Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΩΝ «ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ»

 

 

 

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΩΝ  ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΩΝ «ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ»

Όθων Ιακωβίδης

(1/ΙΙ/2025)

 

ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ!

Σ’ αυτή την επιθανάτια  έκκληση των μοιραίων ταξιδιωτών του τρένου, εκείνη την αποτρόπαια νύχτα της 28/2/23,  δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί κανένας. 

Παγιδευμένοι μεταξύ της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ (που καθυστερεί επί χρόνια την εκτέλεση της Σύμβασης 717 για την Ασφάλεια των σιδηροδρόμων) και του ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (που έβαλε τον ανίκανο «Σταθμάρχη/Χάρο» να διαφεντεύει το πέρασμα στον Άδη) τα αδέρφια μας έγιναν ακόμη μία δόση του φόρου αίματος που πληρώνει ο Ελληνικός λαός στον Μινώταυρο της κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας που παρουσιάζεται ως Δημοκρατία, όχι μόνο για να λεηλατεί την Ελληνική κοινωνία, αλλά και για να θυσιάζει τα παιδιά της, όποτε λάχει, ατιμώρητα.

Η πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης και η ποινική καταδίκη του πολιτικού προσωπικού της, είναι αυτονόητες, αλλά δεν μπορεί να είναι το κυρίως ζητούμενο.

Κανένας Έλληνας δεν πιστεύει πως η ενδεχόμενη ποινική καταδίκη, ακόμη και η φυλάκιση του Κώστα Καραμανλή, ή η αντικατάσταση της ΝΔ και του Μητσοτάκη στην Κυβέρνηση,  με έναν από τους αντιπολιτευόμενους κομματαρχηγούς και το κόμμα του, αποτελεί διέξοδο, στα μεγάλα  αδιέξοδα που έχει οδηγηθεί η Χώρα από πράξεις ή παραλήψεις πράξεων,  όλων  των κομμάτων (δεξιόστροφων και αριστερόστροφων) κατ’ αναλογία με τη συμμετοχή καθενός τους στη διακυβέρνηση της Χώρας, τα τελευταία 20-25 χρόνια.

Αλήθεια, πιστεύει πραγματικά κάποιος Έλληνας, πως μπορεί να ορθοποδήσει η Ελλάδα από το υπαρξιακό της πρόβλημα, με την ηγεσία του  Ανδρουλάκη ή του Φάμελου, του Κουτσούμπα ή του Βελόπουλου, του Νατσιού ή της Κωσταντοπούλου,  της Λατινοπούλου ή του Κασελάκη, του Βαρουφάκη και οποιουδήποτε άλλου από τις δεκάδες που προσπαθούν να μπουν στη Βουλή;

Η πεποίθηση του λαού ότι, όλοι αυτοί οι «Ιζνογκούντ» (που ο καθένας τους διακηρύσσει πως θέλει να γίνει Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη) θεωρούνται από τον λαό ανίκανοι να κυβερνήσουν επιτυχώς τη Χώρα, πιστοποιήθηκε στις τελευταίες Ευρωεκλογές με την εκτίναξη των «απεχόντων» από αυτές πολιτών, στο πρωτοφανές 62%, που επιτρέπει σε μία μειοψηφία του 12% του συνόλου του λαού, να κυβερνά και μάλιστα αλαζονικά, ως Μοναρχία Βεζύρη, αποφασίζοντας και διατάσσοντας οτιδήποτε αυτός θεωρεί σκόπιμο, σύμφωνα με τα συμφέροντα του που, συνήθως, είναι αντίθετα με τα συμφέροντα του λαού, καθώς διαπλέκονται με τα συμφέροντα της Οικονομικής Ολιγαρχίας, τόσο της τοπικής, όσο και της διεθνούς.

