ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟ (Ευρωβουλευτή της ΝΔ)

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟ
(Ευρωβουλευτή της ΝΔ)
επί του άρθρου του «Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» στη «ΒΡΑΔΥΝΗ» της 28-29/12/2024

Κατ’ αρχήν, δηλώνω πως εκτιμώ απεριόριστα τον Σ.Κ ως άνθρωπο/αγωνιστή της ζωής, που έχει καταφέρει ηρωικά, να νικήσει τις πολύ μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην βασανιστική  καθημερινότητα του και να καταστεί επιστήμων.
Αυτό, όμως δεν τον εξαιρεί από την καλόπιστη κριτική για πολιτικές θέσεις που εκφράζει.
Η απάντηση μου αυτή στο εν λόγω άρθρο του Σ.Κ, γίνεται διότι, όπως γράφει ο ίδιος, «πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο λόγο μας. Ειδικά άνθρωποι που με τις πολιτικές τους επηρεάζουν τις ζωές των άλλων, οφείλουν να επιδεικνύουν σοβαρότητα και να είναι σοβαροί». Και, ο Σ.Κ είναι ένας τέτοιος άνθρωπος.

Το εν λόγω άρθρο του Σ.Κ, με τον τίτλο του: Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, καταλογίζει στο πολίτευμα της «Άμεσης Δημοκρατίας» την ύπαρξη παγίδας εις βάρος της «Μη Άμεσης Δημοκρατίας», δηλαδή της «Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας», την οποία ο Σ.Κ υπηρετεί στο Κοινοβούλιο των Βρυξελλών.  Και με το άρθρο, εντοπίζει ότι, η παγίδα που παγιδεύει τον πολίτη από τη συσπείρωση του στην «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», είναι ο Λαϊκισμός στον οποίο παρασύρεται, υποστηρίζοντας  την Άμεση Δημοκρατία.

Αφήνω ασχολίαστο το τι εννοεί ο Σ.Κ  με τον όρο «Λαϊκισμός» καθώς είναι μία νεοφυής έννοια και στα διάφορα λεξικά, ποικίλλει ο ορισμός της.
Ας δούμε, όμως, πως εννοεί ο Σ.Κ τις έννοιες  «Δημοκρατία», «Άμεση Δημοκρατία» και  «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία».
Προφανώς ο Σ.Κ (όπως και οι περισσότεροι πολίτες) θεωρεί την «Άμεση Δημοκρατία» ως μία εκδοχή της Δημοκρατίας, από τις πολλές και διάφορες που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο, όπως «Βασιλευομένη Δημοκρατία», «Αστική Δημοκρατία», «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», «Λαϊκή Δημοκρατία», κλπ, κλπ.
Αγνοεί ο Σ.Κ (όπως και οι περισσότεροι των πολιτών) ότι, σύμφωνα με την επιστήμη της Πολιτειολογίας, από τότε που τη θεμελίωσε ο Μέγας Αριστοτέλης μέχρι και σήμερα, το πολίτευμα της Δημοκρατίας δεν επιδέχεται επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως «Βασιλευομένη Δημοκρατία», «Αστική Δημοκρατία», «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», κλπ.
Έτσι, εξομοιώνει (ο Σ.Κ) ως δύο είδη Δημοκρατίας, το πολίτευμα της λεγόμενης «Άμεση Δημοκρατία» με το «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία».
Αγνοεί, προφανώς, ότι έτσι, ανατρέπει το Αριστοτελικό αξίωμα: «το κληρωτόν μεν τας αρχάς δημοκρατικόν, το δ’αιρετόν ολιγαρχικόν», (που, επιστημονικά, δεν έχει αναθεωρηθεί μέχρι σήμερα) και μας λέει ξεκάθαρα πως η «αντιπροσώπευση» δεν είναι Δημοκρατία, αλλά είναι Ολιγαρχία.
‘Όμως, η αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα αυτού του αξιώματος, ανατρέπει όλο το σκεπτικό του άρθρου του Σ.Κ.  καθώς αποκαλύπτεται πως η παγίδα, δεν είναι στημένη από την «Άμεση Δημοκρατία» για να παγιδεύσει τη Δημοκρατία, αλλά υπάρχει ήδη στημένη από την Ολιγαρχία, με τη μεταμφίεση της σε Δημοκρατία, με σκοπό ο λαός να πιστεύει ότι κυβερνάται με Δημοκρατία, ενώ αντιθέτως, κυβερνάται από μία τυπικότατη Ολιγαρχία. Σκοπό που, η προπαγάνδα της Ολιγαρχίας έχει κατορθώσει να επιβάλλει στο λαό, ως αλήθεια, ενώ είναι μέγα ψέμα, τεκμηριωμένο επιστημονικά.
Ατράνταχτη απόδειξη δε, αυτής της εξαπάτησης του λαού, αποτελεί η διαδικασία των εκλογών:
Η μέρα των Βουλευτικών εκλογών,  που η προπαγάνδα της Ολιγαρχίας έχει επιβάλλει ως «Γιορτή της Δημοκρατίας», είναι Η ΜΟΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ. Και ο λαός αποφασίζει ποιο πρόσωπο και ποιο κόμμα θέλει να τον αντιπροσωπεύει στη Βουλή.
Όμως, ταυτόχρονα με την απόφαση του αυτή, ρίχνοντας την ψήφο του και ΑΣΧΕΤΩΣ  ΠΟΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ  ΚΟΜΜΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΕΙ, ο λαός ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, για τα  (εκάστοτε) τέσσερα επόμενα χρόνια, καθώς το δικαίωμα του αποφασίζειν, το εκχωρεί (δια της ψήφου του) ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΚΑΙ ΑΝΕΚΚΛΗΤΩΣ στο πρόσωπο και στο κόμμα που ψηφίζει ως ψηφοφόρος.
ΈΤΣΙ, ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΥΝΟΥΧΙΖΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ  ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ  ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΘΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΠΟΜΕΝΑ  ΧΡΟΝΙΑ.

