ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΟ                                                                                                  ΓΙΑ ΤΗΝ  ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ

Όθων Ιακωβίδης (9/ΙΧ/20250)

Ο Σταύρος Λυγερός, εκ των κορυφαίων ανεξάρτητων έγκυρων δημοσιογράφων και πολιτικών αναλυτών, αφιέρωσε χθες (8/9/2025) μία βιντεοσκοπημένη κριτική του   στη χθεσινή συγκέντρωση πολιτών στην Πλ. Συντάγματος, μετά από την προχθεσινή σχετική πρόσκληση της Μαρίας Καρυστιανού. 

Ο τίτλος του κριτικού σημειώματος του, είναι: "Η αποτυχία του Σαββάτου θα γίνει μάθημα για την Καρυστιανού"; (https://www.youtube.com/watch?v=gaf3IRHNY1A) 

Τα κύρια σημεία που αναφέρονται στο τηλεοπτικό σημείωμα του ΣΛ, είναι τα εξής:

⦁ "Θα ήταν πολύ κρίμα να ευτελίσει την προσφορά της, μετατρεπόμενη σε επίδοξη πολιτικό". 

⦁ "...αλλά, κυρίως, θέλω να προστατεύσω αυτή την ευαισθησία που αναδύθηκε από τα σπλάχνα της κοινωνίας αυθόρμητα, γιατί την έχουμε ανάγκη στις μέρες που έρχονται".

⦁ "Η ΜΚ δεν έχει να πει κάτι για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία".

1. Αρχικά, ο χαρακτηρισμός  (στον τίτλο της παρέμβασης του ΣΛ) της συγκέντρωσης του Σαββάτου ως "αποτυχία", είναι υποκειμενικός, δεδομένου ότι η Πλ. Συντάγματος γέμισε από πλήθος κόσμου, με μόνο μίας ημέρας προθεσμία ενημέρωσης για τη συγκέντρωση. 

Είναι απολύτως σίγουρο πως, αν όλα τα κόμματα μαζί, έκαναν μία πρόσκληση συγκέντρωσης με τόσο βραχεία προθεσμία γνωστοποίησης της, χωρίς ούτε μία ανακοίνωση της από τα ΜΜΕ, είναι  ζήτημα αν στο Σύνταγμα θα κατέβαιναν 150 κομματόσκυλα.

Άρα: αντικειμενικά και συγκριτικά σκεπτόμενοι, η συγκέντρωση μπορεί να θεωρηθεί από άλλους, με άλλα κριτήρια, "πολύ πετυχημένη".  

⦁ 2.  "Η αποτυχία, θα γίνει μάθημα για την Καρυστιανού"; 

Έστω, ότι (για λόγους ανάπτυξης του διαλόγου) η συγκέντρωση ήταν αποτυχία. Θα πρέπει η Μαρία Καρυστιανού να το θεωρήσει ως "μάθημα" (;) ώστε να μη τολμήσει να ξανακαλέσει τον κόσμο για να διαμαρτυρηθεί για τα τερατώδη που έγιναν στην προδικαστική περίοδο για το έγκλημα των Τεμπών και θα συνεχίσουν να γίνονται και κατά τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης;

Και τι τον ενοχλεί τον ΣΛ αν η ΜΚ συνεχίσει να κάνει αποτυχημένες συγκεντρώσεις, αφού δεν τη βλέπει ως πιθανή ηγέτιδα ενός παλλαϊκού Κινήματος αποκατάστασης της Δημοκρατίας που έχει εξαφανιστεί στα κομματικά υπόγεια της "Ολιγαρχούμενης Μοναρχίας";  

⦁ 3. "Θα ήταν πολύ κρίμα να ευτελίσει την προσφορά της, μετατρεπόμενη σε επίδοξη πολιτικό". 

Αν η έννοια "πολιτικός" που χρησιμοποιεί ο ΣΛ,  φωτογραφίζει τον καθένα και την καθε μία Ιζνογκούντ που θέλει να γίνει Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη, συμφωνώ κι εγώ με τον ΣΛ.

Όμως, δεν γνωρίζει κανένας μας τους όρους με τους οποίους η Μαρία Καρυστιανού θα πολιτευτεί, αν θελήσει να το κάνει.  

Π.χ μπορεί, η ΜΚ να μην ενδιαφέρεται να γίνει ακόμη ένας Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη, αλλά να οραματίζεται να γίνει η αιχμή του δόρατος που θα σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα της σάπιας και καταστροφικής κομματοκρατίας που, μέσα από τα δίχτυα της διαπλοκής, της διαφθοράς και του "πελατειακού κράτους" που έχει στήσει σε όλο τον ιστό της κοινωνίας, λεηλατεί ατιμώρητα τη Χώρα και τους πολίτες της. Σ' αυτή την περίπτωση, είναι ευτελισμός η ανάμιξη της στην Πολιτική, που μπορεί να είναι και υψηλό ιδανικό, όπως ήταν στο μυαλό του Καποδίστρια; 

⦁ 4.    "...αλλά, κυρίως, θέλω να προστατεύσω αυτή την ευαισθησία που αναδύθηκε από τα σπλάχνα της κοινωνίας αυθόρμητα, γιατί την έχουμε ανάγκη στις μέρες που έρχονται. Χωρίς αυτή, η Ελλάδα δεν μπορεί να ανασυνταχθεί".

Θα ήθελα να μας εξηγήσει ο ΣΛ, τον τρόπο που αυτή "η λαϊκή ευαισθησία", μπορεί να ανασυντάξει την Ελλάδα, αν δεν ενσωματωθεί στην πολιτική πρακτική κάποιου κόμματος.  Και να μας πει, ο ΣΛ,  σε ποιο κόμμα μπορεί να ενσωματωθεί "η λαϊκή ευαισθησία", όταν όλα τους ενέχονται στη Διαπλοκή και τη Διαφθορά που εκκολάπτεται στα υπόγεια της κομματοκρατίας. 

Μόνο ένα  "Κίνημα Αλήθειας, Δικαιοσύνης και Κάθαρσης", που θα στοχεύει στον εξοστρακισμό της καταστροφικής κομματοκρατίας, μπορεί να ενσωματώσει τη λαϊκή ευαισθησία που έδειξε ο λαός στις τεράστιες συγκεντρώσεις της Μαρίας Καρυστιανού που ενέπνευσε αυτή την ευαισθησία. 

Μήπως, λοιπόν, η ανάμιξη της ΜΚ, υπό την προϋπόθεση  ότι θα εκφράσει αυτή τη λαϊκή ευαισθησία , είναι αναγκαία για την Ελληνική κοινωνία; 

⦁ 5. "Η ΜΚ δεν έχει να πει κάτι για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία".

Εδώ, στο σημείο αυτό, ο εξαίρετος πολιτικός αναλυτής Σταύρος Λυγερός, κάνει μία παράβλεψη. Παραβλέπει (σκοπίμως;) το ότι η Μαρία Καρυστιανού, επανειλημμένως αναφέρεται στο ότι, η έλλειψη Δικαιοσύνης (που τεκμηριώνεται με σωρεία διαπιστώσεων από όσα πραγματικά γεγονότα συνέβησαν ως τώρα στη Δικαστική/Ανακριτική διαδικασία για το έγκλημα των Τεμπών) οφείλεται στην απουσία Δημοκρατίας.

Η απουσία Δημοκρατίας, όμως, δεν είναι μία ακόμη λανθασμένη πολιτική απόφαση, πάνω σε κάποιο πεδίο της πολιτικής. Είναι η βάση όλων των καταστροφικών πολιτικών αποφάσεων στα μεγάλα θέματα, που απασχολούν και βασανίζουν την Ελληνική κοινωνία, από την Οικονομία, ως την Εξωτερική Πολιτική. 

Αν, λοιπόν, η Μαρία Καρυστιανού έχει αντιληφθεί αυτή την Αλήθεια (που ο ΣΛ ίσως και δεν την έχει αντιληφθεί) τότε,  διαπιστώνοντας (η ΜΚ) απουσία Δημοκρατίας, αναφέρεται συλήβδην σε όλα τα μεγάλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία.

Και, για να καταλαβαινόμαστε, απουσία Δημοκρατίας είναι αυτό που συμβαίνει:  η απουσία του λαού από κάθε απόφαση που λαμβάνεται για τα της ζωής του. 

Και η απουσία αυτή, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πρώτο  και θεμελιώδες άρθρο του Συντάγματος που στην παρ. 2, καθιστά τη λαϊκή κυριαρχία (δηλαδή τη λαϊκή βούληση) ως το θεμέλιο του πολιτεύματος. Και, αντί η Χώρα να κυβερνάται βάσει της λαϊκης βούλησης, κυβερνάται από τη βούληση του εκάστοτε Πρωθυπουργού/Μονάρχη και έτσι, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, η έννοια της Δημοκρατίας έχει διολισθήσει (κατά τον καθ. Πολιτικής Επιστήμης και πρ. Πρύτανη, Γιώργο Κοντογιώργη) σε "Μοναρχούμενη Ολιγαρχία". Ο όρος αυτός, δεν είναι λογοπαίγνιο. Είναι η επιστημονική απεικόνιση και απόδοση της πραγματικότητας.