Όμως, αν κανένας απ’ όλους αυτούς και τα κόμματα τους, δεν είναι ικανός να κυβερνήσει τη Χώρα (παρ’ όλο που κάποιοι εξ αυτών είναι ικανοί να προσφέρουν σημαντικά σε διάφορους τομείς της Διοίκησης) τίθεται βαρύγδουπα το ερώτημα: τότε ποιος θα την κυβερνήσει;

Και, μπροστά στο ερώτημα αυτό, κανένας δεν σκέφτεται δημοκρατικά, ώστε να βροντοφωνάξει: Ο ΛΑΟΣ! Αυτός θα κυβερνήσει τη Χώρα. Αυτός, ως κυρίαρχος της Χώρας (όπως τον θέλει και το πρώτο και θεμελιώδες άρθρο του Συντάγματος) θα αποφασίσει για τη λύση του υπαρξιακού προβλήματος της Χώρας και θα επιλέξει τη διέξοδο σε κάθε αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η Ολιγαρχία που παρουσιάζεται ως Δημοκρατία, ενώ στην πράξη, λειτουργεί ως εκλόγιμη Μοναρχία.

Είναι καιρός, λοιπόν, να αποκαταστήσουμε στη Χώρα μας τη Δημοκρατία. Κι αυτό, για πολύ πρακτικούς λόγους. Διότι το χάλι του  Κράτους μας, δημιουργήθηκε εξ αιτίας του ότι, τις αποφάσεις για τη ζωή και την πορεία του, αφήσαμε (εμείς, ο κυρίαρχος λαός) να τις παίρνει ο κάθε Κούλης, Αλέξης, Φούφοτος, σαν η Χώρα να ήταν τσιφλίκι του, ενώ έπρεπε όλοι αυτοί να εκτελούσαν τη δική μας, τη λαϊκή, βούληση, διότι αυτό είναι η Δημοκρατία.

Επιτρέψαμε στην Ολιγαρχία να περάσει το ψέμα της, ότι είναι Δημοκρατία και έτσι να μας κοιμίζει για να λεηλατεί ασύδοτα και ατιμώρητα την πιο προικισμένη Χώρα του κόσμου, που την κατάντησε φτωχιά, αδύναμη και ξευτιλισμένη, χωρίς περηφάνεια για το παρόν της, χωρίς αισιοδοξία για το μέλλον της, χωρίς νεολαία για τη συνέχιση της δημογραφίας της, χωρίς ηθικό υπεράσπισης του κράτους μας.  Η Ολιγαρχία αυτή, κυβερνώντας πότε δεξιόστροφα και πότε αριστερόστροφα, κατάντησε τους πολίτες,  ιδιώτες/idiots που ζουν μόνο για την κατανάλωση της δοτής χυδαιότητας που τη διαφημίζει νυχθημερόν η ανηλεής προπαγάνδα του καθεστώτος. Αυτή έχει καταντήσει τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, σύγχρονους  Συβαρίτες που σιχαίνονται τον εαυτό τους, έτοιμοι να υποδουλωθούν συνειδητά, αρκεί να μπορούν να  καταναλώνουν… και λέω «να υποδουλωθούν συνειδητά», διότι είναι ήδη υπόδουλοι (στα συμφέροντα της Ολιγαρχίας) αλλά, οι περισσότεροι,  δεν το έχουν αντιληφθεί και συνειδητοποιήσει,  ακόμη…

 

Το έγκλημα των Τεμπών και η κυβερνητική διαχείριση της συγκάλυψης των ενόχων,  σε συνδυασμό με την αγέρωση και ηρωική στάση της χαροκαμένης μάνας Μαρίας Καρυστιανού, που στάθηκε όρθια απέναντι στην Πρωθιέρεια της Ολιγαρχίας, κυβέρνηση,  αποκάλυψε τις αλήθειες αυτές στο ασυνείδητο της κοινωνίας, με αποτέλεσμα αυτό τον μεγαλειώδη ξεσηκωμό  του Ελληνικού λαού, που συντάραξε όλη την Οικουμένη.

 

«Δεν έχω Οξυγόνο» ήταν τα τελευταία λόγια των παιδιών που  θυσιάστηκαν ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, που γεννά και θρέφει Η  ΔΙΑΠΛΟΚΗ της πολιτικής με την Οικονομική Ολιγαρχία.

«Δεν έχω Οξυγόνο» φωνάζει εδώ και  χρόνια η Ελλάδα, με παραδομένη την Οικονομία της σε ξένα χέρια, αντιθέτων (προς τα δικά της) συμφερόντων.

