ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟ
(Ευρωβουλευτή της ΝΔ)
επί του άρθρου του «Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» στη «ΒΡΑΔΥΝΗ» της 28-29/12/2024
Κατ’ αρχήν, δηλώνω πως εκτιμώ απεριόριστα τον Σ.Κ ως άνθρωπο/αγωνιστή της ζωής, που έχει καταφέρει ηρωικά, να νικήσει τις πολύ μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην βασανιστική καθημερινότητα του και να καταστεί επιστήμων.
Αυτό, όμως δεν τον εξαιρεί από την καλόπιστη κριτική για πολιτικές θέσεις που εκφράζει.
Η απάντηση μου αυτή στο εν λόγω άρθρο του Σ.Κ, γίνεται διότι, όπως γράφει ο ίδιος, «πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο λόγο μας. Ειδικά άνθρωποι που με τις πολιτικές τους επηρεάζουν τις ζωές των άλλων, οφείλουν να επιδεικνύουν σοβαρότητα και να είναι σοβαροί». Και, ο Σ.Κ είναι ένας τέτοιος άνθρωπος.
Το εν λόγω άρθρο του Σ.Κ, με τον τίτλο του: Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, καταλογίζει στο πολίτευμα της «Άμεσης Δημοκρατίας» την ύπαρξη παγίδας εις βάρος της «Μη Άμεσης Δημοκρατίας», δηλαδή της «Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας», την οποία ο Σ.Κ υπηρετεί στο Κοινοβούλιο των Βρυξελλών. Και με το άρθρο, εντοπίζει ότι, η παγίδα που παγιδεύει τον πολίτη από τη συσπείρωση του στην «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», είναι ο Λαϊκισμός στον οποίο παρασύρεται, υποστηρίζοντας την Άμεση Δημοκρατία.
Αφήνω ασχολίαστο το τι εννοεί ο Σ.Κ με τον όρο «Λαϊκισμός» καθώς είναι μία νεοφυής έννοια και στα διάφορα λεξικά, ποικίλλει ο ορισμός της.
Ας δούμε, όμως, πως εννοεί ο Σ.Κ τις έννοιες «Δημοκρατία», «Άμεση Δημοκρατία» και «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία».
Προφανώς ο Σ.Κ (όπως και οι περισσότεροι πολίτες) θεωρεί την «Άμεση Δημοκρατία» ως μία εκδοχή της Δημοκρατίας, από τις πολλές και διάφορες που κυκλοφορούν ανά τον κόσμο, όπως «Βασιλευομένη Δημοκρατία», «Αστική Δημοκρατία», «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», «Λαϊκή Δημοκρατία», κλπ, κλπ.
Αγνοεί ο Σ.Κ (όπως και οι περισσότεροι των πολιτών) ότι, σύμφωνα με την επιστήμη της Πολιτειολογίας, από τότε που τη θεμελίωσε ο Μέγας Αριστοτέλης μέχρι και σήμερα, το πολίτευμα της Δημοκρατίας δεν επιδέχεται επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως «Βασιλευομένη Δημοκρατία», «Αστική Δημοκρατία», «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», κλπ.
Έτσι, εξομοιώνει (ο Σ.Κ) ως δύο είδη Δημοκρατίας, το πολίτευμα της λεγόμενης «Άμεση Δημοκρατία» με το «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία».
Αγνοεί, προφανώς, ότι έτσι, ανατρέπει το Αριστοτελικό αξίωμα: «το κληρωτόν μεν τας αρχάς δημοκρατικόν, το δ’αιρετόν ολιγαρχικόν», (που, επιστημονικά, δεν έχει αναθεωρηθεί μέχρι σήμερα) και μας λέει ξεκάθαρα πως η «αντιπροσώπευση» δεν είναι Δημοκρατία, αλλά είναι Ολιγαρχία.
‘Όμως, η αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα αυτού του αξιώματος, ανατρέπει όλο το σκεπτικό του άρθρου του Σ.Κ. καθώς αποκαλύπτεται πως η παγίδα, δεν είναι στημένη από την «Άμεση Δημοκρατία» για να παγιδεύσει τη Δημοκρατία, αλλά υπάρχει ήδη στημένη από την Ολιγαρχία, με τη μεταμφίεση της σε Δημοκρατία, με σκοπό ο λαός να πιστεύει ότι κυβερνάται με Δημοκρατία, ενώ αντιθέτως, κυβερνάται από μία τυπικότατη Ολιγαρχία. Σκοπό που, η προπαγάνδα της Ολιγαρχίας έχει κατορθώσει να επιβάλλει στο λαό, ως αλήθεια, ενώ είναι μέγα ψέμα, τεκμηριωμένο επιστημονικά.