Αν, λοιπόν, η Μαρία Καρυστιανού, όταν αναφέρεται σε απουσία Δημοκρατίας, εννοεί πως η Χώρα κυβερνάται με  "Μοναρχούμενη Ολιγαρχία", αναφέρεται συλήβδην, σε όλα τα επιμέρους προβλήματα που συνθέτουν το ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της Χώρας. 

Βέβαια, η συγκεκριμένη  κριτική του εξαίρετου πολιτικού αναλυτή ΣΛ, δεν μπορεί "να βγει από το κουτί" μέσα στο οποίο λειτουργεί η κομματοκρατία. Αυτή η αδυναμία της κριτικής του, προφανώς, τον εμποδίζει να δει τις πολιτικές/μη κομματικές δυναμικές που αναπτύσσονται έξω από αυτό το "κουτί" και τον περιορίζει να αναζητά λύσεις μέσα σε αυτό το κουτί, όπως το πρόσφατο video του με τίτλο "Ο Σαμαράς είναι η μόνη εναλλακτική στον Κυριάκο" (https://www.youtube.com/watch?v=B-rT20a8g-Q).  

Βέβαια, ο τίτλος του video εκείνου, βεβαιώνει την πεποίθηση του Σταύρου Λυγερού ότι, ο Σαμαράς (εκ των πρωτομαστόρων της πτώχευσης και γενικής κατάρρευσης  της Ελληνικής κοινωνίας) είναι η μόνη εναλλακτική για την ανοικοδόμηση της!..  Υπενθυμίζεται πως  η κατάρρευση συντελέστηκε (διά των χειρών και του Αντώνη Σαμαρά) με την παράδοση της κυριαρχίας μας επί της εθνικής μας Οικονομίας σε χέρια εξωχώριων δυνάμεων, με συμφέροντα αντίθετα προς τα Ελληνικά.  Έτσι εξηγείται και το σημερινό υπαρξιακό πρόβλημα στο οποίο βρισκόμαστε, οι Έλληνες. 

Βλέπουμε, λοιπόν, πως η κριτική που ασκείται με το video αυτό του Σταύρου Λυγερού στη Μαρία Καρυστιανού, είναι κατασκευασμένη για να αποτρέψει, είτε τη Μαρία Καρυστιανού να ταράξει τα βαλτώδη νερά της κομματοκρατίας (αν υποθέσουμε πως το σκέφτεται) είτε να αποτρέψει τους πολίτες που είναι πιασμένοι στα δίχτυα της κομματοκρατίας, να ξεφύγουν από αυτά. 

Ο πόλεμος εκ μέρους του σάπιου κομματικού κατεστημένου που στηρίζει τη συνέχιση της "Μοναρχούμενης Ολιγαρχίας", εναντίον του ενδεχόμενου λαϊκής απαίτησης για πραγματική Δημοκρατία, ήδη άρχισε...

...και ο νοών, νοείτω....

  

Οι "91", οι "Δύο" και η "Μία"

 

Οι "91", οι "Δύο" και η "Μία"

Όθων Ιακωβίδης (13/VII/2025)

⦁ Οι "91" είναι οι προσωπικότητες που προχθές διακήρυξαν την  ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΝΑΓΚΗ για μία "άλλη" διακυβέρνηση της Χώρας

⦁ οι "Δύο" είναι οι πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς

⦁ η "Μία" είναι η Μαρία Καρυστιανού.

Η εμφάνιση 91 προσωπικοτήτων (πολλές εκ των οποίων είναι εγνωσμένης αξίας επάνω στην ειδικότητα τους)  σε ένα ενιαίο σώμα πολιτών, με κοινό στόχο,  χωρίς καμία κομματική εξάρτηση και με καταγεγραμμένες θέσεις ενός υγιούς πατριωτισμού και αντιWOKE ατζέντας, δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. 

Θα έλεγα, μάλιστα, πως θα μπορούσε (αυτό το σώμα) να αποτελέσει τη βάση μίας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ που έχει ανάγκη η Ελλάδα μας, ευρισκόμενη σε ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. (Σημειώνω - off the record - πως αυτά τα πρόσωπα τα έχω προτείνει για τον σκοπό αυτό, πριν 4 χρόνια, με την πρόταση της "ΠΝΥΚΑ-21).

'Όμως, το πολύ θετικό γεγονός της κινητοποίησης και σύμπραξης των 91,  θολώνει από δύο λανθασμένες (κατά τη δική μου κρίση) επιλογές τους:

⦁ 1η λανθασμένη επιλογή) Η επίκληση τους προς τους δύο πρώην πρωθυπουργούς (Καραμανλή και Σαμαρά) να τεθούν επικεφαλής τους, καθώς και οι δύο (ο καθένας για δικούς του λόγους, που δεν θα αναλύσουμε τώρα εδώ) ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙΚΤΡΑ, συμβάλλοντας τα μέγιστα στη δημιουργία του σημερινού υπαρξιακού προβλήματος που οι 91 θέλουν να αντιμετωπίσουν σήμερα.. Οπότε, βρίσκω  πως δεν είναι και πολύ λογικό να περιμένεις από τον αποτυχημένο και τον δημιουργό του προβλήματος, να το λύσει. Άλλωστε, "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού" λέει η αρχαία λαϊκή σοφία, την οποία δεν θα έπρεπε να παρακούσει η σοφία των 91, υπονομεύοντας έτσι, οι ίδιοι, τον στόχο τους.  

⦁ Η πρωθυπουργική πείρα, που προβλήθηκε ως δικαιολόγηση της επιλογής των δύο πρώην, είναι έωλη, καθώς το κύρος ενός πρωθυπουργού, στις διεθνείς του επαφές, δεν εξαρτάται από τίποτε άλλο, παρά από το βάρος της λαϊκής υποστήριξης που έχει στη Χώρα του.

⦁ 2η λανθασμένη επιλογή)  Θεωρούν και περιμένουν (όπως γράφουν στη Διακήρυξη τους) ότι το στοιχείο που θα δημιουργήσει τη λαϊκη συσπείρωση στην Κίνηση των 91, ώστε να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της καταστροφικής πορείας της Χώρας, είναι η αρχηγία  της Κίνησης από τον Σαμαρά ή τον Καραμανλή, και αγνούν πως, την ίδια στιγμή, τον λαό τον έχει ξεσηκώσει και τον έχει "ετοιμοπόλεμο", ένα άλλο πρόσωπο μέ άσπιλο πολιτικό παρελθόν, που έχει αναδειχθεί από τον λαό και όχι από κάποια κομματική καμαρίλα. Η Μαρία Καρυστιανού!  Η οποία, με ένα προσκλητήριό της, μαζεύει 10πλάσιο αριθμό πολιτών από όσους μαζεύουν μαζί οι αποτυχημένοι δύο πρώην πρωθυπουργοί, μαζί με τους 91...

Η Μαρία Καρυστιανού, σε όλες τις ομιλίες της, μιλά πολιτικά/όχι κομματικά και αναφέρεται στον ίδιο στόχο που έχουν και οι 91: Την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου που καταστρέφει την κοινωνία και τη Χώρα, ως απαραίτητη προϋπόθεση για να ελευθερωθεί η δέσμια, σήμερα, Δικαιοσύνη, ώστε να δικαιωθούν τα θύματα του πολιτικού εγκλήματος των Τεμπών.

Εκείνο που η ΜΚ έχει αφήσει ανοιχτό, μέχρι σήμερα, είναι το αν θέλει ή όχι, να λάβει ενεργά μέρος στα πολιτικά πράγματα.

⦁ Οι 91 (χωρίς την πρόσκληση τους προς τους "Δύο") έχουν να προσφέρουν στη Μαρία Καρυστιανού αυτό που η ίδια δεν έχει, για να πετύχει τον στόχο της: Μία επίλεκτη ομάδα ικανών, κομματικά  ανεξάρτητων πολιτών, που μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τη βάση μίας ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ, για την αντικατάσταση των σημερινών μαριονετών.

⦁ Η Μαρία Καρυστιανού έχει να προσφέρει στους 91 αυτό που δεν έχουν,  για να πετύχουν τον στόχο τους: Τη ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ που δεν μπορεί να δημιουργήσει η προσωπικότητα κανενός εκ των δύο πρώην πρωθυπουργών. 

 

⦁ Οπότε, ο ένας έχει να προσφέρει στον άλλο, αυτό που του λείπει, ώστε να πετύχει τον στόχο του, που είναι ο ίδιος με του άλλου! Η ανατροπή της καταστροφικής πορείας της Χώρας μας. 

Είναι, λοιπόν, μοναδική ευκαιρία, να συναντηθούν στην ίδια στόχευση, η ομάδα των 91 κομματικά ανεξάρτητων προσωπικοτήτων, ικανών να επανδρώσουν μία ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ  και το μεγάλο παλλαϊκό μέτωπο  που, με μπροστάρισα την ΜΚ ζητά επιτακτικά ΟΞΥΓΟΝΟ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, δηλαδή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. 

