με αυτά που υιοθέτησε το ΠΑΣΟΚ, πρόσφατα.
2. μας είπε επίσης ότι αν δεν ήταν αυτός, η Ελλάδα θα οδηγείτο στην πτώχευση. Δηλαδή, μας είπε ότι, αν αυτός παραιτείτο από την πρωθυπουργία, δεν θα υπήρχε άλλος Έλληνας, που να θέλει να γίνει Πρωθυπουργός. Και θέλει να τον πιστέψουμε ….Τι άλλο θ’ ακούσουμε, Κύριε;

Τώρα, λοιπόν, που το φτιασίδωμα του μακιγιάζ έλειωσε, από το σκάσιμο της οικονομικής φούσκας που φούσκωνε όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης το καθεστώς πολιτικό σύστημα, προτείνω, για τη διαφοροποίηση μεταξύ του σοσιαλισμού και του σύγχρονου «σοσιαλισμού αλά ΠΑΣΟΚ», να πολιτογραφηθεί ό όρος «ντεμέκ σοσιαλισμός» για τη διεθνή χρήση του.

Ένας «ντεμέκ σοσιαλισμός» στον οποίο διολίσθησε βαθμηδόν ο Σοσιαλισμός στην Ελλάδα, για να χρησιμοποιηθεί ως προσχηματική σημαία, κάτω από την οποία αφηνίασε η οικογενειοκρατούμενη «κομματοκρατία»*, κοινό χαρακτηριστικό όλου του καθεστώτος πολιτικού συστήματος.

* Σαν «κομματοκρατία», ορίζεται η πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά, που

προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί

κρατούσα άποψη στην καθημερινή πολιτική πρακτική της μεταπολίτευσης.

Για την υποστήριξη αυτού του «ντεμέκ Σοσιαλισμού», έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια Ευρώ, σε χιλιάδες λαϊκές κινητοποιήσεις χιλιάδων ανθρώπων, σε όλα τα πλάτη και μήκη της Ελλάδας, σε χιλιάδες διάπυρες ομιλίες του ΓΑΠ και των άλλων μεγαλόσχημων του ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα χρόνια της «μεταπολίτευσης».

Δεν ξέρω πόσα από τα 300 δίς Ευρώ που σήμερα καλείται να πληρώσει η Ελληνική κοινωνία, ανήκουν σ’ αυτές τις (όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος) άσκοπες δαπάνες.

Εκείνο που ξέρω, είναι ότι, μέσα στον γενικευμένο ορυμαγδό της υφαρπαγής «του οβολού» ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ & ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ, τα μόνα πρόσωπα που πήραν «bonus αποδοτικότητας» ( αντί 37, πήραν 48 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ, ως επιχορήγηση για το 2010), ήταν οι ένοχοι του ειδεχθούς εγκλήματος της απώλειας του πλέον ζωτικού εθνικού χώρου (αυτού της Οικονομίας μας), οι συνιστώσες του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, τα κόμματα.

Η κομματοκρατία, λοιπόν, καλά κρατεί, εν μέσω θυέλλης.

Και θα συνεχίσει να κρατεί, αν δεν ξεριζωθεί από την (υπνώττουσα ακόμα;) κοινωνία.