Ατράνταχτη απόδειξη δε, αυτής της εξαπάτησης του λαού, αποτελεί η διαδικασία των εκλογών:
Η μέρα των Βουλευτικών εκλογών, που η προπαγάνδα της Ολιγαρχίας έχει επιβάλλει ως «Γιορτή της Δημοκρατίας», είναι Η ΜΟΝΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ. Και ο λαός αποφασίζει ποιο πρόσωπο και ποιο κόμμα θέλει να τον αντιπροσωπεύει στη Βουλή.
Όμως, ταυτόχρονα με την απόφαση του αυτή, ρίχνοντας την ψήφο του και ΑΣΧΕΤΩΣ ΠΟΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΕΙ, ο λαός ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, για τα (εκάστοτε) τέσσερα επόμενα χρόνια, καθώς το δικαίωμα του αποφασίζειν, το εκχωρεί (δια της ψήφου του) ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΚΑΙ ΑΝΕΚΚΛΗΤΩΣ στο πρόσωπο και στο κόμμα που ψηφίζει ως ψηφοφόρος.
ΈΤΣΙ, ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΥΝΟΥΧΙΖΕΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΘΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Αυτή είναι η μεγάλη (παγκόσμια) εξαπάτηση που η Ολιγαρχία, μεταμφιεσμένη σε Δημοκρατία, διενεργεί εις βάρος της Δημοκρατίας, προκειμένου να συντηρεί την ηγεμονία της επί της κοινωνίας, για να τη λεηλατεί εσαεί.
Ατράνταχτη απόδειξη δε, ότι αυτό συμβαίνει, είναι τα αποτελέσματα 200 περίπου ετών λειτουργίας της «Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας» που, όπου λειτουργεί, ο παραγόμενος πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια ελαχίστων. Των μελών της Ολιγαρχίας του Πλούτου, με αποφάσεις/νόμους της Πολιτικής Ολιγαρχίας.
Δεν έχει αντιληφθεί ο Σ.Κ (διότι, προφανώς, στερείται της σχετικής γνώσεως για το «Τι είναι Δημοκρατία») ότι, όπου υπάρχει επιθετικός προσδιορισμός στο όνομα Δημοκρατία (Βασιλευομένη, Αντιπροσωπευτική, Λαϊκή, κλπ, κλπ) γίνεται, με μέριμνα της Ολιγαρχικής προπαγάνδας, για να θολώνει την έννοια της Δημοκρατίας, η ειδοποιός διαφορά της οποίας (από τα άλλα πολιτεύματα) είναι το ότι τις αποφάσεις για κάθε θέμα που αφορά τη ζωή του, τις λαμβάνει ο ίδιος ο λαός, ενώ στην Ολιγαρχία τις λαμβάνει μία ολιγομελής ομάδα πολιτών (πχ οι εκάστοτε εκλεγμένοι κυβερνητικοί Βουλευτές) και στη Μοναρχία τις λαμβάνει μόνος ο Μονάρχης.
Επειδή ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος δεν είναι ένας επαγγελματίας πολιτικάντης της Ολιγαρχίας, αλλά ένας Έλληνας επιστήμων με ανοιχτό μυαλό και επειδή, πράγματι, όπως γράφει ο ίδιος, «πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο λόγο μας. Ειδικά άνθρωποι που με τις πολιτικές τους επηρεάζουν τις ζωές των άλλων, οφείλουν να επιδεικνύουν σοβαρότητα και να είναι σοβαροί», ελπίζω πως θα μελετήσει σχετικά και θα αναθεωρήσει τις απόψεις του περί Δημοκρατίας και Ολιγαρχίας.
Ίσως σ’ αυτή του την προσπάθεια, μεταξύ άλλων, μπορέσει να τον βοηθήσει και μία επίσκεψη του στο YOUTUBE «12 βήματα για τη Δημοκρατία» https://www.youtube.com/watch?v=HWQMaIbTBKc&list=PL73cafdomOjab5BULmtHzhzrS6-yG0Eju&index=3
.webp)