Επειδή γνωρίζομαι με αρκετούς από τους 91 και είμαι πεπεισμένος για τα δημοκρατικά και  πατριωτικά κίνητρα τους, τους καλώ να αποσύρουν το κάλεσμα τους προς τους δύο πρώην πρωθυπουργούς (που είναι και αμφίβολο αν δεχθούν) και να ζητήσουν άμεσα τη σύμπραξη με τη Μαρία Καρυστιανού, είτε θέλει να ενεργοποιηθεί προσωπικά, οπότε θα πρέπει να της προταθεί η αρχηγία, είτε δεν το θέλει, οπότε την αρχηγία της Κίνησης θα την αναλάβει μία τριανδρία μεταξύ τους, που θα εκλεγεί από τον λαό. 

Εμμονή των 91 στην αρχική τους επιλογή για αρχηγία Σαμαρά ή Καραμανλή, θα εγείρει πολλές υποψίες στον ήδη φιλύποτο λαό, για το πραγματικό ζητούμενο της Κίνησης τους... 

Και θα είναι κρίμα ν καταστραφεί μία ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!...

ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΘΥΜΑΤΑ - ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ - ΛΑΟΣ - ΟΞΥΓΟΝΟ

 

ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΘΥΜΑΤΑ - ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ - ΛΑΟΣ - ΟΞΥΓΟΝΟ                        Όθων Ιακωβίδης 21/VI/2025

Το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενεργώντας (κατά το Σύνταγμα) ως Εισαγγελέας, έδειξε πεντακάθαρα στον Ελληνικό λαό, τι εστί Δικαιοσύνη στην Ελληνική Ολιγαρχία που ισχυρίζεται πως είναι Δημοκρατία.

Και, επειδή κάποιοι είναι λίγο χοντροκέφαλοι, ας μου επιτραπεί να "μεταφράσω" το  δόγμα περί Δικαίου, όπως αυτό αποτυπώθηκε  προχθές, από την ετυμηγορία της Εισαγγελικής αυτής Αρχής, για τις κατηγορίες των εμπλεκομένων πολιτικών, στο έγκλημα των Τεμπών: 

⦁ "Δίκαιο είναι αυτό που θέλει το (εκάστοτε) κυβερνών κόμμα, δηλαδή ο αρχηγός του".  

Βεβαια, το δόγμα αυτό, βρίσκεται στον αντίποδα του "κοινού αισθήματος περί Δικαίου " που διακατέχει τον λαό, ο οποίος αντιλαμβάνεται πως:

⦁ "Δίκαιο", είναι αυτό που επιβάλλει η ηθική και οι νόμοι που είναι βασισμένοι σ' αυτή.   

Οι συγγενείς των θυμάτων και ο εξεγερμένος λαός (με μπροστάρισα την άξια Μαρία Καρυστιανού) είναι υποχρεωμένοι  από την κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το καραγκιοζιλίκι της "Προανακριτικης Επιτροπής" να λάβει θέση και να επιλέξει ποια Δικαιοσύνη θέλει να αποδοθεί για το έγκλημα:  Τη Δικαιοσύνη του κομματικού κατεστημένου, ή τη Δικαιοσύνη που ανταποκρίνεται στο"κοινό περί Δικαίου αίσθημα";  

⦁ Οι συγγενείς των αδικοχαμένων θυμάτων (με μπροστάρισα την άξια Μαρία Καρυστιανού) είναι υποχρεωμένοι (από τη συνείδηση τους)  μετά τη φαρσοκομμωδία της κομματικής  "Προανακριτικης Επιτροπής",   να ξεκαθαρίσουν ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ (πρώτα στο μυαλό τους και μετά δημοσίως) για ποια Δικαιοσύνη από αυτές τις δύο, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται.

Η Μαρία Καρυστιανού, αμέσως μετά το καραγκιοζιλίκι   της "Προανακριτικής Επιτροπής", έδειξε πως ξεκαθάρισε στο μυαλό της και στη συνείδηση της, για ποια Δικαιοσύνη θα αγωνιστεί. Φάνηκε από τη δήλωση της, που είπε: "Όσο για τους  ενόχους  ας μην χαίρονται πολύ. Διότι ο αγώνας συνεχίζεται. Θα βρούμε τρόπους για να δικαιώσουμε τους ανθρώπους μας.Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί! Τα πάντα! Γιατί αλλιώς, με  τέτοια βαθιά  διαπλεκόμενη κυβέρνηση και τα πολύτιμα δεκανίκια της δήθεν αντιπολίτευσης,  φωτεινή μέρα δεν θα ξημερώσει για όλους εμάς, για την Δημοκρατία".

Η Μαρία Καρυστιανού, με τα λεγόμενα της, δείχνει ότι έχει αντιληφθεί πως, Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ που ανταποκρινεται στο"κοινό περί Δικαίου αίσθημα", είναι ο εξοστρακισμός του σάπιου κομματικού κατεστημένου και η εγκατάσταση του λαού  στην εξουσία, όπως επιβάλλει και το πρώτο (και θεμελιώδες) άρθρο του Συντάγματος που έχει καταργηθεί με σφετερισμό της εξουσίας από αυτό το κομματικό κατεστημένο. 

Ο μόνος που μπορεί να επιβάλλει αυτό τον εξοστρακισμό, δηλαδή το ξήλωμα του  σάπιου κομματικού κατεστημένου από την εξουσία, είναι ο λαός και η Μαρία Καρυστιανού είναι (αποδεδειγμένα) το μόνο πρόσωπο που μιλά στην καρδιά και στην ψυχή του λαού.  Αλλά και στη λογική του.

Δεν μένει, λοιπόν, παρά μία μόνο κίνηση εκ μέρους της, για να ενεργοποιήσει το Δημοκρατικό ασυνείδητο των Ελλήνων: Να ζητήσει από τον ήδη εξεγερμένο και δικαίως οργισμένο  λαό, που απελπισμένα φωνάζει για ΟΞΥΓΟΝΟ  και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, να αποφασίσει να τα πάρει.  Ο ίδιος, χωρίς να ζητά (ανέλπιδα) να του τα δώσει αυτός που του τα στερεί. 

Αυτό, γίνεται με δύο απλές κινήσεις:

1η ΚΙΝΗΣΗ: 

⦁ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ.

Η Μαρία Καρυστιανού καλεί τον λαό (μία ημερομηνία του Ιουλίου) να κατέβει (έξω από κάθε κομματική προσκόληση του) σε μία παλλαϊκή ειρηνική διαδήλωση (όμοια με τις προηγούμενες) σε κάθε πόλη της Ελλάδας και να δημιουργήσει έτσι, μία άτυπη αλλά πραγματική Λαϊκή Εθνοσυνέλευση, η οποία θα επικυρώσει με τον όγκο της, την απόφασή της να ξηλώσει από τις καρέκλες της εξουσίας, το σάπιο κομματικό κατεστημένο, με πρώτο στόχο την επικίνδυνη για άμεσες και μεγάλες καταστροφές, κυβέρνηση. 

2η ΚΙΝΗΣΗ: 

⦁ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Στο προσκλητήριο για τη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση, θα αναφέρεται πως η "χαριστική βολή"  θα δοθεί στο σάπιο καθεστώς, με έγκυρο και νόμιμο  Δημοψηφισματικό τρόπο, όταν στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές, ο λαός θα υλοποιήσει (έξω από κάθε κομματική προσκόληση του) την απόφαση που έλαβε στην Εθνοσυνέλευση. Θα απαντήσει, ψηφίζοντας δημοψηφισματικά, στο ερώτημα: "ΕΜΕΙΣ ή ΑΥΤΟΙ".  

⦁ ΕΜΕΙΣ, είμαστε ο λαός που απαιτεί ΟΞΥΓΟΝΟ  και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

⦁ ΑΥΤΟΙ, είναι αυτοί που μας τα στερούν και μας έχουν καταντήσει υποτελείς των αποφάσεων τους και υποζύγια για την καλοζωία τους. Αυτοί που έχουν καταστρέψει, λεηλατώντας την ασύστολα και ατιμώρητα, την πιο προικισμένη Χώρα του κόσμου.

Αυτός είναι Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ για να μπορέσει να αποδοθεί ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στα θύματα (και όχι μόνο) και να αναπνεύσει η Ελληνική κοινωνία ΟΞΥΓΟΝΟ, για να μπορέσει να ζήσει, όπως της αξίζει...

Αλλιώς, θα συνεχίσουμε (κατά μόνας ή συγκεντρωμένοι στις πλατείες των πόλεων κατά χιλιάδες) να κλαίμε για τις αδικίες που μας κάνουν και να καταριώμαστε ή να βρίζουμε αυτούς που τις κάνουν, βέβαιοι ότι "εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι",   πέρα απ'αυτό...

Ενώ μπορούμε να κάνουμε τα πάντα! Αρκεί να το θελήσουμε και να το αποφασίσουμε.