Αυτή είναι η μεγάλη (παγκόσμια) εξαπάτηση που η Ολιγαρχία, μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία,  διενεργεί εις βάρος της Δημοκρατίας, προκειμένου να συντηρεί την ηγεμονία της επί της κοινωνίας, για να τη λεηλατεί εσαεί.
Ατράνταχτη απόδειξη δε, ότι αυτό συμβαίνει, είναι τα αποτελέσματα 200 περίπου ετών λειτουργίας της «Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας» που, όπου λειτουργεί, ο παραγόμενος πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια ελαχίστων. Των μελών της Ολιγαρχίας του Πλούτου, με αποφάσεις/νόμους της Πολιτικής Ολιγαρχίας.

Δεν έχει αντιληφθεί ο Σ.Κ (διότι, προφανώς, στερείται της σχετικής γνώσεως για το «Τι είναι Δημοκρατία») ότι,  όπου υπάρχει επιθετικός προσδιορισμός στο όνομα Δημοκρατία (Βασιλευομένη, Αντιπροσωπευτική, Λαϊκή, κλπ, κλπ) γίνεται, με μέριμνα της Ολιγαρχικής προπαγάνδας,  για να θολώνει την έννοια της Δημοκρατίας, η ειδοποιός διαφορά της οποίας (από τα άλλα πολιτεύματα) είναι το ότι τις αποφάσεις για κάθε θέμα που αφορά τη ζωή του, τις λαμβάνει ο ίδιος ο λαός, ενώ στην Ολιγαρχία τις λαμβάνει μία ολιγομελής ομάδα πολιτών (πχ οι εκάστοτε εκλεγμένοι κυβερνητικοί Βουλευτές) και στη Μοναρχία τις λαμβάνει μόνος ο Μονάρχης.
Επειδή ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος δεν είναι ένας επαγγελματίας πολιτικάντης της Ολιγαρχίας, αλλά ένας Έλληνας επιστήμων με ανοιχτό μυαλό και επειδή, πράγματι,  όπως γράφει ο ίδιος, «πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο λόγο μας. Ειδικά άνθρωποι που με τις πολιτικές τους επηρεάζουν τις ζωές των άλλων, οφείλουν να επιδεικνύουν σοβαρότητα και να είναι σοβαροί», ελπίζω πως θα μελετήσει σχετικά και θα αναθεωρήσει τις απόψεις του περί Δημοκρατίας και Ολιγαρχίας.
Ίσως σ’ αυτή του την προσπάθεια, μεταξύ άλλων, μπορέσει να τον βοηθήσει και μία επίσκεψη του στο YOUTUBE «12 βήματα για τη Δημοκρατία» https://www.youtube.com/watch?v=HWQMaIbTBKc&list=PL73cafdomOjab5BULmtHzhzrS6-yG0Eju&index=3

 

ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΤΣΤΙΑΝΟΥ το πορτραίτο του σύγχρονου αντιστασιακού πολίτη.

 

ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ

Το πορτραίτο του σύγχρονου αντιστασιακού πολίτη.