Αν δεν ανοίξουμε τη στρόφιγγα του οξυγόνου, που διοχετεύει στην κοινωνία η Δικαιοσύνη, αν δεν κάνουμε ΕΓΚΑΙΡΩΣ  κάτι για να απελευθερώσουμε τη Δικαιοσύνη από τα δεσμά τής εξάρτησης της από την καταστροφική Ολιγαρχία,  θα χαθεί οριστικά και αμετάκλητα το μέλλον μας.

 

Η εμφάνιση της οργισμένης λαϊκής απαίτησης για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, που είναι ταυτόσημη με τη απαίτηση για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία  προϋποθέτει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, έρχεται τη χρονική στιγμή που η κομματοκρατούμενη Ολιγαρχία παραπαίει κάτω από το βάρος των μεγάλων εγκλημάτων της των τελευταίων 20-25  χρόνων, που έχουν οδηγήσει τη Χώρα σε ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Η αιτία που δημιούργησε το πρόβλημα, δεν βρίσκεται ούτε στην Δεξιόστροφη ούτε στην Αριστερόστροφη πολιτική που ακολούθησε η Χώρα , αυτά τα χρόνια.

Η αιτία, βρίσκεται στο ότι η Χώρα, αυτά τα χρόνια, κυβερνήθηκε με αποφάσεις και πολιτικές που δεν τις αποφάσισε ο λαός, αλλά μία αδυσώπητη Ολιγαρχία, Πολιτική και Οικονομική, που νοιάστηκε και εξασφάλισε μόνο τα δικά της συμφέροντα, λεηλατώντας και καταστρέφοντας τα συμφέροντα της κοινωνίας.

 

Αυτό είναι που πρέπει να αντιστραφεί.

Και την αντιστροφή αυτή, μπορεί να την επιβάλλει, μόνο ένας λαός σαν κι αυτόν που εμφανίστηκε στις πλατείες όλης της Χώρας, στα συλλαλητήρια της Κυριακής 26/1/25, με σύνθημα: ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ.

Μεγάλος σε όγκο, αχρωμάτιστος κομματικά, αποφασισμένος να εξοστρακίσει την Ολιγαρχία, ώστε να μπορέσει να επιβάλλει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , για να απελευθερώσει τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ από τα δεσμά που της έχει επιβάλλει η Ολιγαρχία, ώστε να αποκατασταθεί η ΙΣΟΝΟΜΙΑ, χωρίς την οποία δεν νοείται ύπαρξη δημοκρατικής κοινωνίας.

 

Μ ε τα πανελλαδικά συλλαλητήρια της 26/1/25, φαίνεται πως «το νερό μπήκε στο αυλάκι» και  ήδη έχει γεννηθεί  το «ποτάμι που ποτέ δεν γυρίζει πίσω».

Ο «Σύλλογος ΤΕΜΠΗ 2023» και η  ηρωική μάνα Μαρία Καρυστιανού που με τον χαρακτήρα και τη στάση της δημιούργησε τον ιστορικό αυτό λαϊκό ξεσηκωμό, καλείται αφ’ ενός να διαφυλάξει   ΤΟ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ώστε να μην επιτρέψει να  διαμελιστεί με το κομματικό πλιάτσικο της δυναμικής του, που θα επιχειρηθεί και αφ’ ετέρου καλείται να οδηγήσει το Κίνημα στη Νίκη, δηλαδή στον εξοστρακισμό της ύπουλης και  σάπιας Ολιγαρχίας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων (Βουλή και Κυβέρνηση) ώστε να αποκατασταθεί η Δημοκρατία, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσει ελεύθερη και ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη, ώστε να επέλθει η Νέμεση, όχι μόνο για το φριχτό έγκλημα των Τεμπών, αλλά για όλα όσα διέπραξε η καταστροφική και αποτρόπαια Ολιγαρχία, τα τελευταία χρόνια.

 

Όλοι όσοι, εδώ και χρόνια, αγωνιζόμαστε γι’ αυτό τον σκοπό,  είμαστε στο πλευρό του Συλλόγου και της Μαρίας Καρυστιανού, για κάθε βοήθεια που τυχόν χρειαστεί.