 

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ                                                                                                                 Όθων Ιακωβίδης (21/V/2025)

Οi τελευταίες εξελίξεις στην αντιμετώπιση των ενόχων (μεθόδευση παραπομπής Τριαντόπουλου & Καραμανλή, πόρισμα ΕΟΔΑΣΑΜ, πόρισμα Καρώνη, "Ομάδα Αλήθειας", ενδοκοινοβουλευτικός κομματικός σκυλοκαυγάς υποκρισίας, κ.α) επαλήθευσε τη βεβαιότητα που είχαμε όσοι, γνωρίζοντας από καιρό την πραγματικότητα, ξέραμε εκ των προτέρων πως το κομματικό κατεστημένο, ως η νόμιμη κατοχική δύναμη της Χώρας, δεν πρόκειται να επιτρέψει να δικαστούν κανονικά οι ένοχοι πολιτικοί του εγκλήματος των Τεμπών. 

Το πόσο η Βουλή και τα κόμματα, μπορούν να αποκαταστήσουν το αίσθημα Δικαιοσύνης στην κοινωνία, φαίνεται στις συνεδριάσεις της παράγκας, που κάποιοι επιμένουν να την αποκαλούν Κοινοβούλιο.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία αμφιβολία πως οι πραγματικοί ένοχοι θα πέσουν στα μαλακά και "θα την πληρώσουν" οι παρατρεχάμενοι...

Η Δικαιοσύνη, πέρα από την διαβολικά πλεγμένη, σφικτή εξάρτηση της από την εκάστοτε κυβέρνηση, είναι παγιδευμένη και η ίδια (όπως και ο λαός) στο πλέγμα των νόμων που νομοθετεί η παράγκα. 

Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ Η ΝΕΜΕΣΗ, είναι το (με πολιτικά μέσα) ξήλωμα της παράγκας του κομματικού κατεστημένου, με πρώτους και καλύτερους, τους κυβερνώντες της ΝΔ και από κοντά όλους τους άλλους...

Ο μόνος που μπορεί να ξηλώσει την παράγκα, είναι ο λαός. 

Η επίθεση (με πολιτικά μέσα) του λαού στην παράγκα, είναι στο χέρι της αγαπημένης μας Μαρίας Καρυστιανού που, επάξια, εχει αναδειχθεί και είναι (όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα) ο ρυθμιστής της πορείας της Χώρας.

Από αυτήν εξαρτάται αν η Χώρα θα κάνει ένα βήμα μπροστά, προς μία νέα μεταπολίτευση, ή αν θα συνεχίσει, μέσα από τις επικείμενες εκλογές, να τσαλαβουτά στα θολά και βρώμικα νερά της καταστροφικής κομματοκρατίας, οχυρωμένης στην παράγκα της.

__________________

Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ, ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΗΓΗΘΕΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ

 

Η ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ, ΕΤΟΙΜΗ

ΝΑ ΗΓΗΘΕΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ

Όθων Ιακωβίδης (15/ΙΙΙ/2025)

Η Μαρία Καρυστιανού, με την προσωπικότητα και το σθένος της, ενεργοποίησε την “κρίσιμη μάζα” της Ελληνικής κοινωνίας, ξεσήκωσε τη νεολαία και έχει, ήδη, ανατρέψει το τέλμα της πολιτικής σκηνής που, πριν την εμφάνιση της στη δημόσια σφαίρα, έπνιγε στην ακινησία του, κάθε ελπίδα αναζωογόνησης από την κοινωνική αφασία που επέβαλε η προπαγάνδα της Ολιγαρχίας, με τα ψυχοτρόπα με τα οποία μπουκώνει τον λαό από τηλεοράσεως, επί 24ώρου βάσεως, 7 μέρες τη βδομάδα...

Η Μαρία Καρυστιανού, έχει καταστεί η αναμφισβήτητη ΗΓΈΤΙΔΑ ΤΗΣ ΚΆΘΑΡΣΗΣ από την κομματική σαπίλα, που ζητά, επιτακτικά πλέον, η Ελληνική κοινωνία, καθώς βιώνει στο πετσί της, κυρίως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, τα καταστροφικά αποτελέσματα της διοίκησης του κράτους από αυτό το σάπιο καθεστώς.

Το κομματικό κατεστημένο, τρέμει από φόβο, όχι για την ενδεχόμενη δικαστική καταδίκη του, από την οποία έχει φροντίσει να είναι προφυλαγμένο με πλέγμα διατάξεων και νόμων που αυτό το ίδιο νομοθετεί, αλλά για τον διαφαινόμενο κίνδυνο εξοστρακισμού του από την εδραιωμένη θέση του στην πολιτική ηγεσία της Χώρας . Και θα αντιδράσει. Θα κινήσει Γη και Ουρανό, διότι γνωρίζει πως, αν χάσει την πολιτική ηγεσία του, θα βρεθεί και στο σκαμνί του ενόχου, όχι μόνο για το έγκλημα στα Τέμπη, αλλά και για όλα τα εγκλήματα που έχει διαπράξει τα τελευταία χρόνια, εις βάρος του λαού.

Είναι βέβαιο, από τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα που έχει επιδείξει η ΜΚ, ότι θα περπατήσει στο μονόδρομο που υπάρχει για τη δικαίωση του αγώνα για το παιδί της και για όλα τα αδικοχαμένα παιδιά του τρένου.

Είναι ο αγώνας για την απελευθέρωση της Δικαιοσύνης από τα δεσμά της με το κομματικό κατεστημένο, ώστε να μπορέσει να δικάσει αμερόληπτα. Και, η απελευθέρωση αυτή, προϋποθέτει το ξήλωμα του κατεστημένου αυτού, από την ηγετική του θέση στα πολιτικά πράγματα της Χώρας.

Θα ηγηθεί, λοιπόν, η ΜΚ για τον εξοστρακισμό του σάπιου κομματικού κατεστημένου από την ηγεσία της πολιτικής ζωής του Τόπου.

Και, θα ηγηθεί, όχι για να γίνει ακόμη ένας Ιζνογκούντ που θέλει να γίνει Βεζύρης στη θέση του Βεζύρη, όπως θέλουν όλοι οι Ιζνογκούντ που παρεπιδημούν στην αυλή της Βουλής. Θα ηγηθεί, για να σταματήσει ο κάθε Ιζνογκούντ που γίνεται Βεζύρης, να αποφασίζει για τη ζωή του λαού.

Θα ηγηθεί για να αλλάξει το τροπάριο, ώστε να αποφασίζει για τη ζωή του ο ίδιος ο λαός, η κοινωνία. Δηλαδή για να θεμελιωθεί η Δημοκρατία, που σήμερα αποτελεί το ψεύτικο προσωπείο της Ολιγαρχίας, που έτσι εξαπατά και κυβερνά την κοινωνία, προκειμένου να τη λεηλατεί ασύστολα και ατιμώρητα.

Μόλις η απόφαση αυτή της ΜΚ γίνει σαφής, το σάπιο κομματικό κατεστημένο, θα ξεσπαθώσει εναντίον της με κάθε τρόπο. Όμως, η ασπίδα της, θα είναι η λαϊκή οργή εναντίον του καθεστώτος, η οποία θα δυναμώνει με κάθε ενέργεια της σαπίλας που, έτσι, θα βαθαίνει όλο και περισσότερο στον εξοστρακισμό της.

Η Μαρία Καρυστιανού, χωρίς να το επιδιώξει, έχει αναδειχθεί και έχει καταστεί το ιστορικό πρόσωπο που μπορεί να ελευθερώσει την Ελλάδα από τον καταστροφικό εναγκαλισμό της με το σάπιο κομματικό κατεστημένο που, παριστάνοντας τη Δημοκρατία, πνίγει τον λαό στη φτώχεια, στη μιζέρια και στην ξεφτιλισμένη ανυποληψία, για να ευημερεί αλαζονικά, μία ελάχιστη Πολιτική και Οικονομική “ελίτ”.

Κανένας Έλληνας και καμία Ελληνίδα, με έμφυτη την Ελληνική συνείδηση, δεν μπορεί να αποποιηθεί αυτό το κάλεσμα της ιστορίας, για τη σωτηρία της Ελλάδας και της Δημοκρατίας. Πόσο μάλλον, μία Ελληνίδα Μάνα, που ο εχθρός τής άρπαξε, με τον πιο ύπουλο τρόπο, το παιδί μέσα από την αγκαλιά της...

Γιατί παρακαλάμε για την απόδοση Δικαιοσύνης, αφού μπορούμε να την επιβάλλουμε;

 

Γιατί παρακαλάμε για την απόδοση Δικαιοσύνης,

αφού μπορούμε να την επιβάλλουμε;

Όθων Ιακωβίδης

27/ΙΙ/2025

Εσύ, τι προτιμάς;

Να παρακαλάς το σάπιο πολιτικό κατεστημένο να αποδεχθεί την απόδοση Δικαιοσύνης, ή να την επιβάλλεις νομίμως, ασχέτως του αν θέλει ή δεν θέλει, το κατεστημένο αυτό;

Το ερώτημα τίθεται, διότι προφανώς, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει (ως κοινωνία) ότι έχουμε την ευχέρεια και τη δυνατότητα να επιβάλλουμε τη σωστή λειτουργία της Δικαιοσύνης την οποία (σωστή λειτουργία της) έχει βραχυκυκλώσει το σάπιο πολιτικό κατεστημένο με ένα πλέγμα νόμων και διατάξεων, όταν σε κάποιο έγκλημα, ενέχεται κομματικό προσωπικό.

Αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, είναι το ότι μπορούμε, είναι στην απόλυτη διάθεση μας, να επιβάλλουμε τη βούληση μας με τη διενέργεια “Δημοψηφίσματος”, με όποιο ερώτημα εμείς, ο λαός, θέλουμε!

Και, δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, διότι σκεφτόμαστε σύμφωνα με τον τρόπο που θέλει το πολιτικό καθεστώς να σκεφτόμαστε και όχι όπως προστάζει η κοινή λογική.

Αυτό το κατεστημένο, μας έχει πείσει ότι, για να υπάρξει Δημοψήφισμα, θα πρέπει να το ζητήσει η κυβέρνηση, να το εγκρίνει το 51% της Βουλής και να το προκηρύξει ο ΠτΔ.

Ε!, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία ανάγκη, να γίνει κάτι από όλα αυτά! Μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ΑΝ ΤΟ ΘΈΛΟΥΜΕ!

Αρκεί να σκεφτούμε “έξω από το κουτί” και να καταλάβουμε τα εξής επτά απλά σημεία:

1. Η γενική έννοια της λέξης “Δημοψήφισμα”, σημαίνει “Ψήφισμα του Δήμου/Λαού”, όπως είναι και οι Εκλογές. Το ποια είναι η “πολιτική έννοια” της λέξης, που διαφοροποιεί το Δημοψήφισμα από τις Εκλογές, μας αφήνει αδιάφορους.

2. Καμία διάταξη ή νόμος, δεν εμποδίζει τον πολίτη, στις βουλευτικές εκλογές, να ψηφίσει κάποιο νόμιμο κόμμα, για οποιονδήποτε λόγο θέλει αυτός.

3. Καμία διάταξη ή νόμος, δεν εμποδίζει εσένα, εμένα, και τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που ζητούμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στα συλλαλητήρια, να συμφωνήσουμε ότι, στις επόμενες εκλογές, θα θέσουμε ένα δημοψηφισματικό διακύβευμα, με το ερώτημα: ΕΜΕΙΣ (ο λαός) ή ΑΥΤΟΙ (το σάπιο πολιτικό κατεστημένο).

4. Καμία διάταξη ή νόμος, δεν εμποδίζει εσένα, εμένα, και τις εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που ζητούμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στα συλλαλητήρια, να ψηφίσουμε στις επόμενες Εκλογές το ψηφοδέλτιο του κόμματος Χ, ως ψήφο της απάντησης ΕΜΕΙΣ, στο μεταξύ μας συμφωνημένο δημοψηφισματικό διακύβευμα, που θα θέτει το ερώτημα: ΕΜΕΙΣ ή ΑΥΤΟΙ.

5. Κάνοντας αυτή την απλή ενέργεια, εσύ, εγώ και εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που ζητούμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στα συλλαλητήρια, είναι βέβαιο ότι στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν αυτές, το ΕΜΕΙΣ θα επικρατήσει, καθώς αποτελούμε τη συντριπτική πλειονότητα στην κοινωνία, (Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το 80% ζητά διακαώς Δικαιοσύνη, και ότι αυτό σημαίνει).

6. Έτσι, με αυτή την απλή ενέργεια (να θέσουμε ένα δημοψηφισματικό διακύβευμα, με το ερώτημα: ΕΜΕΙΣ (ο λαός) ή ΑΥΤΟΙ (το σάπιο πολιτικό κατεστημένο) μπορούμε να απαλλάξουμε τη Χώρα από την εξουσία των ανικάνων και των ανδρεικέλων που μας έχουν καταστρέψει.

7. Το μόνο που χρειάζεται, είναι η απόφαση της Μαρίας Καρυστιανού να εξηγήσει στο λαό τον τρόπο που, αντί να περιμένουμε και να παρακαλάμε το σάπιο καθεστώς να επιτρέψει την απόδοση Δικαιοσύνης, να την επιβάλλουμε.

Τα επικά συλλαλητήρια, έχουν ξεσηκώσει την κοινωνία ολόκληρη, εξ αιτίας των εγκληματικών παραλείψεων που σκότωσαν αθώους συνανθρώπους και παιδιά μας, ανυποψίαστα της ρεμούλας που κυβερνά τα πάντα. Εξοργίστηκε η κοινωνία με την φανερή προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκαλύψει τους ενόχους. Το αποτέλεσμα ήταν να γκρεμιστούν τα πελώρια ψέματα που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως ατράνταχτες αλήθειες με την εξοντωτική προπαγάνδα της και, αν όχι ολόκληρη, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, θέλει και ζητά την τιμωρία των ενόχων, όχι μόνο του συγκεκριμένου εγκλήματος, αλλά όλων των εγκλημάτων που έχει διαπράξει τα τελευταία 15-20 χρόνια, το σάπιο κομματικό κατεστημένο, Δεξιού/κεντροδεξιού και Αριστερού/κεντροαριστερού προσανατολισμού.

Αποτέλεσμα: Η κοινωνία διψά για μία ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, η οποία θα αποκαταστήσει τον λαό στον ρόλο ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, όπως τον θέλει το πρώτο και θεμελιώδες άρθρο του Συντάγματος.

Οι “σταθερές” προσωποπαγείς κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και ιδίως οι τελευταίες του Κωστάκη, του Γιωργάκη, του Αντώνη, του Αλέξη και του Κούλη, με τις αποφάσεις που έχουν πάρει ερήμην του Λαού, έχουν καταντήσει την Ελλάδα, την πιο προικισμένη Χώρα του κόσμου, πτωχευμένη και ξεφτιλισμένη, οικονομικό προτεκτοράτο, έτοιμο να αποτελέσει βιλαέτι του νέου Τουρκικού επεκτατισμού, χάριν των συμφερόντων των “προστατών” της.

Είδαμε, λοιπόν, πως δεν υπάρχει καμία ανάγκη, να περιμένουμε από τη Βουλή και την Κυβέρνηση να επιτρέψει την απόδοση Δικαιοσύνης.

Μπορούμε, έχουμε ήδη τη δύναμη, ως κυρίαρχος λαός, να κάνουμε μόνοι μας ένα “οιονεί Δημοψήφισμα” και με αυτό να πάρουμε τη Βουλή και την κυβέρνηση, ώστε να μπορέσουμε να νομοθετήσουμε αναλόγως, για να εγκαταστήσουμε τη Δημοκρατία και να απελευθερώσουμε τη Δικαιοσύνη, ώστε να επέλθει η Νέμεση στους ενόχους, όχι μόνο του εγκλήματος των Τεμπών, αλλά και όλων των άλλων που έχουν διαπραχθεί κατά τα τελευταία 15 χρόνια των Μνημονίων, τόσο στο κοινωνικό επίπεδο, όσο και στο Οικονομικό, αλλά και στα εθνικά θέματα.

Με μπροστάρη τη Μαρία Καρυστιανού και μία “Κυβέρνηση Εθνικής Εμπιστοσύνης”, έξω και πέρα από κάθε σχέση με το κομματικό κατεστημένο, η Ελληνική κοινωνία θα μπορέσει να σηκώσει κεφάλι και να βρει την περπατησιά της σ’ έναν κόσμο που αλλάζει και χρειάζεται σθένος και όχι υποτέλεια, για να σταθεί όπως της αξίζει, προικισμένη με όλα τα καλά του κόσμου, από τη Γαιοστρατηγική της θέση και τον μυθικό πολιτισμό της, μέχρι το κλίμα και τα δημιουργικά χαρακτηριστικά της φυλής μας.

Αλλιώς, θα συνεχίσουμε, ως κοινωνία, να ζούμε σκυφτοί εκεί που μας έχουν ρίξει οι “πολιτικές οικογένειες” που αντικατέστησαν τη Βασιλική καμαρίλα και οι κομματικές φατρίες που λεηλατούν αχόρταγα το Δημόσιο Πλούτο της Χώρας και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε φόρο αίματος στο Μινώταυρο του καθεστώτος, πότε στα Τέμπη, πότε στο Μάτι, πότε στις πυρκαγιές και πότε στις πλημμύρες που το καταστροφικό καθεστώς που κυβερνά τη Χώρα, είναι ανίκανο να προλάβει ή να αντιμετωπίσει.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Η “Κυβέρνηση Εθνικής Εμπιστοσύνης” θα αποτελείται από τους Έλληνες που αποτελούν εθνική εφεδρεία των αρίστων, που θα τους καλέσει η Μαρία Καρυστιανού, να αναλάβουν τα Υπουργία.

Αυτούς που έχουν αποδείξει την καθαρότητα και την αξία των θέσεων τους και το αδιάφθορο του χαρακτήρα τους με τη στάση τους, μένοντας έξω από το κομματικό πλιάτσικο κάθε χρώματος και απόχρωσης, όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια των καταστροφικών Μνημονίων.