 

Όθων Ιακωβίδης (4/12/2024)

Αν αντιδρούσαν σαν την Μαρία Καρυστιανού, όλοι οι Έλληνες/Ελληνίδες  που επλήγησαν από τις εγκληματικές πολιτικές της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας, ιδίως εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που σκότωσαν κατά χιλιάδες, ανθρώπους και όνειρα, με την υποδούλωση του κράτους σε εξωχώριες δυνάμεις, το 2010 με τα «Μνημόνια», θα είχαμε γλυτώσει πολλούς αδικοχαμένους αδερφούς και αδερφές μας…. θα είχαμε γλυτώσει από χιλιάδες τόνους οδύνης που ξεχείλισαν την κοινωνία μας από την ανεργία, από τους  χωρισμούς οικογενειών, από τους μισεμούς των παιδιών μας στα ξένα, από την ξεφτίλα της φτώχειας που είναι συνυφασμένη με την ξεφτίλα της υποδούλωσης, από χιλιάδες άδικους θανάτους Ελληνόπουλων.…

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που ξεχώρισε τη Μαρία Καρυστιανού από τις χιλιάδες άλλες μάνες (και πατεράδες) που έχασαν το όνειρο για το παιδί τους, αν όχι το ίδιο το παιδί τους (όπως έγινε,  όχι μόνο στα Τέμπη,  αλλά και στις κρεμάλες των χιλιάδων «Μνημονιακών αυτοκτονιών» και  στο Μάτι, στις φωτιές και στις πλημμύρες και  στις χιλιάδες φέρετρα των κακοφτιαγμένων – για να τα κονομήσουν  κάποιοι – δρόμων ;

·        Προφανώς, αυτό που διαφέρει και ξεχωρίζει τη μάνα αυτή από όλες τις άλλες, είναι η περήφανη απόρριψη της ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ της κατάστασης. Το γνωστό «ΤΙΝΑ» (There Is No Alternative – Δεν υπάρχει εναλλακτική) που η προπαγάνδα του εγκληματικού κομματικού συστήματος της Ολιγαρχίας, «βιδώνει» μεθοδικά στο μυαλό των ανθρώπων, για να τους αφοπλίζει από την έμφυτη μαχητικότητα τους, ώστε, μετά από τη συμφορά που αυτή η Ολιγαρχία προκαλεί, το θύμα να σκέφτεται: «και τι μπορώ να κάνω εγώ; Είμαι πολύ αδύναμος μπροστά στο θηρίο που έφαγε το παιδί μου. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Σκάσε και κολύμπα»….

·        Αντίθετα,  η Μαρία Καρυστιανού σε κάθε συνέντευξη της, λέει: -  -  Μου είναι αδιανόητο να δεχτώ ότι δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου, ότι δεν μπορώ, σε μία δημοκρατική Χώρα, να οδηγήσω στη δικαιοσύνη τους ενόχους του θανάτου του παιδιού μου. Δεν θα κάτσω με σταυρωμένα χέρια, να δεχτώ ότι είμαι ανίκανη να κάνω την Αλήθεια να λάμψει. Θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις.

Έτσι, ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΜΑΝΑ (η Μαρία Καρυστιανού) με την απόρριψη τής (καλλιεργούμενης από την προπαγάνδα) παθητικής στάσης απέναντι στους πανίσχυρους εγκληματίες του παιδιού της, κατάφερε να συνεγείρει να ξεσηκώσει και να συσπειρώσει περισσότερους από ενάμισυ εκατομμύριο μανάδες και πατεράδες απ’ όλη την Ελλάδα, να ζητούν διακαώς και ανυποχώρητα, εγγράφως, εδώ και δύο χρόνια,  την απόδοση Δικαιοσύνης για τους κύριους αίτιους του εγκλήματος, που είναι καλά φυλαγμένοι μέσα σε αλληλοκαλυμένα πλέγματα νόμων και δικονομίας, στα  βαθιά υπόγεια του αμαρτωλού πολιτικού κατεστημένου.

Σκεφτείτε τι θα είχε γίνει, αν η Μαρία Καρυστιανού δεν ήταν μόνο μία, που απέρριπτε την παθητική στάση απέναντι στους εγκληματίες του παιδιού της, αλλά ήταν πεντακόσιες,  από τις χιλιάδες κεραυνοβολημένες  Ελληνίδες μάνες (και πατεράδες) κατά τα πέτρινα αυτά χρόνια των Μνημονίων και της παγκοσμιοποίησης της Οικονομίας και της WOKE ατζέντας …

Ούτε Μητσοτάκης και ΝΔ θα υπήρχε, ούτε Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ να σχίζει (αντί για τα Μνημόνια) το Δημοψήφισμα του «62%  ΟΧΙ στην οικονομική υποδούλωση», ούτε Πα.Σο.Κ  να ανασταίνεται προσφάτως σαν βαμπίρ που μόλις χώνεψε  το αίμα του λαού που ήπιε με την υποδούλωση της Χώρας στην Τρόϊκα, το 2010….

