ΣΚΕΨΕΙΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΡΣΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ
ΑΠΕΙΛΩΝ
Όθων Ιακωβίδης
( 29 / VIII / 2019 )
Το ότι η
Γεωπολιτική/Γεωστρατηγική θέση της
Ελλάδας είναι εξαιρετικής σημασίας και
αξίας, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση.
Το ερώτημα
που τίθεται, είναι: Πώς αξιοποιείται
αυτή η αξία, από την κυβερνώσα Ολιγαρχία
;;;
Αν (όπως
δείχνουν τα πράγματα) έχει ήδη παραχωρηθεί
στις ΗΠΑ άνευ σοβαρών ανταλλαγμάτων
(όπως π.χ η απαγόρευση στους Τούρκους,
κάθε επιθετικής σκέψης τους εναντίον
της Ελληνικής επικράτειας), τότε έχουμε
χάσει το μόνο ισχυρό “όπλο” που θα
μπορούσε να κρατήσει τον Τουρκικό
αναθεωρητισμό και επεκτατισμό, μακρυά
από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μας.
Έχοντας χάσει
τη δυνατότητα αξιοποίησης αυτού του
τεράστιας ισχύος όπλου, το επόμενο που μοιραία πρέπει να περιμένουμε, θα είναι να χάσουμε κάποιο
νησί μας, μαζί με ένα μεγάλο μέρος του
εθνικού μας πλούτου σε υδρογονάνθρακες,
που τόσο μας χρειάζεται για να ορθοποδήσουμε
οικονομικά στο εγγύς μέλλον.
Μάλιστα, η
τεράστια αυτή απώλεια, θα γίνει σε
πανηγυρική ατμόσφαιρα από το καθεστώς,
καθώς θα προβληθεί ως νίκη, αφού “έτσι
θα σωθούν τα άλλα νησιά και το υπόλοιπο
του πλούτου μας……”, όπως θα επικρατεί
η σκέψη, υποβαλλόμενη από την παντοδύναμη
προπαγάνδα.
Και ο λαός,
υπό την επήρεια της καθεστωτικής
προπαγάνδας, αντί να ζητά “επί πίνακι
τα κεφάλια των υπευθύνων της καταστροφής”,
θα είναι και ευτυχής που “η Χώρα γλύτωσε
τον πόλεμο και θα αποκομίσει πλούτο από
τους υδρογονάνθρακες”…..
Οι Τούρκοι,
σήμερα, ούτε θα σκέφτονταν να κάνουν
αυτά που κάνουν με τα πλοία τους και τα
αεροπλάνα τους, αν η κυβερνώσα Ολιγαρχία
είχε ίχνη πατριωτσιμού. Διότι τότε, θα
αρκούσε μία υπόμνηση προς τις ΗΠΑ:
“Κύριοι, είμαστε φίλοι και σύμμαχοι,
δοκιμασμένοι στα πεδία των μαχών, από
τον Β΄ΠΠ, την Κορέα, κλπ. Αν αυτή η σχέση
μας δεν μπορεί να διασφαλίσει την εθνική
μας κυριαρχία, όπως αυτή είναι κατοχυρωμένη
από τις διεθνείς Συνθήκες και τη διεθνή
νομιμότητα, μας υποχρεὠνετε να
αναζητήσουμε αλλού στηρίγματα. Δεν
αποτελεί μυστικό ότι η Ρωσσία επιθυμεί
διακαὠς να έχει βάσεις στο Αιγαίο και
στη Μεσόγειο. Από εσάς εξαρτάται αν θα
πρέπει να τους τις παραχωρήσουμε.
Περιμένουμε την απάντηση σας εντός 24
ωρών”.
(Εξυπακούεται πως πριν δοθεί το
τελεσίγραφο στις ΗΠΑ, θα έχουν γίνει οι
σχετικές συνεννοήσεις με τους Ρώσσους).
Αυτά, προετοιμασμένα
με τις κατάλληλες διπλωματικές ενέργειες,
θα έθεταν τις ΗΠΑ προ του (καταστροφικού γι 'αυτές) ενδεχόμενου,
μετά την απώλεια της Τουρκίας (που είναι
95% χαμένη για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ) να
χάσουν εντελώς τον έλεγχο που έχουν
στην περιοχή της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ
και στον δρόμο των πετρελαίων και του
Φυσικού Αερίου της Μ. Ανατολής. Επιπλέον
μάλιστα, το παντοτεινό όνειρο της Ρωσσίας
“να βγει στα θερμά νερά”, να γίνει
πραγματικός εφιάλτης.
Θα μπορούσαν
οι ΗΠΑ να το αντέξουν ένα τέτοιο πλήγμα ;;;
Η λογική λέει
πώς όχι, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν
την απώλεια ΚΑΙ της Ελλάδας, μετά από
την Τουρκία. Γι’αυτό και θα προσχωρούσαν
στην Ελληνική πρόταση. Και θα γλιτώναμε,
Ελλάδα και Κύπρος (ἰσως και μονίμως)
από τον μπελά των Τούρκων. Αυτό λέει η
λογική.
Τι περισσότερο
θα έχανε η Ελλάδα από αυτά που ήδη είναι
χαμένα (προαποφασισμένα να χαθούν)
ακολουθώντας αυτή την στάση ;
Η εξέταση
των δεδομένων λέει πως δεν θα είχε να
χάσει τίποτε περισσότερο, ενώ μπορεί
να κερδίσει όχι μόνο τον απειλούμενο
πλούτο της, αλλά και την ησυχία της.
Αντί αυτής
της επιθετικής διαχείρισης της
Γαιωστρατηγικής θέσης της Χώρας στην
παρούσα συγκυρία (“η καλύτερη άμυνα
είναι η επίθεση”) εκείνο που βλέπουμε
να κάνει το καθεστώς, είναι η παθητική
και “ἑν λευκώ” εναπόθεση της τύχης
της Χώρας μας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ
και του ΝΑΤΟ, αφού, προηγουμένως η άλλη
“εν λευκώ” εναπόθεση της τύχης της Εθνικής μας Οικονομίας στην Τρόϊκα (με τα "Μνημόνια"),
εξασθένησε αρκούντως την αμυντική μας
ικανότητα, ώστε να καθίσταται “λογική”
η άνευ όρων συνθηκολόγηση που ετοιμάζει
το καθεστώς.
“Ως πότε
παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά” ……….