Το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας, είναι στα χέρια της Μαρίας Καρυστιανού που ήδη έχουν αποδειχθεί άξια να βγάλουν την Ελληνική κοινωνία από τα σκοτάδια και να την οδηγήσουν στο φώς.

ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ του Ψυχολόγου Ιάκωβου Ιακωβίδη

ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ

Ἡ παροῦσα συγκυρία προσφέρει τήν μία καί ἀπόλυτη εὐκαιρία ἡ Ἑλλάδα καί ὁ Ἑλληνισμός νά ξεφύγουν ἀπό τήν πορεία πρός τόν γκρεμό ἄμεσα καί νά λύσουν κατά τό μέγιστο προβλήματα πού χρονίζουν.

Ἡ ἔλευση Τράμπ στήν ἐξουσία, ἡ ἄμεση προσέγγισή του μέ τούς Ρώσους καί ὁ ἀνηλεής πόλεμος πού ἔχει ἐξαπολύσει κατά τῶν εὐρωπαίων ἐχθρῶν του, γιατί ὡς ἐχθρούς τούς βλέπει, καθιστᾶ αὐτομάτως ὅσους θέλουν νά ἐναντιωθοῦν στήν ἀπερχόμενη καθεστηκυία τάξη (Δημοκρατικοί-wok-Νταβός) φίλους τῶν δύο ὑπερδυνάμεων! Ὁ ἐξαιρετικά σοβαρός κίνδυνος τῆς διεθνοῦς ἀπομόνωσης ἐάν κάποια κυβέρνηση μιλοῦσε ἤ ἐπραττε ἀντίθετα μέ τά ὅσα κέλευε ἡ τάξη αὐτή, ἀπέτρεπε κάθε σοβαρή κίνηση ἐναντίον:

• Τῆς πάταξης τῆς ἀθρώας λαθρομετανάστευσης καί τῆς ἀπολύτως ἀπάνθρωπης μεταχείρισης καί τῶν λαθρομεταναστῶν καί τῶν γηγενῶν.

• Τῆς προστασίας τῆς πραγματικῆς οἰκογένειας καί τῶν παιδιῶν

• Τῆς ποινικοποίησης τῆς σκέψης καί τῶν συναισθημάτων, πρᾶγμα τελείως ἀσύμβατο μέ κάθε δημοκρατική καί ἀνθρωποκεντρική νομική λογική

• Τῆς ἐμφανοῦς πλέον πρακτικῆς νά χρησιμοποιεῖται ἡ οἰκονομία μιᾶς χώρας καί ἡ δύναμή της ὡς μέσον γιά τήν ἀνέλιξη ἐπαγγελματιῶν

πολιτικῶν.

Αὐτός ὁ κίνδυνος δέν ὑπάρχει πιά! Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο! Ἐάν μείνεις σέ αὐτά θά ἀπομονωθεῖς ἀπό τίς δύο μεγάλες δυνάμεις!

Στό ἐσωτερικό ὁ ἑλληνικός λαός ἔχει ἀπηυδήσει, στήν κυριολεξία. Δέν βγάζει ἄχνα. Ἔχει ὑποστεῖ τόσα δεινά πού εἶναι παραιτημένος, ὁ καθένας στή γωνιά του, φοβοῦμενος μή χάσει κι αὐτά πού τοῦ μείνανε. Στή χώρα ἔχουν μείνει μόνο οἱ συνταξιοῦχοι, οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι, τά παιδιά καί οἱ φοιτητές μαζί μέ κάποιους πού τώρα ξεκινᾶν νά δουλεύουν, ἐνῶ ὁ πακτωλός ἀπό τήν παγκόσμια φοῦσκα ἔχει κάνει τά λεφτά νά τρέχουν ἀπ' τά πατζάκια τῶν (ἀρχι)λαμόγιων.

• Ἡ ἐξωφρενική ἀκρίβεια, ἡ ὁποία ἔχει γίνει τρόπος πλουτισμοῦ τῶν «δημοσίων» ταμείων σέ συνδυασμό μέ τούς χαμηλότερους μισθούς στήν Εὐρώπη

• ἡ λαθρομετανάστευση καί ἡ προστασία της

• ἡ ἀπόλυτη ἀπάθεια σέ πρωτοφανεῖς φυσικές καταστροφές (πλημμῦρες, πυρκαϊές)

• ἡ παραχώρηση σημαντικότατων ἑλληνικῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν μαζί μέ τά προσωπικά δεδομένα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ξένους, ὅπως οἱ φορολογικές ἀρχές ὑπάχθηκαν στήν ΑΑΔΕ ἤ ἡ ἐπερχόμενη σύμβαση μέ Ἰσραηλινούς γιά κάμερες μέ ἀναγνώριση προσώπου σέ ὅλη τήν Ἀττική ἤ ἡ ἀνάθεση γιά τίς νέες ταυτότητες στήν Palantir

• ἡ ἐμπλοκή χωρίς κανέναν λόγο στόν πολέμο τῆς Οὐκρανίας ὄντας τάχα «στήν σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας» πού μᾶς ἔφερε στους χαμένους (καί ξεφτιλισμένους) τῆς ὑπόθεσης καί χάλασε μέ τό «ἔτσι θέλω» τίς σχέσεις μας μέ τούς Ρώσσους

• οἱ τεμενάδες καί τά «τάτσι μίτσι κότσι» μέ τούς Τούρκους ἀγάδες τῆς κακιᾶς ὥρας, οἱ ὁποῖοι ἐξοπλίζονται σάν ἀστακοί μέ δική τους πολεμική βιομηχανία, κυρίεψαν τήν Συρία καί προσπαθοῦν να κλείσουν τήν θάλασσα στά νοτιοανατολικά, ἐνῶ ἐμεῖς κάνουμε παρελάσεις καί γάμους ὁμοφυλοφίλων,

δέν ὁδηγοῦν παρά σέ ἕνα συμπέρασμα: Αὐτήν τήν στιγμή ἡ κυβέρνηση χρησιμοποιεῖ τήν ὲλληνική οίκονομία καί τίς ἐν γένει κρατικές δομές γιά να ξεζουμίζει τούς Ἕλληνες οὐτωσώστε νά ἐπληρώνονται παράλογες ἀπαιτήσεις καί τά μέλη της νά εἶναι ἀρεστά στούς διεθνεῖς κύκλους. Εἶναι μία κυβέρνηση πού ἔχει στραφεῖ κατά τῶν πολιτῶν της. Χρησιμοποιεῖ τούς πολίτες καί τήν χώρα πρός ἴδιον ὄφελος τῶν μελῶν της. Τό ἴδιο καί ὑπόλοιποι τῆς Ε.Ε. μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις. Τό ἴδιο καί οἱ Δημοκρατικοί στήν Ἀμερική.

Ὃλα αὐτά καί πολλά ἄλλα βράζουν, καιρό τώρα, μέσα στή κολλώδη σούπα τῆς διαφθορᾶς πού κοχλάζει ὑπόκωφα, χτίζοντας πίεση. Καί στήν χύτρα ἦρθε νά μπεῖ καί νά κλείσει τό καπάκι πού λέγεται «Τέμπη».

Δέ φτάνει πού ἡ ἐντελῶς ἀπίστευτη ἀνευθυνότητα, ἀπάθεια καί ἀνικανότητα ἔφεραν δυό τραῖνα νά συγκρουστοῦν μετωπικά σκοτώνοντας τόσους ἀνθρώπους, ἀλλά σύσσωμος ὁ κρατικός μηχανισμός δείχνει σά νά λέει ψέματα γιά κάτι τόσο σοβαρό! Δείχνει νά δρᾶ σάν ἐγκληματική ὀργάνωση πού ἐκμεταλλευόμενη τήν ἰσχύ της προσπαθεῖ νά καλύψει τά ἴχνη τοῦ ἐγκλήματος. Καί μάλιστα μέ ὀφθαλμοφανή τρόπο!

Τώρα,

θές τό πόσοι νέοι καί νέες χαθῆκαν στό ἄνθος τῆς ἡλικίας τους ἄδικα τῶν ἀδίκων καί μέ φρικτό τρόπο;

θές ἡ ἀνατριχίλα ἀπό τίς φωνές τῶν θυμάτων πού φτάσαν στ' αὐτιά μας;

θές ἡ ἀγανάκτηση ἀπό τό θρᾶσος καί τόν κυνισμό τῶν ὑπευθύνων;

θές ἡ κραυγή γιά συμπαράσταση ἀπό τούς χαροκαμένους καί ἀπελπισμένους συγγενεῖς;

θές ἡ συγκίνηση ἀπό ὅσα ἐξιστοροῦν οἱ διασωθέντες;

θές ἡ σκέψη ὅτι ὁ καθένας ἀπό μᾶς θά μποροῦσε νά εἶναι σέ ἐκεῖνο τό τραῖνο;

θές καί τί δέ θές, κινητοποιήθηκε ΟΛΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ. Χωρίς καμμία πολιτική καί κομματική ταυτότητα καί τοποθέτηση. Ὁ καθένας γιά τήν συνείδησή του καί ὅλοι γιά τήν συλλογική συνείδηση.