Ούτε, βέβαια, θα υπήρχαν και τα άλλα, τα «μικρά» κόμματα που, με την παρουσία τους στη Βουλή, νομιμοποιούν την Ολιγαρχική διακυβέρνηση της Χώρας από τα «κόμματα εξουσίας».

Αυτό το κτηνώδες Ολιγαρχικό και σάπιο πολιτικό/κομματικό κατεστημένο που ξεγελά τον λαό παρουσιαζόμενο ως Δημοκρατία, θα είχε πέσει προ πολλού και στη θέση του θα είχαμε στήσει, εμείς, ο λαός, οι χαροκαμένες μάνες και πατεράδες, την πραγματική Δημοκρατία, έξω και πέρα από τα κόμματα και την απάτη τους…

Δυστυχώς και η Μαρία Καρυστιανού, όπως και οι Υγειονομικοί, αλλά και πολλοί άλλοι, δεν κατάλαβαν εγκαίρως τη γέννηση της  κτηνώδους πραγματικότητας, παρά μόνον όταν ο Μινώταυρος άρπαξε τις δικές τους δουλειές και τα δικά τους παιδιά, μέσα από τα χέρια τους και μέσα από την αγκαλιά τους.

Δεν άκουσαν εγκαίρως το απελπισμένο ΣΟΣ που εξέπεμψαν, το 2010,  οι κομματικά ανεξάρτητοι «Αγανακτισμένοι» των πλατειών και δεν άκουσαν το σάλπισμα, όταν ο Μίκης Θεοδωράκης επιχείρησε, τότε,  την παλλαϊκή συσπείρωση στη ΣΠΙΘΑ, για να δώσει στο λαό τη δυνατότητα να ανατρέψει την κτηνώδη πραγματικότητα που γεννιόταν, εκείνη τη μαύρη χρονιά...

Αυτή η καθυστέρηση αντίληψης και  ο ετεροχρονισμός της αφύπνισης μεγάλων κομματιών της κοινωνίας μας, επέτρεψε στον Μινώταυρο της Ολιγαρχικής κομματοκρατίας, να χορταίνει όλ’ αυτά  τα τελευταία χρόνια, τη βουλιμία του, με το αίμα των παιδιών της αιχμάλωτης και αναισθητοποιημένης (από τα τηλεοπτικά ψυχοτρόπα της κομματοκρατούμενης προπαγάνδας) Ελληνικής κοινωνίας.

Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.

Ίσως, ο Θεός της Ελλάδας, έστειλε στην Ελληνική κοινωνία την επαναστατημένη μάνα Μαρία Καρυστιανού, ως παράδειγμα προς μίμηση,  ώστε με αυτή μπροστάρη, να επιχειρήσουμε μαζί της,  έξω και πέρα από κάθε κομματική περιχαράκωση, την απελευθέρωση μας, συντονιζόμενοι μαζί της στην ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΨΗ της αποδοχής της ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ που θέλουν οι εγκληματίες να επιβάλλουν στα θύματα τους.

Γινόμαστε όλοι, Μαρία Καρυστιανού…

Για να σωθούμε και να σώσουμε τα παιδιά μας, την Ελλάδα του αύριο.

 

 

 

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΤΕΜΠΗ 28-2-2023»

 

 Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΤΕΜΠΗ 28-2-2023»

Όθων Ιακωβίδης (18/Χ/2024

 

Η Μαρία Καρυστιανού, μετά την εκπληκτική συναυλία στο καλλιμάρμαρο, την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, είπε: «‘Ολοι μας εδώ, είμαστε ένα και έχουμε τον ίδιο στόχο. Την ίδια ευχή, την ίδια επιθυμία. Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού αυτό που σκότωσε τα δικά μας παιδιά, τους δικούς μας ανθρώπους, παραμένει ελεύθερο να σκοτώνει ξανά και ξανά. Έ, λοιπόν, ποτέ ξανά!»

Η Μαρία ΜΑΣ, η αγαπημένη όλων των Ελλήνων γονιών, η ΜΑΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (όπως έχει κατορθώσει να γίνει) μέσα σε λίγες απλές λέξεις, έκλεισε τον σκοπό/στόχο του Συλλόγου «ΤΕΜΠΗ 28-2-2023»:  «Δεν θα αφήσουμε ελεύθερο να σκοτώνει τα παιδιά μας, ΑΥΤΟ που τα σκότωσε στα Τέμπη».

Δεν είπε «αυτόν» ή «αυτήν», υποδηλώνοντας κάποιο πρόσωπο που σηματοδοτεί κάποιο κόμμα. Χρησιμοποίησε ουδέτερο γένος: ΑΥΤΟ.

Ποιο είναι αυτό το ΑΥΤΟ;

Ας δούμε τι γράφει ο σκοπός του Συλλόγου «ΤΕΜΠΗ 28-2-2023» στο καταστατικό του.

Το σημείο που, μεταξύ των άλλων, επάνω του αξίζει να εστιάσουμε, είναι στο άρθρο 2,η  όπου καθίσταται απολύτως σαφές ότι «αποτελεί προτεραιότητα του Συλλόγου η πάταξη της διαφθοράς, την οποία προάγουν οι πάσης φύσεως ασυλίες, ακαταδίωκτα και ατιμωρησίες πολιτικών προσώπων, πρωθυπουργών, υπουργών, υφυπουργών κλπ».

ΑΥΤΟ, λοιπόν, δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο ή κόμμα που υπάρχει πίσω από το πρόσωπο, αλλά είναι η ΔΙΑΦΘΟΡΑ, η οποία ενυπάρχει και καλλιεργείται από όλα τα κόμματα, ως πρακτική για την ενδυνάμωση της κομματικής δύναμης ενός εκάστου.

Πως, όμως, θα υπάρξει πάταξη της διαφθοράς, όταν αυτή παράγεται πρωτογενώς από το πολιτικό/κομματικό κατεστημένο, όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων, το οποίο, είτε για να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία, είτε για να μη τη χάσει (όταν την έχει) είτε για να ακουμπάει λίγο σ΄αυτήν, εξαγοράζει συνειδήσεις (και ψήφους) μέσα από διαφόρων ειδών εκδουλεύσεις που παρέχει το ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, το οποίο αυτό το κατεστημένο έχει δημιουργήσει;  Είναι γνωστές οι μεθοδεύσεις του: άλλοτε ως διορισμοί σε υπαλληλικές θέσεις (όπως ήταν και με τον μοιραίο Σταθμάρχη/Χάρο της Λάρισας) άλλοτε με αναθέσεις ή καθυστερήσεις έργων (όπως ήταν η περιβόητη και μοιραία «Σύμβαση 717 της ΕΡΓΟΣΕ»),  ή με εκχωρήσεις δημόσιου χώρου σε «ημετέρους» και  άλλοτε με απαλλακτικές πράξεις επί προστίμων «ημετέρων», κλπ, κλπ.

Πως θα υπάρξει πάταξη της διαφθοράς, όταν η ελίτ του πολιτικού κατεστημένου εξαπατά τον λαό, παρουσιάζοντας ως Δημοκρατία, μία τυπικότατη Ολιγαρχία (Πολιτική και Οικονομική) που κυβερνά και πλουτίζει ασύδοτα, λεηλατώντας τη Χώρα και  φτωχοποιώντας και καταστρέφοντας ποικιλοτρόπως την κοινωνία;

Πως θα υπάρξει πάταξη της διαφθοράς, όταν η Δικαιοσύνη, μόλις ακουμπά πρόσωπα αυτής της Ολιγαρχίας, μεταμορφώνεται σε Αδικία;

Οπότε, λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτές τις ατράνταχτες αλήθειες και πραγματικότητες, τι μένει να κάνουμε για να υπάρξει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ;

Η αυτονόητη απάντηση που προκύπτει, είναι: Να εξαφανίσουμε την αιτία που διασπείρει τη Διαφορά και εμποδίζει τη Δικαιοσύνη  να είναι δίκαιη.

Έ, αυτό θα κάνουμε.

Και θα το κάνουμε έξω από κάθε κομματική ανάμιξη, για να μην επιτρέψουμε σε κανένα κόμμα να κομματιάσει την ομοψυχία εκατομμυρίων Ελληνίδων και Ελλήνων που δεν θέλουν τα παιδιά ή τα εγγόνια τους  να ζουν σε μία Χώρα που βασιλεύει ο Μινώταυρος που κάθε τόσο ζητά τη θυσία των παιδιών μας, πότε στα Τέμπη, πότε στο Μάτι, πότε στη Μάνδρα, πότε στους αιωνίως ακατάλληλους δρόμους. Σήμερα τα δικά μας τα παιδιά, αύριο τα δικά σας….