Καί τί ἔγινε; Ἡ κυβέρνηση φοβήθηκε! Καί αὐτό ἔγινε ἀμέσως ἀντιληπτό ἀπό τόν λαό πού μύρισε τόν φόβο καί θεωρεῖ ὅτι φοβοῦνται ὅσοι εἶναι ἔνοχοι! Κι ἔτσι τώρα ἑτοιμάζεται τό δεύτερο συλλαλητήριο τό ὁποῖο θά εἶναι συντριπτικό.

Ὁ Πρωθυπουργός μέ λίγη πίεση ἀκόμα θά καταφύγει σέ ἐκλογές. Ποντάρει στό ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλο κόμμα νά τόν κερδίσει καί ἔτσι θά ξαναεκλεγεῖ καί θά συνεχίσει.

Ἐδῶ ὑπάρχει κάτι ἀκόμα. Οἱ συγγενεῖς τῶν θυμάτων ἔχουν διαπιστώσει ὅτι ἡ ὑπόθεση προσκρούει πάνω στό ἀδιαπέραστο νομικό καί γραφειοκρατικό πλέγμα πού ἔχει στηθεῖ καί ὑπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα ἡ ὑπόθεση νά μήν δικαστεῖ σωστά, ἐνῶ ἡ ὕπαρξη καί μόνο τοῦ ἐν λόγω πλέγματος εἶναι ὕποπτη καί σημαίνει ὅτι τό πρόβλημα εἶναι πολιτικό. Αὐτό δείχνει νά τούς ἐξωθεῖ σέ πολιτική δράση, ἀκόμα κι ἄν εἶναι τό τελευταῖο πού θά ἤθελαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί μέσα στό ἀπερίγραπτο πένθος που βιώνουν .

Ἡ διεθνής καί ἐγχώρια συγκυρία εἶναι μοναδική γιά τό ξέσπασμα μιᾶς «ἐπανάστασης» πού θά φέρει τά πάνω κάτω καί θά σώσει τήν χώρα.

Ἡ ἔλευση μιᾶς ὁμάδας ἔμπιστων ἀνθρώπων ἡ ὁποῖοι μέ τήν ὑποστήριξη ἀλλά καί ὑπό τόν ἔλεγχο τῆς πλειοψηφίας θά ἔρθουν στήν ἐξουσία καί θά ἀναλάβουν νά μετασχηματίσουν ἐκ βάθρων οἰκονομία καί κοινωνία καθώς καί νά θεμελιώσουν μιά ἀδιαπέραστη δημοκρατία.

Τώρα εἶναι ἡ στιγμή νά πᾶμε στόν Τράμπ (καί στόν Πούτιν) καί νά τοῦ ποῦμε βγᾶλε τούς ὑδρογονάνθρακες (καί ὄχι μόνο) κι ἔλα νά μοιραστοῦμε κέρδη· καί ἔχοντας ἀγαστή συνεργασία μαζί του(ς) στίς θάλασσές μας (καί ὅπου ἀλλοῦ), καί μέ τούς Τούρκους τελειώνουμε καί οἰκονομικά ξεμπερδεύουμε!

Ἐάν τώρα ὄντως οἱ Ἀμερικανοί ἀποχωρήσουν ἀπό Ἀλβανία, Σκόπια, καί λοιπά Βαλκάνια καί Ἀνατολική Εὐρώπη ὅπως λένε, ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά τελειώσουμε καί τά ἐθνικά θέματα μαζί μέ τήν λαθρομετανάστευση.

Ἐκτός αὐτοῦ, ἄν ξεκινήσουμε νά κοντράρουμε τούς Εὐρωπαίους ἐκπρόσωπους τῆς (πρώην) καθεστηκυίας τάξης, πού εἶναι καί δικοί μας ἐχθροί, καί ἀρχίσουμε νά εἴμαστε, ὡς ὀφείλουμε, ἐνοχλητικοί στίς σύγχρονες Βερσαλλίες, τίς Βρυξέλλες, θά μᾶς χρυσώσουν· κι ἄν εἴμαστε ἔξυπνοι, μέ σχετική εὐκολία θά μπορέσουμε νά ξεγλιστρίσουμε ἀπ' τήν ὀλέθρια μέγγενη τοῦ Εὐρώ καί τῆς νομισματικῆς ἐξάρτησης. Ἐμεῖς μποροῦμε νά ξεκινήσουμε, λοιπόν, τό ἐπερχόμενο ξήλωμα αὐτῆς τῆς ἄθλιας δικτατορίας που λέγεται Ε.Ε. καί Εὐρωζώνη, μέ τί πλάτες Τράμπ καί Πούτιν πού θά τρίβουν τά χέρια τους μέ γέλια μέχρι τ' αὐτιά! Τέτοιες ὑπηρεσίες μποροῦμε νά παρέχουμε, μέ τό ἀζημίωτο βέβαια!

Ὁ ὁλοκληρωτισμός τῆς πιό ὁλοκληρωτικῆς κυβέρνησης ἀπό τήν έποχή τῆς χούντας θά συνεχίζει νά ἐντείνεται κυρίως μέ ἀναίδεια, παιδαριώδη προπαγάνδα πού ἀπευθύνεται σέ ἀφελεῖς καί, φυσικά, μέ ἐκφοβισμό.

Στίς συγκεντρώσεις τῆς 28/2 τό πιθανότερο εἶναι νά ἐμφανιστοῦν οἱ «ἀναρχικοί» καί νά γίνουν ἐπεισόδια. Αὐτό σημαίνει ὅτι τό κράτος φοβᾶται. Καί φοβᾶται πολύ. Ἀφῆστε τους νά χτυπιοῦνται. Ἡ ὅποια μάχη δέν θά κερδηθεῖ στό Σύνταγμα. Ὅσο κι ἄν φαίνεται ὀξύμωρο, θά πρέπει νά κερδηθεῖ καί θά κερδηθεῖ στίς ἐκλογές. Τά γύρω γύρω κόμματα, κομματάκια εἶναι, κομματάκια θά πάρουν ἀπό τό ἐκλογικό σῶμα. Κι αὐτό γιατί δέν μποροῦν νά ἀλλάξουν τήν κατάσταση καί δέν ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη γιά κάτι τόσο μεγάλο.

Χρειάζεται κάτι μαζικό καί σαρωτικό, κάτι πού δέν θά μπορεῖ νά ἀνακοπεῖ ἀπό κανένα συμφέρον. Φυσικά καί δέν μπορεῖ παρά στό βάθος νά φαίνεται ἡ ἄμεση δημοκρατία ὡς ἡ μόνη λύση γιά γρήγορες, ἀκριβεῖς καί ὑπεύθυνες ἀποφάσεις καί διαυγεῖς διαδικασίες, ἀλλά καί σταθερότητα.

Μόνον ἔτσι θά μπορέσει νά ἀποδοθεῖ δικαιοσύνη γιά τά Τέμπη, τῶν ὁποίων ἡ ὑπόθεση προσκρούει ἐκεῖ ὅπου προσκρούουν καί οἱ λύσεις γιά ὅλα μας τά προβλήματα ὡς χώρα. Ἐάν θέλουμε τήν δικαίωση τῆς μνήμης τῶν θυμάτων, θά πρέπει καί μεῖς νά κάνουμε τό παράδοξο. Νά ἑνωθοῦμε καί νά ἐμπιστευτοῦμε ὁ ἕνας/ἡ μία τόν ἄλλον/τήν ἄλλην.

Αὐτή εἶναι ἡ στιγμή νά ἑνωθοῦμε καί νά συμπορευτοῦμε καί μέ τίς δύο ὑπερδυνάμεις σέ ἕνα παγκόσμιο σκηνικό πού ἀλλάζει ἐκ βάθρων, ἀνατρέπει ὅ,τι ξέραμε ἀπό τό 1945 καί μᾶς προσφέρει κι ἐμάς τήν εὐκαιρία νά ἀνατρέψουμε ταχύτατα τήν ἐξαιρετικά δυσμενή θέση στήν ὁποία ἔχουμε περιέλθει, μετατρέποντας τά καθοριστικά μειονεκτήματά μας σέ αἰφνιδιαστικά πλεονεκτήματα.

Χρειάζεται νά ἐμπιστευτοῦμε ἀλλήλους καί νά διοχετεύσουμε τήν ἐφευρετικότητά μας σ' αὐτόν τόν κοινό σκοπό.

Ἡ πρώτη εὐκαιρία νά ἀποφύγουμε τήν ὑποδούλωση χάθηκε στό Σύνταγμα το 2010. Ἡ δεύτερη, γιά νά ἀπελευθερωθοῦμε, τό 2018 μέ τά συλλαλητήρια γιά τή Μακεδονία. Ἡ τρίτη, γιά νά ἐπιζήσουμε, εἶναι τώρα καί εἶναι ἡ φαρμακερή. Διότι ἀντιμετωπίζουμε ὑπαρξιακή ἀπειλή. Σάν ἐκείνη πού ἀντιμετώπισαν μέ τόσο φρικτές συνέπειες οἱ τραγικοί ἐπιβάτες ἐκείνης τῆς ἁμαξοστοιχίας.