Αυτό θα κάνουμε, για να μην επιτρέψουμε και στο άλλο τρένο, εκείνο της κομματικής αναξιοκρατίας, να σκοτώνει καθημερινά την ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ και μαζί της τα όνειρα των παιδιών μας.

 

Κάθε Ελληνίδα μάνα και κάθε Έλληνας πατέρας, ενώνει με τις δικές μας, τις προσδοκίες του για μια καλύτερη κοινωνία στην οποία θα ζήσουν τα παιδιά μας, διότι κανένας γονιός δεν θέλει και δεν θα αφήσει να ζήσουν τα παιδιά του σε μία κοινωνία του παραλόγου, του ψεύδους, της άλογης βίας, της αναξιοκρατίας, της αδικίας, της συμφοράς.

Τη μεγάλη αυτή ένωση των σκεπτόμενων γονιών, τη διαπιστώσαμε στις τελευταίες Ευρωεκλογές.

Εμείς, η συντριπτική πλειονότητα του 1.300.000 Ελλήνων γονιών που υπογράψαμε το petition της Μαρίας Καρυστιανού  με την απαίτηση μας για αλλαγή του Νόμου περί ευθύνης Υπουργών, είμαστε αυτοί (το 1.220.000 πολίτες που εκτόξευσαν την αποχή στο 60%) που στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, αποσύραμε την ψήφο μας από όλα τα κόμματα (μεγάλα και μικρά) και οδηγήσαμε στην παρούσα πρωτοφανή κρίση του πολιτικού κομματικού κατεστημένου, που το βλέπουμε κάθε μέρα στις οθόνες των ΜΜΕ να καταρρέει κάτω από το βάρος των εγκλημάτων του, πανικόβλητο, γελοίο, ετοιμοθάνατο.

Και, δεν είμαστε «ετερόκλητος όχλος», όπως αποκάλεσε ο Αλέξης το μέγα πλήθος των συλλαλητηρίων για την άρνηση παράδοσης της Ελληνικής/Μακεδονικής ταυτότητας στους Σκοπιανούς, το 2018.

Είμαστε ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΤΟΣ ΛΑΟΣ, συντεταγμένος, με μπροστάρη μας την άξια κάθε εκτίμησης και εμπιστοσύνης, Μαρία Καρυστιανού, την ΜΑΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.  

Είμαστε ο (κατά το Σύνταγμα) ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ, δηλαδή ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ και θα επιβάλλουμε νόμιμα τη βούληση μας. Έχουμε και τη δύναμη και τον τρόπο.

Με οδηγό μας το φρόνημα της  ΜΑΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ για δικαίωση, απαιτούμε μία ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ, ΔΙΚΑΙΗ,  ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ, απαλλαγμένη από τον αιμοσταγή Μινώταυρο της Πολιτικής και Οικονομικής Ολιγαρχίας, που κατασπαράζει αδιακρίτως, τόσο τη Δεξιά, όσο και την Αριστερά νεολαία μας.

 

 

 

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ (ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ) ΝΑ ΓΙΝΕΙ

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ

ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ

ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Όθων Ιακωβίδης

(18/VIII/2024)

 

Το παρακάτω κείμενο  αποτελεί ένα «οδοιπορικό σκέψης»

(προς κριτική συζήτηση και αναμόρφωση του)

για το πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε

ένα εγχείρημα ανατροπής

της καταστροφικής πορείας της Χώρας,

αν, βέβαια, πράγματι το θέλουμε.

 

_____________________

 

Πρωτίστως, για την οικονομία χρόνου, λαμβάνεται ως δεδομένη η αποδοχή (από τον καθένα και την καθεμία που θέλει να λάβει μέρος στη συζήτηση αυτή) ότι,  η διαμορφωμένη  (από το πολιτικό κατεστημένο) πορεία της Χώρας μας προς το μέλλον της, είναι , πράγματι, υπαρξιακής φύσεως, δηλαδή ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ως ελεύθερη κρατική οντότητα) ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ Η ΑΠΩΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ.

Το πως προκύπτει αυτό, τεκμηριώνεται ΕΔΩ:  https://halithiamou.blogspot.com/2024/09/blog-post.html

 

Επειδή, λοιπόν, η ύπαρξη της Ελλάδας στο μέλλον, εξαρτάται από τη συνέχιση της καταστροφικής αυτής πορείας που ακολουθεί εντατικά τα τελευταία 15 χρόνια, υποχρεώνει (λογικά) κάθε  Έλληνα και Ελληνίδα που αγαπά την ΕΛΛΑΔΑ  και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σε άμεση κινητοποίηση προς ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ.

 

Επειδή την πορεία αυτή την νομιμοποιεί ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ, αδιαφόρως των εκάστοτε Αριστερών ή Δεξιών ιδεολογικών του αποκλίσεων,

εκείνο που, λογικά, προκύπτει πως απαιτείται, είναι:

·        1^ΟΝ) ο ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ (Αριστερών και Δεξιών ιδεολογιών)  από την κυβερνητική εξουσία ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ από πρόσωπα τεκμηριωμένων ικανοτήτων και ανιδιοτέλειας, με αποδεδειγμένες  αντισυστημικές θέσεις και δράσεις.

 

·        2^ΟΝ) Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ώστε να εμποδίζονται κυβερνητικές αποφάσεις και πράξεις που μειώνουν την Εθνική και Λαϊκή κυριαρχία και την Ελευθερία της Χώρας.

 

-         Σημαντική σημείωση: Ο εξοστρακισμός αυτός και η αναθεώρηση του Συντάγματος, πρέπει να γίνουν με νόμιμο τρόπο, ώστε να μην προκύψει πολιτική ανωμαλία, που συνεπάγεται δραματικές παρενέργειες στην κοινωνική συνοχή, όπως αυτές που ζήσαμε κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο.

 

Πως μπορεί να επιτευχθεί ο εξοστρακισμός του πολιτικού κατεστημένου, με πολιτικό τρόπο;

·        Για να επιτευχθεί αυτός ο εξοστρακισμός, απαιτείται η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

 

Πως μπορεί να υπάρξει αυτή η πλειοψηφική βούληση;

Για να μπορέσει να διαμορφωθεί  αυτή η πλειοψηφική βούληση, πρέπει να  γεννηθεί και να θεριέψει ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, η οποία θα κομίσει μία  «νέα πολιτική ιδέα και πρόταση»,  ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ  ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΣΗ,  διαφορετική από όλες τις άλλες,  ικανή να γοητεύσει την πλειονότητα του λαού.

 

-         Παρατήρηση σημαντική:  Αυτή η «παλλαϊκή πολιτική δύναμη» είναι αδύνατον να  γεννηθεί και να αναπτυχθεί μέσα σε κάποια κομματική μήτρα, επειδή κάθε κομματική οντότητα,  τη στιγμή που γεννιέται,  κομματιάζει το σύνολο κάθε στοχευόμενης πολιτικής συσπείρωσης.

 

Ποια μπορεί να είναι μία τέτοια «νέα πολιτική ιδέα και πρόταση»;

·        Στον αντίποδα της γενικής κομματικής επωδού: «Ψηφίστε εμένα και το κόμμα μου, γιατί εμείς είμαστε οι καλλίτεροι και οι ικανότεροι να κυβερνήσουμε τη Χώρα, ιδού και το πρόγραμμα μας», παραθέτουμε το «Έλα λαέ, να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, από τα χέρια των δυναστών μας και να φτιάξουμε εμείς το κυβερνητικό πρόγραμμα που καλύπτει τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας».

-         Αυτή η «νέα πολιτική ιδέα και πρόταση» που, ακούγοντας την αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μία ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ, διαθέτει και το ακαταμάχητο προτέρημα, να μπορεί, με την πραγματικότητα (δηλαδή την Αλήθεια) να υποστηρίξει και να τεκμηριώσει κάθε επιμέρους στοιχείο της.

-         Επίσης, διαθέτει και το προτέρημα, να μπορεί να διεθνοποιηθεί εύκολα, καθώς το απελευθερωτικό πολιτικό της πρόταγμα («Έλα λαέ, να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, από τα χέρια των δυναστών μας») ισχύει σήμερα για κάθε χώρα.

 

Είναι δυνατόν, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας να γοητευθεί και να υποστηρίξει αυτή τη  «νέα πολιτική ιδέα και πρόταση» και να συμφωνήσει στον εξοστρακισμό του πολιτικού κατεστημένου και στην αναθεώρηση  του Συντάγματος;

·        Η απάντηση είναι: Λογικά, ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, εφ’ όσον το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει, προηγουμένως, καταλάβει και συμφωνήσει ότι:

1^ον) Το πολιτικό κατεστημένο, εξαπατά ασύστολα την κοινωνία, παρουσιάζοντας (με την υποστήριξη της θηριώδους προπαγάνδας του) την κυβερνώσα «εκλόγιμη Μοναρχία», ως Δημοκρατία και με την εξαπάτηση αυτή, έχει φιμώσει τη λαϊκή βούληση και έχει υποδουλώσει την κοινωνία στα συμφέροντα και στις βουλές αυτής της Μοναρχίας, με αποτέλεσμα η παρούσα κατάσταση της Χώρας να χαρακτηρίζεται ως ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ.