Ἰάκωβος Ἰακωβίδης

Ψυχολόγος

ΤΕΜΠΗ – Plan B’

 

 

 

ΤΕΜΠΗ – Plan B’

Όθων Ιακωβίδης  (3/ΙΙ/2025)

 

Ο όγκος και η γενικευμένη λαϊκή συμμετοχή στα εκπληκτικά συλλαλητήρια της 26^ης Ιαν. 2025, που ξεσήκωσαν την Ελληνική κοινωνία, εξ αιτίας του εγκλήματος των Τεμπών και των προκλητικών ενεργειών της κυβέρνησης για τη συγκάλυψη των ενόχων του εγκλήματος,  έχουν δημιουργήσει ένα ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΚΑΘΌΡΙΣΤΗΣ ΈΚΒΑΣΗΣ.

Και είναι ακαθόριστη η πολιτική του έκβαση, διότι δεν έχει γίνει σαφής η στόχευσή του, αν δηλαδή, είναι ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΡΥΡΙΑΣ ή είναι ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.

·        ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, είναι ένα Κίνημα, με το οποίο ο λαός εκδηλώνει τη διαμαρτυρία του και την αντίθεση του προς κάποιες αποφάσεις ή πράξεις της κυβέρνησης ή του Πολιτικού Συστήματος.

Η ένταση της διαμαρτυρίας, ποικίλλει. Μπορεί να είναι μία πορεία, μία συγκέντρωση υπογραφών σε ένα ανεπίσημο ψήφισμα, ένα συλλαλητήριο (μικρό ή μεγάλο ή και τεράστιο) ή μία απεργία.

·        ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, είναι ένα Κίνημα, με το οποίο ο λαός οργανώνεται για να ανατρέψει, Συνταγματικά, την Κυβέρνηση, προκειμένου το Κίνημα, να αναλάβει ΝΟΜΙΜΑ τη διακυβέρνηση της Χώρας.

Αν το  ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, οργανώνεται για να ανατρέψει ΒΙΑΙΩΣ την Κυβέρνηση, τότε είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ, που είναι αντισυνταγματική, δηλαδή παράνομη, με ό,τι συνέπειες έχει αυτό.

 

Σημειώνεται, ότι:

·        Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, το περισσότερο που μπορεί να πετύχει, (και αυτό, μόνον αν κατορθώσει να προκαλέσει μία ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ) είναι να υποχρεώσει την Κυβέρνηση να πάει σε  πρόωρες εκλογές, τις οποίες δεν αποκλείεται να κερδίσει το, προ ολίγου, κυβερνών κόμμα.

·        Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, αν κατορθώσει να συσπειρώσει τον ανάλογο όγκο υποστηρικτών του, καθίσταται Κυβέρνηση της Χώρας, με όλες τις εξουσίες στη διάθεση του, για την πραγματοποίηση των αποφάσεων του.

Στην Ελλάδα, από το 2010 που η Χώρα, με τα Μνημόνια,  παράδωσε την Ανεξαρτησία της σε εξωχώριες Οικονομικές δυνάμεις και, έκτοτε, κυβερνιέται ως Προτεκτοράτο, σύμφωνα με τα συμφέροντα αυτών των δυνάμεων, υπήρξαν  ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΞΕΣΗΚΩΜΟΙ.

·        Ο πρώτος ήταν το 2010-2011, με το «Κίνημα των Αγανακτισμένων» που προκλήθηκε από την πτώχευση και την οικονομική υποδούλωση της Χώρας.

Ο ξεσηκωμός εκείνος,  εξαερώθηκε με τη διενέργεια των εκλογών του 2012, διότι  η ΣΠΙΘΑ του Μίκη Θεοδωράκη, ως ο μεγάλος εκφραστής του, έμεινε  ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ και δεν  μετεξελίχθηκε σε  ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ το οποίο  υποδούλωσε τη Χώρα, προκειμένου να σωθούν οι Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες.

 

·        Ο δεύτερος λαϊκός ξεσηκωμός ήταν το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του 3,5 %, έγινε κυβέρνηση, καθώς καπέλωσε και απορρόφησε το Κίνημα οργής και απελπισίας του λαού από την προδοτική πτώχευση του που, από το 2010 έως το 2015 την υποστήριξαν ΠΑΣΟΚ & ΝΔ.

 Ο ξεσηκωμός εκείνος,  εξαερώθηκε, διότι ΔΕΝ  ΜΕΤΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΣΕ ΛΑΪΚΟ ΦΟΡΕΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, αλλά απορροφήθηκε από ένα κόμμα, το ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάζονταν σαν το αντίπαλο δέος της τότε κυβέρνησης  ΝΔ/ΠΑΣΟΚ.

Αυτό, το ότι ο ξεσηκωμένος λαός δεν κατάλαβε την παγίδα της προσχώρησης του σε κόμμα και δεν επιχείρησε την κατάκτηση της εξουσίας ως αυτοτελές ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, έδωσε τη δυνατότητα στο καθεστώς της κομματοκρατούμενης Ολιγαρχίας που κυβερνά τη Χώρα μας, να σωθεί,  ως ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά.

Το αποτέλεσμα της λανθασμένης στόχευσης του ξεσηκωμού εκείνου, ήταν η προδοσία κάθε  Δημοκρατικής έννοιας, όταν,  το πολιτικό κατεστημένο, ανέτρεψε πραξικοπηματικά  την ετυμηγορία του λαού  (62% ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ) με πρωτοπαλλήκαρο του προδοτικού πραξικοπήματος, τον Συριζαίο πρωθυπουργό Τσίπρα.  

 

·        Ο τρίτος λαϊκός ξεσηκωμός (που είχα την τύχη να είμαι ο εμπνευστής του)  ήταν το 2018, όταν ο λαός, με ένα κύμα κομματικά ακηδεμόνευτων συλλαλητηρίων πρωτοφανούς όγκου, που συντάραξε τη Χώρα καθ΄όλη τη διάρκεια του 2018, απαίτησε από την εθνοφοβική κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ) να μην παραδώσει Ελληνική/Μακεδονική ταυτότητα, ιστορία και γλώσσα στους Σκοπιανούς, επειδή το απαιτούσε το ΝΑΤΟ, οι  ΗΠΑ και  η Γερμανία.

Ο ξεσηκωμός εκείνος,  εξαερώθηκε με τη διενέργεια των εκλογών του 2019, διότι παρέμεινε ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ και (παρ’όλο που οι πρωτεργάτες της οργάνωσης εκείνων των συλλαλητηρίων -  ο Μιχάλης Πατσίκας κι εγώ -  το επιχειρήσαμε) δεν  μετεξελίχθηκε σε ΚΙΝΗΜΑ  ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, με αποτέλεσμα, το πέρασμα της σκυτάλης της προδοσίας, από τον «Αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ στη «Δεξιά» ΝΔ, που συνεχίζει το δόγμα της πλήρους (άνευ όρων) εξάρτησης  στην εξωτερική πολιτική.

 

Τώρα, έχουμε πάλι μπροστά μας έναν, εξ ίσου μεγάλο, λαϊκό ξεσηκωμό, εξ αιτίας του εγκλήματος των Τεμπών και των προκλητικών ενεργειών της κυβέρνησης για τη συγκάλυψη των ενόχων του συγκεκριμένου εγκλήματος.

Η κοινή εξέλιξη των τριών προηγούμενων λαϊκών ξεσηκωμών, μας διδάσκει πως και αυτός,  θα έχει την ίδια ακριβώς τύχη, δηλαδή θα εξαερωθεί, αν ακολουθήσει τα ίδια βήματα που ακολούθησαν οι προηγούμενοι τρεις.

Αν, δηλαδή, ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΚΙΝΗΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ και δεν μετεξελιχθεί σε ΚΙΝΗΜΑ  ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.

Φυσικός ηγέτης αυτού του Κινήματος, είναι, βέβαια, η Μαρία Καρυστιανού, η οποία πρέπει να αποφασίσει τον χαρακτήρα του Κινήματος που αυτή, με την αγέρωχη  και ηρωική στάση της, δημιούργησε.

Αν, η ΜΚ, για οποιονδήποτε λόγο, το μόνο που θέλει να πετύχει το Κίνημα αυτό, είναι η δικαστική καταδίκη του τ. Υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή και, ενδεχομένως και του Κυριάκου Μητσοτάκη και δεν την ενδιαφέρει το αν θα συνεχίσει να υπάρχει ο μηχανισμός που γεννά Υπουργούς και πρωθυπουργούς εγκληματίες, που θα σκοτώνουν ατιμώρητα τα παιδιά του λαού, ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, έχουμε χρέος να κάνουμε κάτι, να οργανώσουμε ένα Plan B’,  για να πετύχουμε αυτή την ανατροπή.

Το τι μπορούμε να κάνουμε, θα πρέπει να το βρούμε μεταξύ μας.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…