2^ον)  Μετά την κατανόηση της εξαπάτησης αυτής (που μπορεί να γίνει με πολύ εύγλωττο, απλό και κατανοητό τρόπο) καθίσταται σαφές πως το μέγιστο πολιτικό διακύβευμα, σήμερα, δεν είναι το αν θα λυθεί το Άλφα και το Βήτα ή Γάμα, από τα πολλά προβλήματα κάθε είδους που ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία (η Οικονομία, η Παιδεία, η Υγεία, η Ασφάλεια, η Εθνική κυριαρχία, το Δημογραφικό, το Λαθρομεταναστευτικό, η εγκληματικότητα, κλπ, κλπ)  αλλά είναι η ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ, στο παρόν και στο μέλλον.

3^ον) Το μέγεθος καταστροφής του παρόντος και του  μέλλοντος της Χώρας, εξαρτάται από τον χρόνο της περαιτέρω παραμονής του πολιτικού κατεστημένου στη διακυβέρνηση της Χώρας.

 

Η παραπάνω απάντηση (ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, υπό προϋποθέσεις, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας να γοητευθεί και να υποστηρίξει τη  «νέα πολιτική ιδέα και πρόταση» και να συμφωνήσει στον εξοστρακισμό του πολιτικού κατεστημένου) γεννά το εξής ερώτημα:   - -  Πως θα επικοινωνηθεί και θα διαχυθεί στην κοινωνία η παραπάνω Αλήθεια (δηλαδή η πραγματικότητα) ώστε να οδηγήσει την πλειονότητα της κοινωνίας στην απόφαση της να υποστηρίξει τη «νέα πολιτική ιδέα και πρόταση»;

·        Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, είναι: ΜΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΕΦΟΔΟ που θα στοχεύσει στην προβολή της Αλήθειας/πραγματικότητας και στην ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  των μεγάλων ψεμάτων που κρατούν στην εξουσία το κατεστημένο.

-         Παρατήρηση σημαντική: Δεδομένου του γεγονότος πως τα ΜΜΕ αλλά και σε μεγάλο βαθμό και τα Ιντερνετικά Social Media, ανήκουν στην Ολιγαρχία που θέλουμε να εξοστρακίσουμε, θα πρέπει να οργανώσουμε κάποιου είδους  «επικοινωνιακό ανταρτοπόλεμο», που θα περιορίσει δραματικά τις «δαπάνες επικοινωνίας», χωρίς να περιορίζει, αναλόγως, την ισχύ διάχυσης του μηνύματος.

-         Μία εκδοχή αυτού του «επικοινωνιακού ανταρτοπολέμου», προτείνεται ΕΔΩ.

Ίσως, όμως, βρεθεί και προταθεί κάτι άλλο, καλύτερο.

 

Ποιος θα καλέσει τον λαό, να συσπειρωθεί για να πραγματοποιήσει τον εξοστρακισμό του πολιτικού κατεστημένου και την αναθεώρηση (με βαθειά τομή) του Συντάγματος;

 

·        Δεδομένου του ότι, για τον εξοστρακισμό του πολιτικού κατεστημένου, απαιτείται (όπως τεκμηριώθηκε αρχικά) η ύπαρξη μίας ΝΕΑΣ ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ, το κάλεσμα για τον εξοστρακισμό του πολιτικού κατεστημένου, δεν μπορεί να γίνει  από κανένα κομματικό σχηματισμό.

 

·        Το κάλεσμα για τη ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ, πρέπει να γίνει από ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑΣ, ΜΕ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ  ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ, ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

 

·        Τα πρόσωπα αυτά, θα αποτελέσουν και τον αρχικό πυρήνα λήψης αποφάσεων, σχετικών με τη διαμόρφωση των βασικών δημοκρατικών διαδικασιών, οι οποίες θα εγγυώνται  την πορεία του Κινήματος, σύμφωνα με τη βούληση  του συνόλου των εγγεγραμμένων μελών του Κινήματος.

 

Ας δούμε, λοιπόν, ποιοι συμφωνούμε μέχρι εδώ, ώστε να δούμε αν μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν επαρκή, ποσοτικά και ποιοτικά, αρχικό πυρήνα των προσώπων  με τις προδιαγραφές που προαναφέρθηκαν.

____________________________